riklaunim

Możesz też fotografować lustrzanką z obiektywem bez teleskopu. To znacząco upraszcza zestaw i zmniejsza koszty

Plus warto brać taki montaż, który można guidować.

20 min? Hardkorowo

Im dłuższa długość fali tym mniej ulega rozproszeniu w atmosferze i tym skuteczniejsze będzie pasmo do fotografii - [O III] będzie najbardziej zaświetlone, a [s II] najmniej... Zawsze też można próbować szerszej fotografii w podczerwieni

Jeszcze muszę zbadać pasma absorpcyjne pary wodnej / lodu. Jak coś dobrego jest do 1000nm to może da się złapać emisję z Enceladusa na tle tarczy Saturna Tyle że na razie chyba widzimy go pod złym kątem Nie aż tak bo obiekt jaśniejszy od przeciętnej mgławicy, do tego obecne kamery planetarne mają ekstremalnie niskie szumy odczytu zbliżając się powoli do granicy liczenia fotonów. 15mag Amalthea obok Jowisza da się złapać bardzo krótkimi ekspozycjami. Pięknie nie wygląda, ale jakiś sygnał się pojawia.

Spróbuj "na Amalthee" - nagrywasz klip z tylko lekko prześwietlonym Jowiszem (albo i nie - trzeba ich dużo z różnymi ustawieniami do trafienia w optimum), zaczynając od maksymalnego gainu i schodząc nieco na kolejnych klipach. Stack, trochę ostre ostrzenie i wtedy podbicie poziomów. Do weryfikacji - klipy nagrane z różną orientacją (obrotem) kamery.

Tylko o jakim filtrze Baadera piszesz?

Kamery PGR obsługiwane są też przez FireCapture, Genika i pewnie coś jeszcze

Matryce Micron/Aptina (AS120) mają pierścienie. Matryce CMOS Sony nie. ASI1600 warto brać o ile chce się ją także wykorzystywać poza fotografowaniem Układu Słonecznego. W tej kamerze jest jakaś matryca z lustrzanki, chyba Panasonic. Czułość tych matryc jest tak wysoka, że szczegółowe QE tutaj wiele nie zmienia. IMX290 ma pik czułości przesunięty bardziej w kierunki czerwieni więc będzie trochę czulsza na H-alpha, IMX178 da dużą klatkę. Point Grey też ma trochę kamer, np: https://www.ptgrey.com/blackfly-50-mp-color-gige-poe-sony-imx264 https://www.ptgrey.com/blackfly-32-mp-mono-gige-poe-sony-imx265-2

Możesz użyć krótkiego refraktora, obiektywu i rozdzielczość będzie odpowiednio niska. Piksele 9 i większe to tylko dedykowane kamery DS. CCD mają też hardwarowy binning, ale przy odpowiednio dobranych zestawach nie powinien być konieczny.

Bardzo mały piksel podbije Ci rozdzielczość, co może ograniczyć to co rejestruje się na klatce - albo ekspozycja będzie musiała być dłuższa, albo mniejszy sygnał. Miejsce, na które przypada pik czułości nie ma aż takiego znaczenia. Przesunięcia są niewielkie i nadal można użyć wszystkich filtrów fotometrycznych. Dodatkowo mała matryca ma małe pole widzenia i może zabraknąć miejsca na gwiazdy referencyjne itp. - dlatego reduktor się wtedy przydaje. Co do fotometrii z matrycami CMOS - jest możliwa, ale trzeba pamiętać że np. wraz ze zmianą ustawień mogą się rekalibrować, np. by ograniczyć FPN. Dlatego warto mieć dobrą referencję bo "nagle" coś się może zmienić i pomiędzy klatkami pojawi się jakaś różnica w sygnale. Trochę o tym na Cloudynights było poruszane. Będąc dokładnym to i dobry guiding by się przydał żeby obiekty trzymały się danych miejsc w kadrze.

Matryca ma sprawność kwantową. A jak dodajesz do równania powierzchnię piksela to trzeba zadać pytanie - po co?. W przypadku planet i tak maksymalizuje się rozdzielczość, więc rozmiar piksela jest mocno drugorzędny. W fotografii DS jest ważny bo wpływa na skalę z danym astrografem. Idealnie byłoby mieć ogromne piksele z dużym i jasnym astrografem dającym przyjemne rozdzielczości. Tak łatwo z tym jednak nie jest. Bardzo duże piksele są rzadkie A najnowsze kamery mają te piksele ekstremalnie małe, przez co działają dobrze w fotografii DS z obiektywami, krótkimi refraktorami, czy w "lucky imaging" na X-sekundowych ekspozycjach z większymi teleskopami.

Sprawność w podczerwieni (650-1100nm) jest przydatna i to bardzo. Długie fale ulegają najmniejszemu rozproszeniu w atmosferze jak i w najmniejszym stopniu ulegają dyspersji. Podświetlanie od tyłu (BSI) dla małych pikseli to konieczność by mogły efektywnie działać. Do fotografii ciemnych obiektów na krótkich ekspozycjach matryce mono mają przewagę, ale kolorowe obecnie nie są już takie złe jak X lat temu a to dzięki lepszym algorytmom debayeryzacji takich zdjęć. Niemniej polecam ASI178MM lub ASI290MM. Obie mają raczej podobne osiągi, choć ASI290MM ma ciut niższy szum odczytu, a pik czułości jest przesunięty bardziej w kierunku czerwieni. Przy SCT f/10 obie kamery, a w szczególności ASI178MM będą pracować na bardzo wysokich rozdzielczościach więc może też być potrzebny reduktor/korektor. Jest też duża ASI1600

Brytyjska BAA obecnie dopłaca do zakupu szczelinowych spektrografów swoim członkom Ale mimo wszystko są drogie, nawet ten modularny "Alpy".

Gotowców na to nie ma i nie ma gwarancji na ile da się to fotografować bo nikt chyba tego "współcześnie" nie fotografował, niemniej sprzęt obecnie mamy lepszy... Historię odkrycia tych chmur opowiadali w jednym z programów na Discovery i zacząłem szukać w sieci. Mieli coś jakby schiefspieglera i kamerę w dużej obudowie. Jest kilka publikacji dostępnych. Plus np to: spektrogram: http://www.lafterhall.com/Io_sodium-cloud_spectra_alpy600_20141110-1230UT_001.jpg - SCT C9,25 cała chmura: http://sirius.bu.edu/planetary/jupiter.html(mała to nie jest) Torus: https://books.google.pl/books?id=SO48AAAAIAAJ&pg=PA306&lpg=PA306&dq=jupiter+sulfur+torus+673&source=bl&ots=h8bG7V-E_4&sig=vmxG1fd-tm5VEnl2c-GffmXStxU&hl=pl&sa=X&ved=0ahUKEwiOo8q26eHMAhUHhSwKHS5BDvkQ6AEIHDAA#v=onepage&q=jupiter%20sulfur%20torus%20673&f=false http://faculty.bsc.edu/dpontius/Files/torus_article/torus.html

Chmury sodu odkryto pierwszymi CCD podłączonymi do obecnie amatorskich rozmiarów teleskopów. Są też spektrogramy zrobione "normalnym" sprzętem.

Jak ktoś może zrobić nieco dłuższe ekspozycje to można sprawdzić na ile uda się złapać: - torus plazmowy Io: http://vega.lpl.arizona.edu/iotorus/torus-description.html- filtr [s II] - chmury sodu Io: http://deep-red.sr.unh.edu/model/io/cloudescr.html- filtr wąskopasmowy 589nm potrzebny (pod pasmo podpada też zaświetlenie światłem lamp sodowych).

1600 zł na coś co możesz wykonać samemu

I możliwe że dostaniesz webcam niskiej jakości Jeżeli to jest webcamem to masz sharpcap, jeżeli jakiś inny interfejs - to aplikacja, z którą przyjdzie.

Stara "Neximage" bez "5" lub "Burst" to stary webcam, który można sobie już odpuścić. ASI120 nadal działa, ale powoli jest zastępowana nowszymi kamera w tej samej lub podobnej cenie - zależy czy mono czy kolor - więc jej opłacalność zależy czy jest w "bardzo dobrej cenie".

Używane body Canona poniżej tysiąca na Allegro znajdziesz, może nawet ze standardowym obiektywem. Kamera planetarna to podobny budżet, tyle że mała kamera planetarna to kamera planetarna a nie lustrzanka z dużym obiektywem. Altair GPCAM224 w tej cenie się mieści i ma obecnie raczej najlepszą kolorową matrycę, ale ta matryca jest mała, a kamera nie była tworzona z myślą o dłuższych ekspozycjach - więc masz sporo kompromisów przy próbie stosowania jej do fotografii DS. Nie zapomnij też o montażu z napędem, akcesoriach itd.

Nie jest. Nawet kilkanaście mm nie jest za mało dla ultra-szerokich ujęć. Jak masz obiektyw Canona to zestaw wygląda tak: Obiektyw - adapter - (złączki T2) - kamera. Uwzględnij też że kolorowa ASI120 nie będzie lepsza od dobrej lustrzanki

Mają gwint T2 i nos 1,25". Do tego małe pole widzenia, co jedynie obiektyw jest w stanie uratować. Warto też obserwować co ludzie osiągną z kamerą Altaira z matrycą IMX224... a jak już bierze się obiektyw Canona to lepiej może być podpiąć do Canona, no chyba że chce się użyć kamery mono a nie kolorowej.

A co w tym dziwnego? To nie fotografia planet. http://astropolis.pl/topic/51441-rozeta-i-spagetti/