majer

Znający angielski mogą sobie przeczytać tu. Na te pytania odpowiedź jest w punktach 5 i 7. Dla nie znających - trochę streszczenia: Punkt 5 (przytoczę w całości, bo nie jest długi): Czyli (tłumaczenie moje):

Czerwone linie to błąd wyznaczenia pasa zakrycia. Grube linie to błąd jednokrotny, cienkie - 3-krotny. Czyli pas może równie dobrze przebiegać gdzieś między grubymi czerwonymi liniami (cienkie linie to już mało prawdopodobne).

Jak meteorytów, to faktycznie mogła nie zdążyć.

Dodam jeszcze tylko, że od znanego wielu z nas Janusza Wilanda jest prośba do obserwatorów o szczególne zwrócenie uwagi na gwiazdę 70 Tauri, która jest potrójna i może nie zgasnąć natychmiast. Oto cytat z jego wypowiedzi w innym miejscu (mam nadzieję, że się nie pogniewa):

Nie słyszałem, żeby była strona podobna do tej powyższej, czyli z listą zakryć planetoidalnych na najbliższe kilka miesięcy. Ale stąd można pobrać Almanach Astronomiczny na dany rok, gdzie są wyszczególnione zjawiska widoczne z Polski, można też zaglądać na forum PTMA, gdzie czasami można nawet dołączyć do wyprawy obserwacyjnej.

Strona jest podana w pierwszym poście na samym dole: http://www.asteroidoccultation.com/. Dobrze jest też zainstalować u siebie darmowy program Occult Watcher, gdzie w wygodny sposób można sprawdzić,które zakrycia planetoidalne będą widoczne z danego miejsca obserwacyjnego.

Przypominam temat, bo zakrycie już w ten poniedziałek. Na podanej wyżej stronie piszą, że błąd wyznaczenia pasa to +/- 100 km, nie trzeba zatem znajdować się wewnątrz obszaru ograniczonego niebieskimi liniami, aby podjąć się próby obserwacji tego zjawiska. Może się zdarzyć też tak, że ktoś, kto będzie wewnątrz tego pasa i tak zjawiska nie zarejestruje, bo pas przebiegał obok. Negatywne obserwacje też są ważne.

W nocy z piątku 4 września na sobotę 5 września Księżyc przejdzie przez południową część Hiad, zakrywając po drodze kilka jasnych gwiazd, m.in. γ Tau, 75 Tau, θ1 Tau, θ2 Tau (niewidoczne z Polski), SAO93975 i Aldebarana, który będzie zakrywany już w dzień, ale przez teleskopy zakrycie będzie widoczne. Seria zacznie się tuż po wschodzie Księżyca w piątek 4 września niewiele po 23 od zakrycia gwiazdy γ Tau, a skończy przed godz. 8:30 na odkryciu Aldebarana. Zatem obserwatorów zakryć czeka pracowita noc na początku najbliższego weekendu. Wykonałem animację przejścia Księżyca przez Hiady, tak jak to będzie widać z Łodzi. Ciekawie będzie wyglądać zwłaszcza przejście Księżyca blisko gwiazd θ1 i θ2 Tauri. W południowo-wschodniej części naszego kraju obie gwiazdy będą widoczne tuż na południe od tarczy Srebrnego Globu (w Krakowie pierwsza z gwiazd przejdzie niecałe pół minuty kątowej na południe od brzegu tarczy Księżyca, druga - 6' na południe od niego), zaś w północno-zachodniej części kraju pierwsza z gwiazd zniknie za księżycową tarczą na niecałe, lub nieco ponad pół godziny, druga niestety nie zostanie zasłonięta przez Księżyc. Gdzieś między linią łączącą Krosno z Krakowem i Wrocławiem oraz linią łączącą Warszawę z Łodzią i Poznaniem będzie brzegówka gwiazdy θ1 Tauri. Następnej nocy, z soboty na niedzielę, nad ranem Księżyc zakryje jeszcze gwiazdę 5 wielkości 111 Tauri.

Polecam książkę Dlaczego woda jest mokra. Czyli odpowiedzi na głupie pytania i podobne tytuły tego autora: * Dlaczego sól jest słona..., * Dlaczego trawa jest zielona, * Dlaczego zebra jest w paski.... Może tytuły nie są za szczęśliwe, bo te pytania nie są głupie i nie wiem, czy są tam odpowiedzi na 2 powyższe pytania, ale i tak warto się z nimi zapoznać. Ja mam w domu rodziców jedną z nich (nie pamiętam już, którą. Chyba właśnie tę, którą wymieniłem jako pierwszą, ale z czerwoną okładką) i nie żałuję. Autor przez wiele lat prowadził dawno temu w "Wiedzy i Życiu" rubrykę pt. "Księga Niepowodzeń". Kto jest odpowiednio stary, ten powinien pamiętać. Ja często zaczynałem lekturę tego czasopisma od niej. Znalazłem też takiego bloga: http://adlaczego.blogspot.com/, ale nie wiem, czy jest on godny polecenia, bo dopiero przed chwilą na niego trafiłem. Dodam jeszcze, że autor powyższego bloga napisał książkę: Tato a dlaczego?, która nawet jest do kupienia chyba.

Tu jest lepsze, mam je cały czas na tapecie laptopa.

Na razie wszyscy szykują się na Perseidy, ale warto już teraz zacząć przygotowywać się na zakrycie gwiazdy TYC 1800-02201-1 przez planetoidę 2520 Noworosyjsk dnia 7 września, ok. godz. 2:30 UT (4:30 naszego czasu). Zjawisko jest wyjątkowo łatwe do obserwacji, ponieważ jest to jedna z gwiazd Plejad, znajdująca się niecałe 2' na zachód od najjaśniejszej w całej gromadzie Alcyone (druga gwiazda w charakterystycznej "L-ce" gwiazd, zaczynającej się od Alcyone). Gwiazda ma jasność +6,3 magnitudo, natomiast planetoida - 17,1, zatem nastąpi spadek jasności o prawie 11 magnitudo na około 4 s. W momencie zakrycia oba obiekty będą zajmowały pozycję na wysokości ok. 60° nad południowo-wschodnim horyzontem, przy Słońcu schowanym 15° pod widnokręgiem (do jego wschodu zostanie wtedy prawie 100 minut). Księżyc będzie trochę przeszkadzał, ale nie bardzo, ponieważ będzie miał fazę 32% i będzie odległy od obu obiektów o 36°. W tym samym momencie jakieś 5° nad wschodnim widnokręgiem będzie świecić para planet Wenus-Mars, odległych od siebie o 9°. Zjawisko będzie można obserwować w Polsce północno-zachodniej, w pasie od Bogatyni na południowym zachodzie, przez Leszno, Poznań, Bydgoszcz, Grudziądz i Pasłęk na północnym wschodzie. Poniżej jest mapka z zaznaczonym pasem widoczności zakrycia: Chciałem dołączyć plik .kml do wklejenia w Google Earth, ale pokazał mi się komunikat, że nie mam uprawnień do tego. Więcej informacji o tym zjawisku można przeczytać na stronie asteroidoccultation.com.

Np. takiej. Gdy ktoś pyta o duży mobilny teleskop, to zawsze przychodzi mi do głowy ten pan.

Tak. 6 lipca była opozycja Plutona, czyli jest on teraz po przeciwnej stronie Ziemi, niż Słońce i jest najlepiej widoczny w tym roku. Jest niedaleko gwiazd ksi1 i ksi2 Strzelca, ale ma jasność 14 magnitudo.

To było tylko wyjaśnienie dla Tysona. Pewnie dlatego wkleili zdjęcie Księżyca w tej fazie, ponieważ w angielskich tekstach, gdy porównuje się rozmiary kątowe czegoś z Księżycem, to zawsze jest napisane, że to coś ma rozmiary porównywalne z Księżycem w pełni (a przynajmniej w APOD-owych opisach tak jest).

Spotkanie Wenus i Księżyca w tej fazie jest niemożliwe, bo Wenus nie oddala się od Słońca bardziej, niż na 47 stopni. Sprawdziłem, że przy tej odległości kątowej Księżyc ma fazę około 16%.

Parę słów o zakryciach Aldebarana (i nie tylko) przez Księżyc, w tym mapki widoczności wszystkich zakryć w tym roku: http://www.universetoday.com/118394/luna-vs-the-hyades-the-1st-of-13-occultations-of-aldebaran-set-for-january-29th/

Aż sprawdziłem, że w Starry Night-cie nie ma roku zerowego, jest 1 AD, a wcześniej 1 BC.

Faktycznie. Już poprawiłem.

Oko Quebecu (to jedna z nazw tego krateru). A jest to jezioro w kraterze uderzeniowym na Labradorze. Jego nazwa to Manicouagan. Na wikipedii piszą, że zwane też jest Okiem Quebecu. Trzeciej nazwy nie chce mi się szukać, więc może następną zagadkę niech da ten, co dokopie się do trzeciej nazwy.

Tak jak pisali koledzy Kallisto jest w cieniu Jowisza, a po wyjściu z niego między 1:10 a 1:19 zakryje Ganimedesa. Natomiast o 1:28 z cienia Jowisza wyjdzie Europa i po wschodniej stronie tarczy będą widoczne 3 księżyce galileuszowe (do 22:47 będzie tylko 1).

Ja sobie radzę w ten sposób, że ustawiam jak najmniejszy cień teleskopu. I to działa. Dzisiaj tak właśnie trafiłem Słońce w okularze, mimo że cień był na trawie, a nie na prostopadle ustawionym do teleskopu ekranie (wtedy by było jeszcze łatwiej).

A może zbuduj model Teleskopu Hubble'a? Są 2 modele papierowe i jeden z PCW.

Tutaj jest przykład takiej konstrukji.

najwięcej potaniał montaż szukacza DO-GSO 6x30

Ten następny raz już niedługo, bo w nocy z soboty 14 na niedzielę 15 lutego. Tej nocy na samym początku można próbować złapać Europę i jej cień na tarczy Jowisza. Jednak nie będzie to proste, bo Europa zejdzie z tarczy około 17:48, a jej cień - około 18:12, czyli jeszcze będzie całkiem widno. Potem Europa będzie goniła Io, która wieczorem będzie już dość daleko na zachód od Jowisza i ok. godz. 0:59 15 lutego zacznie się zakrycie Io przez Europę, trwające do 1:06, a od 1:20 do 1:28 po Io będzie wędrował cień Europy. Wszystko to będzie się działo jakieś 2 minuty kątowe na zachód od Jowisza.