riklaunim

No i do przodu Dzisiaj WCP powinna ładnie tranzytować. Warunki dla seeingu są dobre, ale o wszystkim i tak decyduje specyfika danego miejsca.

Oglądam tutoriale Damiana i najciekawszy jak na razie jest ten odnośnie przewidywania seeingu z pomocą http://www.wunderground.com/wundermap/ gdzie sprawdzić można obecność prądu strumieniowego (seeing dno), czy wiatru i turbulencji wiatru na niskich wysokościach. Na weekend zapowiadają wyżową pogodę i jak widać przynajmniej w przypadku prądu strumieniowego nas ładnie omija: Ale jeszcze wilgotność (duża to chmury, niebieskie jest niebezpiecznie blisko): Wiatr na niskich wysokościach jest słaby (dobrze): Trzeba będzie spisać i sprawdzać co się będzie pokrywać.

To ja poproszę kamerę z matrycą InGaAs w teoretycznej cenie jak za ASI120

CCD, czy CMOS kończą czułość przy około 1100 nm. Na najdłuższych falach fotografowana jest nocna strona Wenus - 1010 nm. Przykład NGC 2024 pokazuje filtry wąskopasmowe jakie są wykorzystywane przez naukowców powszechnie w podczerwieni. Efekt zniknięcia mgławic emisyjnych widać nawet w "amatorskiej podczerwieni" i nie trzeba fal powyżej 1 mikrona. Z pyłem bywa różnie i efekt z bardzo długich fal nie da się raczej osiągnąć. http://www.astrodon.com/Orphan/astrodon_nir_filters/

Wszystko powyżej 1 mikrona to już tylko "uniwersyteckie rozważania" jak dla nas.

Jest na to temat: http://astropolis.pl/topic/46565-glebokie-niebo-w-podczerwieni/ i nawet przykład z M42. Na stronie Astrodona pokazali jak M27 znika praktycznie całkowicie.

W weekend udało mi się nieco przetestować filtry IDAS Type 4 pracujące w podczerwieni jako fałszywe RGB. Niestety nie obyło się bez chmur Ogólnie filtry te pozwalają podobnie jak zestaw Astrodona (NIR tricolor filter set) fotografować RGB w fałszywych kolorach wykorzystując pasma podczerwieni a nie światła widzialnego. Nie łapią się mgławice emisyjne (można zajrzeć co jest za nimi), tylko refleksyjne, gwiazdy mają inne kolory, a np. galaktyki i pył mogą wyglądać "inaczej". Plus mocno ograniczone/nieobecne zaświetlenie światłem miejskim, ograniczony wpływ poświaty Księżyce ze względu na długie fale. TSAPO65Q, Atik 314L+, 3 minutowe ekspozycje (16 klatek, plejady 9). M42 w niebieskim i zielonym paśmie podczerwonym: Plejady niebieski kanał podczerwony: M15 w czerwieni/podczerwieni (zły filtr blokujący był ustawiony - czerwony Wratten): M15 w fałszywych kolorach podczerwieni: Czerwony kanał mocno ograniczony przez chmury, niebieski dobry, zielony w miarę. Filtry mogą być też wrażliwe gdzie i jaki filtr blokujący jest umieszczony. Baader IR/UV cut przed filtrami BGR powodował że całość dawała wyraźne halo na gwiazdach: Bez żadnego filtru blokującego halo było dość słabe, ale widoczne po ostrym wyciągnięciu: Z ProPlanet 742 użytym do fotografowania w podczerwieni halo nie było obecne.

Jowisz dzisiaj o poranku. Warunki takie sobie. Jowisz nie skakał po kadrze ale widać że mały detal całkowicie zamazany. Przy okazji udało mi się zrobić pierwszy test filtrów IDAS Type 4 fotografujących fałszywe RGB w podczerwieni. C14, ASI120MM z soczewką Barlowa na krótkim nosie, kamera chłodzona do około 11 C. RGB, ORGB x2, IR-RGB; 03:47 UT: RGB, ORGB x2, RedLumRGB; 04:00 UT: IDAS Type 4, fałszywe kolory w podczerwieni; ~03:31 UT: Czerwony podczerwony kanał przypomina pasmo metanu. Żeby coś więcej powiedzieć potrzebne będą lepsze warunki. Czerwony był najciemniejszy i wymagał ekspozycji 50 ms przy prawie maksymalnym gainie. Animacja:

No na Uranie to tylko czasami się udaje.

Pasy wychodzą tylko w podczerwieni i fotkę z tego kanału wstawia się jako luminancję - wtedy jak coś wyszło to będzie pojaśnienie przy jednym z biegunów. W świetle widzialnym będzie tylko jednokolorowa kulka niestety. Przydaje się też po wyostrzeniu jeden z kanałów wyciągnąć poziomami żeby zobaczyć gdzie jest który księżyc - czyli gdzie są bieguny i w jakim kierunki powinny biegnąć pasy chmur.

Ja w PHD mam 1 sekundowe ekspozycje i dość krótkie limity na sygnałach korekty jakie może wydawać. Ogniskowa 420mm małego refraktora jest prowadzona przez szukaczoguider i to działa. Jeżeli wszystko jest dobrze wyważone to np. 10 min wyjdzie dobrze, choć po stacku z 2-3 godzin widać powolny dryf obrazu - niezbyt precyzyjne ustawienie montażu co powoduje niewielką rotację względem guidowanej gwiazdki Ugięcia też mogą robić swoje. OAG jest na takie sprawy fajny o ile ma się w nim gwiazdy. Dla refraktora już odpuściłem dla wygody żeby mieć bez problemu gwiazdy na guiderze. Z SCT to był raczej wymóg.

warunki wyglądają na w miarę drobne.

Trochę dziwne z tą "odwróconą polaryzacją". Standardy mają to do siebie że są stałe i przewidywalne a jak ten ma "odwróconą polaryzację" to mógłby zaszkodzić wielu innym urządzeniom na RS232 choć przed tym producent nie ostrzega

Zależy gdzie zakwalifikujesz Damiana W obecnym sezonie fotki wyglądają tak: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=333524926772140&set=a.103772723080696.3877.100003439078364&type=1 http://www.sunspot51.com/OuterPlanets/Uranus/u2014-09-11_07-53_IR_pmax.jpg https://www.facebook.com/photo.php?fbid=4773348427954&set=gm.841640425881331&type=1 http://www.sunspot51.com/OuterPlanets/Uranus/u2014-09-06_08-14_IR_pmax.jpg

Wczorajszy Uran C14, ASI120M z lekkim chłodzeniem TEC do 13-15C, soczewka 2x GSO na krótkim nosie kamery dla krotności ~1.5x. Widać ciemniejsze i jaśniejsze obszary, ale są to raczej lub wyłącznie artefakty. W tej orientacji pasy Urana przebiegają praktycznie pionowa i tylko takich pasów można oczekiwać. Księżyce i orientacja Urana (23:20 UT), kanał czerwonej luminancji (czerwony Wratten) 22:26 UT: RGB i RedLum-RGB: 22:25 UT: 3x drizzle, Pomarańcz-RGB: 3x drizzle, RedLum-RGB: Kontrast pasów Urana rośnie wraz z długością fali, ale też maleje jasność. Amatorzy są w stanie czasami złapać pasy Urana stosując dość jasne filtry podczerwone (longpass) tak od 600nm lub nieco ciemniejsze. Spora ilość fotek Urana wykonana po tym jak profesjonalne obserwacje ukazały zaskakującą aktywność układów burzowych doprowadziła do zgłoszenia kolejnej sesji obserwacyjnej za pomocą HST

Fotka z przedwczoraj. TSAPO65Q, Atik 314L+, CLS-CCD, 40 x 3 min, 5 x 10 min. Coś tam widać, ale do długich kompletnych ramion daleko stack.fit.zip

Ma tyle samo pikseli bo to pewnie ta sama matryca. Możesz też użyć MS Lifecam Cinema / Studio - lepsze, ale też droższe i trzeba trochę więcej przerabiać.

Tego akurat nie mam, kiedyś używałem. Dzisiaj protestuję coś wyżej, jakieś pole z licznymi małymi galaktykami.

To może być nie tyle odblask od szkła co od obudowy U ciebie widocznie jest taki układ że całość odbija się z powrotem. Możesz pokombinować nieco z odległością do korektora, spróbować wrzucić gdzieś filtr (np 2" jak te w kole są duże), zobaczyć czy odblask zniknie jak zrobisz jakąś małą przesłonę na wyjściu korektora lub przed kołem (np testowo z papieru), czy w miarę możliwości odwracając filtry na drugą stronę

Dzisiaj jako tako było bezchmurnie (choć cirrusy popsuły co najmniej parę klatek, a przejrzystość nie była zbyt dobra), więc postanowiłem spróbować ponownie złapać ślimaka niezbyt wysoko nad horyzontem: TSAPO65Q + Atik 314L+ + Astronomik CLS-CCD, 30 x 3 min. Niewiele widać, tło było dość "jasne". Zeszłego roku z rozkręconym (niestety) refraktorem widać był więcej ale to chyba było też z wąskim filtrem H-alpha a nie szerokim CLS. Ciekawe jakie będą te 3.5 nm nowe filtry Baadera.

QHY5 nie warto brać do planet bo nie ma dobrej obsługi krótkich ekspozycji. Jeżeli już to QHY5L-II/ASI120MM, choć aż tak tanie nie będzie (jeżeli nowe). Z tanimi kolorowymi byłoby łatwiej, tanich mono nie ma za dużo.