Skocz do zawartości

Tuvoc

Społeczność Astropolis
  • Postów

    3 382
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    36

Odpowiedzi opublikowane przez Tuvoc

  1. 8 godzin temu, lukost napisał:

    Fajny opis. Gdyby tak dorzucić kilka słów o obserwacjach wizualnych to mamy coś jak stare, dobre odcinki z cyklu Obiekt tygodnia. ;)

    Dzięki :) Tutaj trzeba by już być dosyć systematycznym, a ja cierpię na permanentny deficyt wolnego czasu. Gdyby jednak taka inicjatywa powróciła to chętnie pomogę.

  2. Dawno mnie tu nie było. Chyba za dużo materiału zalega na dysku i dlatego :)

    Wrzucam tym razem M 74 - Galaktykę Fantom. Tutaj było kilka słów o obiekcie oraz zdjęcie

    zaś poniżej link do stacka, gdyby ktoś chciał potrenować. Chętnie zobaczę i sam się czegoś nauczę bo nie ukrywam, że sam widzę niedociągnięcia mojego workflow:

    https://drive.google.com/file/d/158ifohRyK0mrRF8BiBr6iRW810nax07e/view?usp=sharing

    • Lubię 1
  3. 1 godzinę temu, kubaman napisał:

     

    oj ale by fajnie było to dodać do mojej M82

    jak kupie taki filtr to pójdzie z ASI 2600 MM lub MC?

     

    obraz.png.d328820dc8a7f115954990037aedd013.png

     

    Godzinę temu, Behlur_Olderys napisał:

     

    Tylko że w IR jest filtrem szerokim od 850nm w górę. Czułość kamery może i jest znikoma (też bez przesady, nowoczesne cmosy maja przynajmniej 20% QE dla 850nm) , ale IR świeci w sposób ciągły a nie w wąskich pasmach, przez to przynajmniej 150nm szerokości nawet w zakresie słabej czułości może być na podobnym poziomie co sygnał w OIII w wąskim paśmie, a z moich doświadczeń to jest to zbliżony poziom. Sytuację poprawia dodatkowo fakt, że powyżej 850nm światło od LP jest jakieś 100x mniejsze.

     

     

    No kamera kamerze nierówna - dlatego np. ja brałem do lucky imagingu oraz planet ASI 462MC oraz 290MM, ale tak jak mówi @Behlur_Olderys warto i tak próbować.

    Tutaj były moje nieśmiałe próby zabawy z IR -

     

    • Lubię 1
  4. 24 minuty temu, Paether napisał:

     

    Zrobimy update na "Osłona przeciwsłoneczna w całości rozłożona" ;)

    A tak serio, to oczywiście racja. Zmienię dziś gdy wrócę z pracy. Masz pomysł na tytuł? :)

    Może "Teleskop Jamesa Webba - wątek dyskusyjny". Natomiast ten drugi post że zdjęciem przelotu "Teleskop  Jamesa Webba wątek obserwacyjny". Coś w ten deseń ;)

    • Lubię 3
  5. 17 godzin temu, Maetrik napisał:

    Kawał dobrej roboty! Fajnie popatrzeć na takie egzotyczne kadry :)

    i ta cytrynka na gorze, miodzio :)

    @Tuvoc  dawaj śmiało, to będzie świetne uzupełnienie pięknej pracy :)

     

    Haha, no ok :D Dzieciaki śpią to mogę w końcu napisać, ale tak w dużym skrócie i bez pikantnych szczegółów bo od tego jest cała konkretna publikacja przez którą straciłem spory kawałek dnia :P

     

    Tak słowem wstępu to od pewnego czasu jak niektórzy zauważyli choruję na niewielkie obiekty idealne do lucky imagingu (mgławice planetarne, skondensowane obłoki HII etc.) dlatego od razu przypomniałem sobie, że czytałem już o Sh2-219. Niestety jest to obiekt raczej dla dużych ogniskowych, ale i czasów ekspozycji takich jak stosował u siebie kolega @Tayson.

     

    Mgławica jest bardzo młoda - najprawdopodobniej tylko ok. 100 tys. lat. Jeśli zaczniemy fotografować ten obiekt w paśmie h-alpha to zobaczymy zgrabną mgiełkę o w miarę równomiernym rozkładzie gazu w całej objętości, ale kiedy zejdziemy do zakresu widma w podczerwieni oraz w paśmie milimetrowym to ten piękny symetryczny układ szlag trafia ;)

     

    Tak wyglądałoby to w moim newtonie z Barlowem 2x :D (Przegląd nieba DSS2)

    01.png.8e5c838f412fa67ef5006d00fca1aca6.png

     

    A tak w podczerwieni (przegląd AllWise)

    02.png.0e82981257cd37aaa0d58506fe8605b8.png

     

    Co tu się wydarzyło? Ten normalnie oznaczany czerwonym kolorem obłoczek (u Taysona pięknie żółty, kapitalnie jak go wyróżnił - co wywołało mój zachwyt :D) to głównie zjonizowany, wzbudzony wodór - powiedzmy, że zdjęcie pierwsze (to był DSS2 Red F+R). Czego natomiast nie widać to tego, że w środku mgławicy przebiega dosyć dziwaczny taniec układu składającego się z niebieskiego karła oraz związanej z nim grawitacyjnie gwiazdy ciągu głównego i jeszcze jednej gwiazdy klasy B5V. Ta ostatnia powoduje regularne wzbudzanie obłoku głównie z atomowego wodoru, który zaczyna się jonizować i zmierza w pewnym bardzo określonym kierunku. Tam spotyka się z uwaga uwaga... większym, niewidocznym obłokiem molekularnym i następują procesy lokalnych zagęszczeń, a co dzieje się potem widać na zdjęciu poniżej :DTo tyle w naprawdę telegraficznym skrócie. Tam jest naprawdę bardzo złożony i ciekawy proces, włącznie z tym, że na czole tej fali jest np. niesiony wodór atomowy. W publikacjach jest to szczegółowo wyjaśnione, są zobrazowania lokalnych zagęszczeń, modele symulujące przebieg procesu itd. Kosmos normalnie :D

     

    Sh2-219-Left-composite-colour-image-of-Sh2-219-in-the-optical-North-is-up-and-east-is_W640.jpg

     

    Opis zdjęcia z publikacji - Fig. 1. Sh2-219. Left: composite colour image of Sh2-219 in the optical. North is up and east is left. The size of the field is 5. 1 × 5. 2. Pink corresponds to the Hα 6563Å emission, and turquoise to the [SII] 6717–6731Å emission, enhanced near the ionization front. The arrow points to the Hα emission-line star (no. 139 in Deharveng et al. 2003a). Right: composite colour image of Sh2-219 in the optical and the near-IR. Blue corresponds to the Hα emission of the ionized gas, and orange to the K emission of the stars (...).

     

    Dla zainteresowanych źródła (miałem szukać publikacji potrzebnych mi do pracy, a skończyło się na nich):
    https://arxiv.org/abs/astro-ph/0608465

    https://www.researchgate.net/publication/248852020_Triggered_massive-star_formation_on_the_borders_of_Galactic_H_II_regions_III_Star_formation_at_the_periphery_of_Sh2-219

     

    • Lubię 5
    • Dziękuję 2
  6. Co za potwór... przecież to ma 2o szerokości! Faktycznie na astrobin zdjęć jak na lekarstwo, a jak już są to w parze z SH2-216 i to takie sobie. Fotografia wygląda rewelacyjnie i widać w niej Twój styl obróbki. Zazdroszczę takiej spójności w szeregu kolejnych prac. Zdjęcie jest kapitalne, ale mnie urzekło najbardziej to jak potraktowałeś ten malutki obszar SH2-219. To jest niezwykle ciekawy obiekt, z silnym obszarem gwiazdotwórczym i mógłbym o nim trochę opowiedzieć, ale nie będę Ci zaśmiecać posta :)

     

    Gratuluję i pomyślności w Nowym Roku!

    • Lubię 1
  7. 3 godziny temu, bajastro napisał:

    Zanim zbudowałem moduł kalibracyjny, używałem widma księżycowego do ustawiania ostrości poszczególnych linii widmowych.
    Jest podobne do słonecznego, z tą różnicą że na ciemniejszych obszarach jest ono ciemniejsze (księżycowa niejednorodna absorpcja światła słonecznego).

    Linie spektralne są oczywiście słoneczne.

    Poniżej 400 nm ciężko już z moim spektrografem, ze względu na silną aberrację chromatyczną układu optycznego, gwałtownie ucieka punkt ostrości.

     

    Widma w publikacjach naukowych zwykle są skalibrowane (uwzględniona charakterystyka spektralna spektrografu wraz z kamerą) oraz często znormalizowane do poziomu kontinuum, czyli do jedynki.

    @Behlur_Olderys  w nawiązaniu do Twojego tekstu oraz cytowanego - ja pracuję tylko z SA 200.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.