KrisJot

Testowałeś przy większych, powyżej 7mm? Ja próbowałem z 7.8mm na kilku bardzo słabych obiektach i gwiazdy mi się nienaturalnie iskrzyły. Czyżby "winieta" na rogówce?

Jakiś czas temu miałem podobne rozterki. Po długich poszukiwaniach i dyskusjach na zagranicznych forach skończyło się na zakupie Nikonów z serii NAV SW (7, 10, 14). Od tego czasu sporadycznie używam innych okularów. Moim zdaniem przebijają korekcją pola i punktowością gwiazd choćby Delosy. Co do kolorów, w moim odczuciu są naturalne, co akurat mi odpowiada. 10tki w bino w planetarnym Newtonie wyrywają plomby z zębów detalem😁. Szczerze, nie widziałem różnicy pomiędzy nimi a parą orciaków Takahashi, które z sentymentu zostały ze mną. Za to to pole... . Dotychczas testowałem Nikony w sprzętem od F/5 do F/15 i dawały radę. W szybszych konstrukcjach warto się wspomóc korektorem komy (np Baadera, Sieberta, ew. GSO). Swego czasu patrzył przez nie w tym samym Newtonie Kolega Daniel i gwiazdki mu się bardzo podobały, skrzyły jak punktowe diamenty (na planety i Łysego czasu nie starczyło, chmurzyska przyszły). Szkoda tylko, że seria kończy się na tak na prawdę na 14mm (17.5mm nie polecam, najsłabszy z serii). P.S. Seria NAV SW podobnie jak HW też ma dedykowany barlow ala korektor, który jak czytałem fajnie też koryguje wady, wychodzące zawsze przy szybkich "teleskopach". Jest to model EIC-16. Przy okazji jakościowo porównywany z np. barlowem Zeiss'a, ale zdecydowanie lepiej kontrolujący odblaski. Tutaj znajdziesz ciekawy wątek o nim wraz z testami. Ten model też bardzo dobrze współpracuje z okularami innych producentów (np. pochlebne opinie o tandemie z Morfeuszami).

Moim zdaniem podstawa to źrenica wyjściowa. Druga sprawa to jakie masz niebo. Generalnie tereny podmiejskie z niebem ok 4-4.5 Bortle, to do UHC celowałbym w ok 3-4mm. Ciemne, wiejskie niebo do 5-7mm. Załączam Ci linki, gdzie jest to ciekawie i przystępnie opisane. Dla mnie na początku były bardzo pomocne. Weź też pod uwagę, że mimo wszytsko będziesz miał straty na powierzchniach optycznych w bino. Mi osobiście obraz mimo wszystko przy podobnym powiększeniu i źrenicy wyjściowej wydaję się lekko ciemniejszy w bino, niż patrząc jednym okiem na "pirata". To oczywiście tylko moje spostrzeżenia, Astronomics Link2

Tak na gorąco, czy da się zbadać Strehl i PtV dla filtra? Bo tak teoretycznie wydaje mi się, że tak. Przecież idzie wyznaczyć te parametry dla ukształtowanego blanku. Jeśli dobrze rozumiem, dałoby to nam pogląd na jakość powierzchni filtra, która moim zdaniem ma ogromne znaczenie dla jakości i szczegółowości końcowego obrazu. Innymi słowy zmierzam do tego, że super powłoki o wysokiej transmitancji w rzadanym paśmie niewiele dadzą, jeśli dokładność powierzchni będzie na poziomie Lambda /2. Przez wspomniane obraz sporo straci m.in. na szczegółowości. Jeśli dobrze rozumiem, to po części zdają się to potwierdzać wyniki pomiarów kątowych. Co o tym sądzicie?

Mam MAK'a 180 i po niedawnych poprawkach "kubraczka" problem termo aklimatyzacji zniknął. Wczoraj z Kolegą spotkaliśmy się na obserwacje w centrum miasta. Nie było za bardzo czasu na chłodzenie teleskopu. Z ciepłego domu trafił od razu do auta, po czym prosto na montaż. Po chwili krzątania się przy sprzęcie ustawiłem "miśka" na Księżyc. Zaczynając od niewielkich powiększeń dojechaliśmy na Księżycu do ponad 550x (choć to jednak trochę za dużo nawet jak na 180tkę, dla mnie maks to chyba tak ok 500x). Ostatecznie zakończyliśmy przy komfortowym dla nas obojga ok 400x. Obraz czysty, klarowny i gdyby nie przejeżdżające co chwile tramwaje i wibracje podłoża wywoływane przez nie, to byłoby naprawdę super. Po ok półtorej godzinie wracaliśmy do domów. Jedna rzecz mi nie daje spokoju. Na powierzchni wypatrzyłem ciekawą strukturę, na obrzeżu jednego z kraterów były widoczne jakby dwa wąwozy kształtem przypominające fasolki / ludzki embrion, były połączone ze sobą końcami. Kiedyś trafiłem na super dokładną mapę powierzchni Księżyca. Teraz by się przydała do ustalania, co to był za krater... . Dla początkującego, jak ja, to co chwilę znajduję tam coś nowego:-).

V2, czyli optymalizacja V1 -> zakres i testy cd. Zamknięte punkty (zmiany względem ostatniej aktualizacji): skróciłem tuleję wyciągu, już nie "wchodzi" w stożek światła; poprawiony został też mechanizm kolimacji LW; Otwarte punkty (lista jest jeszcze otwarta): parowanie LG po wniesieniu do domu -> planuję wykonać pokrywy pianki, do środka umieszczę dodatkowo pochłaniacz wilgoci, testy pokażą, czy zadziała; skrócenie czasu adaptacji na dworze (obecnie ok 1h) -> montaż wentylatora nawiewowego od spodu LG (w trakcie); ułatwienie wyważania z bino; "motoryzacja" fokusera (w trakcie); testy, testy, testy... ? Planowane: wykonanie pierwszych zdjęć US, Księżyca (być może dopiero po V3 -> motoryzacji montażu) -> (silniki, elektronika już są). Drobne uzupełnienie dotyczące LG i celi: Sam blank ma już z kilkanaście lat, lustro odkupiłem od Kolegi Artura z forum (pierwsze zdjęcie). Czas nie był dla niego zbyt łaskawy, miało uszkodzone warstwy (po pomiarach w Stefan Optics dostało nowe powłoki).

Hej, przy bardzo dobrych warunkach jestem w stanie jak najbardziej w to uwierzyć. Z mojego krótkiego doświadczenia wynika, że wrażenia byś miał odmienne przy gorszym seeingu (mniejsza apertura lepiej sobie radzi, tak jak i lepiej wykonana optyka, która nadrabia w średnich warunkach). Osobiście bardzo miło wspominam swój pierwszy GSO 10" :-).

Nie wiem, jak tam dla innych, ale dla mnie rewelka, pogratulować, zdjęcia i tego, że dzielisz się z innymi "owocami" swojej pasji:-). Ja póki co, nawet nie miałem okazji obejrzeć w wizual'u, a tak chociaż obejrzę Wasze fotki...

Moim zdaniem 16% i mniej wystarczy, aby były widoczne subtelne prążki pośrednie, te które odpowiedzialne są za to, czy zobaczymy ten ulotny detal, tak chwalony w refrektorach. Do takich wniosków doszedłem po analizie m.in. pełnego materiału badań zleconych przez NASA. Kolejny istotny element, który ma również duży wpływ na wspomniane, to pająk wraz z ramionami. Im cieńsze, tym w mniejszym stopniu zaburzają obraz dyfrakcyjny. U siebie zastosowałem ramiona z blachy o grubości 0.5mm (z tego co pamiętam, tutaj jest istotny stosunek powierzchni rzutowanej przez ramiona na LG do apertury). Podsumowując, o wyniku końcowym decydują niuanse, szczegóły.

Bo dobry Newton nie jest zły i choć klamot, dawanymi obrazami wyciska łzy:-)

Tak, dzięki, m.in. to. Kojarzę była też do pobrania całość. Tutaj jest fragment z jednym artykułem.

Nie zauważyłem problemu ze sztywnością. Montaż jest dodatkowo wzmocniony podwójna plytą (górna podstawa) i bocznymi wspornikami po obu stronach filarów, na których spoczywa teleskop. Drgania występują przy operowaniu ręcznym, ale szybko zanikają. Mimo to przyzwyczaiłem się do wygody elektrycznego fokusera, dlatego będę zakładał takowy do tego Newtona.

?

@m_jq2ak super, ciekawe materiały. Od siebie chciałbym dodać, że podczas przygotowywania projektu znalazłem opracowanie badań zleconych, jeśli dobrze pamiętam, przez jedną z komórek NASA. Badania dotyczyły m.in. wpływu obstrukcji centralnej w teleskopach lustrzanych typu Newtona (kształtu, rozmiaru względem LG) na obrazy refrakcyjnej. W badaniach uwzględniono również oczywisty wpływ pająka (kształt, grubość ramion, itp.). Powinienem mieć w archiwum przynajmniej link do tych materiałów. Wnioski wyciągnięte po przestudiowaniu ich uwzględniłem w V2. Chodzi tu głównie o kształt LW. Jak tylko odkopię link, to dodam go do głównego wątku.

Drabina lub wysokie krzesło, jak pisze Anatol jest potrzebne do obserwacji w zenicie. Nie jest wymagana do niżej położonych obiektów.

Dzięki Jacek, ale jeszcze trochę oprawek przede mną. O drabinkę się nie martw, coś się wykombinuje?

@Zbyt, co to znaczy mieć lustro na nożu? Co do metody Schlierena, kojarzę, że chodzilo o wizualizacje przepływu mas powietrza np w otoczeniu chlłdzącego się zwierciadła. Badanie jakości zwierciadła zostawiłem fachowcowi p. Stefanowi. Co do Twoich spostrzeżeń, dzięki za cenne uwagi. Spróbuję z tym zamknięciem tyłu + wentylator. Faktycznie większość przypadków falowania obrazu z klucza zrzucało się na seeing. Kris

Hej, obrazy super? . Pełne detalu, ostre. W odrębnym wątku pisałem o obserwacjach Księżyca przy ok 450x (myślę jakos to połączyć w tym temacie). Obraz ostry po brzegi, a w bino, to istna poezja? . Co DS gwiazdki punktowe, tlące się jak małe diamenciki, jak w refraktorze. Był u mnie ostatnio Kolega z forum ze swoim LZOS'em 130/1200. Porównywaliśmy obrazy M42, gwiazd, Księżyca w Jego refraktorze z Newtonem. W obu było widać tą "barwną duszę" gwiazd, której nie znałem z innych newtonów, przez które patrzyłem.

Dzięki Mateusz. Duży też Twój w tym udział. Mam nadzieję w niedalekiej przyszłości spotkać się na wspólne obserwacje (sprawdzałem, teleskop jest "mobilny", znaczy mieści się w aucie?).

Dzięki za feedback. Pierwszy raz spotykam się z powyższym stwierdzeniem, ale fakt zauważyłem, że niektórzy zasłaniają tył tuby, tak jak piszesz, ale mają w nim umieszczony wentylator, który chodzi przez cały czas, również po ostudzeniu, podczas obserwacji. Czy Ty również wykorzystujesz podobne rozwiązanie?

Do listy dopisałbym Nikony z serii SW (cała seria poza 17.5mm) i HW. Osobiście patrzyłem przez SW i różnice względem Ortho są bardzo subtelne, natomiast pole ~72st robi "robotę".

V2, czyli optymalizacja V1 -> zakres i testy Zamknięte punkty: zmiana powłok LG na srebro (zabezpieczone) by Pevin -> jest to egzemplarz testowy, póki co powłoki sprawują się bardzo dobrze, na pierwszym zdjęciu nie widać diafragmy, została wykonana od nowa, z cienkiego plexi (0.5 lub 1mm); pająk, zrezygnowałem z przesłony, poprawione zostało połączenie płytki ze śrubami regulacyjnymi z szkieletem pająka (pojawiały się luzy w trakcie transportu, układ tracił kolimację); montaż dobsona; przeprojektowanie mocowania tubusu do montażu; pierścień wyważający na tyle tuby -> obniżenie środka ciężkości, dodatkowy zestaw ciężarków dokręcanych do niego ułatwia kontrolę wyważenia przy cięższych okularach; "uruchomienie" bino -> w oparciu o wykonane do projektu OCA (korektor, który działa podobnie do korektora w Mak-Newtonie), dzięki niemu skompensowałem praktycznie cały wymagany przez bino backfocus; bino, to mikroskopowy Zeiss, profesjonalnie zaadoptowany przy duuużej pomocy Kolegi z forum (jakby co, mogę dać namiary na PW). Wyrazy uznania za jakość wykonania adapterów i wszystkich potrzebnych części; Otwarte punkty (lista jest jeszcze otwarta): skrócenie tulei wyciągu -> "wchodzi" w stożek światła (mogę go skrócić dopiero teraz, po zmierzeniu wymaganego przez okulary i bino zakresu wysuwu); parowanie LG po wniesieniu do domu -> planuję wykonać pokrywy pianki, do środka umieszczę dodatkowo pochłaniacz wilgoci, testy pokażą, czy zadziała; skrócenie czasu adaptacji na dworze (obecnie ok 1h) -> montaż wentylatora nawiewowego od spodu LG; ułatwienie wyważania z bino; "motoryzacja" fokusera; testy, testy, testy... ? Planowane: wykonanie pierwszych zdjęć US, Księżyca (być może dopiero po V3 -> motoryzacji montażu). C.D.N.

V1, czyli wersja pierwsza: finalizacja -> udział w OZMIE 2022 Link do galerii. Na marginesie super impreza, gorąco polecam:-).