DARK

18 listopada po wschodzie Słońca nad płn horyzontem, widać było postępujący front ciepłej masy powietrza. Na jego przedzie pojawił się charakterystyczny cirrus, który posiadał ciekawą pofalowana strukturę. Na ich tle w pewnym momencie przeleciał samolot. Smuga kondensacyjna zafalowała niczym wstęga ale moją uwagę zwróciło jeszcze coś, garby tych fal zaczęły rzucać cienie. Po raz pierwszy w życiu widziałem coś podobnego. A Wy kiedy widzieliście ostatnio coś po raz pierwszy ?

Ja minionej nocy widziałem w sumie 4 komety: 46P, 38P, 64P i bohaterkę tego wątku. Wydaję mi się że kometa V1 wyraźnie zatrzymała trend szybkiego nabierania jasności bo od tygodnia jej jasność utrzymuje się na poziomie 8.0 mag. Na szczęście stopień kondensacji utrzymuje się na dość wysokim poziomie co świadczyć może, że raczej nic złego nie dzieje się z jądrem komety. Na wszelki wypadek pożegnałem się z nią bo elongacją spada Księżyc rośnie a pogoda wraca do "normalności"

To detekcje z całego terytorium Stanów Zjednoczonych. A jeden taki stan czasem jest wielkości Polski to i mamy odpowiedz czemu wydaje się, że jest ich nawet sporo

Wreszcie jakaś kometa o ciekawej nazwie he he Dziś rano korzystając z łagodniejszej mgły udało mi się zaobserwować kometę. Jej namierzenie było wyjątkowo proste bo znajdowała się tuż nieopodal gwiazdy gamma Vir ale na tyle daleko, że gwiazda nie przyćmiewała swym blaskiem komety. W 8'' teleskopie przy 45x powiększeniu kometa prezentowała się jako mocno zwarty (DC=5) spory obiekt o jasności (co jest sporym zaskoczeniem dla mnie) ok 8.0 mag. Warkocza nie dostrzegłem. Był to 130 obiekt na mojej liście zaobserwowanych do tej pory komet. Ciekawe co pokaże w peryhelium i czy dane nam będzie zobaczyć ją w max blasku.

Autoportret w listopadowych mgłach

Mała uwaga. Kometa przebywa aktualnie na tle gwiazdozbioru Andromedy a nie Pegaza.

Mój rekord w dzień to obiekt ok 5 mag a konkretnie któryś z księżyców Jowisza.

Podrzucam zdjęcie najjaśniejszego upolowanego Drakonida z godziny 01:17.Kształtem blasku do złudzenia przypomina Irydium, a po przejrzeniu całego materiału ośmielę się postawić tezę, że to jakby znak rozpoznawczy meteorów tego roju. Kolejny znak rozpoznawczy to długo utrzymujące się ślady, które właśnie rozwiewają wątpliwości czy to Irydium czy meteor. Podsumowując łowy łącznie widziałem 109 Drakonidów zaś na zdjęciach utrwaliło się 10 meteorów. Czekam teraz na Orionidy, które już wczoraj od czasu do czasu dawały o sobie znać.

Drakonid z pewnością nie bo nie trafia w radiant roju. Ale z grubsza pasuje do roju październikowych Camelopardalidów

Ależ to była ciekawa noc. Warunki wyśmienite - lm ok 6.5 mag, doskonała przejrzystość. Zacząłem obserwować ok 23 i aktywność Drakonidów do płn kształtowała się na poziomie 10-15 zjawisk. Od płn do 1 aktywność systematycznie rosła i w tym przedziale czasowym odnotowałem już 38 DRA. Pojawiały się często przeloty paczkami po 2 a nawet 3 zjawiska. Od 1 do 2 w nocy zaobserwowałem aż 59 zjawisk przy czym najwięcej meteorów pojawiło się do 1.30 - 34 szt. Dominowały słabe zjawiska 3-4 mag bardzo rzadko coś ok 0mag i to było sporym mankamentem tego maximum. Dało sie też zauważyć, że pod koniec przelotu wiele Drakonidów rozsypywało się w drobny mak. Od tego przedziału aktywność wyraźnie zmalała do 22 met na 30 min. Ok 2.25 pojawił się wyraźny pik aktywności jaśniejszych Drakonidów nisko nad horyzontem. Z powodu zimna i ostro spadającej aktywności skończyłem obserwacje o 2.40. Obserwując wizualnie próbowałem też zarejestrować meteory aparatem. I tu kolejna niespodzianka. Złapałem co prawda tylko 5 niezbyt jasnych DRA ale okazuje się, że ślady po nich są jeszcze 5 i 11 min po przelocie! Na koniec namierzyłem jeszcze matkę Drakonidów, kometę 21P. Od peryhelium dość mocno osłabła ale nadal było na czym zawiesić oko. Oceniłem ja na 9.0mag DC 5/6 koma 3' warkocz 10'.

A ja 26 września o świcie nad Jeziorem Sulejowskim widziałem jak rodzą się chmury. Fachowo nazywa się to Efekt jeziora ( więcej tym zjawisku http://lowcyburz.pl/2016/11/27/sniezny-efekt-jeziora-co-o-nim-wiemy/ )

W ubiegłym roku w sierpniu udało mi się zaobserwować dzienne zakrycie Aldebarana przez Księżyc. Obserwowałem Synta 8''. Pamiętam że miałem sporą zagwozdkę jaką ekspozycję ustawić by gwiazda była odpowiednio naświetlona. Przy tej okazji ustanowiłem rekord czasu na którym zarejestrowałem gwiazdę inną niż Słońce. Jest to 1/1600sek

Wczoraj o tej godzinie widoczna była ISS. Opis gaśnięcia obiektu zgadza się z wejściem ISS w cień Ziemi.

Wieczorna koniunkcja Marsa i Księżyca z 19 09 2018 nad Pilicą

Byłem ostatnio u kolegi na ślubie. Nowe Miasto nad Pilicą - polecam miejscówkę

Dziś rano znowu miałem spotkanie z Białą Dama tzn tęczą. Najwyraźniejsza jaką widziałem do tej pory

A jak dla mnie ta kometa jest przedstawicielką tych, które wyglądają podobnie jak na fotografiach. Ubiegłej nocy obserwowałem ją na ciemnym bezksiężycowym niebie gdy znajdowała się wysoko nad horyzontem. Przez teleskop doskonale widać było jasne skonsensowane jądro zanurzone w łezkowatą otoczkę i wyraźny szpiczasty warkocz . Brakowało tylko koloru ale nie wymagajmy za wiele

Biała tęcza o poranku 7 IX 2018.

Trudno uwierzyć ale błyski od tej wczorajszej burzy nad Krakowem były widoczne w łódzkim czyli ok 200 km.

Dzisiejszej nocy tj 3 IX 2018 dla kuli ziemskiej definitywnie zakończyła się seria zakryć Aldebarana przez Księżyc. Zakrycie było widoczne z okolic koła polarnego, a nam pozostała dość bliska koniunkcja. Do największego zbliżenia doszło ok godz 3:00, a separacja Aldebaran - Księżyc wynosiła 10'. W wizjerze aparatu wyglądało to tak

Wygląda jak z przeterminowanej kliszy Kodaka

To trzy chińskie satelity YAOGAN 31, co sprytnie ustalił kolega Adam. Więcej na ich temat przeczytasz na https://kosmonauta.net/2018/04/start-cz-4c-z-trojka-satelitow-yaogan-31-01/

Niestety max prognozowane jest o północy a radiant roju jest już wtedy dość nisko nad horyzontem co dodatkowo działa na niekorzyść zaobserwowania meteorów.

Flary są na górze Pegaza, w okolicach gwiazd: beta, eta, lambda Pegasi.