Dobór ekspozycji

[simarik]

Cześć

Jeśli temat był już poruszany to z góry przepraszam - szukałem ale nie znalazłem.

 

Chodzi mi o dobór ekspozycji przy fotografowaniu Canonem z obiektywami fotograficznymi.

Obiekty jakie fotografuję to wide fieldy (pola gwiezdne z DS'ami, konstelacje) - przyjmijmy, że ogniskowa max 200mm.

 

Mianowicie:

 

1) Jak dobierać przysłonę i czas ekspozycji?

- Przysłonę to rozumiem najlepiej dobrać tak aby pozbyć się wad obiektywów poprzez zminimalizowanie komy i aberracji

- Rozumiem, że do tego ISO akceptowalne pod względem szumów (najlepiej jak najmniejsze)

- To zatem jak dobrać czas ekspozycji do przesłony i ISO które mamy ustawione. Czy maksymalnie tyle ile wyciągnie montaż na danej ogniskowej, czy tak aby nie przepalić fotografowanego obiektu, gwiazd czy tła.

 

2) Jak do tego dobrać balans bieli?

- Jeśli wykonujemy pojedyncze klatki w rawach to czy nie przejmować się ustawianiem balansu bieli? Chociaż niedawno sumas tutaj napisał:

 

...a ustawiłeś na RAW i balans bieli "as shot"?

Nie mam takiej opcji WB "as shot" w moim Canonie 350D.

 

Zdaje sobie sprawę, że pewnie nie będzie łatwo udzielić jednoznacznej odpowiedź bo zbyt wiele czynników wpływa na odpowiedni dobór ekspozycji (np. warunki, sprzęt, fotografowany obiekt, temperatura, LP, itp.)

 

Ostatnio dużo się nad tym zastanawiałem jak to wszystko poukładać, żeby było najefektywniej. Ja dobieram ekspozycje przy moich widefieldach trochę na czuja - co nie wiem czy jest poprawne. Ostatnio jednak zaroiło się astrofotek z AstroTracków - sam jestem posiadaczem AW - więc myślę, że zebranie tutaj Waszych doświadczeń odnośnie doborów poprawnych ekspozycji pomoże nie jednemu.

 

Jak Wy dobieracie odpowiednią ekspozycję

Może uda się znaleźć, wypracować jakiś uniwersalną metodę

Edytowane 1 Września 2011 przez simarik

[Piotrek L.]

Ja kieruje się jedną zasadą - na klatce musi być widać fotografowany obiekt, ale tło musi być jak najciemniejsze!

Za jasne tło i mamy później problem przy obróbce. Jeśli obiekt jest niewidoczny przy ciemnym tle - rezygnuje z focenia!

Co do czasów, nie da się określić jakie są najlepsze, za dużo zmiennych (temperatura powietrza, LP, ewentualnie zamglone niebo, transmisja danej optyki itp).

Dla przykładu jak fociłem Ameryke, to miałem super niebo i obiekt w zenicie i mogłem ciągnąć z UHC-E klatki po 12 minut, ale focąc z tego samego miejsca Rozete, która była duuuużo niżej (choć maksymalnie wysokojak na nią), ledwo dało sie robić siedmiominutowe klatki.

 

Poniżej dwie klatki zrobione z tego samego miejsca, tym samym sprzętem (z filtrem UHC-E) na tym samym ISO, ale Ameryka w zenicie - klatka 12 minut, Rozeta ok. 45* - klatka 7 minut:

 

 

 

Generalnie pozostaje tylko metoda prób i błędów...

Jeśli fotografujemy rejony Drogi Mlecznej gdzie mocno "dymi" wodorem, to dobrze jest użyć filtra typu UHC, mamy później mniej problemów z gwiazdkami. Poniżej mały przykład znaleziony na necie.

Fotka z filtrem Astronomik UHC i bez niego - z Canonem modyfikowanym (ale widać, że pod świetnym niebem):

 

Zdjęcie znalezione na www.samirkharusi.net/skymemo.html

 

Pozdrawiam

Edytowane 1 Września 2011 przez Piotrek L.

[simarik]

Dzięki Piotrze za Twoje wskazówki. Choć i powiem, że bywa u mnie tak fotografując jakieś szerokie ujęcia że nawet na 2 min. tło wychodzi całe zaczerwienione. Więc jakość nieba ma tu chyba pierwszorzędne znaczenie.

 

Widać na przykładzie, który podałeś że jednak w tego typu fotografiach posiadanie filtra UHC to raczej "must have". Ja właśnie mam problem z wyjęciem struktur mgławicowych zza ściany gwiazd co widać w tym wątku

http://astropolis.pl/topic/36562-cygnus/

[Szymek_O]

Hej,

ja stosuje zasadę poziomu tła czyli robię klatkę np. 900s i patrze jaki poziom (ADU) ma tło, gdzieś wyczytałem, że wydłużanie czasu sub-klatki ma sens gdy poziom tła nie przekracza 3000ADU.

[astroccd]

Należy tak dobrać czas żeby złapać szum śrutowy http://pl.wikipedia.org/wiki/Szum_%C5%9Brutowy

 

http://pl.wikipedia.org/wiki/Rozk%C5%82ad_Poissona

 

Porób sobie flaty dla wszystkich poziomów ADU, przykładowo zaczynając od np.: 1/4s, naświetl klatkę do 90%, potem 1/8s do 45%, 1/16s do 22,5% i tak dalej aż do np.: 1/4000s.

 

Zmierz "standard deviation" dla wszystkich klatek i porównując sąsiednie klatki znajdź takie dla których nastąpiła największa poprawa.

 

Przykład z mojego Olympusa E1, KAF-5100, 100 ISO:

 

1/4s -> Std dev 609 -> Adu 51009

1/8s -> Std dev 352 -> Adu 26139

1/15s -> Std dev 211 -> Adu 13852

1/30s -> Std dev 134 -> Adu 7452

1/60s -> Std dev 96 -> Adu 4227

1/125 -> Std dev 70 -> Adu 2612

1/250s -> Std dev 54 -> Adu 1822

1/500s -> Std dev 47 -> Adu 1441

1/1000s -> Std dev 42 -> Adu 1236

1/2000s -> Std dev 39 -> Adu 1127

1/4000s -> Std dev 37 -> Adu 1084

Closed -> Std dev 37 -> Adu 1038

 

Przykład z mojego Nikona 995, ICX252AK, 100 ISO:

przetwornik 12bit, Adu 4096=100%

 

1/2s -> Std dev 40,3 -> Adu 2443

1/4s -> Std dev 27,2 -> Adu 1267

1/8s -> Std dev 19,5 -> Adu 644

1/15s -> Std dev 13,8 -> Adu 352

1/30s -> Std dev 10,1 -> Adu 179

1/60s -> Std dev 7,7 -> Adu 101

1/125s -> Std dev 6,2 -> Adu 59

1/250s -> Std dev 5,5 -> Adu 42

1/500s -> Std dev 4,8 -> Adu 29

1/1000s -> Std dev 4,7 -> Adu 26

1/2000s -> Std dev 4,5 -> Adu 25

Closed -> Std dev 4,0 -> Adu 20

 

SAC 10, ICX262AQ:

 

20s -> Std dev 869 -> Adu 34450

10s -> Std dev 450 -> Adu 17748

5s -> Std dev 280 -> Adu 9162

2,5s -> Std dev 163 -> Adu 4314

1,25s -> Std dev 116 -> Adu 2644

0,63s -> Std dev 82 -> Adu 1591

0,31s -> Std dev 62 -> Adu 1035

Closed -> Std dev 30 -> Adu 463

 

 

 

Porównajmy zatem klatki 20s i 10s z kamerki SAC10 -> Std dev 869/450=1,93 oznacza praktycznie brak poprawy.

 

Porównajmy klatki 1/4s i 1/8s z Olympus E-1 -> Std dev 609/352=1,73 oznacza zbyt małą poprawę aby opłacało się naświetlać do poziomu 51009 Adu.

 

Porównajmy klatki 1/2000s i 1/4000s z Olympus E-1 -> Std dev 39/37=1,05 oznacza zbyt dużą poprawę aby opłacało się stosować tak krótkie czasy.

 

Zatem musimy znaleźć te klatki dla których poprawa wynosi 1,4142 czyli pierwiastek z 2. Wynika to z fluktuacji fotonów http://pl.wikipedia.org/wiki/Fluktuacje

 

Poprawa ze stackowania: jeśli stackujemy 2 przesunięte względem siebie fragmenty matrycy wynosi 1,4142, musimy znaleźć minimalny czas ekspozycji dla którego poprawa wynosi 1,4142 przy 2 krotnym wzroście czasu ekspozycji.

 

Mierząc "Standard Deviation" omijamy "hot piksele" bowiem "hot piksele" to nie szumy odczytu, przy pomiarach stosujemy możliwie najkrótsze czasy bowiem prąd ciemny to nie "szumy odczytu", zaświetla on jednakowo matrycę podobnie do light pollution można go wliczyć do light pollution naszego nieba. "Hot piksele" to nie prąd ciemny przynajmniej w naszym rozważaniu tak mamy rozumować, przyjmujemy że nasza matryca ma mało "hot pikseli" pomijamy je.

 

Wszystkie pomierzone w tym poście kamerki posiadają sensor CCD w którym szumy odczytu nie zależą od poziomu ISO i dla nich sprawa jest prosta, ustawiamy jak najmniejsze ISO wtedy mamy największy zakres dynamiki, sprawa się komplikuje z sensorami CMOS w których szumy odczytu rosną wraz ze spadkiem ISO. Nie posiadam kamerki ze CMOS-em, czekała by mnie kupa roboty, należało by przetestować wszystkie czasy dla wszystkich ISO, bowiem najmniejsze szumy odczytu istnieją przy największym ISO, jednak ustawiając największe ISO mamy mały zakres dynamiki i zbyt dużą poprawę przy wydłużaniu ekspozycji, aby opłacało się stosować tak krótkie czasy.

Edytowane 1 Września 2011 przez astroccd