Herbert West

Jest bardzo dobrze! Jedyna rzecz, której brakuje to już wiesz co :-)

Z filtrem, prawda?

Dziękuję :-) Główne obiekty to HDW-2 oraz IsWe-1.

Dzięki. Odpadki to nie były- materiał przyzwoitej jakości. Co najwyżej odpadki czasu, zanim inne dziwadła się nie pokazały na niebie :-)

Rekreacyjny w takim sensie, że siadasz i robisz jak ci się wydaje że będzie dobrze. I faktycznie jest dobrze, nic nie trzeba dopalać, poprawiać, etc. Co jest miłą odmianą od paru ostatnich zdjęć ;-) A ”przy okazji” bo miałem zaraz po zmroku okienka po 2-3 godziny.

Świetne, przeczytałem z przyjemnością. Na pewno niełatwy cel do obserwacji wizualnych.

Uff, dzięki. Zgubiłem przecinek i przybyło ponad 2 miliony lat świetlnych :-)

Bardzo przyjemny, rekreacyjny projekcik- Jones 1. Materiały zbierane okazjonalnie, w oczekiwaniu na inne cele. Obróbka łatwa i przyjemna, fotka wyszła nawet fajna 🙂 Czasy Zbierane „przy okazji” od 05.09.2023 do 08.10.2023. OIII: 70 x 300s = 5,83 g Ha: 142 x 300s = 11,83 g RGB: ok. 1,5 godziny po 30s. Sprzęt Teleskop: SkyWatcher Maksutov-Newtonian MN190, 190/1000 mm Kamera: ASI1600MMP, Filtry: Antlia Ha 3nm, Antlia OIII 3nm, Astronomik DeepSky RGB Montaż: SkyWatcher EQ6PRO Guider: SvBony 240mm, ASI120MM mini, Akcesoria: ZWO EFW, ZWO EAF, ASIAir V1 Workflow Ha i OIII: 1. DynamicCrop, 2. BlurXterminator, 3. GraXpert, 4. StarXterminator, 5. NoiseXterminator, 6. Skrypt NB Color Mapper łączący Ha i OIII w RGB, 7. Kosmetyka, kolor, kontrast itp. wykonane w PS. Gwiazdy: 1. Przygotowanie dwóch wersji w PIX-ie z wykorzystaniem BlurXterminatora - jednej z parametrem "halo" na poziomie 0.00, drugiej na maksimum. 2. SPCC, 3. Rozciągnięte GHS, 4. StarXterminator, 5. Obie wersje wgrane do PS, poprawione kolory, nasycenie, kosmetyka. 6. Zmiksowanie obu wersji poprzez nałożenie wersji z max halo na wersję bez halo z funkcją "lighten" i regulacją krycia suwakiem. Historia Mgławica ta została odkryta przez amerykańską astronom Rebeccę Jones w 1941 roku. Pierwsza obserwacja miała miejsce na kliszach fotograficznych Obserwatorium Harvarda. Rebecca Jones użyczyła swojego imienia także innemu, bardziej popularnemu PN-Jones-Emberson 1, którego odkryła wspólnie z Richardem M. Embersonem. Jn 1 to jeden z nielicznych obiektów astronomicznych nazwanych imionami kobiet. Oznaczenia PN G104.2-29.6 Jn 1 PK 104-29.1 ARO 195 VV' 578 Centralna Gwiazda Biały karzeł WD 2333+301 Temperatura efektywna: 150 000K Typ widmowy: Of/WR(C)? („O” oznacza Teff >30 000 K; „f” oznacza obecność emisji N III i He II; „?” oznacza niepewną klasyfikację). Typ widmowy Of/WR to heterogeniczny zbiór gwiazd o niezwykłych widmach, ukazujących wyraźne szerokie linie emisyjne zjonizowanego helu i silnie zjonizowanego azotu lub węgla. Widma wskazują na duże wzbogacenie powierzchni ciężkimi pierwiastkami, wyczerpywanie się wodoru i silne wiatry gwiazdowe. Oznaczenie „Of” oznacza podklasę najgorętszych gwiazd typu O, które wykazują linie widmowe zjonizowanego helu, azotu i węgla. „WR” odnosi się do gwiazd Wolfa-Rayeta, które mogą mieć podobne widma, ale w tym przypadku nie ma to znaczenia, ponieważ gwiazdą centralną jest WD. Bardzo wysoka temperatura oznacza, że gwiazda jest bardzo jasna w bliskim i dalekim UV, czego dowodem są obserwacje GALEX: Bliskie UV: Dalekie UV: [Źródło: cdsportal.u-strasbg.fr] Podstawowe właściwości Odległość “SPITZER 24 μm IMAGES OF PLANETARY NEBULAE” [You-Hua Chu et al.] szacuje ją na 709 parseków. (2 312,758 lat świetlnych). Jednak GAIA DR3 zawiera wartość paralaksy wynoszącą 1,0114 milisekundy łuku (0,0010144 sekundy łuku), co daje odległość: d = (1 / 0,0010144) * 3,262 = 3220,7 LY Rozmiar “SPITZER 24 μm IMAGES OF PLANETARY NEBULAE” [You-Hua Chu et al.] i in. oblicza to na 1,13 × 1,02 pc (3,69 x 3,33 LY). Prędkość ekspansji ~15 km/s (OIII) Pozycja W Pegazie, 23 35 53,321 +30 28 6,34 Magnituda 15 mag [Źródło: Strasbourg-ESO Catalog of Galactic Planetary Nebulae, Acker et al. 1992] Morfologia PN ma wyraźną dwubiegunową lub prawie dwubiegunową strukturę, o czym świadczą dwa (w Ha i OIII, ale widoczne także w NUV i FUV) zgrubienia, które są najjaśniejszymi częściami mgławicy. Ta PN jest typu częściowo wypełnionego, z dość dobrze widocznymi emisjami OIII i Ha obecnymi w całym jej wnętrzu. Materiał wypełniający PN jest dobrze widoczny w danych IR 24 μm z Kosmicznego Teleskopu Spitzera: Wnętrze jest jaśniejsze w podczerwieni niż otoczka. [Źródło: “SPITZER 24 μm IMAGES OF PLANETARY NEBULAE”, You-Hua Chu et al.] OIII [moje dane]: Ha [moje dane]: Wodór i tlen nakładają się na siebie w mgławicy, jednakże sygnał OIII jest znacznie silniejszy niż Ha. “Ogon" Nie udało mi się znaleźć niczego w literaturze na temat małej struktury poniżej mgławicy. Sygnał Ha jest tam zdecydowanie silniejszy niż sygnał OIII. Emisje OIII są bardziej rozproszone i słabsze. Nie można stwierdzić, czy jest to część PN, czy odrębna struktura. Nie ma dostępnych danych pozwalających oszacować jej odległość i wielkość. Nie wydaje się, aby w jej pobliżu znajdowała się gwiazda, która mogłaby wyrzucić tę materię. Można założyć, że jest to część Jn 1, ponieważ ma podobną jasność i jej pozycja pokrywa się z pozycją jednego ze zgrubień, ale to tylko przypuszczenia. Gdyby tak było, byłaby to najciekawsza część tej PN. Mechanizm prowadzący do jej powstania mógł mieć coś wspólnego z dwubiegunowym charakterem PN. Jednak po drugiej stronie nie ma śladu podobnej struktury. Bibliografia: Strasbourg-ESO Catalogue of Galactic Planetary Nebulae (Acker et al. 1992) https://vizier.cds.unistra.fr/viz-bin/VizieR-6?-out.form=%2bH&-source=5084&-out.all&-corr=PFK=PNG&-out.max=9999&PNG==104.2-29.6 cdsportal: http://cdsportal.u-strasbg.fr/?target=PK%20104-29.1 SPITZER 24 μm IMAGES OF PLANETARY NEBULAE, You-Hua Chu et al. doi:10.1088/0004-6256/138/2/691 https://iopscience.iop.org/article/10.1088/0004-6256/138/2/691/pdf *************************************************************** Materiały źródłowe i cały projekt dostępne przez PW, jak zwykle Z góry dzięki za wszelkie wskazówki i krytykę- nie krępujcie się.

Bardzo dobre zdjęcie i obiekt nie odwiedzany często. Super!

Dzięki. Nie wiedziałem, że już zaczął pracę. Dołączył do Webba w punkcie L2 i, co ciekawe, ma podobną konstrukcję optyczną jak i Webb- ma trzy zakrzywione zwierciadła- nie pamiętam już z jakimi rodzajami krzywizny. Czyli jest anastygmatem trójzwierciadlanym- kilka "flagowych" teleskopów naziemnych i kosmicznych będzie miało ten rodzaj konstrukcji niebawem.

Poprawka tła i gwiazd. Dla porządku wrzucam tutaj.

I co było problemem? Jak go rozwiazałeś?

Blueshift = ujemny redshift ;-)

Ma dwa symetryczne obszary po dwóch przeciwnych stronach - np. Emberson-Jones 1. Edit: Tak, to musiał odkryć Outters.

Służę pomocą. To po lewej to planetarka Ou 2. Tutaj wpis na simbad: NAME PN Ou 2 (u-strasbg.fr) Najpewniej bipolarna. Te fafrocle po prawej to coś innego i masz spore szczęście, bo dokładnie na nie spoglądał Kosmiczny Teleskop Spitzera- w podczerwieni. Znajduje się tu Sh2-172- obszar HII, i okiem Spitzera ten kawałek nieba wygląda tak (Spitzer nie pokazuje Ha- to ten sam obszar co zaznaczyłeś, ale bez Ha- tylko IR od ok. 3 um do 8 um). W nieco dłuższym paśmie podczerwieni niż powyżej (12 um) i w nieco większym FOV widać otaczające obszar pasma pyłu: W paśmie widzialnym (Ha) świecą znajdujące się tam dwa gęste obszary wodorowe: MSX6C G118.6172-01.3312 (u-strasbg.fr) oraz [KC97c] G118.6-01.3 (u-strasbg.fr)

Góry Świętokrzyskie- cała północna część nieba czerwona, widać było filary.

Ta kamera MYŚLI! "Orientacja montażu na biegun nieba przy wsparciu sztucznej inteligencji"

To jest dość komiczna sytuacja, gdy mam zdjęcia obiektów, których na AB jest w porywach kilkanaście ogółem i może 4 dobre a nie mam "szlagierów" :-) Po prostu nie mam czasu na M31 et al.

Została udostępniona gigantyczna baza danych zbieranych w latach 2014-17 przez Cerro Tololo Inter-American Observatory, Kitt Peak National Observatory i University of Arizona’s Steward Observatory. To był przegląd wykonany głównie po to, aby wybrać cele dla następującego po nim Dark Energy Spectroscopic Instrument Survey (DESI). Baza zawiera dane o pozycjach, kształtach i rozmiarach ponad 380 000 galaktyk w naszym sąsiedztwie. Nie są to szczególnie użyteczne dane dla nas, amatorów, ale załączam: https://sga.legacysurvey.org/ A tutaj łącze do artykułu na symmetry.org: https://www.symmetrymagazine.org/article/new-map-of-space-precisely-measures-nearly-400000-nearby-galaxies?language_content_entity=und

Bardzo interesujące. Proszę o regularne aktualizacje!

Właśnie sprawdzałem ale okolice M27 nie były fotografowane w UV w dostatecznej rozdzielczości. Więc po prostu wkleiłem przykład trochę wykolejając Twój wątek :-)

Zajrzałem na: http://cdsportal.u-strasbg.fr/?target=m27 żeby zobaczyć jak jasno świeci gwiazda centralna w UV ale, o dziwo, nie ma zdjęć tego kawałka nieba w UV w jakiejkolwiek większej rozdzielczości. Ostatnio zaglądam tam, ponieważ białe karły wyglądają zaskakująco w UV. Albo i w wyższych energiach, jak w przypadku MWP-1: Optyczne: UV - ten sam FOV: X:

Świetny detal i opracowanie. Do sobotniej kawy porannej w sam raz. "Sfotografowany chyba przez każdego miłośnika astrofotografii posiadającego choćby nieduży teleskop i dowolny aparat"