Jarek J.

Zbieranie materiału trwa, tak jak i próby obróbki bicolor. Wszystko z miasta - 10h Ha i 12h OIII.

Może są lepsze metody, ja używam takiej. Idę sobie na stronę SIMBADa (https://simbad.unistra.fr/simbad/). W pobliżu obiektu, którym jestem zainteresowany (np. to mocne pojaśnienie w dolnej części LBN552) wyszukuję innego znanego obiektu w planetarium, w tym przypadku LBN552. Wyszukuję go w basic search na stronie SIMBAD. Jak wyskoczy wynik, po prawej pokaże się zdjęcie fragmentu nieba, które można przesuwać, zbliżać/oddalać. Nad nim można zapuścić kwerendę na wszystkie obiekty w zadanym promieniu. Tutaj wystarczy 30 arcmin i w kółeczku będzie już widać nasz obiekt. Po kliknięciu "query around" wyskoczy nam nowy tab z całą masą obiektów różnych typów (kolumna Otype) - swoją drogą SIMBAD ma dobrą dokumentację tych typów po kliknieciu w nazwę kolumny. Na podobnym jak wcześniej okienku ukaże nam się zdjęcie nieba z zaznaczonymi obiektami. No i widać nasz obiekt, ma kilka oznaczeń sporo z nich typu Y*O czyli young stellar object. Akurat w tym przypadku obiekt typu Herbiga-Haro jest pod nazwą RNO 129. A reszta to już zależy od osobistych potrzeb, można zajrzeć na wkipedię co to są za obiekty, można też po wybraniu tego obiektu z listy i przeniesieniu na jego stronę użyć opcji "References" aby wyświetlić prace naukowe, w których pojawia się odniesienie do tego konkretnego obiektu.

Na Twoim zdjęciu widać również kilka innych ciekawych obiektów, np. HH. Szkoda, że o nich nie wspomniałeś.

W poście głównym dorzuciłem zdjęcie z oznaczeniami z Pixa wybranych gwiazd z asocjacji i obiektów EGG. Trochę bylo walki z wrzuceniem tego jako custom catalogs i konwersją formatów koordynatów.

Tak, z gwiazdami są problemy, posiedzę jeszcze nad nimi.

Wpis wprowadzający będzie trochę długi, ale naprawdę mocno się wkręciłem w ten obiekt (może za mocno) i chciałbym się z wami podzielić tą fascynacją. Liczę na cierpliwość i wyrozumiałość. Na tytułowy obiekt zwróciłem uwagę kilka lat temu wykonując swoje pierwsze astrozdjęcie - szeroki kadr Łabędzia w 70mm, można powiedzieć klasyk obejmujący sztandarowe obiekty tego gwiazdozbioru. Moją uwagę przykuła mała grupka żółtych i czerwonych gwiazdek między mgławicami Motyl i Pelikan. Zacząłem szukać tam gromady otwartej, ale bez skutku. No i ostatecznie się okazało, że to inny typ obiektu - asocjacja gwiazdowa (stellar association). Asocjacja gwiazdowa to grupa gwiazd powstałych z tego samego obłoku molekularnego. W przeciwieństwie jednak do gromad otwartych, z uwagi na zajmowany duży obszar w przestrzeni, gwiazdy te nie są mocno ze sobą związane grawitacyjnie i ulegają szybkiemu rozproszeniu, w czasie rzędu kilku milionów lat. Nasza bohaterka jest do tego asocjacją typu OB, co oznacza, że znajduje się w niej (jeszcze) znacząca liczba gwiazd typów widmowych O i B. Nakłada to dodatkowe ograniczenie na wiek, gdyż te gwiazdy nie żyją zbyt długo. Cygnus OB2 znajduje się w odległosci 5000 lat świetlnych od nas. Jest częścią większego obszaru powstawania gwiazd - Cygnus X. Masa asocjacji szacowana jest na 14000-20000 mas słońca. Znajduje się w niej ponad 50 gwiazd typu O oraz 3 gwiazdy WR. Jest jedną z najbardziej masywnych asocjacji OB, do tego jest położona względnie blisko naszej planety. Główny proces giwazdotwórczy trwał tam od około 7 do 1 miliona lat temu. Dlaczego jednak te masywne i gorące gwiazdy typu O i B, które są niebieskie, nam wydają się żółte lub nawet czerwone? Odpowiedzialna jest za to znacząca ekstynkcja miedzygwiazdowa. W skrajnym przypadku (OB#12) powoduje ona pociemnienie gwiazdy o 10 magnitudo i zmianę indeksu B-V o ponad 3 magnitudo! Stąd gwiazda o niezwykłej wręcz jasności, która, nawet mimo odległości, powinna być jedną z najjaśniejszych gwiazd w gwiazdozbiorze Łabędzia, nie jest widoczna gołym okiem. Zamiast być niebieska jest bardzo czerwona (bardziej niż gwiazda Granat). Cygnus OB2 bowiem jest przesłonięta przez obłoki pyłu stanowiącego Wielką Szczelinę, widoczną doskonale na zdjęciach gwiazdozbioru w szerokim polu. Zanim zabrałem się za ten obiekt postanowiłem trochę o nim poczytać, co skonczyło się tylko jeszcze większą fascynacją tym obszarem. Dla zainteresowanych załączę kilka prac, które znalazłem, skupiających się na samej asocjacji, jej historii, identyfikacji gwiazd i strukturze przestrzennej; na jednej z najciekawszych członkiń tej asocjacji, gwieździe OB2#12; oraz na obiektach innego typu zwanych Evaporating Gaseous Globules (EGGs). Ku mojemu niezwykle miłemu zaskoczeniu udało mi się uwiecznić większość z tych ostatnich obiektów na moim zdjęciu. Nie ma chyba za dużo zdjęć tego obszaru w tej skali. Zazwyczaj łapie się on na zdjęcia szerokiego pola lub jego fragmenty pojawiają się na peryferiach zdjęć okolic Sadra. Oczywiście Cygnus OB2 i jej okolice przegrywają nie tylko z takimi obiektami jak Ameryka, Pelikan, Motyl czy Veil, ale nawet z mniej znanymi mgławicami tego obfitującego w piękne obiekty gwiazdozbioru. Teraz trochę o samej pracy. W zamyśle ma być to kompozycja (HaL)(HaR)GB. Materiał zbierany był w różnych warunkach i w dość długim okresie. Ha zbierany był z nieba miejskiego (Wrocław) i ciemnego (Bieszczady, Izery, Niedźwiady). Warunki pod ciemnym niebem były słabe, mgła i okazyjnie wysokie chmury. LRGB zbierany już tylko pod ciemnym niebem (Bieszczady i Zatom). W czasie fotografowania okazało się, że L i B ma bardzo słabe gwiazdki (rozdmuchane, im dalej od środka tym większe problemy). Zaopatrzyłem się w dodatkowy filtr UVIR, przycinający trochę bardziej ze strony niebieskiej niż moje filtry zestawowe. Niestety dalej mam problem z kolorami gwiazd dlatego też zdecydowałem się opublikować wersję Ha. Będę walczył z LRBG i jak będę zadowolony z efektów to również opublikuję. Zdjęcie wykonane za pomocą teleskopu TS76EDPH i kamery ASI1600 mono z filtrami od ZWO. Wszystko powieszone na NEQ6 i sterowane za pomocą NINY. Na zdjęcie składaja się 192 klatki po 300 sekund - 16h łącznie. Materiał składany w DSS, wstępna obróbka w Pixie (crop, odszumianie, wstępne rozciągnięcie histogramu). Następnie starnet dla usunięcia gwiazd, dalsze rozciągnięcie w pixie oraz HDRMultiscaleTransform. Ostateczne łączenie i końcowa obróbka w PS. Jedna lekcja ze starneta - wywalił wszystkie EGGs, musiałem je przywracać z wersji z gwiazdami. Jestem świadomy widocznego szumu, tak jest i tyle. Jak będzie szansa dozbierać materiału w dobrych warunkach to z pewnością to zrobię. Poza tym wszelkie uwagi mile widziane. Wersja bez gwiazd: Oraz wersja z oznaczeniami. Na zielono wybrane gwiazdy z asocjacji: 3 gwiazdy WR oraz gwiazdy typów O i B z katalogu Schultego. Jest trochę gęsto z powodu #8, która ma 4 składniki. Na czerwono EGGs z numerami jak w pracy poniżej (piąta w kolejności). #6 ginie w rozlanym blasku gwiazdy, #10 ledwo widoczna: Na zakończenie wspomniane prace: The Massive Star Forming Region Cygnus OB2. Integrated Stellar Properties and the Star Formation History - https://arxiv.org/pdf/1003.2463v1.pdf The Massive Star Population of Cygnus OB2 - https://arxiv.org/pdf/1502.05718v2.pdf Disentangling the spatial substructure of Cygnus OB2 from Gaia DR2 - https://arxiv.org/pdf/1901.02959v1.pdf On the nature of high reddening of Cygnus OB2 #12 hypergiant - https://arxiv.org/pdf/1602.05042v1.pdf Photoevaporating Proplyd-like objects in Cygnus OB2 - https://arxiv.org/pdf/1201.2404v1.pdf Radio observations of evaporating objects in the Cygnus OB2 region - https://arxiv.org/pdf/1904.08317v1.pdf Shocked and Scorched: The Tail of a Tadpole in an Interstellar Pond - https://arxiv.org/pdf/1201.5067v2.pdf Oraz w bonusie link do zdjęcia Cygnus X w wykonaniu teleskopu Spitzera: https://www.spitzer.caltech.edu/image/ssc2012-02a-stars-brewing-in-cygnus-x

Szeroki kadr z 20mm i Canona 700D, od Polaris do galaktyki M31 z gwiazdozbiorami Cefeusza i Kasjopei. 126x120s, ISO400 @f/3.2. Zrobione w Miedzygórzu w masywie Śnieżnika. Miał to być zestaw do focenia na luzie i przy okazji, niestety główny montaż postanowił mnie wystawić do wiatru i szeroki kadr okazał się jedynym sensownym urobkiem. Resize 70%.

Kolejny ciekawy obiekt. Dzięki za przybliżanie nam tych mniej znanych obszarów!

342mm z ASI1600

PN G138.1+04.1, również w katalogu Sh2 z numerkiem 200

@Herbert West, coż to za kosmiczna bestia? Nie kojarzę. Taki projekcik, może uda się w tym roku skończyć, planetarki w Kasjopei, 3h tlenu. Są na pewno 4 w kadrze, ale jedna, PN G137.7+03.3, jest zbyt nieśmiała.

Dziękuję za wspaniały zlot wszystkim uczestnikom. Szczególne podziękowania dla Organizatora! Timelapse z sobotniej nocy: Sigma 20mm @f/1.4, 13 sekund, ISO 800 na aparacie Canon 700D (mod). Miejsce ustawienia może nie jest najlepsze, preferowane było zdecydowanie zbyt blisko rozstawionego sprzętu. Timelapse_Bukowiec_2022.webm

Nie, to ASI1600

Wymieszałem z czerwonym jeszcze na w miarę wczesnym etapie, w PS lighten, tak samo dodany do Luminance.

Potrzebuję wsparcia doświadczonych forumowiczów. Popełniłem M81 i okolice z miasta (Bortle 6-7) i spróbowałem swoich sił w obróbce. Jest to jedna z moich pierwszych prób złożenia HaLRGB. Na gwiazdach leżę totalnie, dodanie Ha też słabo wygląda. Chciałbym zobaczyć co z tego wcyiągniecie i chętnie usłyszę porady, w którym kierunku iść. Materiału jest całkiem sporo, ale w średnich warunkach - 14h L, 9h Ha i po około 3h na każdy z kolorów. Moja próba i link do stacków, już po alignment i wstępnym cropie https://drive.google.com/drive/folders/1bURaWcHBaKRSEj5kIAamnMYQ68g0b7IJ?usp=sharing

Tak, to jest też w Stellarium. W zakładce survey możesz sobie pozmieniać jeszcze ustawienia jasności czy kontrastu.

Polecam Telescopius.com, zakładka toolbox u góry i telescope simulator. Ustawiasz sobie swoj sprzęt i zabawa w kadrowanie może się zacząć.

Czy tak samo dołączasz Narrowband jeśli jest bardziej wszechobecny i pokrywa bardziej lub mniej delikatnym sygnałem całą klatkę?

Dzięki wielkie za tutorial, na pewno przetestuję. Gwiazdy pod kontrolą to jednak dla mnie ciągle największy problem.

Podróże w odległe krainy, czasem, przestrzenią i mentalnością. Przy okazji wszczynanie wojen i rewolucji

Znalazłem jeszcze kilka innych przykładów i są to gwiazdy dość mocno walące w podczerwieni, typ widmowy M1, np HIP 32012 czy HIP 30906.

Już miałem pisać, że to zwykły odblask, bo też miewam takie fioletowe obwódki na niektórych gwiazdach przy samyangu i modowanym canonie. Ale jak zacząłem sprawdzać teraz przykłady na poparcie, że to występuje często to każdy jest na zmiennej pulsującej HIP 29416: HIP 112882: Z drugiej strony widać, że nie są symetryczne. Pierwsza jest w centrum kadru i gwiazda wobec otoczki jest centralnie. Druga jest w lewym górnym rogu kadru i otoczka jest przesunięta do centrum

Pozwolę sobie rozwinąć temat w kategorii indeksu B-V: HD196329 ma B-V=0.24 (obserwowalny). Ten typ widmowy ma B-V=0.05 (intrinsic - właściwy?) HD197175 ma B-V=0.34 (obserwowalny). Ten typ widmowy ma B-V=0.35 HD197137 ma B-V=0.51 (obserwowalny). Ten typ widmowy ma B-V=0.53 Jak widać obie F nie cierpią specjalnie na ekstynkcję, ale A2 już troszkę tak. Oczywiście nie są to jakieś duże różnice i w tym przypadku kalibracja na podstawie typu widmowego pewnie by zadziałała. Dane o typ widmowy <=> B-V: https://www.stsci.edu/~inr/intrins.html Dane o obserwowalnym B-V z Simbada Dobra, już nie zaśmiecam wątku, jeszcze na koniec tylko pochwalę zdjęcie. Naprawdę robi wrażenie!

Typ widmowy powie nam jaki ta gwiazda ma kolor rzeczywisty. Należy patrzeć na indeks B-V, bo to daje nam informację jaki ten kolor jest obserwowany. Już pisałem gdzieś przy innej okazji, robię teraz zdjęcie okolic gdzie gwiazda o typie widmowym B3-4 (niebieska) ma indeks B-V=3 (mocno czerwona, bardziej czerwona niż gwiazda granat). Gdybym dostosował jej barwę na zdjęciu do typu widmowego to zmasakrowałbym kolorystkę całkowicie ;).