Loki

Ad. 1. Adrian, uwierz na słowo - nie wiesz. Ale może to i dobrze, bo gdybyś wiedział, to byś zaraz lustrzankę sprzedał Ad. 2. Wymieniłbym kilka: - Nie robić przez szybę. - Zrobić kilkadziesiąt klatek i zestackować w Registaxie (i zaprzyjaźnić się z waveletami) - Odłożyć nieco kasy i kupić lepszy obiektyw lub jakąś lupkę typu TS65 Trzymamy kciuki. Na razie się nie zrażaj, fotografuj tym co masz i doskonal obróbkę.

Darek. Słuchaj rad kolegów i nie powielaj typowych błędów. Pierwsze swoje astrofotki naświetlałem po naście minut i robiłem po pare obiektów jednej nocy. Teraz trzymam się zasady, że całą noc poświęcam na jeden obiekt i to jest dobry kierunek bo niekiedy jednej nocki za mało i trzeba doświetlać kolejnej (pogodnej, czyli np. po dwóch miesiącach). Pisałem Ci już, żebyś nie zbierał gównianych ilości materiału, bo będziesz tylko coraz bardziej sfrustrowany. Wyjdź z założenia, że na jasne obiekty poświęcasz co najmniej 3 godziny, na średnie 6, a za ciemne na razie się nie zabieraj To zgrubna instrukcja, ale masz szumiącego Canona i on potrzebuje co najmniej 40 klatek od 5 minut w górę. Moja lustrzanka szumi bez porównania mniej, a 30 klatek po 8 minut na jasnej M31 to mało, żeby pozbyć się szumu. Musisz mieć jeszcze więcej, bo Twoja siódemka może dać super foty, ale potrzebujesz sterty materiału.

Podstawy już masz za sobą. Teraz zbierz dużo materiału i czytaj wszystkie możliwe tutoriale PS-a. Będzie dobrze. Który to miesiąc nauki astrofotografii?

Coraz cieplej Darku, ale zapomniałeś o HLVG a przecież wiesz, że M31 nie jest zielona.

Się też pokusiłem o swoją wersję, z nastawieniem, że nie przebierając w środkach, wyciągam na maksa co się da. No i wyciągnąłem. Jedyny problem, że mało to przypomina M33. Inna sprawa, że nie jest banalny obiekt. Niby jasny i spory, ale o efektowne zdjęcie trudno. M31 kooperuje zdecydowanie lepiej. Trudność obiektu, rzecz w sumie dyskusyjna, nie zmienia faktu, że jeśli w obróbce walczysz z szumem, to znaczy, że już przegrałeś. Materiału musi być tyle, by problem szumu nie istniał (lub prawie nie istniał). Dopiero wtedy można pokusić się o pracę nad efektownym pokazaniem obiektu. Jak to zwykle w życiu bywa, teoria z praktyką się rozjeżdża i zdarza się nam męczyć z szumem. Takie życie

Fit nie dla mnie. Jeśli miałbym próbować, to od podstaw, od surowych RAW-ów.

Jestem głęboko przekonany, że te 18 klatek, przy moim sposobie obróbki dałyby lepszy efekt. Popatrz ile tam szumu kolorwego, pomimo odejmowania darków i biasów (bo przypuszczam, że miałeś klatki kalibracyjne). Tymczasem przy mojej metodzie szumu kolorowego w ogóle nie ma. Znika jak sen jaki złoty. Będzie szum luminancji, pewnie duży, ale kolorowego ni hu hu. M33 nie jest demonem jasności jak jej koleżanka M31. Trochę masz mało materiału, a biorąc pod uwagę dramatycznie szumiącą lustrzankę, myślę, że potrzebowałbyś ok. 60 klatek, żeby dysponować przyzwoitym materiałem. Zrób paczkę z RAW-ów, wystaw gdzieś na sieci. Wrzucę do kompa, zrobię po swojemu, zobaczymy co da się z tego wydrzeć.

Już był tu taki jeden, co luz chciał kasować i zrobił sobie bubu. Nie masz Panie innych problemów? Skasuj sobie luz...

Darek, bo tam pewnie faktycznie jest sam szum, co nie zmienia faktu, że tak się zdjęć nie obrabia. Materiału musisz mieć tyle, żeby nie było szumu w ogóle, lub minimalne ilości. Wtedy histogram będzie cały, tło będzie ciemne (ale nie czarne jak smoła), a szumu nie będzie. Zbierz chłopie raz porządną ilość materiału i ucz się na czymś, na czym można się uczyć. Ewentualnie podeślę Ci jakąś swoją surówkę - choćby ostatnią Andromedę, chociaż ona trochę zaszumiona i ucz sie na przyzwoitym materiale. A poza tym mam wrażenie, że Ty usilujesz wszystko zrobić z Maxim-a, a to nie jest chyba najwłaściwszy kierunek. Prawdopodobnie się da, ale to będzie droga przez mękę. Powinieneś ćwiczyć W Phooshopa. Wtedy będzie prościej. Znajdziesz masę tutoriali i filmów na sieci, pokazujących podstawy obróbki w PS-ie.

Darku, Twoja rurka zbiera trochę więcej światła, choć sądzę, że coś ściemniasz, bo przy 100 sekundach i ISO 800 jądra masz z pewnością całe i nie przepalone Jeśli stackowałeś z opcją "sum" to mogło się przepalić, ale przy SD Mask żadnych szans. Zresztą, wstaw jedną, surową klatkę, to zobaczymy, co z tym przepaleniem.

Niebo tej nocy faktycznie było niebiańskie. Wiało całkiem solidnie i to chyba dobrze zrobiło na widoczność. Nie mam wprawy w ocenie seeingu, ale jeśli Plejady się pięknie skrzą, a Orion pręży swój łuk to jest dobrze. Podszedłem raz jeszcze do obróbki, biorąc sobie do serca wszystkie Wasze uwagi. Przy okazji obróciłem kadr zgodnie z sugestią, choć pozostawiłem go kwadratowym. Na jądro sposobu nie mam. Za rok podejdę do Andresi raz jeszcze, tym razem zrobię osobną sesję na jądro, a osobną na całą resztę i zbiorę parę godzin więcej, bo chciałbym lepiej wyciagnąć najciemniejsze partie. Obecnie zadowolę się tym zdjęciem, bo na następny nów - jeśli pogoda dopisze - mam już inne plany.

Czy to jest ten sam model? http://www.astroshop.de/omegon-apochromatischer-refraktor-ap-150-1000-ed-triplet-carbon-ota/p,21268

Wy wszyscy masakrycznie ściemniacie. Nie ma żadnej komety, tylko jakaś teoria spiskowa. Istnieje wyłącznie w Waszej wyobraźni i na sfałszowanych zdjęciach w tym wątku. Wiem, bo przez dwie noce kark skręcałem, żeby ją w tym cholernym zenicie swoją kiepską lornetką wypatrzeć i dupa. Nijakiej komety nie widziałem, a przeczesałem i Kasjopeę i Cefeusza i nawet w kuper Łabędzia zajrzałem...

Popracuję i obiecuję poprawę

No proszę. Fajny Księżyc. I własny to na pewno cieszy w dwójnasób.

Coś jak wyrysowana droga ISS na tle płaskiej, rozciągniętej mapy świata. W takim rzucie, ruch stacji po okręgu jest sinusoidą. Podobnie jest IMHO z tą składką zdjęć Mlecznej Drogi. To, co na niebie wygląda jak półsfera, po rzucie na płaską powierzchnię zdjęcia staje się "pogiętą" w kształt sinusoidy Mleczną Drogą

Dzięki. To fajna sugestia - chętnie skorzystam.

Hm... co do jądra, wypalone nie jest w ogóle (jeśli przez "wypalenie" rozumieć całkowitą utratę informacji w światłach), ale faktycznie jest jasne (8 minut subklatka) i spore. Ale powiem, że nie lubię takich zdjęć M31, gdzie jądro jest sztucznie sprowadzone do jasnego punktu. To potężna galaktyka i przypuszczam, że jej jądro solidnie jara. Gwiazdek nie wyostrzałem w ogóle, ani gram, ani ciut. Wyostrzanie owszem, było, ale na warstwie tła (bez gwiazdek) i selektywnie. Tak wyszły cholerka i nic na to nie poradzę.

Bardzo fajnie widać, że okrąg rzucony na płaską powierzchnię zdjęcia tworzy sinusoidę

Nie chcę Cię demotywować, ale to nie jest udana fotka Po pierwsze Mleczna Droga nie jest zielona. Po drugie, zauważ, że prawie jej na zdjęciu nie ma. W prawym dolnym rogu jest ucięta i nie idzie po przekątnej kadru (jak można by się spodziewać) tylko w górnej części z trudem dociera do połowy, zatem kadrowanie totalnie spaprane. Jeśli chcesz bardziej udanej fotki, zrób 100 klatek po 30 sekund, zestackuj je i zrób obróbkę stacka w jakimś programie graficznym. To zdjęcie należy podsumować komentarzem "pierwsze koty za płoty," zakasać rękawy i wziąć się do pracy Trzymamy kciuki. PS. Moje pierwsze zdjęcie MD było równie kiepskie. PS1 Nie mogę się powstrzymać, żeby nie skomentować, że "copyright" w prawym dolnym rogu jest zupełnie na wyrost. Tu na prawdę nie ma czego chronić.

czy aby trochę nie przegiąłem z obróbką W ciula się zrobiłem wczoraj straszliwie. Popełniłem dwa błedy: - za wcześnie pojechałem na miejscówkę, bo gotowy do zdjęć byłem o 21:30, a Księżyc miał zajść dopiero o pólnocy... - źle popatrzyłem na zachód Łysego, bo okazało się, że zaszedł godzinę później. Trzeba mieć talent, żeby prawie 4 godziny przesiedzieć nie robiąc nic poza pierdzeniem w samochodowy fotel. Na dodatek wiało, i choć Takahashi się całkiem nieźle wybronił (wszystkie klatki były dobre), to zestaw mobilny poległ na całej linii - cała sesja z SW Adventurer poszła w kubeł. Ponieważ noc była krótka, a miałem wcześniej zebranych 7 klatek M31, postanowiłem tą sesją zakończyć focenie mojej ulubionej Ślicznotki i dorobiłem jeszcze 23 w czasie od zachodu Księżyca do świtu astronomicznego. W sumie 30 klatek po 8 minut, przy ISO 1600,400mm f5.6, Canon 5DmII. To w zasadzie ciut za mało, żeby przy tej czułości pozbyć się szumu, więc zaś miałem jazdę przy obróbce i dumam, czy aby trochę nie za mocno jest wyciągnięta. Popatrzcie i oceńcie: Zdecydowałem się raz jeszcze siąść do materiału. Tym razem starałem się nieco delikatniej i bez darcia na siłę. Wyszło tak:

Ilu zaś trafił w sedno. Matryca kolorowa nie jest skazana na niepowodzenie, jeśli zastosuje się inną skalę obrazu. Moja 400-tka to w przybliżeniu odpowiednik TS-APO 65. Jeśli na końcu posadzić kamerę mono, Canon musi przegrać. Ale jeśli podpiąć do lustrzanki większą aperturę z większą skalą obrazowania, to przybędzie detalu, a pole widzenia będzie porównywalne dla kombinacji TS-APO + kamera z chipem wielkości paznokcia. Wtedy może się okazać, że lustrzanka da radę. Jeśli wszystko dobrze pójdzie, w październiku spróbuję pokatować RC6 - zobaczymy czy próby zakończą się sukcesem.

Marcin, my też chcemy zobaczyć Marzy mi się "czysta kosmiczna poezja" z Canona, dlatego nie zamierzam się poddawać. Materiał to jedno, ale wydaje mi się, że mogę sporo poprawić po stronie obróbki.

Ilu, robiłem dużo gorsze rzeczy niż odszumianie. Aż wstyd się przyznać. Dziękuję za dobre słowo. Gwiazdki faktycznie lepsze i tego akurat będę się starał trzymać, w przeciwieństwie do tych okropieństw, które wyprawiałem na warstwie tła.

Pokusiłem się o kolejną wersję. Zastosowałem wiele szykan wobec obrazka i osiągnąłem efekt lepszy, choć za cenę, której płacić nie chcę. Agresywnej obróbki nie lubię i nie cenię. Dobry materiał jej nie wymaga, ale chciałem spróbować, czy mocna ingerencja w obraz choć trochę wyrówna szanse Canona wobec CCD. Otóż... nie wyrówna Obrazek choć chyba lepszy, jest solidnie zmaltretowany. Wszystkich pyłów tego obszaru nie byłem w stanie wyciągnąć, skupiłem się na dwóch zasadniczych. Jak wyszło, sami oceńcie: