anatol

Tuby w obu newtonach, 10" F6.6 i 6" F10 mam wykonane z rury szalunkowej oczywiście zaimpregnowanej i kilka razy pomalowanej, która jest dużo lżejsza niż pomarańczowa rura PCV a równie sztywna. W większym newtonie mam system bafli - metalowe, palone laserem pierścienie połączone prętami gwintowanymi, które bardzo usztywniają tubę. Bafle to niezbędna cześć konstrukcji dobrego teleskopu planetarnego, niezależnie czy refraktora czy newtona a wykonanie ich właśnie w ten sposób, czyli połączenie poszczególnych bafli prętami tworzy dodatkowy szkielet wewnątrz tuby. Co więcej - jeśli bafle bliżej wyciągu zrobimy gęściej i grubsze to korzystnie przesunie nam to środek ciężkości do tyłu (oczywiście kosztem pewnego wzrostu wagi całości).

Obserwacja przez otwarte okno zwłaszcza w okresie kiedy na dworze jest zimno jest jeszcze gorsza niż przez zamknięte okno. Musiałbyś wychłodzić pokój do temperatury zewnętrznej. Wyjdź z nim na balkon albo na dwór (albo "na pole" jak jesteś z Krakowa ).

Tragiczny. Max 2 pkt.

Na początku tygodnia miałem dwa dni ładnej pogody i zaczaiłem się na Księżyc z Bresserem 90/1200 i newtonem 9" F7,2. Bresser mnie zaskoczył in plus, w pow. 200x ładny widok, bardzo przyjemny dla oka, ciemny ale jakiś taki inny niż z newtona, spokojny, jakby wyciszony - i nie chodzi mi o mniej widoczny wpływ seeingu ale ogólne wrażenie spokoju, dostojeństwa. Dla porównania z refraktorem użyłem w newtonie pow. 183x i muszę powiedzieć, że piękno obrazu było wręcz powalające. Wielkość obrazu podobna jak w Bresserze (200x vs 183x) ale ilość szczegółów wręcz onieśmielała. Ten widok przywołał mi pewne wspomnienie. Otóż w dzieciństwie dziadek pokazywał mi złote monety - miał ich kilka, zupełnie nieistotna była wtedy dla mnie ich wartość, ale do dzisiaj nie mogę zapomnieć ich piękna - w złotym kruszcu wybite były drobniutkie wzory i litery, które wręcz hipnotyzowały kiedy się na nie patrzyło (nie dziwię się Midasowi) - i właśnie Księżyc przywoływał tamto wspomnienie, był jakby taką monetą obserwowaną przez mikroskop. Piękna, złota tarcza z tysiącami szczegółów. Cienie na dnach kraterów czarne jak smoła (tak, w newtonie to możliwe), korony kraterów i góry zatopione jeszcze u podstaw w cieniu grzejące swoje wierzchołki już w promieniach Słońca pięknie odcięte ostrymi krawędziami od czarnego tła nieba, na pozostałych brzegach księżycowej tarczy w różnych miejscach majestatyczne profile gór - w ogóle brzegi tarczy Księżyca, które dawniej zupełnie mnie nie interesowały są mega ciekawe. Zresztą sama tarcza z dala od terminatora również jest bardzo interesująca, jasne smugi ciągnące się czasami setkami i tysiącami kilometrów, kratery niekiedy o zupełnie innym wyglądzie niż wtedy kiedy przecina je granica światła i cienia, "wieloodcieniowa" szarość mórz. Ale do tego potrzebny jest już chyba filtr przyciemniający lub nasadka bino. W pow. 275x i 300x Księżyc w momentach bardzo dobrego seeingu (który w miarę upływu nocy się poprawiał ale po dwóch godzinach na mrozie ciało zaczynało brać przewagę nad duszą i trzeba było zmykać do cieplutkiego domu) wyglądał jak obserwowany z chińskiego Chang'e 5 albo ze zdjęć Łukasza jak to powyżej pokazującej Zatokę Tęczy (no może to jednak nieco większa skala). Naprawdę polecam większe newtony do obserwacji lunarnych - dobry, dobrze skolimowany newton jeszcze do tego z nasadką bino to prawdziwa uczta dla oczu, można się zatopić z księżycowych zakamarkach po uszy.

Jeśli obiektyw będzie kupowany na Aliexpress to najpierw w zwykłej, pełnej tubie sprawdziłbym jego własności optyczne. Może się okazać, że wykonasz składaną tubę, obrazy będą niezadowalające i będziesz szukać przyczyn w konstrukcji tuby a może się okazać, że sam obiektyw jest marnej jakości albo cela źle wykonana lub poskładana. Jeśli kupisz jakiegoś starego Zeissa czy obiektyw z D&G Optical albo Istara to wiadomo, że jakość będzie bez zarzutu ale z chińszczyzną nigdy nie wiadomo.

A kiedy będzie jakieś zaćmienie w Europie w sensownie bliskim terminie (10 - 15 lat)?

NASA nie szykuje jakiegoś szybkiego skoku na tę asteroidę ? Aż się prosi skoro będzie przelatywać tak blisko. A może Musk coś zorganizuje? W sumie jest jeszcze 9 lat, nie tylko USA może się skusić, czuję że będzie do niej kolejka jak na Gubałówkę.

Każdy się może pomylić. Ważne umieć przyznać się do błędu.

Tak się rodzą fake newsy.

Widziałeś lot meteoru czelabińskiego? To gdzie Ty wtedy byłeś? Czelabińsk jest 3 tyś km od Polski. Na dodatek meteor leciał ze wschodu na zachód więc nawet zanim wszedł w atmosferę to nie przelatywał nad Polską.

Do końca nie wiem po co go kupiłem, okazja była po prostu. Usprawniłem go trochę, bo obrazy dawał totalnie skopane, jak się okazało soczewki w celi żyły własnym życiem. Unieruchomiłem je w prosty sposób (pisałem o tym na forum) i teraz jest dużo lepiej. Trochę obserwowałem Księżyc, trochę Marsa, podwójne mnie jakoś nie kręcą. Docelowo miał być używany do szybkich obserwacji kiedy nie ma czasu na chłodzenie newtona i do Słoneczka, bo nowy cykl na dobre się zaczął, ale jeszcze zobaczę, może wróci na giełdę ? Ale to raczej z powodu małej apertury, bo te 90 mm (a raczej 86 mm, bo tyle ma faktycznie) to jednak trochę mało. Obiektyw wytrzymał spokojnie pow. 200x na Księżycu (a nawet przy pow. 240x nie było tragedii), ale jednak obraz był ciemny, mimo że było to kilka dni przed pełnią. Gdyby nie stojący obok newton 10" (właściwie 9" bo przysłoniłem mu lustro) to nawet można by się pokusić o ciche "wow". Ale w newtonie przy 275x obraz był piękny, jasny, nie mówiąc o powodzi szczegółów, drobnym kraterów, pęknięć, garbów - 9 cm nawet najlepszej soczewki nie ma startu pod tym względem. Życzę wszystkiego najlepszego Marcinowi przy budowie refraktora jeśli się zdecyduje i jeśli ten obiektyw będzie w ogóle coś wart, bo chyba nikt z naszego forum jeszcze nie próbował kupować takiego zestawu z Aliexpress i nie wiadomo co te szkła są warte. Marcin będzie prawdziwym pionierem.

Pytanie czy warto robić sobie problem dla tych 60 cm ? Tuba 1,6 m spokojnie się mieści nawet do małego samochodu, a nawet jeśli wziąć taką tubę na plecy to jakoś super niewygodnie by nie było - tylko niosący wyglądałby jak łowca słoni z flintą na plecach.

Obserwacje powinny być wygodne żeby skupić się na samej obserwacji a nie na bolącej szyi czy kręgosłupie. Nie chodzi o samą wygodę jako taką, rozumianą jako wygodnictwo, brak wysiłku. O to chodzi Okroju.

Inny dobry sposób żeby refraktor był wygodniejszy w użytkowaniu (niestety bez skracania tuby) to przesunięcie środka ciężkości. Spójrz na zdjęcia mojego niedawnego nabytku czyli Bressera 90/1200 przed i po wymianie wyciągu na porządny, metalowy. Cięższy wyciąg w połączeniu ze stalowym, gwintowanym łącznikiem przesunęły środek ciężkości o dobre 15 cm do tyłu (tuba została tez skrócona 7 cm pod bino). Zaletą w tym przypadku okazała się też plastikowa cela obiektywu zmniejszająca ciężar "na drugim końcu" (ale waga to jedyna zaleta tej celi). Po zmianie wyciągu mogłem też założyć cięższą dwucalową kątówkę, która również przesunęła środek ciężkości o kolejne centymetry. Bo tak naprawdę dla wygody obserwacji refraktorem najważniejsze jest, aby wyciąg rotował po jak najmniejszym okręgu wokół osi obrotu, wtedy nie trzeba kłaść się na ziemi żeby obserwować coś w zenicie, w ogóle można ogarnąć prawie całe 90 stopni nieboskłonu z jednego krzesełka, bez zmiany wysokości montażu. Co nie zmienia faktu, że uważam dobsona za dużo wygodniejsze rozwiązanie.

Newton na dobsonie (jeszcze z możliwością obracania tuby w obejmach jak ten zalinkowany wcześniej Orion 10") to największy komfort obserwacji. Okroju, a czy ludzie nie stworzyli teleskopów po to, aby widzieć więcej szczegółów ?

Już nie raz walczyłem na sąsiednim forum próbując uzasadniać te oczywiste zdawałoby się prawdy, ale czasami to jest walka z wiatrakami. Księżyc w lustrze 10" (i więcej) w powiększeniach 250-300x i więcej, nawet w średnich warunkach to prawdziwa uczta dla oczu.

Newton z tego zestawu Oriona 6" F11 miałby obstrukcję 13%, więc praktycznie pomijalną (podobno obstrukcja już w okolicach 20% nie ma znaczącego wpływu na obraz). A propos okularów to taki teleskop nie jest zbyt wymagający pod tym względem i mogą być nawet zwykłe tańsze plossle. Sam mam taki sprzęt, newtona 6" F10 i mogę powiedzieć tyle, że na obiektach US obrazy mają znakomity kontrast. 1000% procent racji, kolimacja to podstawa, również w wizualu. Podejrzewam też, że fabryczne chińskie newtony, nawet jeśli optyka jest dobra cierpią często z powodu niedokładności montażu. Chińczycy tak mają - im coś dłużej produkują tym bardziej jakość spada. Nie przez przypadek starsze wersje teleskopów SW (niebieskie) cieszą się lepszą opinią. A potem ludziska narzekają na newtony jako takie a to nie sama konstrukcja optyczna jest winna, ale jakość wykonania i prawidłowa obsługa (kolimacja).

Wg mnie kolejność jest zgoła inna 1. Refraktor 2. Planetarny newton z obstrukcją rzędu 15-20% o światłosile w okolicach F10 3. Reszta konstrukcji Nawet takie planetarne newtony produkowano seryjnie i to nie byle kto bo sam Orion: https://stargazerslounge.com/topic/159354-orion-optics-6-f11-planetary-dobsonian/ a jeśli ktoś chce sobie zrobić taki teleskop sam to może sobie kupić zestaw luster: https://www.teleskop-express.de/shop/product_info.php/language/en/info/p1676_ORION-UK-Hauptspiegel---150-1600mm---f-11---1-6-Lambda.html

Seryjnie nie. Ale nieseryjnie robią takie lustra całkiem rozsądni ludzie.

Na astromaniaku pisaliśmy sporo na temat długich achromatów. Jeszcze do niedawna moim docelowym sprzętem planetarnym miał być refraktor na bazie optyki z D&G Optical. Najlepiej 6" F18, czyli tuba musiałaby mieć długość ok. 2,6 metra. Przy odpowiedniej konstrukcji tubusu tak aby środek ciężkości przesunąć maksymalnie w kierunku wyciągu (np. poprzez większe zagęszczenie i grubość bafli w tubie) wyciąg może być jeszcze w całkiem znośnej pozycji. Oczywiście w przypadku w zasadzie teleskopu stacjonarnego. Ale z drugiej strony porządny newton planetarny o apreturze lustra 6-8" i F8-10 przy dużo niższej cenie wykonania i znacznie wygodniejszej konstrukcji pokaże to samo co taki długi achromat o nawet doskonałej optyce. Ale i tak jestem bardzo ciekaw tych obiektywów z Aliexpress, ciekawe jaka jest ich jakość ?

Ciekawe jak oni wyłączali światło? "Wyłoncznika" przecież żadnego nie było. A może tak: "Józek, spać trza iść, wynieś no świetlówki do sieni."

Bardzo pomocny wpis. Prosta metoda dostępna dla każdego. A jak w łatwy sposób określić drugi ważny parametr, czyli realną średnicę czynną obiektywu (obiektywów) ? Jest metoda latarkowa, czy to jedyny sposób na taki pomiar ?

Również wypatrywałem go wielokrotnie od lat i nie mam pojęcia jak ten O'Neill zobaczył tam most. Ani po wschodzie ani przed zachodem Słońca nad tym rejonem cienie nie układają się w taki sposób, aby tworzyły złudzenie mostu. Chyba, że jest to jakiś krótki moment, dosłownie minuty, kiedy gra cieni jest odpowiednia. Ale nie wydaje mi się, księżycowe płaskie w sumie struktury bardzo powoli i przewidywalnie zmieniają swój wygląd z upływem czasu.

Wspaniałe! Teraz widać, że Mars to kula. To jest efekt nie tylko doświadczenia i pracowitości ale niesamowitego zorganizowania - Łukasz to gdzieś opisywał, bo przecież trzeba iść do pracy, zająć się rodziną i wygospodarować czas na łapanie klatek i obróbkę materiału a przydałoby się też czasami trochą pospać.

Jeśli cela ma możliwość kolimacji to najlepiej robić to na gwieździe ale potrzebny jest paralaktyk z napędem. Trzeba rozogniskować gwiazdę i obserwować krążki dyfrakcyine. Kiedyś opisywał to pan Janusz Płeszka gdzieś na forum. Ja w moich projektach refraktorów a były tylko dwa (PZO i jakiś obiektyw 4" no name) starałem się tak wykonać elementy żeby była pewność że będą ustawione równolegle/osiowo. W PZO mam tubę aluminiową i założyłem że jest to idealny walec a łącznik z celą obiektywu zrobiłem na wcisk na tą tubę, zachodzący dosyć głęboko tak, że nie może się ustawić krzywo, nieosiowo. Podobnie postąpiłem z łącznikiem wyciągu.