Konik Pony- test

[qbanos]

Nie wierzę że ten sam poziom jasności obiektu uzyska sie przy tym samym F, newtonem 114 a 200mm nie mowiac nic juz o 500.

 

Niestety taka jest prawda

 

Grzybu wytłumaczył to dobrze - to tak jak w fotografii dziennej. Nie liczy się ile obiektyw ma apertury tylko jakie ma światło, prawda? Nie porównuj tego z wizualem bo to jest inna bajka.

 

 

P.S. Trzeba też odróżnić światłosiłę układu od ilości zebranego przez niego światła

Edytowane 29 Lutego 2008 przez qbanos

[Adam_Jesion]

Ciekawe jest to, jak wiele niezrozumienia budzi pozornie prosta zasada.

 

W zasadzie, wszystko zostało tutaj już bardzo dokładnie wytłumaczone, więc nie ma co się rozwijać dalej.

 

Aby zrozumieć potrzebę budowania dużych luster, proponuję do tematu podejść od innej strony - od ogniskowej. To ona określa nam pole widzenia (a niech mnie - potocznie - powiększenie). Czyli, jeżeli chcemy sięgnąć bardzo dalekich obiektów, czyli małych kątowo, potrzebujemy powera, czyli ogniskowej. I tak, jeżeli naszym obiektem ma być coś bliskiego, np. M42... to potrzebujemy najlepiej coś koło 500 mm (zakładam, że wielkość chipa to DSLR, dla uproszczenia rozumienia).

 

Mamy więc ogniskową, która określa nam, jakiej wielkości fragment zmieści się na naszej klatce DSLR. Dopiero teraz można przejść do kolejnego zagadnienia, czyli, jak długie czasy ekspozycji trzeba będzie zastosować dla tej wielkości kadru. Ten czynnik zależy od wielkości obiektywu/lustra. Przy tej samej ogniskowej, czyli dokładnie takim samym kadrze M42, zwiększając lustro zmienia nam się czas ekspozycji, tzn. im większe, tym więcej światla, co skraca nam potrzebny czas ekspozycji.

 

Wracając do ogniskowej, mamy ją 500 mm. Wielkość lustra/obiektywu to 50 mm. Oznacza to, że nasza światłosiła wynosi dokładnie f10. Powiększając w tej konfiguracji lustro do 100 mm dostajemy po prostu 4x więcej światła do matrycy. Nic na więcej się tu nie zmienia. Możemy w teorii nawet dać lustro 500 mm. Będzie to potwór na fotony, ale detal i rozdzielczość pozostanie niezmieniona (oczywiście nie wgłebiam się tu w inne aspekty fizyczne mające swój kontekst w światłosile).

 

Idąc dalej tym tropem myślowym, wyobraźmy sobie, że jesteśmy naukowcami i potrzebujemy sięgąć daleko dalej. Obserwujemy sobie małą supernową w bardzo małej i odległej galaktyce. Potrzebujemy ogniskową np. 6 metrów. Zaproponujcie teraz sensowną średnicę lustra, żeby świecenie nie trwało wieki (chociaż f6)? I tu pojawia się jedna z odpowiedzi, do czego potrzebne są duże lustra.

 

Inną sprawą jest fakt, że przy seeingu 4" budowanie teleskopu z ogniskową 6 m. ma taki sens, jak próba oglądania TV przez akwarium. Z tego właśnie powodu (i paru innych), największy teleskop z którego korzysta polska nauka nie stoi w PL.

[pitgrupa]

Faktycznie, Grzybu wyjasnił to pierwszorzędnie

 

Wizual zrobił mi w tym sporo zamieszania WYdawało mi sie że zasada powinna być podobna. Wszak CCD to tylko "czulsze oko" Nie sądziłem że ilość zbieranego światłą przez lustro 20 i 50cm jest bez znaczenia przy stalej swiatlosile

 

Pozdrawiam

Piotr

[lemarc]

Większe lustro przy tej samej światłosile co mniejsze, a zatem przy większej ogniskowej, przy identycznym czasie ekspozycji pokaże lepszy szczegół i zasięg gwiazdowy (pomijając seeing) ale stopień nasycenia matrycy będzie taki sam.

Edytowane 29 Lutego 2008 przez lemarc