Najbliższe gwiazdy

[Adam_Jesion]

Radek, a gdybym mój undersampling lekko "zdefocusował" - tak, żeby mieć FWHM np. 3 piksele? Czy nie powinna mimo wszystko poprawić się dokładność wyliczania centroidy w stosunku do FWHM bliskiemu 1?

[Radek P]

A co to znaczy "zdefocusować"? Pytam serio.

 

Na pewno taki defocus zwiększy Ci wady pozaosiowe, czyli wpłynie negatywnie na dużą część gwiazd. Nie wiem, co defocus zrobi z kształtem gwiazd. Jeśli nie zna się go dobrze, to nie można dopasować dobrego modelu i pozostają średnie ważone. Trzeba sprawdzić. Powinny wystarczyć jakieś wcześniej zrobione fotki, najlepiej z jednej nocy i przy porównywalnej masie powietrza.

[Adam_Jesion]

Ech - widzę jednak, że wszystko trzeba empirycznie przetestować.

 

Jak poskładam sprzęt do kupy to porobię testy i dam znać, do jakiego ułamka piksela udało mi się zejść.

[Adam_Jesion]

Coś na pokrzepienie serc i motywację. Wreszcie udało mi się zlokalizować jakieś amatorskie obserwacje paralaksy gwiazdy.

http://www.rssd.esa.int/SA-general/Projects/Hipparcos/images/barnpc.pdf

 

To ten Pan:

http://en.wikipedia.org/wiki/Dennis_di_Cicco

 

Gwiazda Barnarda, więc rysunek jest wyjątkowo dynamiczny. W poziomie mamy piękną paralaksę, a w pionie ruch własny. Super.

[bartolini]

Numer z defokusowaniem obrazu zastosowano w Keplerze:

http://kepler.nasa.gov/Mission/QuickGuide/MissionDesign/PhotometerAndSpacecraft/

[Hermes1937]

Witam,

 

Tak sobie myślę i wymyśliłem, że testy można przeprowadzić na gwieździe z dużym ruchem własnym. Wiemy, że Gwiazda Barnarda przesuwa się na niebie o 10 sek. kątowych rocznie, czyli prawie 1 sekundę miesięcznie (0,83). To daje prawie 0,03 sekundy na dobę. Do czego zmierzam?

 

Że rejestracja jej ruchu powinna być rejestrowalna w skali tygodniowej. Całkiem fajny obiekt do testowania i opracowania metody wyznaczania subsekundowych paralaks, bo jeżeli zarejestrujemy ruch tygodniowy, to oznacza, że możemy myśleć o zabawie z paralaksami bliskich gwiazd. (...)

 

przypomnę, że 35 lat temu, w Oddziale PTMA w Warszawie prowadziłem (z kilkoma obserwatorami) wizualne obserwacje pozycyjne Gwiazdy Barnarda i wystarczyły 2 miesiące, aby zauważyć ruch gwiazdy na poziomie 1.7". Po dwóch latach otrzymaliśmy ruch własny gwiazdy z dokładnością rzędu kilku procent. Opis tych obserwacji znajduje się w "Uraniach" z tamtych lat; pisze o tym także Z. Dworak w książce "Z astronomią za pan brat". Dodam że te obserwacje Gwiazdy Barnarda były testem dokładności dla obserwacjami pozycyjnymi komet i planetoid.

 

Hermes

[Hans]

Czy wasze obserwacje obejmowały też paralaxę GB? Jakieś linki do waszych wyników ?

 

Pozdrawiam.

 

 

[Adam_Jesion]

Czy wasze obserwacje obejmowały też paralaxę GB? Jakieś linki do waszych wyników ?

 

Pozdrawiam.

Obstawiam, że nie. Do obserwacji ruchu własnego potrzeba zupełnie innej dokładności, niż do paralaksy.

[Hans]

Dlatego pytam, bo i ja mam wrażenie, że my tu o dwóch zupełnie różnych sprawach rozmawiamy.

 

Pozdrawiam.

[Adam_Jesion]

Czemu? Przecież pisałem o użyciu Gwiady Barnarda jako najlepszej gwieździe do zabawy z paralaksą. Jest bardzo spektakularna, bo nie dość, że "buja" się jako paralaksa malując sinusoidę, to jeszcze do tego płynie sobie po niebie swoim ruchem własnym.

 

Paralaksa Gwiazdy Barnarda wynosi 500MAS (0,5 sekundy kątowej), co czyni z niej idealny cel na pierwsze próby.

[Hans]

To tak, pytanie co mierzyło PTMa.

 

Pozdrawiam.

 

 

[Radek P]

Numer z defokusowaniem obrazu zastosowano w Keplerze:

http://kepler.nasa.gov/Mission/QuickGuide/MissionDesign/PhotometerAndSpacecraft/

 

Tak, ale Kepler to satelita fotometryczny, a nie astrometryczny. Nie przypominam sobie, by komuś defocus pomógł.

[Hermes1937]

Witam,

 

celem naszych obserwacji było tylko potwierdzenie wielkości ruchu własnego gwiazdy. Przypomnę, że celem obserwacji wykonywanych w ramach SOPiZ było wykonywanie obserwacji pozycyjnych (np. komet). Test z Gwiazdą Barnarda miał potwierdzić dokładność obserwacji (opisanych w "Poradniku SOPiZ" - chodziło o wykonywanie wizualnych obserwacji z dokładnością rzędu 1". Większość obserwatorów nie wytrzymała wymagań związanych w prowadzeniem obserwacji i w końcu po kilku latach ja zrobiłem więcej obserwacji, niż pozostali obserwatorzy O.W. PTMA łącznie...

 

Mikrometry krzyżowy i pierścieniowy - wykonane przez L. Newelskiego

 

Wracając do tematu (paralaksy GB) - było by to pewnie możliwe (wg "Guide'a" wynosi ona 0.55"), ale:

1. Duży ruch własny GB maskował by paralaksę i trzeba by zastosować dodatkową technikę obliczeniową,

2. GB w Polsce jest nisko nad horyzontem i najlepiej widoczna latem. W warunkach, w jakich działał Oddział PTMA w Warszawie - Pawilon Obserwacyjny otoczony był wysokimi tujami (pisałem o tym na stronie Oddziału) i tylko w lipcu i sierpniu GB była widoczna nad drzewami.

Do pomiaru paralaksy potrzeba pomiarów pozycji w odstępie pół roku, zatem w zimie obserwacje były by po prostu niemożliwe, a układ wiosna-jesień nie do wykonania w naszym Oddziale w Warszawie.

 

Ruch Gwiazdy Barnarda na przestrzeni 200 lat (wg. "Guide'a")

[Piotr Brych]

Jak mamy mapki to i ja dołożę swoją:

[Radek P]

Jeśli ktoś planuje obserwacje astrometryczne z użyciem kamery CCD to podaję wzór na dokładność zmierzenia pozycji centroidu. Dla gwiazdy, która ma profil gaussowski i A zliczeń z niepewnością dA teoretyczna niepewność pomiaru jednej współrzędnej centroidu wynosi:

 

dx = 0.6 * FWHM * dA/A

 

Oczywiście im mniej kształtny profil tym niepewność większa. Wzór nie ma zastosowania do gwiazd jednopikselowych.

[Radek P]

Dokształciłem się trochę. Można zrobić dobrą astrometrię na podstawie zdjęć z "jednopikselowymi" gwiazdami. Warunek jest jeden - odpowiednio duża liczba gwiazd na pojedynczej klatce. W przypadku HST są to pewnie dziesiątki tysięcy **. W amatorskiej wersji powinno starczyć koło 100, czyli pewnie i tak więcej niż można złapać w typowych warunkach.