-
Postów
3 382 -
Dołączył
-
Ostatnia wizyta
-
Wygrane w rankingu
36
Typ zawartości
Profile
Forum
Blogi
Wydarzenia
Galeria
Pliki
Sklep
Articles
Market
Community Map
Odpowiedzi opublikowane przez Tuvoc
-
-
Polecam Baader Moon & Sky glow.
- 1
-
12 minut temu, M.K. napisał:
W piątek zapowiada się pogoda i obserwacje u Piotra na wsi Montujemy ekipę na wyjazd?
Będę od samego początku
-
4 minuty temu, Tayson napisał:
Gratulacje @Iro
- 1
-
8 godzin temu, lukost napisał:
Fajny opis. Gdyby tak dorzucić kilka słów o obserwacjach wizualnych to mamy coś jak stare, dobre odcinki z cyklu Obiekt tygodnia.
Dzięki Tutaj trzeba by już być dosyć systematycznym, a ja cierpię na permanentny deficyt wolnego czasu. Gdyby jednak taka inicjatywa powróciła to chętnie pomogę.
-
A nie myślałeś może o połączeniu materiałów z obu sesji? Mogłoby być ciekawie.
-
Jeśli ktoś chciałby się pobawić surowym materiałem to wrzuciłem stack tutaj - https://astropolis.pl/topic/74488-bawimy-się-materiałem/page/66/
- 1
-
Dawno mnie tu nie było. Chyba za dużo materiału zalega na dysku i dlatego
Wrzucam tym razem M 74 - Galaktykę Fantom. Tutaj było kilka słów o obiekcie oraz zdjęcie
zaś poniżej link do stacka, gdyby ktoś chciał potrenować. Chętnie zobaczę i sam się czegoś nauczę bo nie ukrywam, że sam widzę niedociągnięcia mojego workflow:
https://drive.google.com/file/d/158ifohRyK0mrRF8BiBr6iRW810nax07e/view?usp=sharing
- 1
-
2 godziny temu, everr napisał:
Jale wyedytował swoje posty i w statusie z 30.12 opuścił forum.
Nic już nie rozumiem. W każdym razie dzięki za info.
-
- Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.
- Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.
Galaktyka spiralna M 74 (NGC 628; PGC 5974)
Kolejna paskuda na niebie. Niewyraźna mgiełka bez koloru. Nie rozwija warkocza, nie ma ochoty poruszać się szybciej niż sąsiadujące z nią gwiazdy. No nic, dam znać Charlesowi, niech dopisze ją do swojej listy obiektów niekometarnych. Przydatna ta jego robota. Przynajmniej nikt nie będzie marnować nocy na te dziwne mleczne plamki.
To tak trochę żartobliwie i mam nadzieję, że wizualowcy nie będą mieć mi tego za złe
Zastanawiam się czy tak właśnie mógł pomyśleć Pierre Méchain, zgłaszając swojemu przyjacielowi Charlesowi Messierowi ten konkretny obiekt 18 października 1780 roku? (tak na marginesie to co najmniej 25 pozycji z listy Messiera przypisuje się temu badaczowi, a swoją wymarzoną pierwszą kometę - 2P/Encke - odkrył 17 stycznia 1786). Swoją drogą faktycznie nie zrobiła ona na nim większego wrażenia (galaktyka, a nie kometa), ponieważ opis z jego dziennika obserwacji wyglądał następująco - "mgławica ta nie zawiera żadnych gwiazd; jest nieduża, rozmyta i niezwykle trudna w obserwacji". Trzy lata później sir Wiliam Herschel dokonał podobnych spostrzeżeń i dopiero Lord Rosse (William Parsons) był pierwszym, który zaobserwował jej spiralną strukturę, nazywając zresztą tą galaktykę - mgławicą spiralną.
Obiekt, który z racji niedoskonałości sprzętu nie docenili jej pierwsi badacze to piękna, bardzo efektowna, choć niezbyt jasna galaktyka spiralna nazywana potocznie Galaktyką Fantoma lub Galaktyką Widmową. Z Ziemi widzimy ją od strony jednego z jej biegunów przez co możemy dokonywać bardzo dokładnych obserwacji jej struktury (jej kąt położenia to 87°). Należy ona do klasy galaktyk Sc - jest takim wzorcowym jej przedstawicielem. Do tej grupy zaliczamy także takie galaktyki jak m.in. M 81, M 83 czy M 101.
Odległa od Ziemi o ok 30-35 mln lat świetlnych jest całkiem dobrze dostępna do obserwacji wizualnych już przez teleskopy o 6 calowej aperturze. Znajdziemy ją około 1.3° na wschód od gwiazdy Alpherg (Eta Psc), najjaśniejszej gwiazdy konstelacji Ryb. Ze średnicą kątową ok. 10' czyli ok 95 000 lat świetlnych jest ona domem dla około 100 miliardów gwiazd. Przesunięcie ku czerwieni galaktyki M 74 wskazane poniżej w zestawieniu wskazuje na jej oddalanie się od nas - robi to z prędkością 793 km/s.
Perfekcyjnie symetrycznie ramiona wychodzące z jądra galaktyki upstrzone są licznymi czerwonymi "kłaczkami" (u mnie ich niestety nie widać) ze zjonizowanego wodoru oraz wieloma młodymi błękitnymi gwiazdami skupiającymi się w gromadach i skupiskach często niewidocznych w świetle widzialnym lub przesłoniętych pyłami. Zainteresowanym polecam sięgnąć po zdjęcia wykonane przez teleskop UIT (Ultraviolet Imaging Telescope) z pokładu promu Columbia. Widać na nich rozbudowane struktury zawierające miliony młodych, gorących gwiazd emitujących światło nadfioletowe. Właściwie to badania w każdym zakresie widma przynoszą tutaj interesujące rezultaty - promieniowanie rentgenowskie (teleskop Chandra) wskazuje na istnienie czarnej dziury o masie 10 tys. mas Słońca, a widmo podczerwone (teleskop Spitzera) uwidacznia np. stygnący pył będący pozostałością po supernowych. W galaktyce M 74 zidentyfikowano 3 supernowe, w tym jedną typu Ic ale to temat na cały kolejny tekst, dlatego odsyłam do Wikipedii skąd można rozpocząć poszukiwania informacji o tych zdarzeniach. Warto jedynie nadmienić, że jedna z zaobserwowanych tam supernowych pozwoliła na ustalenie składu chemicznego pyłu międzygwiezdnego!
Galaktyka M 74 - podstawowe dane:
Typ: Galaktyka SA(s)c
Wielkość gwiazdowa: 9.39 (wartość bez redukcji przez masy powietrza)
Jasność powierzchniowa: 14.13 mag/arc-min^2 (bez uwzględnienia ekstynkcji)
Wskaźnik barwy (B-V): 0.56
RA / DEC: 1h 36.7m / +15°47’
Gwiazdozbiór: Psc (Ryby)
Rozmiar: +0°10'30.00" x +0°09'30.00"
Odległość: 9.200+-1.800 Mpc (30.010+-5.872 M lat świetlnych)
Przesunięcie ku czerwieni: 0.002188+-0.000007OK, skoro dotrwałeś to tego miejsca to pora na zdjęcie
Technikalia:
SW 200/1000; ASI 294MC Pro; NEQ6Akwizycja danych:
143x120 sek.; gain 120; -10 st.C
09.10.2021; godz.: 22.37 - 04.24
Zagórzany k. GorlicSerdeczne podziękowania dla kolegi @Tayson za pomoc w ogarnięciu pewnej kwestii technicznej. Zawsze można na niego liczyć!
Oczywiście uwagi do zdjęcia w tym krytyczne mile widziane
Dobrze, to co my tu jeszcze mamy?
W kadrze pojawiło się sporo galaktyk z katalogu PGC (polecam pobrać dodatkowe bazy danych do Pixinsight). Najciekawsze z nich to moim zdaniem:
- PGC 138422 - popatrzcie jakie to ładne
- PGC 138420 oraz PGC 1488343 - to kolejno 17.2 oraz 17.8 mag!
a dodatkowo pojawiło się coś co uwielbiam czyli przelot asteroidy. Tutaj serdeczne podziękowania dla kolegi @suchyy Chłop ogarnia te rzeczy Naprawdę doceńcie go, bo dokłada do wielu wątków kawał konkretnego wkładu merytorycznego.
- (22136) Jamesharrison - kawałek skały o szerokości ok 2.7 km i jasności ledwie 17.79 mag. Zawsze mnie cieszy taka zdobycz Asteroida z pasa głównego odkryta 1 listopada 2000 roku przez kanadyjskiego astronoma Williama Kwong Yu Yeunga w Obserwatorium Desert Beaver w Arizonie. A teraz najciekawsze - 25 listopada 2015 roku asteroida została nazwana na cześć australijskiego dawcy krwi Jamesa Christophera Harrisona (ur. w 1936), który oddał krew i osocze ponad tysiąc razy, ratując życie ponad dwóm milionom nienarodzonych dzieci cierpiących na niezgodność Rh.
Tu jeszcze trasa przelotu opracowana przez kolegę @suchyy Dzięki!
Źródła:
Astronomia - 10/2018
https://www.britannica.com/science/galaxy/Types-of-galaxies
http://ned.ipac.caltech.edu/cgi-bin/nph-objsearch?objname=NGC+628
https://en.wikipedia.org/wiki/Grand_design_spiral_galaxy
https://www.universetoday.com/39083/messier-74-spiral-galaxy/
https://hubblesite.org/contents/media/images/2007/41/2210-Image.html
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2017/messier-74
http://apod.pl/apod/ap960709.html
https://www.legacysurvey.org/viewer?ra=24.4945&dec=15.8971&layer=ls-dr9&zoom=13- 65
- 2
- 8
-
Co tu się wydarzyło? Gdzie zdjęcia?
-
Mam takie pytanie, czy ktoś to przysłanianie już kiedyś w przeszłości robił?
-
1 godzinę temu, kubaman napisał:Godzinę temu, Behlur_Olderys napisał:
Tylko że w IR jest filtrem szerokim od 850nm w górę. Czułość kamery może i jest znikoma (też bez przesady, nowoczesne cmosy maja przynajmniej 20% QE dla 850nm) , ale IR świeci w sposób ciągły a nie w wąskich pasmach, przez to przynajmniej 150nm szerokości nawet w zakresie słabej czułości może być na podobnym poziomie co sygnał w OIII w wąskim paśmie, a z moich doświadczeń to jest to zbliżony poziom. Sytuację poprawia dodatkowo fakt, że powyżej 850nm światło od LP jest jakieś 100x mniejsze.
No kamera kamerze nierówna - dlatego np. ja brałem do lucky imagingu oraz planet ASI 462MC oraz 290MM, ale tak jak mówi @Behlur_Olderys warto i tak próbować.
Tutaj były moje nieśmiałe próby zabawy z IR -
- 1
-
Świetna sprawa. Też kiedyś popełniłem M42 w technice LI z IR Pass 642 nm.
Grupa Maffei jest fascynująca jak mówi @Behlur_Olderys
https://viewspace.org/resources/invisible_universe/galaxies/hidden_maffei
- 2
-
-
24 minuty temu, Paether napisał:
Zrobimy update na "Osłona przeciwsłoneczna w całości rozłożona"
A tak serio, to oczywiście racja. Zmienię dziś gdy wrócę z pracy. Masz pomysł na tytuł?
Może "Teleskop Jamesa Webba - wątek dyskusyjny". Natomiast ten drugi post że zdjęciem przelotu "Teleskop Jamesa Webba wątek obserwacyjny". Coś w ten deseń
- 3
-
Proponowałbym zmianę tematu wątku na bardziej ogólny
- 1
-
17 godzin temu, Maetrik napisał:
Kawał dobrej roboty! Fajnie popatrzeć na takie egzotyczne kadry
i ta cytrynka na gorze, miodzio
@Tuvoc dawaj śmiało, to będzie świetne uzupełnienie pięknej pracy
Haha, no ok Dzieciaki śpią to mogę w końcu napisać, ale tak w dużym skrócie i bez pikantnych szczegółów bo od tego jest cała konkretna publikacja przez którą straciłem spory kawałek dnia
Tak słowem wstępu to od pewnego czasu jak niektórzy zauważyli choruję na niewielkie obiekty idealne do lucky imagingu (mgławice planetarne, skondensowane obłoki HII etc.) dlatego od razu przypomniałem sobie, że czytałem już o Sh2-219. Niestety jest to obiekt raczej dla dużych ogniskowych, ale i czasów ekspozycji takich jak stosował u siebie kolega @Tayson.
Mgławica jest bardzo młoda - najprawdopodobniej tylko ok. 100 tys. lat. Jeśli zaczniemy fotografować ten obiekt w paśmie h-alpha to zobaczymy zgrabną mgiełkę o w miarę równomiernym rozkładzie gazu w całej objętości, ale kiedy zejdziemy do zakresu widma w podczerwieni oraz w paśmie milimetrowym to ten piękny symetryczny układ szlag trafia
Tak wyglądałoby to w moim newtonie z Barlowem 2x (Przegląd nieba DSS2)
A tak w podczerwieni (przegląd AllWise)
Co tu się wydarzyło? Ten normalnie oznaczany czerwonym kolorem obłoczek (u Taysona pięknie żółty, kapitalnie jak go wyróżnił - co wywołało mój zachwyt :D) to głównie zjonizowany, wzbudzony wodór - powiedzmy, że zdjęcie pierwsze (to był DSS2 Red F+R). Czego natomiast nie widać to tego, że w środku mgławicy przebiega dosyć dziwaczny taniec układu składającego się z niebieskiego karła oraz związanej z nim grawitacyjnie gwiazdy ciągu głównego i jeszcze jednej gwiazdy klasy B5V. Ta ostatnia powoduje regularne wzbudzanie obłoku głównie z atomowego wodoru, który zaczyna się jonizować i zmierza w pewnym bardzo określonym kierunku. Tam spotyka się z uwaga uwaga... większym, niewidocznym obłokiem molekularnym i następują procesy lokalnych zagęszczeń, a co dzieje się potem widać na zdjęciu poniżej To tyle w naprawdę telegraficznym skrócie. Tam jest naprawdę bardzo złożony i ciekawy proces, włącznie z tym, że na czole tej fali jest np. niesiony wodór atomowy. W publikacjach jest to szczegółowo wyjaśnione, są zobrazowania lokalnych zagęszczeń, modele symulujące przebieg procesu itd. Kosmos normalnie
Opis zdjęcia z publikacji - Fig. 1. Sh2-219. Left: composite colour image of Sh2-219 in the optical. North is up and east is left. The size of the field is 5. 1 × 5. 2. Pink corresponds to the Hα 6563Å emission, and turquoise to the [SII] 6717–6731Å emission, enhanced near the ionization front. The arrow points to the Hα emission-line star (no. 139 in Deharveng et al. 2003a). Right: composite colour image of Sh2-219 in the optical and the near-IR. Blue corresponds to the Hα emission of the ionized gas, and orange to the K emission of the stars (...).
Dla zainteresowanych źródła (miałem szukać publikacji potrzebnych mi do pracy, a skończyło się na nich):
https://arxiv.org/abs/astro-ph/0608465- 5
- 2
-
Co za potwór... przecież to ma 2o szerokości! Faktycznie na astrobin zdjęć jak na lekarstwo, a jak już są to w parze z SH2-216 i to takie sobie. Fotografia wygląda rewelacyjnie i widać w niej Twój styl obróbki. Zazdroszczę takiej spójności w szeregu kolejnych prac. Zdjęcie jest kapitalne, ale mnie urzekło najbardziej to jak potraktowałeś ten malutki obszar SH2-219. To jest niezwykle ciekawy obiekt, z silnym obszarem gwiazdotwórczym i mógłbym o nim trochę opowiedzieć, ale nie będę Ci zaśmiecać posta
Gratuluję i pomyślności w Nowym Roku!
- 1
-
-
Jak już masz robić skryptem to polecam przede wszystkim przesiąść się na nowszy - weighted batch preprocessing.
- 2
-
Pierwszorzędna robota! Klasa!
-
3 godziny temu, bajastro napisał:
Zanim zbudowałem moduł kalibracyjny, używałem widma księżycowego do ustawiania ostrości poszczególnych linii widmowych.
Jest podobne do słonecznego, z tą różnicą że na ciemniejszych obszarach jest ono ciemniejsze (księżycowa niejednorodna absorpcja światła słonecznego).Linie spektralne są oczywiście słoneczne.
Poniżej 400 nm ciężko już z moim spektrografem, ze względu na silną aberrację chromatyczną układu optycznego, gwałtownie ucieka punkt ostrości.
Widma w publikacjach naukowych zwykle są skalibrowane (uwzględniona charakterystyka spektralna spektrografu wraz z kamerą) oraz często znormalizowane do poziomu kontinuum, czyli do jedynki.
@Behlur_Olderys w nawiązaniu do Twojego tekstu oraz cytowanego - ja pracuję tylko z SA 200.
-
Już wiem kto zgarnie znowu IOTD!
- 1
-
Eh szpital polowy w domu. Ja kapituluję :/
Wyjazdy z Krakowa pod ciemne niebo
w Spotkania, zloty, wyjazdy i imprezy
Opublikowano
Taa, trzeba pięć listów polecających, CV, portfolio i opłatę stanowiskową Wbijaj, tam będą sami spoko ludzie