Skocz do zawartości

Mu Leporis jako gwiazda manganowo-rtęciowa


Gość Bellatrix

Rekomendowane odpowiedzi

post-29939-0-83515100-1484646280.png

Mu Leporis jako gwiazda manganowo-rtęciowa

 

Mu Leporis (5 Leporis) to gwiazda, która wyczerpując swoje zasoby paliwa wodorowego opuściła ciąg główny i osiągnęła stadium podolbrzyma. Należy ona do typu widmowego B9IV.

Jedną z nietypowych własności Mu Leporis jest podwyższona zawartość takich pierwiastków, jak mangan oraz rtęć w zewnętrznych warstwach gwiazdy. Wiemy o tym na podstawie anlaizy widma spektroskopowego. 5 Leporis należy do gwiazd późnego typu B, u których obserwuje się nadzwyczajny skład chemiczny na powierzchni gwiazdy. A przyczyna podwyższonej zawartości niektórych pierwiastków nie leży, jak można by przypuszczać w działaniu silnego pola magnetyczneg. Gwiazdy tzw. Manganowo-rtęciowe są uznawane za odrębny podtyp gwiazd późnego typu widmowego B. Linie spektroskopowe tych pierwiastków posiadają szczególną cechę: ich natężenie wykazuje subtelną ale regularną zmienność. Nie są one , jak niegdyś przypuszczano spowodowane działaniem pola magnetycznego. Poniżej zamieszczono wykresy zmian intensywności lini spektralnych metali (w tym manganu i rtęci) w widmie gwiazdy 5 Leporis:

 

post-29939-0-09913400-1484646284_thumb.png

 

Brak silnego pola magnetycznego odróżnia gwiazdy manganowo-rtęciowe od bardziej popularnych gwiazd typu widmowego Ap, które przy podobny nietypowy skład chemiczny zawdzięczają obecności takowego pola wykazują. Dokładne analizy widma manganu oraz rtęci, a także kilku innych pierwiastków wskazują na obecność bardzo słabego pola magnetycznego, które może wywierać niewielki wpływ na nieznaczną zmienność intensywności tych linii.

Zmiany intensywności linii spektralnych dla różnych metali nie przekraczają jednego procenta podstawowej wartości natężenia, są więc niewielkie, ale mają znaczenie, gdyż obecność tych zmian jest wśród gwiazd cechą bardzo rzadko obserwowaną.

Zawartość manganu w gwieździe 5 Leporis przewyższa blisko 180-krotnie zawartość tego pierwiastka z Słońcu, z kolei dla rtęci zawartość jest aż 70.000 wyższa niż w przypadku naszej Dziennej Gwiazdy. Mu Leporis jest najjaśniejszą (pod względem jasności wizualnej) gwiazdą typu Mn-Hg, dlatego też została dość dobrze zbadana.

Oprócz wyżej omówionej zmienności, Mu Leporis wykazuje również nietypową zmienność związaną ze zmianami w fotosferze gwiazdy, przez co Mu Lep jest również zaliczana do gwiazd zmiennych typu α2 CVn z okresem zmienności bliskim 2 doby. Zakres zmian jasności wynosi 2,97-3,36 magnitudo.

5 Leporis jest silnym źródłem promieniowania rentgenowskiego (X). Badania wykonane w podczerwieni wykazały obecność drugiego składnika tworzącego wraz z gwiazdą główną układ binarny. Komponent znajduje się w odległości ok 93’’ i to on jest źródłem rejestrowanego promieniowania X. Mu Leporis B jest słabo zbadana, ale naukowcy spekulują, że może należeć do ciągu głównego, względnie zaliczać się do klasy jasności popędzającej ciąg główny i prawdopodobnie jest mało masywną chłodną gwiazdą.

 

5 Leporis jest względnie gorąca; temperatura jej powierzchni wynosi 12.600 K (+/- 200 K). Posiada błękitno-białą barwę oraz dość niski wskaźnik barwy (B-V), który wynosi -0,11. Średnia prędkość rotacji gwiazdy to zaledwie 16 mk/s. Nie dorównuje ona pod tym względem gwiazdom podtypu Be, dla których prędkość ruchu obrotowego sięga kilkuset km/s. Promień gwiazdy także jest niewielki i wynosi ok. 3,4 promieni słonecznych. Niemniej jednak Mu Leporis należy do jasnych obiektów na nocnym niebie i przy jasności wizualnej 3,25m bez problemu można ją dostrzec gołym okiem. Gwiazda świeci blisko 256 razy jaśniej od Słońca.

………………………………………………………….

Źródła:

1. O. Kochukhov, V. Makaganiuk1, N. Piskunov, S. V. Jeffers, C. M. Johns-Krull, C. U. Keller, M. Rodenhuis, F. Snik, H. C. Stempels1, and J. A. Valenti: “No magnetic field in the spotted HgMn star μ Leporis” 2011.

2. E. Behar, M. Leutenegger, R. Doron, M. Gudel, U.Feldman, M. Audard, S. M. Kahn: “ Resolving X-ray sources from B-stars spectroscopically:The example of µ Lep”.

3. Notatki Jima Kalera, profesora z Uniwersytetu w Illinois.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jest względnie blisko od nas bo około 185 lat świetlnych. Skoro znajduje się w gwiazdozbiorze Zajaca, to dostrzegalna u nas jest w środku zimy.
Rtęć to bardzo cieżki pierwiastek - metal (płynny) w klasycznym rozumieniu tego słowa. Musiał powstać na skutek wybuchu jakiejś nowej lub supernowej.
Ponieważ zarówno gwiazda, jak i jej planety powstają z tego samego obłoku pyłowo-gazowego (tutaj, jak widać względnie bogatego w rtęć dostarczoną doń z resztek supernowej)

to można przypuszczać, że ewentualne planety, o ile są tam obecne, mają sporo rtęci wśród swoich minerałów - niezdrowe są ;)

Pozdrawiam

Edytowane przez ekolog
  • Lubię 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.