bartolini

Kupiłeś Pentaxa xw20?

Bino do Układu słonecznego. I np. podwójnych, gdybyś chciał coś obejrzeć. Do DS, tym teleskopem nawet okular 40mm to już zakres średnich powiększeń. Duże powiększenia na DS (jasne planetarki i kulki) uzyskasz okularem używanym w bino. To są zwarte obiekty, więc duże pole nie jest tobie potrzebne, zwłaszcza że masz montaż z prowadzeniem. Pijąc do podlinkowanego przez ciebie zgłoszenia. Komplet bino WO jest z z gwarancją, parą okularów i dedykowanym barlowem, co daje od razu dwa powiększenia. Tego maxbrighta można wziąć jeżeli chcesz w nim pogrzebać i porozkminiać co i jak. PS światłosiła w wizualu nie ma nic do „jasności/ciemności” obrazów. Tylko kombinacja źrenicy wyjściowej, adaptacji i doświadczenia.

Ah OK - zapomniałem że krótszy to 36mm.

Panoptic 27 mm albo Hyperion aspheric 36mm.

Powiększeniami 200-300x tym Makiem nie będziesz oglądał nic innego niż Układ Słoneczny. Jeżeli nie chcesz „wydawać majątku” dla dużych powiększeń zrezygnuj z pola na rzecz jakości. Delos, Delite, XW, NAV SW to są okulary docelowe, a który wybrać to jak dyskusja Canon vs Nikon. Nikt ich Tobie nie doradza bo ma być budżetowo.

Obstaję przy nasadce - ale to Twój wybór. Jak nie chcesz wydawać fortuny i mieć stosunkowo najlepszy efekt, to do Układu Słonecznego orciaki np.: BCO 10mm + Fujijama 12.5mm + BCO 18mm. + jeden okular dłuższy żeby ogarnąć całą tarczę Księzyca czy Słońca albo obejżeć jakiegoś DSa. Jeżeli nie chcesz wchodzić w akcesoria 2" to jak najszerszy okular 1.25": ES24 68* albo TeleVue Plossl 32mm. Plossl 32mm da trochę większą źrenicę 2.14mm przydatną na DSy. Dla ES24 68* będzie 1.6mm. To są źrenice na DSy typu M42, Gromady kuliste itp. Wejście w 2" calowy okular w okolicach 40mm daje możliwie szerokie pole, które przyda się na obiektach typu Hihotki, a źrenica ~2.7mm przyda się do filtra UHC.

Cienie księżyców robią wrażenie. Pogoda zmienna więc seeing nie powala. Czekam do 20:40, aż Europa zejdzie z tarczy Jowisza.

Kiedyś wiadomo było, że to pewnie Wiejska w Warszawie Od lutego doszła nowa lokalizacja...

Przy takiej małej gęstości to raczej zlepek lodu i pyłu, z którego nie uformowała się kometa. Tą szacowaną energię wybuchu ktoś wyliczył ze wzoru na energię kinetyczną i energii wybuchu trotylu ok. 4200J/g. Zakładając że obiekt kompletnie się rozpadł po kontakcie z atmosferą. BTW: Meteoroid - jak leci. Meteor - ślad jak przelatuje przez atmosferę. Meteoryt - jak spadnie.

Askar ze swoją światłosiłą „zamorduje” Swana. A tym bardziej jakbyś kiedyś chciał go użyć z małym, światłosilnym refraktorkiem bez flattenera. Także raczej ES40 68*

Tak z grubsza dla zobrazowania: 5cm (300g) kulka będzie mieć tyle energii co pocisk pistoletowy - ktoś dostaje w dyńkę i trup na miejscu. 10cm (2kg) kulka będzie mieć tyle energii co pocisk 12,7mm z WKM albo samochód osobowy jadący z prędkością ~15km/h Przyjmując, że 100J zabija człowieka przy trafieniu w głowę, wychodzi że wystarczy 3cm, okrągły meteoryt kamienno-żelazny. Dla zainteresowanych wzór: Prędkość graniczna – Wikipedia, wolna encyklopedia i współczynnik Cd w zależności od kształtu, potrzebny do wzoru Współczynnik oporu aerodynamicznego – Wikipedia, wolna encyklopedia Gęstość powietrzna można przyjąć 1-1.2kg/m3 Gęstość meteoroidu: ~3500kg/m3 - kamienny ~4500kg/m3 - kamienno-żelazny ~7500kg/m3 - żelazny

Ze wzoru na spadek swobodny prędkości i energie dla różnych wielkości wychodzą jak poniżej.

Był przypadek w USA - meteoryt przebił dach i wpadł do łóżka Meteorite Crashes Through Ceiling and Lands on Woman’s Bed - The New York Times (nytimes.com) I jeszcze ciekawszy - meteoryt trafił w samochód: Car hit by meteorite in Peekskill to head to Paris (lohud.com)

Sprzedane - do zamknięcia.

8-calowy dobson. Do kompletu kolimator laserowy i soczewka barlowa 2x.

Mak180 to jest teleskop stworzony do bino. Także zacząłbym choćby od WO: https://teleskopy.pl/product_info.php?cPath=32_49_176&products_id=2664&lunety=Nasadka binokularowa binoviewer William Optics komplet z okularami 2 x 20 mm WA 66 1 25 i Barlowem 1 6 SKU E BINO P Do szerokiego pola - taniej niż ES40 - Hyperion Aspheric 36mm: https://teleskopy.pl/Okular-asferyczny-Baader-Hyperion-36-mm-teleskopy-2800.html

Cena 130PLN z wysyłką po mojej stronie.

Cena 230PLN z wysyłką po mojej stronie.

Może chroni ich pole błogosławionej nieświadnomości? Jest standard IEC 60130-10 na te złącza: Coaxial power connector - Wikipedia Ale nie widzę nigdzie na internetach jakiegoś screena z tabelką ile prądu dopuszcza norma. Lumberg i Switchcraft dopuszczają 5A lub ~7A dla swoich złączy max.

Redukcja filtrowa 2 -1,25 Filter Adapter Ring (ZWO; SKU: ZWO 2-1.25FL) (teleskopy.pl)

Jeżeli chcesz zbudować ultymatywny zestaw filtrów, to wystarczą 3: UHC+OIII+Hb. Niech to będą najlepsze filtry na jakie Ciebie stać - ale trzy. Moim zdaniem Ultrablock sprawdza się najlepiej jako jedyny filtr mgławicowy w zestawie. Jest niezły na bardzo różnych obiektach - ale ulega każdemu filtrowi wyspecjalizowanemu. Szerokie filtry w stylu "UHC-E/S ect" to w wizualu, moim zdaniem namiastka porządnych, wąskich filtrów.

Mouser ma takie lepsze złącza, gdzie producent deklaruje 6 Amperów: https://www.mouser.pl/ProductDetail/CUI-Devices/PP-2155TL-M?qs=yqaQSyyJnNi%2FDCUr5pqGpg%3D%3D Ogólnie starałbym się dobrać gniazdo i wtyk od tego samego producenta.

Albo trzonek śruby kolimującej ma prowadzenie w nieruchomej części celi. Albo śruba kolimująca wkręca się w długi gwint w ruchomej części celi. Żeby to się składało wszystko musi być dokładnie wykonane. Dodatkowo mały będzie zakres regulacji bo wszystko jest przesztywnione. Ogólnie jeżeli zależy tobie na każdym gramie i to będzie setup obserwatoryjny/stacjonarny, zrezygnowałbym ze sprężyn. Zrobił celę push-pull z trzema śrubami ciągnącymi i po dwie pchające. Bez sprężyn cela będzie ~20mm niższa i o tyle krótsza tuba. Niewielka oszczędność - pewnie 100~150g mniej.

W celach GSO ludzie robią modyfikację i wykonują gwintowany otwór pod śrubę kontrującą, zaraz obok kolimującej. Wygląda jakby producent przewidział na to miejsce Jeśli chodzi o rezygnację ze śrub kontrujących, to twarde sprężyny na pewno pomogą. Poza tym dla bardzo ciężkich luster, przy wizualu zawsze można podkolimować po dużej zmianie elewacji. Przy astrofoto DS jednak wymagania co dokolimacji są dużo ostrzejsze. Nawet jeżeli mocne sprężyny zapobiegną poślizgowi ruchomej części celi, to nie wiem liczbowo, o ile przekoszą się sprężyny. Z ciekawości poszukam wzór na takie przesunięcie.

Wadą rozwiązania 1) jest przesuwanie się dużych luster z ruchomę częścią celi względem tuby dla małych elewancji. Raz że jest to spowodowane małą sztywnością na przekoszenie sprężyn. Druga sprawa to mało tarcia. Przyjmijmy że jedna (z trzech) sprężyna po zamontowaniu, generuje 20kgf, a współczynnik tarcia to ~0.2. Wystarczy lustro o masie >12kg, żeby połówki celi przesuwały się względem siebie po skierowaniu teleskopu z zenitu na horyzont. Można próbować temu zaradzić robiąc dokładne prowadzenie śrub kolimujacych. Śruby w celi push-pull generują duże siły i dużo tarcia więc części celi nie przesuwają się względem siebie. Pojedyncza śruba ~M8 wygeneruje na luzie nacisk 50-100kgf, co przy współczynniku tarcia 0.2 utrzyma przed zsunięciem, 30-60kg lustro tuby wycelowanej w horyzont.