Trzy meteory i planetoida

[Mario33]

Już wiem co to jest- to przelatujące kaczory, ten środkowy to trzeci brat bliźniak.

[Robert Bodzoń]

Jeszcze jedno zdjęcie

 

 

A tutaj także widać, że smug może być więcej.

 

Edytowane 8 Marca 2007 przez Robert Bodzoń

[Radek Grochowski]

Ale o czym miałyby świadczyć te zdjęcia? Setki razy widziałem takie smugi przy lądowaniu samolotów. Pojawiają się praktycznie zawsze na krawędzi klap (rzadziej na końcówkach skrzydeł) przy wilgotności powyżej ~85%. Są bardzo jednorodne i kręcą się wokół osi wiru z bardzo dużą prędkością. Ich struktura w niczym nie przypomina śladów na omawianej fotce. Poza tym, o ile teoretycznie smugi na końcówkach skrzydeł mogły być podświetlone przez światła pozycyjne (chociaż samo światło pozycyjne byłoby wielokrotnie jaśniejsze!), to ja się pytam co podświetliło trzecią "smugę" i skąd ona się wzięła? Klapy na przelotach są schowane, więc nie może to być smuga za krawędzią klapy. Nawet gdyby to była jedna z dwóch smug za statecznikami poziomymi (co jest raczej nieprawdopodobne na wysokości przelotowej bo do tego potrzeba już wilgotności bliskiej 100%), to co miałoby ją podświetlć? Nie ma tam żadnego światełka, a reflektory oświetlające znaki kompanijne na ogonie są na wysokościach przelotowych wyłączone.

 

Mam nadzieję, że jest w tym co piszę pewna logika

 

Natomiast trudno uwieżyć mi w prawdziwość ostatniego zdania. Jeszcze przy różnicy 1 km - nieskończoność możemy zauważyć różnicę wynikającą z ogniskowania, ale przy odległości kilku(nastu) kilometrów teleobiektyw widzi praktycznie jak nieskończoność.

No tak, przy tym trudno się upierać. Przyszło mi to do głowy jako jedyne wyjaśnienie nieostrości śladu po światłach samolotu, o ile to były takie światła.

[Gość JacekPala]

....Natomiast trudno uwieżyć mi w prawdziwość ostatniego zdania. Jeszcze przy różnicy 1 km - nieskończoność możemy zauważyć różnicę wynikającą z ogniskowania, ale przy odległości kilku(nastu) kilometrów teleobiektyw widzi praktycznie jak nieskończoność.

 

Ciekawe dlaczego w takim razie ja zawsze muszę zmieniać ostrość patrząc na gwiazdy, planety i księżyc

 

Osobiscie nie wierzę w teorie o smugach kondensacyjnych. Na zdjęciu mają one szerokość około 0.5 metra (8pix) (przy założeniu, że samoloy leciał na wysokości 10 000 m). Patrząc na zdjęcia innych samolotów w dzień musiałby by być one zdecydowanie bardziej nieregularne. Szerokość pola na zdjęciu to ok. 100 m, boening zajął by wtedy cały kadr. Więc albo wykonywał jakiś szalony skręt, albo nie są to światła pozycyjne samolotu. Samolot przemirzyłby kadr w około pół sekundy. Na zdjęciu go nie widać, więc jest prawie pewne, że jest co najmniej 100 metrów za kadrem, czy jesteście przekonani, że światła pozycyjne są tak silne by oświetlić smugę kondensacyjną z odległości 100m, i że na całej dugości smuga była by oświetlona równomiernie (ta środkowa)?

 

Znacznie bardziej prawdopodobne jest, że są to poprostu trzy meteory, które wcale nie musiały przeleciec jednocześnie na wysokości ok 50 000 m. Wtedy ich ślad miałby szerokość ok. 2.5 metrów co odpowiadało by z pewnością kuli ognistej jakiegoś małego meteoru. Cykliczne nieregularności zdecydowanie odpowiadają wirowemu ruchowi, charakterystycznemu dla meterorów, i nie trzeba ich tłumaczyć jakąś nieliniową charakterystyką przetwornika, który dziwnym trafem nie zniekształca obrazu gwiazd i galaktyk

[jutomi]

Jacku, przyznaj się, że to linia wysokiego napięcia weszła Ci w kadr.

[jarecki]

No to w takim razie kaczki odpadają,

mają za niski pułap i się nie jonizują o tej porze roku,

wersja trzech meteorów bardziej mnie przekonuje.

Brawo Jacku super ujęcie.

[Robert Bodzoń]

Ciekawe dlaczego w takim razie ja zawsze muszę zmieniać ostrość patrząc na gwiazdy, planety i księżyc

 

Twierdzisz, że zmieniasz ostrość patrząc na planetę, a chwilę potem na gwiazdę? Przecież różnica pomiędzy odległością obrazu gwiazdy i planety od soczewki jest bardzo, bardzo mała. Jak dla mnie całkowicie pomijalna.

Edytowane 9 Marca 2007 przez Robert Bodzoń

[Robert Bodzoń]

Z ciekawości postanowiłem policzyć jak zmienia się odległość powstającego obrazu w zależności od odległości przedmiotu. Do obliczeń przyjąłem soczewkę o ogniskowej 1 metra, tak aby było łatwiej liczyć

 

Niestety nie jestem fizyki, więc w miarę możliwości poproszę o potwierdzenie osobę, która zna się lepiej na optyce.

 

Otóż dla obiektu położonego w odległości 1 km od soczewki (teleskopu) obraz powstaje około 1mm "za ogniskiem 1m".

Dla 10 km jest to około 0,1mm "za ogniskiem".

 

Dla Księżyca obraz powstaje około 0,00003 mm "za ogniskiem". I mniej więcej o tyle musimy zmienić ostrość obserwując Księżyc, a potem gwiazdy.

[JaLe]

Ja jestem zwolennikiem tezy, że nie są to ślady smug kondensacyjnych jakie pozostawia samolot.

Dlaczego ? Otóż widziałem podobne (tylko żę w wersji mono). Utrzymywały się w zwartej formie przez około 2 minuty potem bardzo powoli zaczęły się rozpływać. W teleskopie można je było obserwować jeszcze po upływie 5 minut !

 

Oczywiście poprzedził je przelot jasnego meteoru. Wraz ze mną to zjawisko obserwowało kilka osób. Wrażenie z obserwacji było niesamowite

[hanysiak]

Ktos wyrazil watpliwosc,ze slady trzech meteorow przelatujacych przez atmosfere nie bylyby rownolegle,a ja mysle ze wlasnie bylyby.Jesli podrozuja w przestrzeni kosmicznej po tej samej orbicie,to czemu ich slady nie moglyby by bys rownolegle?

Pamietam "spadajaca" stacje kosmiczna Mir,jej szczatki zostawialy wlasnie rownolegle wzgledem siebie slady w atmosferze.

[Robert Bodzoń]

Według mnie mogą być, ale i nie muszą. Jeżeli rozpad meteoru nastąpił "chwilę" wcześniej i wszystkie trzy części były niedaleko od siebie, to mogą poruszać się po torach równoległych lub prawie równoległych. Natomiast jeżeli meteory rozdzieliły się wcześniej i poruszają się w większych odległościach, to nie tylko nie będą poruszać się po torach równoległych, ale nawet mogą ukazać się w różnych częściach nieba, mając jednak wspólny radiant (tak jak w przypadku roju meteorów).

 

Jeżeli zdjęcie przedstawia meteory, to mogły to być trzy cząstki "chwilę" po rozpadzie jednej większej.