Perseusz

[MaPa]

Jeśli się celuje w Perseusza w mniejszych kadrach to jakoś ten pyłowy obszar ucieka. Nie piszę tutaj o znanych Okolicach Omi Per (Atik) które stanowią kanon tzw wymagającej astrofotografii. Dopiero na tak szerokim kadrze uwidacznia się mocno pyłowy charakter "centrum" gwiazdozbioru Perseusza. Obróbka nie jest łatwa. W tak szerokich kadrach gradient szybko może nam utrudnić sprawę. Ja odkryłem inną rzecz. Przy okazji mozaiki trójkąta letniego mylnie utwierdziłem się że flaty są praktycznie niepotrzebne jak schodzimy z f1.4 do 3.2 lub 3.5. Ponownie wymagające pyły przypomniały mi jak to jest jednak mieć winietę w wyciąganym kadrze.

 

Canon 6D mod, 50mm, ~2h, iso1600, f3.2

 

Kliknięcie otwiera większa rozdzielczość.

 

 

 

 

 

Edytowane 10 Stycznia 2017 przez MaPa

[Loki]

Sęk w tym, że flaty - nie ważne prawdziwe czy sztuczne, to tylko półśrodek. Mam na myśli, że żeby nie wiem co robić, to sygnału w narożnikach brakuje. Ciągnięcie za uszy flatem powoduje, że gwiazdy wychodzą na pierwszy plan a w tle i tak jest czarna dupa, tylko nieco mniej czarna.

 

IMHO wyszło bardzo ładnie, ale gdybyś miał 6 godzin materiału to by nie zaszkodziło. Właśnie z powodu tych Perseuszowych pyłów, które są takie fajne i tak trudne do pokazania, bo wyjątkowo ciemne. Jakby tam był jakiś miał węglowy, a nie klasyczny, cefeuszowy kurz.

[MaPa]

Przy canonie, zgadzam się jest rożnie. Czasem pomoże bardziej czasem mniej.. albo zgoła popsuje. Przy CCD nie ma alternatywy. Chyba nie obrabiałbym materiału mgławicowego teraz bez flata.

[MaPa]

Podmieniłem wersję na nową. Zastosowałem jednak flaty o których wspominałem i to wymusiło nową obróbkę

Wersja opisana w planach.

[MaPa]

Dodałem wersję opisaną do pierwszego

[.zombi.]

Jak by się jeszcze Plejady złapały . . .