anatol

Każdy się może pomylić. Ważne umieć przyznać się do błędu.

Tak się rodzą fake newsy.

Widziałeś lot meteoru czelabińskiego? To gdzie Ty wtedy byłeś? Czelabińsk jest 3 tyś km od Polski. Na dodatek meteor leciał ze wschodu na zachód więc nawet zanim wszedł w atmosferę to nie przelatywał nad Polską.

Do końca nie wiem po co go kupiłem, okazja była po prostu. Usprawniłem go trochę, bo obrazy dawał totalnie skopane, jak się okazało soczewki w celi żyły własnym życiem. Unieruchomiłem je w prosty sposób (pisałem o tym na forum) i teraz jest dużo lepiej. Trochę obserwowałem Księżyc, trochę Marsa, podwójne mnie jakoś nie kręcą. Docelowo miał być używany do szybkich obserwacji kiedy nie ma czasu na chłodzenie newtona i do Słoneczka, bo nowy cykl na dobre się zaczął, ale jeszcze zobaczę, może wróci na giełdę ? Ale to raczej z powodu małej apertury, bo te 90 mm (a raczej 86 mm, bo tyle ma faktycznie) to jednak trochę mało. Obiektyw wytrzymał spokojnie pow. 200x na Księżycu (a nawet przy pow. 240x nie było tragedii), ale jednak obraz był ciemny, mimo że było to kilka dni przed pełnią. Gdyby nie stojący obok newton 10" (właściwie 9" bo przysłoniłem mu lustro) to nawet można by się pokusić o ciche "wow". Ale w newtonie przy 275x obraz był piękny, jasny, nie mówiąc o powodzi szczegółów, drobnym kraterów, pęknięć, garbów - 9 cm nawet najlepszej soczewki nie ma startu pod tym względem. Życzę wszystkiego najlepszego Marcinowi przy budowie refraktora jeśli się zdecyduje i jeśli ten obiektyw będzie w ogóle coś wart, bo chyba nikt z naszego forum jeszcze nie próbował kupować takiego zestawu z Aliexpress i nie wiadomo co te szkła są warte. Marcin będzie prawdziwym pionierem.

Pytanie czy warto robić sobie problem dla tych 60 cm ? Tuba 1,6 m spokojnie się mieści nawet do małego samochodu, a nawet jeśli wziąć taką tubę na plecy to jakoś super niewygodnie by nie było - tylko niosący wyglądałby jak łowca słoni z flintą na plecach.

Obserwacje powinny być wygodne żeby skupić się na samej obserwacji a nie na bolącej szyi czy kręgosłupie. Nie chodzi o samą wygodę jako taką, rozumianą jako wygodnictwo, brak wysiłku. O to chodzi Okroju.

Inny dobry sposób żeby refraktor był wygodniejszy w użytkowaniu (niestety bez skracania tuby) to przesunięcie środka ciężkości. Spójrz na zdjęcia mojego niedawnego nabytku czyli Bressera 90/1200 przed i po wymianie wyciągu na porządny, metalowy. Cięższy wyciąg w połączeniu ze stalowym, gwintowanym łącznikiem przesunęły środek ciężkości o dobre 15 cm do tyłu (tuba została tez skrócona 7 cm pod bino). Zaletą w tym przypadku okazała się też plastikowa cela obiektywu zmniejszająca ciężar "na drugim końcu" (ale waga to jedyna zaleta tej celi). Po zmianie wyciągu mogłem też założyć cięższą dwucalową kątówkę, która również przesunęła środek ciężkości o kolejne centymetry. Bo tak naprawdę dla wygody obserwacji refraktorem najważniejsze jest, aby wyciąg rotował po jak najmniejszym okręgu wokół osi obrotu, wtedy nie trzeba kłaść się na ziemi żeby obserwować coś w zenicie, w ogóle można ogarnąć prawie całe 90 stopni nieboskłonu z jednego krzesełka, bez zmiany wysokości montażu. Co nie zmienia faktu, że uważam dobsona za dużo wygodniejsze rozwiązanie.

Newton na dobsonie (jeszcze z możliwością obracania tuby w obejmach jak ten zalinkowany wcześniej Orion 10") to największy komfort obserwacji. Okroju, a czy ludzie nie stworzyli teleskopów po to, aby widzieć więcej szczegółów ?

Już nie raz walczyłem na sąsiednim forum próbując uzasadniać te oczywiste zdawałoby się prawdy, ale czasami to jest walka z wiatrakami. Księżyc w lustrze 10" (i więcej) w powiększeniach 250-300x i więcej, nawet w średnich warunkach to prawdziwa uczta dla oczu.

Newton z tego zestawu Oriona 6" F11 miałby obstrukcję 13%, więc praktycznie pomijalną (podobno obstrukcja już w okolicach 20% nie ma znaczącego wpływu na obraz). A propos okularów to taki teleskop nie jest zbyt wymagający pod tym względem i mogą być nawet zwykłe tańsze plossle. Sam mam taki sprzęt, newtona 6" F10 i mogę powiedzieć tyle, że na obiektach US obrazy mają znakomity kontrast. 1000% procent racji, kolimacja to podstawa, również w wizualu. Podejrzewam też, że fabryczne chińskie newtony, nawet jeśli optyka jest dobra cierpią często z powodu niedokładności montażu. Chińczycy tak mają - im coś dłużej produkują tym bardziej jakość spada. Nie przez przypadek starsze wersje teleskopów SW (niebieskie) cieszą się lepszą opinią. A potem ludziska narzekają na newtony jako takie a to nie sama konstrukcja optyczna jest winna, ale jakość wykonania i prawidłowa obsługa (kolimacja).

Wg mnie kolejność jest zgoła inna 1. Refraktor 2. Planetarny newton z obstrukcją rzędu 15-20% o światłosile w okolicach F10 3. Reszta konstrukcji Nawet takie planetarne newtony produkowano seryjnie i to nie byle kto bo sam Orion: https://stargazerslounge.com/topic/159354-orion-optics-6-f11-planetary-dobsonian/ a jeśli ktoś chce sobie zrobić taki teleskop sam to może sobie kupić zestaw luster: https://www.teleskop-express.de/shop/product_info.php/language/en/info/p1676_ORION-UK-Hauptspiegel---150-1600mm---f-11---1-6-Lambda.html

Seryjnie nie. Ale nieseryjnie robią takie lustra całkiem rozsądni ludzie.

Na astromaniaku pisaliśmy sporo na temat długich achromatów. Jeszcze do niedawna moim docelowym sprzętem planetarnym miał być refraktor na bazie optyki z D&G Optical. Najlepiej 6" F18, czyli tuba musiałaby mieć długość ok. 2,6 metra. Przy odpowiedniej konstrukcji tubusu tak aby środek ciężkości przesunąć maksymalnie w kierunku wyciągu (np. poprzez większe zagęszczenie i grubość bafli w tubie) wyciąg może być jeszcze w całkiem znośnej pozycji. Oczywiście w przypadku w zasadzie teleskopu stacjonarnego. Ale z drugiej strony porządny newton planetarny o apreturze lustra 6-8" i F8-10 przy dużo niższej cenie wykonania i znacznie wygodniejszej konstrukcji pokaże to samo co taki długi achromat o nawet doskonałej optyce. Ale i tak jestem bardzo ciekaw tych obiektywów z Aliexpress, ciekawe jaka jest ich jakość ?

Ciekawe jak oni wyłączali światło? "Wyłoncznika" przecież żadnego nie było. A może tak: "Józek, spać trza iść, wynieś no świetlówki do sieni."

Bardzo pomocny wpis. Prosta metoda dostępna dla każdego. A jak w łatwy sposób określić drugi ważny parametr, czyli realną średnicę czynną obiektywu (obiektywów) ? Jest metoda latarkowa, czy to jedyny sposób na taki pomiar ?

Również wypatrywałem go wielokrotnie od lat i nie mam pojęcia jak ten O'Neill zobaczył tam most. Ani po wschodzie ani przed zachodem Słońca nad tym rejonem cienie nie układają się w taki sposób, aby tworzyły złudzenie mostu. Chyba, że jest to jakiś krótki moment, dosłownie minuty, kiedy gra cieni jest odpowiednia. Ale nie wydaje mi się, księżycowe płaskie w sumie struktury bardzo powoli i przewidywalnie zmieniają swój wygląd z upływem czasu.

Wspaniałe! Teraz widać, że Mars to kula. To jest efekt nie tylko doświadczenia i pracowitości ale niesamowitego zorganizowania - Łukasz to gdzieś opisywał, bo przecież trzeba iść do pracy, zająć się rodziną i wygospodarować czas na łapanie klatek i obróbkę materiału a przydałoby się też czasami trochą pospać.

Jeśli cela ma możliwość kolimacji to najlepiej robić to na gwieździe ale potrzebny jest paralaktyk z napędem. Trzeba rozogniskować gwiazdę i obserwować krążki dyfrakcyine. Kiedyś opisywał to pan Janusz Płeszka gdzieś na forum. Ja w moich projektach refraktorów a były tylko dwa (PZO i jakiś obiektyw 4" no name) starałem się tak wykonać elementy żeby była pewność że będą ustawione równolegle/osiowo. W PZO mam tubę aluminiową i założyłem że jest to idealny walec a łącznik z celą obiektywu zrobiłem na wcisk na tą tubę, zachodzący dosyć głęboko tak, że nie może się ustawić krzywo, nieosiowo. Podobnie postąpiłem z łącznikiem wyciągu.

Cela jest na tubusie umieszczona na wcisk i dokręcona jedną śrubką. Po odkręceniu pierścienia dociskowego soczewki się wysypują z celi, tak jak napisałeś. Pierwsza (od przodu) soczewka ma nieco mniejszą średnicę niż druga, dystans pomiędzy soczewkami ma ok dwa milimetry wysokości. Z powodu różnicy średnic soczewek i luzu pomiędzy brzegami soczewek a celą osiowość już fabrycznie była skopana.

Może dostanę za to bana, ale Ty naprawdę jest idiotą. Kręci Cię robienie sobie jaj na forum? To pewnie zazdrość, że ktoś coś umie a Ty nie.

Chętnie się dostosuję jeśli padają konkretne pytania a nie kpiny. Odpiszę za chwilę (jak się przesiądę na kompa z telefonu).

Gumki recepturki i lampki? Jakiej lampki? Wróć do szkoły i naucz się czytać zamiast robić z siebie idiotę na forum. Ale Ty chyba jesteś tutaj etatowym twórcą gównoburz z tego co pamiętam.

W osi poziomej jest śruba, która zbliża do siebie boki, te drewniane, montażu i hamuje koła po bokach tuby. Na pierwszych zdjęciach widać motylek tej śruby, po prawej stronie u dołu. W osi pionowej nie mam niestety hamulca i statyw musi być pionowo ustawiony, bo się sam obraca jak stoi delikatnie krzywo. Muszę dorobić jakiś hamulec w tej osi. Poza tym przydałyby się jakieś mikroruchy, albo chociaż dźwignia żeby nie przesuwać tuby za kątówkę bo to niewygodne.

Nie ma problemu z drżeniem nóg statywu, może dlatego że montaż jest dosyć masywny i tłumi drgania od tuby? Jest łącznie siedem łożysk. Trzy w osi pionowej i cztery w poziomej.

Widzę, że masz olbrzymi problem z czytaniem ze zrozumieniem a właściwie czytaniem w ogóle. Jakość obrazów się poprawiła (nie pisałem, że AC zniknęła) bo soczewki nie były ustawione osiowo a teraz są. Co ma do tego te 7 cm krótszej tuby. Gdzie ja pisałem o gumowej podkładce? Ty na pewno odpowiadasz na mój post czy może jakiś inny? Uważasz, że źle mierzę tubę? A Ty mierzyłeś tubę Bressera 90/1200 że tak twierdzisz? Pisałem, że tuba ma 85 mm i zaczyna się 30 mm za obiektywem. W tym miejscu stożek światła ma 88 mm co w przeliczeniu daje obcięcie apertury na 86 mm. Jasne?