Tuvoc

Matkoboskoastronomiczno! Co się stało?

Biorąc pod uwagę warunki i tańczący na wietrze guiding to chylę czoła!

A robiłeś kalibrację fotometryczną? A tak btw pokazałbyś stack? Porównałbym sobie z moim materiałem.

Całkiem prosta sprawa. Oba składniki mają nazwy kolejno h Persei and χ Persei (h and Chi Persei). Co do samego zdjęcia to pięknie wyszło. Detal kapitalny. Może jedynie popracowałbym na kolorami gwiazd.

Spokojnie, jeszcze będzie dobrze - inflacja skoczy do 20%, ceny energii wzrosną o 200% i jedyne na co nas będzie stać to ciemne niebo. Smacznego

Będzie wiać? 8 cali to niestety żagiel...

Eh, widzę, że sporymi ogniskowymi polujecie na Leonarda Idąc tym przykładem chyba zrezygnuję z TS APO 65Q i wyjmę dzisiaj SW 200/1000. Przy okazji spróbuję złapać widmo komety.

Trzeba wziąć grzałki do butów

Piękny kosmiczny żłobek

Obaj panowie macie rację. Tu będzie jeszcze trudność natury techniczno-obróbkowej. Tam pojawi się bardzo dużo widm i trzeba będzie odsiać wszystko co jest od pobliskich gwiazd.

Janku no i co zrobiłeś Teraz dodałeś mi kolejny ciekawy temat do listy A tak serio, to dziękuję za świetny pomysł!

Sławku bardzo dziękuję za miłe słowa. Stwierdzam, że zrozumienie co się właśnie fotografowało jest równie fascynujące (jeśli nie bardziej) jak samo wykonanie zdjęcia. Bardzo dziękuję za merytoryczne uwagi. Postaram się do nich odnieść. 1. Niestety zauważyłem to od momentu zestackowania materiału. Dziwna sprawa - teleskop był skolimowany, a kamera i korektor mam na sztywno zmontowany z wyciągiem. Czy mogło być to spowodowane wiatrem?!? Jakieś ugięcie przez wiatr z jednej strony? Ja wiem, że taka tuba to już żagiel, ale że aż tak? 2. Racja, też bym pewnie wydłużył. Może krakowskim targiem tak do 90 sek. Bałem się, że uzysk klatek będzie marny przez wiatr, stąd tak asekuracyjnie podszedłem do czasu ekspozycji. 3. Popracuję jeszcze nad tym! Dziękuję za konstruktywną krytykę. Pewnie już nie pamiętasz, ale sam mi pokazywałeś jak ogarniać gromady w poście "Bawimy się materiałem"

Eh... dzięki za czujność

Piękna miniaturka się pojawiła na głównej

Żadnego anonima z pogróżkami jeszcze nie dostałem za przydługi opis Chirona, więc zakładam, że nie będziecie mieć mi za złe jeśli rozpiszę się i tym razem. Na tapet trafia obiekt z mojej listy rezerwowej - M 39, który zazwyczaj odhacza się o tak po prostu, aby dorzucić kolejny obiekt do "swojego" katalogu Messiera. Trochę tak to jest z nimi jest - układami podwójnymi, asteryzmami, gromadami kulistymi i otwartymi. Nie są głównymi celami sesji fotograficznych i raczej nie analizujemy ich jakoś szczegółowo. Ot w końcu tylko kilka gwiazdek. Osobą, która pokazała na forum, że to błędne podejście jest kolega @diver, który wykonuje od lat świetną pracę i zaprezentował nam już nie raz piękno tych niedocenianych skarbów kosmosu. Dzięki jego uprzejmości wykorzystałem poniżej fragment z opisu tego zdjęcia (https://astropolis.pl/topic/72503-m39-ngc7092-w-łabędziu/#comment-827539), jako "bazy" do opisania zagadek i ciekawostek gromady M 39. No to lecimy. Gromada otwarta o numerze 39 w Katalogu Messiera (NGC 7092) - to wdzięczny obiekt lornetkowy, stosunkowo prosty i przyjemny do obserwacji wizualnych. Znajduje się w gwiazdozbiorze Łabędzia. Wizualowcy wiedzą, że odnajdziemy ją poza układem gwiazd Krzyża Północy, 9,2° na północny wschód od Deneba. Natomiast fociarze wpiszą po prostu w plate solver współrzędne: R.A.: 21h 31m 48.0s; DEC +48° 26' 00” Znana była prawdopodobnie już starożytnym astronomom, odkryta najpewniej przez Arystotelesa ok. 325 roku p.n.e. Jej ponownego odkrycia dokonał francuski astronom Guillaume Le Gentil w 1749 roku, a do swojego katalogu obiektów niekometarnych dodał Charles Messier w 1764. Gromada M 39 ma średnicę 7 lat świetlnych, a jej całkowity rozmiar dla obserwatora ziemskiego jest porównywalny z rozmiarem tarczy Księżyca w pełni (ok. 29'). Leży niezbyt daleko - wg różnych szacunków jedynie ok. 824-850 lata świetlne od Ziemi, stając się przez to jednym z najbliższych nam obiektów z katalogu Messiera. Co więcej z każdą sekundą jest coraz bliżej - prędkość z jaką zbliża się do nas to ok. 28 km/s. Jej jasność obserwowalna wynosi ok. 4.8-5.5 mag, czego oczywiście nie możemy łączyć bezpośrednio z jasnościami jej poszczególnych składowych gwiazd. Wiek tych młodych gwiazd wynosi ok. 280-300 mln lat co oznacza, że żadna z nich nie stała się jeszcze czerwonym olbrzymem i tłumaczy to dosyć jednolitą kolorystykę gromady (zainteresowanym polecam spojrzeć na Diagram Hertzsprunga-Russella (H-R)). Jak na gromadę otwartą przystało, zawsze istnieje problem z dokładnym oszacowaniem liczby gwiazd jaka się w niej znajduje. Mówi się o 30 głównych składnikach, ale w literaturze przyjęło się także opisywać, iż posiada ok. 50-100 gwiazd. Tutaj rozpocząłem swoje pierwsze małe śledztwo. Skąd aż taki duży rozrzut? Na domiar tego, według bazy Simbad wszystkich sklasyfikowanych gwiazd w obrębie obszaru zajmowanego umownie przez gromadę M 39 jest dokładnie 454. Prawda jest taka, że każda taka kandydatka musi być po prostu zweryfikowana pod kątem wektora ruchu własnego, a najlepiej spełnić dodatkowo jeszcze kilka innych kryteriów tj.: fotometryczne, statystyczne i spektroskopowe. Zainteresowanych odsyłam do publikacji "New candidate members of the open cluster NGC 7092 (M39)" I.K. Platais - link w źródłach literaturowych. Więcej mogę udostępnić mailowo. Jak już wspominałem, syntetyczne zestawienie najciekawszych obiektów gromady zrobił przy okazji swojego zdjęcia kolega @diver, a dzięki jego uprzejmości mogę go użyć jako swego rodzaju spisu treści: 1. Najjaśniejsza gwiazda kadru i gromady to HIP106346; magV 6.57, typ widmowy B9. Zdecydowana większość gwiazd jest typu widmowego A. 2. Gwiazdy podwójne: HIP106297 (WDS21314+4829) + TYC3594-2132-1: separacja 49,8"; składniki mag 7.64 i 8.82; układ grawitacyjny. Jeden z tych składników - HIP106297 (inaczej HD 205117) jest ponadto z dużym prawdopodobieństwem zaćmieniowym układem podwójnym z okresem 113.2 dni, którego jasność zmienia się o 0.051 mag. Oba elementy układu zdają się być podolbrzymami typu A0IV. Duży rozrzut danych pomiarowych na krzywej zmian jasności może wskazywać na niestabilność tego układu [1]. HIP106262 (WDS21314+4821); (HD 205073): separacja 0,2"; mag 7.85. Jest to dziwna, nietypowa pod kątem właściwości fizykochemicznych gwiazda (w j.ang mówi się o nich - chemically peculiar stars). Jej typ spektralny to A1Vp (do nie dawna nie wiedziałem nawet, że taki w ogóle jest). Zainteresowanych odsyłam do odpowiedniej literatury [2], ale warto tylko nadmienić, że analiza spektralna tej gwiazdy wykazała bardzo duży udział cieżkich pierwiastków w jej zewnętrznych warstwach. Mając na myśli ciężkie mówimy tutaj o takich jak Mn, Sr, Y i Zr. Ta osobliwa gwiazda posiada dodatkowo silne pole magnetyczne, które wpływa na stabilną zawartość tych pierwiastków na jej "wierzchu", podczas gdy typowe procesy post-gwiazdowe (konwekcja, dyfuzja etc.) wymuszają transport lżejszych pierwiastków, w szczególności He, N i O, wgłąb strefy konwekcyjnej. HIP106270 (WDS21315+4817); (HD 205085): separacja 0,0"; mag 7.95 3. Ciemne mgławice: DOBASHI 2985 (Kazuhito Dobashi) - to raczej egzotyczny katalog ciemnych mgławic, ale moje uznanie dla Sławka, że o nim wiedział. Tutaj można poszukać prezentowaną chmurkę - http://darkclouds.u-gakugei.ac.jp/ LDN 1012 (Lynds') - obie ciemnotki polecam raczej oglądać u Sławka @diver, niż u mnie. Tu są tylko w resztkowej postaci na brzegu kadru. 4. Galaktyki (sic!): PGC 86597 PGC 167495 To temat na oddzielne śledztwo, ale ustalmy fakty. Zbyt wiele nie wiemy o nich, jedynie to, że oddalają się od nas (przesunięcie ku czerwieni to odpowiednio: 0.012609 oraz 0.011933). Znamy także ich prędkości radialne - 3756 oraz 3556 km/s. W przypadku tej pierwszej galaktyki możemy także zaobserwować spiralne ramiona oraz wyraźne zgrubienie w rejonie jądra. Dla osób, które nadal ich nie widzą proszę - mała pomoc pod głównym zdjęciem A teraz czary, mary i nie ma gwiazdek. Galaktyczki PGC: Z opisem (to wersja odrobinę jaśniejsza): Technikalia: SW 200/1000; ASI 294MC Pro; NEQ6 Akwizycja danych: 64x60 sek.; gain 120; -10 st.C 31.10.2021; godz.: 19.10 - 20.44 Zagórzany k. Gorlic, małopolskie Słów kilka o samym zdjęciu. Prezentowanie tej fotografii w dużej rozdzielczości byłoby przesadą, szczególnie biorąc pod uwagę jego niedoskonałości oraz warunki pogodowe. Materiał zebrany podczas październikowej zimnej nocy, niestety z porywistym wiatrem. Jak na takie warunki, wyszło i tak relatywnie dobrze, co było w dużej mierze zasługą montażu NEQ6. Czasami tubę 200/1000 stawiam na HEQ5 (zestaw wyjazdowy), ale takiej nocy z takim montażykiem musiałbym po prostu zwinąć majdan i wrócić na herbatę do domu. Co do obróbki to np. nie zmniejszałem gwiazd i zostawiłem taki lekki "glow" wokół tych największych. Obróbka ograniczona do minimum. Źródła: https://articles.adsabs.harvard.edu//full/1984SvAL...10...84P/0000084.000.html http://www.remote-astrophotography.com/cgi-bin/Single.pl?idimage=105 https://articles.adsabs.harvard.edu//full/1953ApJ...117..366W/0000366.000.html http://simbad.u-strasbg.fr/simbad/sim-id?Ident=NGC+7092 https://en.wikipedia.org/wiki/Messier_39 http://server3.sky-map.org/starview?object_type=1&object_id=918022&object_name=HIP+106297&locale=MK http://simbad.u-strasbg.fr/simbad/sim-coo?Radius=2&Radius.unit=arcmin&Coord=322.75+%2B48.24083333 https://webda.physics.muni.cz/cgi-bin/frame_list.cgi?ngc7092 https://ui.adsabs.harvard.edu/abs/1977A%26AS...30...45M/ https://articles.adsabs.harvard.edu//full/1953ApJ...117..366W/0000366.000.html https://ui.adsabs.harvard.edu/abs/1995IBVS.4220....1Z%2F/ [1] https://tt.wikipedia.org/wiki/HD205073 https://adsabs.harvard.edu/full/1970ApJ...160..641M https://articles.adsabs.harvard.edu//full/1970ApJ...160..641M/0000656.000.html [2]

No to w drogę. Zaczynam ładować power tanki

Odpoczywaj w pokoju Krzyśku :/

Jurku, świetna robota A najśmieszniejsze jest, że ogarnąłeś tylko jedną klatkę 60 sek. bo potem przyszły chmury. Na szczęście w takich wypadkach dostaje się zwrot kosztów. Dzisiaj będzie podejście nr 2. Zobaczymy co tam się złapie, no i oczywiście spróbuję 3.12 w noc zbliżenia do gromady M 3. Co do fotografii zdalnej to pakiety obserwacyjne zaczynają się od ok. 40 USD miesięcznie. Wiem, nie jest to tanio, ale jak podliczyć koszt paliwa, który ponoszę za każdym razem gdy wyjeżdżam poza Kraków (to jest minimum ok. 60% czasu moich obserwacji/fotografii) to nie jest tak źle. Generalnie nie jestem fanem zdalnej fotografii i wolę wyciskać co się da z własnego sprzętu (taki Chiron byłby łatwiejszy do znalezienia jakąś jasną RASĄ 11 w Nowym Meksyku). Teraz po prostu obawiałem się, że Leonard mi się rozwali zanim zdążę go uwiecznić. Jeszcze jeden argument za fotografią zdalną - filtry fotometryczne, które tam mają a mnie na nie jeszcze nie stać.

Nope. Przy czym ja to dla bezpieczeństwa nazywam modułem Ca-k. Żeby nie pomylić z tym - Baader K-Line Tam już potrzeba folii ND.

Skrót myślowy, ale tak to miałem na myśli

To że dał na przodzie korektora jeszcze nie oznacza, że jest to optymalne rozwiązanie. Tak, czym filtr bliżej matrycy tym lepiej, szczególnie w przypadku filtrów wąskopasmowych, ale i nawet niektóre UV/IR potrafią zrobić problemy przed korektorem. Sam stosowałam L-Ehnance oraz ZWO UV/IR Cut przed korektorem i problemu nie było, ale lepiej inwestować jednak w kieszenie czy koła filtrowe.

https://www.cloudynights.com/topic/789263-new-antlia-imaging-herschel-wedge-with-35mm-prism-and-125’’-cak-3nm-solar-filter/ Czy przypadkiem cena nie jest lepsza niż lunta?

Eh, miało być tak pięknie, a wyszło jak w Polsce

T2 - Takahashi TOA-150; czasy 60 sek. bo widziałem, że u Ciebie były wystarczające https://support.itelescope.net/support/solutions/articles/231901-telescope-2