Merak

Nie tyle nawet M31 => 100ED SW co raczej M31 & 100ED SW => 100% FUN Piękna fotka!

A przypadkiem nie 2385,65g? Anyway, super pomysł! Tego mi brakowało. Ale czy te metalowe dociski nie uszkodzą, albo co gorsza - nie porwą folii? Folia głupstwo ale oczu trochę szkoda - dlatego pytam. P.S. A czy te gustowne serwetki są gratis czy w opcji za dopłatą?

P.S. Pytaj śmiało jakbyś jeszcze czegoś nie wiedział

To i ja się dorzucę: zdrówka, przyjaciół, kaski i pogody. Bo tego nigdy za wiele i Suma Sumarum tylko to się liczy. :Astrobrać:

Wszczonsajonca relacja! I ten suspens. Gratuluję kolumbryny. Teraz jak ci ktoś podpadnie to powiedz, że może cię pocałować w tubę...

Te zdjęcia przypominają lokacje z przygodówki, np. z Myst. Wystarczy poruszyć jakieś koła zębate i wajhy, zapoczątkować sekwencję i voila! - przejście do innej ery stoi otworem. Ale czad!

Nawet na tym AstroForum znajdziesz grupy, które działają dokładnie w przeciwnym kierunku - radosnego i bezrefleksyjnego zanieczyszczania nieba światłem laserowym. To co tu mówić o "zwykłych ludziach"? Oni mają inne kłopoty i dla nich ta idea to czysta abstrakcja. Uważaj, bo cię psem poszczują a jeszcze pogonią z widłami lub kłonicą

Coś pięknego. Jak remontowanie starych aut... tylko jeszcze fajniejsze.

Ja jak na razie mam tylko wiaderko. Teraz jeszcze tylko dozbieram trochę naglerów i... będę gościu po byku fest

Choć czasami próbuję krzewić oświatę i kulturę w domu i w zagrodzie, to nie mam większych złudzeń. Machnę na to ręką - niech będzie co ma być. Sami się będziecie męczyć ze sobą - mała to pociecha ale zawsze

Też sadzę że to fajna zabawa. Tym bardziej że to coś więcej niż zabawa i może się komuś przydać. Sporym utrudnieniem jest kiepska jakość zdjęć - nie zawsze wiadomo czy to co widzimy to np. ślady struktury spiralnej b. dalekiej galaktyki czy też artefakty zdjecia (efekty dyfrakcyjne itp.). Z kolei dużą pomocą służą dodakowe info i narzędzia SkyServera (por. FAQs).

No chyba "nie bałdzo" (jakby powiedziała pani "płezydent Wałszawy"). Wiele obiektów jest niewidocznych gołym nieuzbrojonym, a w szukaczu - i owszem. Nie każdy ma takie zdolności, żeby ustawiać Telrad na niewidoczny obiekt, niektórzy potrzebują wsparcia i wolą najpierw zobaczyć jakies zarysy Niezła metoda - zwłaszcza dla posiadaczy krótkoogniskowych teleskopów - jest taka: po ustawienia wg szukacza spojrzeć w telep przez długoogniskowy okular (~30mm) i wtedy bardziej precyzyjnie zlokalizować obiekt. Potem można założyć okular docelowy, najchętniej - parafokalny. Kusi mnie trochę ten zoom Telewujka TV zoom 8-24mm , choć pole oczywiście nie takie jak w słoikach ale jaka wygoda - jeden okular zamiast całego naręcza. Co o tym sądzicie?

Chyba jakoś trzymamy się tematu (luźno ale zawsze) bo zastosowanie GLP jako szukacza wydaje się trochę naganne - być może wygodne dla używającego, ale szkodliwe dla wielu innych osób w otoczeniu. Nie od rzeczy jest zastanowić się czy nie ma innych wygodnych szukaczy niż laser, bardziej godnych polecenia. Ja doceniam w pełni szukacze 1-power. Bardzo ciekawie wygląda mi gadżet Telewujka TV Starbeam ale cena troszkę wygórowana jak za szukadło. Mi się wydaje że fajne byłoby szukanie 2 etapowe - zgrubne za pomcą czegoś 1-power (Telrad, Strbeam itp), a potem precyzyjne za pomocą szkacza powiększającego obraz (ale bez sztucznej dramatrurgii jak obroty, odbicia).

Nie łapię jaki walor ma zgodność obrazu w szukaczu z teleskopem. Czy dla zgodności z teleskopem mam przybić krzesło do sufitu, a siebie przywiązać sznurem? Szukacz służy do szukania celów na niebie, więc powinien być zgodny z niebem - z tym co widzę gołym nieuzbrojonym oraz przez lornetkę. Brak zgodności szukacza z niebem sprawia, że znajdowanie czegokolwiek jest ekwilibrystyką. Z chwilą gdy cel został namierzony w szukaczu, patrzę w teleskop, a wtedy to czy obraz celu jest obrócony lub odbity w teleskopie nie ma już większego znaczenia. Dlatego nie czuję specjalnej potrzeby zgodności szukacza z teleskopem - poza jak najlepszą kolimacją osi. Choć fajnie byłoby gdyby obraz w teleskopie też był prosty.

Rzeczywiście, zwykłe szukacze przegrywają pod względem wygody użycia, ale - moim zdaniem - tylko przez absurdalne utrudnienia w postaci obróconego obrazu. Na razie za szukacz z prostym obrazem trzeba zapłacić majątek, ale gdyby ten standard się rozpowszchnił, to oczywiście cena automatycznie by spadła. Tak sobie lubię czasem pomarzyć...

To raczej niegodny producent powinien czuć się zaszczycony, że tak Szacowny Gość dołączy do grona użytkowników tych skromnych montaży Trochę się obawiam, że spodziewasz się po CG-5 GT bóg wie czego. A zmieścić i montaż, i napęd, i goto w takiej cenie... po prostu nie da się bez istotnych kompromisów. Zabawka w sumie fajna, ale nie spodziewaj się zbyt wiele, bo możesz się zawieść.

Więc jednak coś czego się obawiałem... W takim razie obawy były uzasadnione, a wstecznicy i hamulcowi postępu mieli trochę racji. Może pewne przywileje powinny być zarezerwowane jedynie dla "elyty", a jak trafią pod strzechy - biada nam! Ale taki pogląd w tych demokratycznych i politycznie poprawnych czasach to oczywiście anachronizm, wstecznictwo i ogólnie beee.

Na chwilę odgrzeję jeszcze ten wątek bo jakoś naszła mnie potrzeba refleksji... Podoba się to komuś czy nie, lasery weszły na trwałe do arsenału astronoma amatora. Chyba że jakieś wysokie ciało wyda zakaz ich użycia... ale to mało prawdopodobne. W międzyczasie chętni już dawno sprawili sobie tę zabawkę i ciekaw jestem ich opinii nt. jak też GLP sprawdza się "w praniu". Moje refleksje są takie: - Producent laserów podjął jakiś wysiłek w celu zapewnienia bezpieczeństwa. Groźba uszkodzenia kogoś tym sprzętem jest chyba mniejsza niż mogło się wydawać. Co absolutnie nie znaczy że nie trzeba z tym uważać - trzeba i to bardzo. Ale wiązka lasera wydaje mi się celowo pogrubiona delikatnie czy rozproszona, prawdopodobnie ze względów bezpieczeństwa. W każdym razie mój laser o enigmatycznym oznaczeniu mocy "<50mW" nie jest w stanie zapalić zapałki Oczywiście, nie z tą intencją go kupowałem, ale zaraz po zakupie na allegro otrzymałem kilka maili od jakichś szczawi z takimi pytaniami, więc dla porządku sprawdziłem - nie zapala zapałki. Inna sprawa czy to naprawdę ma moc zbliżoną do deklarowanej? Sporo liczb dodatnich X spełnia warunek X<50. Oznaczenia mocy to 1) zwykła dołączona karteczka (mogę sobie taką wydrukować na drukarce od ręki) oraz 2) naklejana na korpus złota nalepka (której już aż tak łatwo nie wydrukuję ale też pewnie dałoby się). - Efekt uboczny w postaci zanieczyszczania nieba światłem pozostaje i na pewno na spotkaniach czy zlotach trzeba wypracować jakieś zasady użytkowania GLP nie godzące w prawa innych osób do czystego nieba, po które specjalnie przyjechały. - Z ww. względów pewna nieufność i obawy podnoszone na tym wątku przez niektórych użytkowników - wśród nich także i mnie - były chyba całkiem zrozumiałe. Ale myślę sobie, że źle skierowane. Na tym forum piszą głównie miłośnicy astronomii, którzy nie będą wywijać laserem po niebie bez ładu i składu (no... może za wyjątkiem pierwszych minut euforii z zakupu nowej zabawki i zupełnie nowych możliwości) ani świecić innym po oczach. Niestety, tacy też się pewnie znajdą, ale raczej nie na tym forum. Tak więc ostrzeżenia zostały skierowane nie do tych co trzeba (tamci zresztą i tak by nie posłuchali). - Każdy znaczący wynalazek cywilizacyjny jest obosieczny, tj. daje pewną moc czy możliwości, które mogą być użyte niewłaściwie lub nadużyte. Takie możliwości daje zwykły nóż kuchenny. Pierwsze noże kamienne powstały zapewne z potrzeby zdobywania i obróbki pożywienia oraz obrony przed dzikimi zwierzętami. Mimo to wiadomo jak nóż może być nadużyty i nieraz już bywał, ale też trudno byłoby zakazać całkiem uzycia noży. Tak więc nie ma co hamować postępu cywilizacyjnego. Trzeba natomiast wypracować zasady jak żyć z coraz większą liczbą otaczających nas gadżetów i jak je użytkować "dla dobra" a nie "na przekurw". - Laser pointer jest realizacją pewnego ideału "sięgania do gwiazd". Jest pod tym względem bezkonkurencyjny. Użycie GLP do pokazów jest na pewno Ok i jest na tyle rzadkie, że nie grozi żadnym nadużyciem. Jako szukacz przedkładam tradycyjne szukacze z powiększeniem > 1, wygodniejsze dla szukającego oraz nieuciążliwe dla innych, bo całkiem niezauważalne. W tych czasach oczywiście nie da się niczego zakazać... ale mam nadzieję że liderzy astro-forumowi będą propagować użycie lasera jako pointer a użycie jako finder będą przedstawiać jako nadużycie i generalnie - obciach.

Dopisek do mojej mini-recenzji: - z dobrych rzeczy zapomniałem napisać explicite, czyli tekstem otwartym, że wyświetlacz SkyScouta NA PEWNO nie popsuje nam nocnej adaptacji wzroku (co zresztą chyba i tak jasno wynikało z kontekstu) - gadżecik ten wyposazono w aluminiowy gwint statywowy - trudno wyciągać zbyt daleko idące wnioski z tak krótkotrwałych i pobieżnych testów - dlatego napisałem o "pierwszych wrażeniach"; - trzeba wziąć poprawkę na subiektywizm testującego - być może mi najpierw rzucają się w oczy niedociągnięcia a dopiero potem zalety Dzięki. Zastosowanie SS jako "entelygentnego" szukacza jest naturalne i może w tym pomóc gwint statywowy. Wtedy powstanie coś na kształt orionowskiego Intelliscope. Ale może to być też "szukacz z ręki" (znajdujemy tylko obszar na niebie w który potem staramy się trafić telepem, za to swoboda operowania takim szukaczem będzie zupełna - jak lornetką). Jeśli masz cierpliwość to może lepiej poczekać na jakąś kolejną wersję ScyScouta. Warto by też przetestować jak działa meadeowski odpowiednik...

Własnie sprawdziłem i na razie postanowiłem poczekać. Aż troszkę stanieją TV-102 Complete List Price 14 820 Anacortes 10 203 D.O. 12 899 TV-NP101 OTA List Price 18 620 Anacortes 14 003 D.O. 18 999 (1$=3,8zł)

Spoko, myślę że sprzedawca na tym nie straci i będzie szczęśliwy, jeśli w ten sposób skłoni kogoś do zakupów za 10K. Tym nie mniej, 7% to ładny gest ze strony DO (nie mówiąc o dostępności TV). A kiedy będą dostępne lufy TV?

O tej zabawce można się dowiedzieć prawie wszystkiego z internetu. Ponieważ jednak „prawie” robi wielką różnicę, postanowiłem coś skrobnąć na temat Scouta, mimo że jak na razie używałem go tylko dwukrotnie. Tem bardziej że ludziska już o tem gadajom... SkyScouta dostałem następnego dnia po zamówieniu w D.O. Oczywiście był b. dobrze zapakowany. Po wyjęciu z pudełek ukazało się dość eleganckie etui przenośne zawierające gadżet nieco większy niż się spodziewałem, coś jakby kamerkę cyfrową, oraz słuchawki-wisienki i kabel USB. Korpus urządzenia jest pokryty gumopodobnym tworzywem zapobiegającym wyślizgiwaniu się z ręki. Zamiast sprawdzonego w kamerach wygodnego uchwytu dodano zwykłą pętelkę jak do aparatu kompaktowego, komórki czy pen-drive’a (tylko odp. większą). Dwie bateryjki AA (trzeba mieć własne) należy włożyć w dołączone specjalne gilzy i włożyć do przedziału zasilania. SkySkout oferuje nast. funkcjonalności: 1) identyfikacja „nieznanego” obiektu wskazanego przez użytkownika na niebie; 2) lokalizacja na niebie obiektu wybranego przez użytkownika z dostępnych list obiektów (w tym listy dopasowanej do daty i miejsca obserwacji -Tonight Highlights); 3) informacje nt. wybranego obiektu: opis ogólny (tekst lub nagranie do odsłuchania) oraz podst. dane naukowe (tekst) – wszystko w języku „language”; 4) kurs astronomii popularnej w rozbiciu na rozdziały do odsłuchania; 5) dodatkowe info (help, współrzędne miejsca i data z GPS, lokalizacja satelitów GPS). Wybór wszystkich funkcji dostępny jest z menu, a do najważniejszych opcji mamy także klawisze skrótów (Identify, Locate, GPS, Help). Możemy regulować jasność wyświetlacza oraz głośność odtwarzacza. Dołączono płytkę CD z instrukcją (obszerniejszą niż w drukowanej broszurce) i być może jakimś oprogramowaniem (jeszcze nie sprawdzałem). W każdym razie przewidziano możliwość uzupełniania bazy danych (jest ok. 6K obiektów na start) oraz aktualizacji oprogramowania. Zabawę zaczynamy od wyjścia na dwór, z dala od obiektów zakłócających (trafo, auta). Po włączeniu urządzenie przez dłuższą chwilę fiksuje sygnał z satelity GPS, pokazując postęp na wyświetlaczu. O sukcesie informuje wyświetlając współrzędne miejsca obserwacji. Droga optyczna przyrządu jest typu „one-power”. To po prostu przelot przez oś urządzenia zamknięty z obu stron „szybkami” z tworzywa. Na szybkach wygrawerowano podświetlane pierścienie celownicze, które podczas użycia należy nałożyć na siebie aby zapewnić kolimację oka z osią przyrządu. W rezultacie przez SS widać mniej niż gołym okiem – w wizjerze widać jedną, wybraną gwiazdę (musi być trochę jaśniejsza niż limit widoczności okiem nieuzbrojonym) i nic więcej. Rolę tła spełnia niebo. Trzeba przyznać, że dość łatwo jest nasunąć Scouta na wybraną gwiazdę na niebie, tak aby ta znalazła się w wizjerze (opcja Identyfy). I odwrotnie, po odszukaniu obiektu dość łatwo jest odsunąć Skouta sprzed oczu, pozostawiając wzrok wbity w punkt wskazany przez przyrząd (opcja Locate). Ogólnie więc celuje się oraz odszukuje obiekty dość łatwo, choć słabsze gwiazdki mogą sprawić trochę kłopotów. Opcja IDENTIFY Po nacelowaniu przyrządu na obiekt należy potwierdzić wybór przyciskiem celu. Przyrząd rozpoznaje tylko z pewnym prawdopodobieństwem <1, więc wynikiem rozpoznania jest lista wyboru obiektów uszeregowana w kolejności malejącego prawdopodobieństwa. Dla uproszczenia „rozpoznanym obiektem” będziemy tu nazywać pierwszy obiekt na liście wynikowej, domyślnie podświetlony. Teraz możemy wybrać czy chcemy posłuchać info nt. obiektu (jeśli jest dostępne nagranie) czy też poczytać na jego temat (opis ogólny albo podstawowe dane naukowe). Czytanie może sprawić trochę kłopotu przez słabą czytelność wyświetlacza. Obraz wyświetlacza jest stabilny i nawet nieźle się skroluje, ale fonty są małe, cienkie i szaro-fioletowe na agresywnie purpurowym tle. Takie napisy z natury rzeczy są raczej słabo widoczne. Najjaśniejsze planety i gwiazdy SkyScout rozpoznaje łatwo i bezbłędnie. Ale nie zawsze jest tak różowo. Przy tej opcji kłopot jest taki, że urządzenie zdaje się mieć wbudowaną „sztuczną inteligencję” (naturalną głupotę?) w stylu Microsoft, tzn. zamiast działać zgodnie z oczekiwaniami (pokazywać to na co celujemy) stara się nas uszczęśliwić na siłę. Projektanci założyli prawdopodobnie, że użytkownik jest średnio kumaty i bez względu na co nakierowany jest przyrząd, chodzi pewnie o najbliższą jasną gwiazdę. Praktycznie więc opcja Identify nadaje się tylko do gwiazd i to tych znaczniejszych. Przykład: Niezależnie od tego czy wskazywałem zetę, deltę czy epsilon Cephei (oddzielone od siebie o jakieś dobre 2*) SkyScout rozpoznawał zawsze zetę. Co dziwniejsze dało się go zgwałcić do pokazania delty, ale musiałem celować gdzieś w gwiazdkę w połowie drogi między zetą a Caph (w Kasjopei), tj. dobre 3-4 stopnie poniżej delty. Nie wiem co to ma być? Podobnie, nie udało mi się wcelować w M13 - SS zawsze rozpoznawał jakąś pobliską gwiazdę. Opcja LOCATE Mimo ww. kłopotów, SS na ogół poprawnie działał „w drugą stronę”, tj. lokalizował wybrane z listy obiekty, np. na deltę Cefeusza. Co do obiektów messierowskich jak np. M13, M31 itp., jedyne co mogę stwierdzić to tyle, że zgrubnie wskazywał je poprawnie, gdyż tych obiektów nie sposób dostrzec na jasnym niebie (lato, okolice Wawy) gołym okiem ani przez SS. Wskazywanie odbywa się przez wyświetlanie strzałek wskazujących właściwy kierunek przesuwania przyrządu oraz sygnalizację znalezionego celu miganiem wszystkich strzałek. Kłopot z tą opcją polega na tym, że kolimacja za pomocą świecących pierścieni jest mało precyzyjna (pierścienie są dość blisko siebie i a ich linie świecące trochę grube i rozmyte). Dlatego mimo sygnału sukcesu (znalezienia celu) możemy w pierwszej chwili zobaczyć tylko czarne niebo w wizjerze. Ale spokojnie, trzeba wtedy minimalnie zmienić kąt widzenia i coś tam powinno się pokazać. Jeśli tym czymś jest gwiazda, to ją zobaczymy, ale jeśli to obiekt DS to raczej nie. Wskazałem też na sputnik, który wszedł mi w drogę, ale SS nie chciał go rozpoznać – jak zwykle zaproponował jakąś pobliską gwiazdkę Opcje informacyjne Informacja ogólna nie jest przeładowana – parę zdań nt., jakieś charakterystyczne rysy czy ciekawostki, pochodzenie nazwy, czasem obrazowe dane o jasności lub wielkości gwiazdy. Tyle ile można strawić w warunkach polowych. W informacji naukowej są podstawowe dane o wielkości, jasności i aktualnych współrzędnych – także dla planet. ZALETY Celestron dał nam narzędzie, w które możemy się uzbroić stojąc samotnie przed ogromem i bogactwem nocnego nieba. Wówczas można się naprawdę poczuć małym, zagubionym i przytłoczonym ogromem nieba gwiaździstego. Można oczywiście uzbroić się w mapy i atlasy, ale moim zdaniem te najlepiej się sprawdzają na biurku przy lampce. Wygoda korzystania ze SS jest nieporównywalna z niczym... No może tylko z napędem z GoTo i GPS . Przy czym SS ze swoimi 6 tys. obiektów i małym wizjerem one-power nie podważa w niczym przydatności map nieba (nadal trzeba je mieć) ani znajomości nieba (jest b. wskazana przy korzystaniu ze SS). SS to pewnego rodzaj przenośnego „planetarium”, w którym wykorzystano niebo jako część główną, zwykle wymagająca sklepionej budowli. Oczywiście to „planetarium” może działać tylko podczas pogody. Pokaz nieba można oprzeć na liście Tonight Highlights. Znakomitym uzupełnieniem pokazu będzie GLP (Green Laser Pointer), bo to jedyne, niewątpliwe i przekonywające zastosowanie tego ustrojstwa jakie znalazłem. Możliwość precyzyjnego wskazania gwiazdy innym osobom, nawet licznej ich grupie daje tylko GLP. Może on też pomóc w nacelowywaniu SS na gwiazdę słabą lub położoną blisko innych gwiazd – można wtedy oprzeć GLP pewnie np, na udzie i wskazać właściwą gwiazdę, a potem nakierować SS po promieniu, jak po sznurku, do samego końca, tj. do gwiazdki. WADY Ilość możliwych udoskonaleń wydaje mi się ogromna, a niektóre nie wymagają wielkich nakładów i aż się proszą.... 1) Jaki sens ma wskazywanie obiektów niewidocznych przez ten przyrząd jak np. obiekty DS? Pewien sens oczywiście ma, bo potem możemy spróbować znaleźć taki obiekt np. lornetką, wiedząc zgrubnie w jakim obszarze go szukać. Jednak czy nie lepiej byłoby, aby droga optyczna przyrządu odpowiadała szukaczowi 6x30 lub 9x50? Tylko błagam, bez obrotów i odbić! Wtedy masę obiektów messierowskich moglibyśmy zobaczyć po zlokalizowaniu. Takiego rozwiązania zresztą się spodziewałem, zanim zadałem w D.O. pytania o szczegóły. Odpowiedź rozwiała moje nadzieje, ale mimo to ciekawość zwyciężyła i stąd ta recenzja Przydałoby się też bardziej precyzyjne celowanie, np. krzyże włoskowej grubości, bardziej oddalone od siebie wzdłuż osi urządzenia. 2) Obawiam się że wyświetlacz tego przyrządu (tak jak większości telefonów komórkowych i innych urządzeń) został zoptymalizowany nie na ludzi o przeciętnym wzroku, ale o idealnym. Warto przypomnieć, że nawet osoby chlubiące się idealnym wzrokiem w młodości, z czasem tracą ten powód do dumy. Kompletne nie liczenie się z użytkownikami o niedoskonałym wzroku jest jednym z tych niezrozumiałych i denerwujących absurdów masowego rynku, jak np. dodawanie wszędzie za krótkich kabli elektrycznych i pasków do noszenia. Ale ja nigdy nie maiłem złudzeń że istnieje coś takiego jak „rynek klienta” - rynek zawsze należał do sprzedawcy. Ale ad rem, wystarczyłoby chyba powiększyć fonty (nie muszę widzieć naraz np. 5 linii nieczytelnego tekstu, wolałbym 4 linie czytelne) oraz nadać im czarny kolor. Żeby uciec trochę od subiektywności mojej oceny i umożliwić czytelnikowi własną ocenę przydatności SkyScouta pod nocnym niebem, scharakteryzuję krótko mój wzrok oraz skalę moich problemów z wyświetlaczem SkyScouta. Ja mam jedno oko astygmatyczne od urodzenia, drugie oko było kiedyś całkiem sprawne, ale teraz używam okularów do czytania. Żeby swobodnie i bez wysiłku czytać z wyświetlacza SkyScouta patrzę jednocześnie przez okulary oraz lupę (duża średnica – widzę cały wyświetlacz, małe powiększenie x2). Patrząc na niebo lub przez okular nie potrzebuję żadnych pomocy więc odkładam lupę na bok, a okulary odsuwam nad czoło. To trochę to niewygodne, ale daje się tak pracować a z wyświetlacza SS mogę wówczas czytać komfortowo i bez wysiłku. Baterie. SS po prostu pożera energię i wątpię aby baterie wystarczyły na jedną całą noc. Jeśli jednak mają starczyć na dłużej to 1) zapomnijmy o odsłuchiwaniu nagrań, 2) jasność wyświetlacza powinna być nastawiona najwyżej do połowy skali. Takie ustawienie jest optymalne, bo wbrew pozorom wyświetlacz nie traci już wiele więcej na czytelności, za to konsumpcja prądu maleje, a dodatkowo pierścienie celownicze świecą też słabiej i nie przyćmiewają słabszych gwiazd. 3) Odsłuchiwanie lekcji. Teoretycznie moglibyśmy słuchać popularnych wkładów astronomii w domu, ale projektanci założyli że z SS powinniśmy korzystać na dworze Pomijając szybkie zużycie baterii, przyrząd po włączeniu nie pyta o planowany sposób użycia tylko od razu próbuje automatycznie i do skutku łączyć się z satelitą, co we wnętrzu budynku raczej się nie uda. Rada na to jest taka: należy podać z ręki wszystkie wymagane ustawienia współrzędnych, daty i czasu - byle jakie, aby tylko SS dopuścił nas do menu głównego. Tak więc da się słuchać, ale wygodne to nie jest, bo oprócz ww. kłopotów musimy przyrząd trzymać cały czas blisko głowy – tylko tyle swobody daje nam krótki kabel słuchawek. To kolejny przejaw absurdalnie rozumianej oszczędności. Podobnie jak pasek do noszenia etui - w zimę na grubsze ubranie i kurtkę może być trochę za krótki, ciasny i niewygodny. Im mądrzej tym głupiej – jak mawiał poeta. 4) Uchwyt. Już o tym wspominałem, pętelka jest dobra do przenoszenia SS, ale podczas właściwego używania tylko zabezpiecza przed upuszczeniem na ziemię. Trzymanie takiego delikatnego gadżetu w nocy, często w chłodzie i wilgoci, prowadzi do zmęczenia lub skurczu dłoni. Samopodtrzymujący uchwyt jak w kamerach (w formie przylegającego do obudowy szerokiego paska) przydałby się tu bardzo.

I ja się dołączam do życzeń: Jak najwięcej plam, pożarów, zadymy i niepokojów! Na Słońcu oczywiście Ps: I jak najmniej nieprzewidzianych awarii domowych anagażujących niepotrzebnie środki, które można by przeznaczyć na bardziej szczytne cele (jak np. sprzęt astronomiczny).

Będzie pan zadowolooony....