JSC

Mam wrażenie, że to wszystko jest ze soba mocno powiazane i seeing i apertura i dyski airego i prążki i jakość optyczna teleskopu. Nnie tylko ta związana z kwestią odpowiedniego wyszlifowania optyki ale i wynikająca z samych fiycznych właściwości krzywizn i konstrukcji przyrządu. Skoro jak twierdzisz mamy tutaj ekspertów od optyki to sądzę, ze tak ważna kwestia jak różny kontrast w różnych konstrukcjach teleskopów jest chyba do łatwego wytłumaczenia. Nie sądzę, aby ktos kto zajmuje się optyka nie umiał tego wytłumaczyc. Wiec bardzo proszę chętnie posiądę ta wiedzę.

Wiesz, że robisz nie ze mnie a z siebie wariata? Wytłumacz w takim razie co to jest kontrast, od czego zalezy i jak się on ma do poszczególnych typów teleskopu?

A widziałeś kiedy w teleskopie np. dwa krązki airego gwiazdy podwójnej? Skoro uważasz, ze na powierzchniach (ze szczegółami o średnicach z zakrysu dysków airego) nie ma krążków airego, to wytłumacz i pokaż co jest? Że co?! Gdzie ja takie cos napisałem??? Miałem nadzieje, ze rozmawiam z kimś, kto troche się orientuje w tematach optyki i nie musze wszystkiego opisywac na kilka stron, bo nie mam na to czasu. Widzę, że po prostu za wszelka cenę chesz się zemścić i(zresztą nie tylko ty) i wynajdujesz przecinki i kropki w moich postach. Ale brakuje ci najwyraźniej wiedzy. Co do wielkości apertury - wiesz gdzie ten pan mieszka? Radzę - przeczytaj jeszcze raz książkę, tym razem uważnie i ze zrozumieniem...

Otóż nie masz racji - już spieszę z odpowiedzią dlaczego... Po pierwsze mowa oczywiście o jasnosci obiektu... można to nieco inaczej ująć - wzrost kontrastu pomiedzy otoczeniem a obiektem powoduje jego wzrost jasności. Dobry teleskop to dobry kontrast. Dlaczego? Ano dlatego, że: Długa ogniskowa to mniejsze deformacje krążków airego. Skoro krążki sa mniej zdeformowane to wiecej swiatła zostaje w ich centrum, a mniej idzie w prążki. Nie wiem czy to zrozumiesz, jeśli sam o tym nie czytałeś (bez urazy - po prostu zagadnienie nie jest na jedno zdanie, a na cały artykuł*), wiec zachecam do lektury zalinkowanych artykułów. Przepraszam, że na razie nie odniose sie do innych postów... brak czasu... W kazdym razie polecam wszystkim książkę: Nie będę musiał może tak bardzo tłumaczyc co i jak. Autor w bardzo proisty i przystępny sposób wiele wyjaśnia, nie zagłębiając się zbytnio w zagmatwane wzory optyczne. Dodam tylko cytat tego znakomitego astronoma: "Najpierw obserwowałem teleskopem o średnicy 40cm,, następnie mniejszym, lecz o dłużswzej ogniskowej i lepszej optyce {..} obraz w mniejszym teleskopie był znacznie lepszej jakości. Wynik tego eksperymentu dotyczy wszystkich planet - ich obserwacje wymagaja raczej dobrej optyki niz duzej optyki" To tylko jeden z na szybko odnalezionych cytatów dotyczących omawianego przez nas tematu z tej książki . Wiecej niech kazdy sam sobie doczyta. PS o seeingu i o ograniczaniu apertury, o wydłuzaniu ogniskowej tez tam napisano (np. rozdział o obserwacjach Marsa) - więc jeszcze raz zachęcam *zerknij na ponizszy obrazek - tak to mniej więcej wygląda (obrazek niezupełnie dotyczy planet, ale nie znalazłem nic lepszego ) - dyski airego i może prazków - tym bardziej widocznych (czasami zdeformowanych) im gorszy teleskop.

No nie piszmy, że 50x tylko od 2x do 5x (najlepiej 3x) powiększenia rozdzielczego teleskopu... a to daje 60x do 150x dla apertury 70mm (powiekszenie rozdzielcze ok. 30x/35x w zależności od długości fali którą rozpatrujemy). Różne powiększenia stosujemy do róznych obiektów. Na Księzyc może byc nawet 150x dla tej apertury, dla Saturna ok 70x... Sporo tez zależy od długości ogniskowej - im dłuzsza ogniskowa tym obraz lepszy, tym możemy dac większy power bez ściemniania obrazka. Jeśli chcesz wiedziec - ja rozdzielam gwiazdy przy 180x w takim właśnie 70milimetrowym teleskopiku. I co wiecej jest to jak najbardziej zgodne z praktyką - poczytaj o źrenicach wyjściowych: http://astronoce.pl/artykuly.php?id=102 Co do nauki patrzenia i doświadczenia to sie zgadzam - bo to jest to co juz pisałem. Jak nasz mózg wie czego szukać i jak to wygląda, to widzi to lepiej! W dalszym cięgu upierasz sie nad dyskusja co wybrac dla nowicjusza ... to nie ten wątek! ps schowajcie dume z posiadanego sprzętu do kieszeni - bo to strasznie utrudnia merytoryczną rozmowę Nie piszmy juz o Newtonach i SkyLuxach... Prooooszę! Proponuje więc ustalic kluczowa, podstawową i najważniejsza kwestię. Co to znaczy konkretnie, ze seeing wynosi 2 sekundy łuku. I jaki mamy typowy seeing w Polsce. Bez tego nie ruszymy.

O - i to jest właśnie to co powiedziałem kilka postów wyżej - więc jeszcze raz: Dla jednych duzy rozmazany obraz będzie lepszy od małego rozmazanego obrazu, chociaz zawierac bedą te same szczegóły. Nie dojdziemy wiec nigdy do porozumienia stosując to kryterium. Chciałbym tez jeszcze raz zaapeklowac, że my tu prowadzimy dyskusje o wpływie seeingu na aperturę., a nie agitację za okreslonym typem teleskopu. Obserwuje tutaj raczej przejaw jakiejs misji mającej na celu przekonac nowicjuszy do zakupu konkretnego teleskopu - jeśli na tym ma polegac dyskusja to ja odpadam - nie zamierzam uczestniczyć w darmowej reklamie. PS te 70mm czy nawet 60mm nie jest wzięte z kosmosu. Trudno merytorycznie rozmawiać na temat teleskopów i seeingu jeżeli nie zna się podstawowych założeń jak np. kryterium Rayleigha, z którego to właśnie wypływa ta wartość! Jesli seeing jest na poziomie 2sekund, to ze wzorów r=140/D lub jak chcą inni r=120/D okreslimy średnicę D teleskopu. To D to właśnie nic innego jak 60 czy 70milimetrów obiektywu dla tego seeingu. To jest teoria i trudno jej nie przedstawiac jeśli mamy tutaj rzeczowo rozmawiac. Dyskusja dotyczy czy ta teoria bądź samo określenie seeingu są właściwe. Ale dobra zamknijmy wątek i wykasujmy go, bo nowicjusze nie kupią Newtona na Dobsonie 8 lub więcej cali... Przeciez to dziecinada lub... wyrachowanie marketingowe

Szanuję twoje posty, ale... Błagam nie pisz na podstawie jednego felernego egzemplarza, który ci sie trafił. Są dobre refraktory 70 milimetrowe nawet achromatyczne a i nawet te z Lidla! Poczytaj, pooglądaj obrazki w necie. W USA są popularne nawet 60 milimetrowe! I nikt tam z tego nie szydzi - bo wiedza astronomiczna jest tam bez porównania większa niz u nas. Wyobraź sobie, że ja przez takiego achromata dobrze widze pasy równikowe, a czasem nawet okołobiegunowe - tak jak na załączonym kilka postów wcześniej filmiku. Na Saturnie wyraźnie widzę pierścień łącznie z cieniem, a na marsie białe czapy polarne. Rozdzielam Epsilony w lutni, podczas gdy w większych paerturach nie jest to mozliwe ze względu na seeing... Są refraktorki 70mm APO za dziesiątki tysiecy złotych - tez uważasz, że to zabawki? Właśnie walcze z takimi stereotypami! Nie jest prawdą, ze obserwacje astronomiczne muszą być drogie! i zaczynają sie od Synty 8", bo w mniejszym zobaczysz tylko kolorową plamke! To kompletny fałsz! Nie zniechęcaj do astronomii dzieciaków, które mają mniej niż 1000zł rezygnuja przez to z obserwacji.

To może przytoczysz odpowiednie cytaty z linkowanych tutaj artukułów, zamiast byc gołosłownym? Wytłumacz też w jakim celu wybierasz tzw."szczęśliwe klatki" i składasz je razem? Znasz cel tej procedury? I proszę nie denerwuj sie tak bardzo..., bo tutaj prowadzi się dyskusje na ten temat, a nie nagonke na poszczególnych forumowiczów z którymi się nie zgadasz, tak wiec grzeczniej proszę kolego! Pomogę ci: Strona http://www.telescope-optics.net/seeing_and_aperture.htm, cytat: "Also, the tilt error effect is not detrimental at very small apertures (smaller than ~4") where, in average seeing, it causes image to move about randomly as a whole, relatively slowly, without significantly affecting its visual quality. Thus, in this aperture range, the size of seeing error in visual observing is mainly determined by the wavefront roughness component" Strona http://www.brayebrookobservatory.org/BrayObsWebSite/HOMEPAGE/forum/Depth-of-Focus_html-docs/depthoffocus.html, cytat: "We also know that large (meaning 14-inches thru’ 36-inches ) aperture ‘scopes are more seriously effected by poor seeing. This is because, from many experiments, air cell size is in large measure an indicator of how good or poor the seeing is." Strona http://www.handprint.com/ASTRO/seeing1.htmlcytat: "Thus large r0 means relatively good seeing, and for any specific telescope, when D < r0, the atmosphere does not significantly degrade the image, though it may affect the stability the image (as oscillation). In that situation the telescope is said to be diffraction limited rather than seeing limited. The consensus experience is that telescopes above about 10 cm in aperture are almost continuously seeing limited." Strona sklepu http://deltaoptical.pl/blizej_nieba/teleskop-sky-watcher-synta-sk-dobson-6,d734.html, cytat: "Teleskop SK DOB 6 pomimo że najmniejszy z całej serii dobsonów jest konstrukcją nieco odmienną od pozostałych. Jest to teleskop o stosunkowo długiej ogniskowej i umiarkowanej światłosile. W tym wypadku światłosiła wynosi f/8 co praktycznie eliminuje podstawową wadę teleskopów Newtona jaką jest koma. Teleskop taki daje wyjątkowo ostre obrazy planet, świetnie nadaje się do rozdzielania układów podwójnych gwiazd. Obrazy dawane przy umiarkowanie dużej aperturze (15cm) są spokojne, teleskop ten jest mniej wrażliwy na zły seeing od teleskopów o średnicy 20-40cm." Strona http://www.astronoce.pl/recenzje.php?id=21, cytat: "Dwa słowa o seeingu. 10cm apertury jest dosyć newrażliwe na seeing. Podczas gdy w newtonie 27cm stojącym obok obraz sie rozdwajał i troił, w 10cm ED cały Saturn przesuwał się w losowe strony nie tracąc ostrości." "Tuż obok stał Taurus 380 na platformie równikowej. Przy pomocy 100ED udało mi się zaobserwować 3 kraterki wewnątrz krateru Plato (przy użyciu lantana LVW 3,5mm). Ci którzy próbowali ich szukać wiedzą jak wymagający jest to test dla 10cm teleskopu. W tym czasie Taurus pokazał jeden z tych kraterów i drugi chwilami (seeing nie pomagał dużemu lustru)." Obawiam sie, ze albo zbyt mało prowadzisz obserwacji wizualnych róznymi teleskopami, albo mocno wierzysz w swoją słusznośc i to juz jest kwestia wiary a nie doświadczenia i nauki, albo po prostu wciskasz nieprawdę. I prosze polemizuj nie ze mną, ale z tymi artykułami... . PS nie będę więcej odpowiadał na twoje personalne zaczepki... Otóz to! Dla jednych duzy rozmazany obraz będzie lepszy od małego rozmazanego obrazu, chociaz zawierac bedą te same szczegóły. Nie dojdziemy wiec nigdy do porozumienia stosując to kryterium. Co do danych z literatuty (to źle?) - staram się byc obiektywny, bo przeciez nie przekonałoby cię stwierdzenie, ze "Według mnie w większości przypadków widzę planety z taką sama ilością szczegółów w dużej i małej aperturze" PS szanuje twoje postrzeganie planet i prosze abyś szanował takze moje. Jeszcze co do merytoryczności - bo nie jestem zainteresowany pyskówkami bufoniastych krzykaczy. Juz kiedys pisałem, ze nie wydaje mi sie, aby seeing odnosic do postrzegania wszczegółów w skali 1:1. Tzn. jeśli seeing mamy na poziomie 2 sekund (cytat ze strony obserwatorium astronomicznego http://astro.ia.uz.zgora.pl/pl/observatory/main: "Typowy seeing miejski wynosi około 3 - 5" (u nas najlepszy stwierdzony to 2,4")", to szczegółu zobaczymy na poziomie rozdzielczości teleskopu 2 sekundowego czyli o aperturze 70mm. Raczej należałoby to pomnożyć x1,5 lub x2, tzn. 100mm lub nawet 120mm apertury. Tak mi się wydaje i wielu innym. Mózg ludzki jednak zapamietuje obrazy i powstaje cos w stylu stackowania zdjęć z kamerki. Co jednak jakl seeing jest na poziomie 3"-5" sekund? Ciekawe też czy wszyscy rozumieją to samo przez pojęcie "seeing na poziomie 2sekund". To znaczy, ze gwiazda rozbija się w zakresie 2" na drobne giwazdki, czy moze dochodzi do tego ruch takiej plamki na boki? Jak widać kluczem może być to zagadnienie! Nie wypada mi jednak polemizować z takimi sławami jak Arkadiusz Olech* - więc tylko tak nieśmiało sugeruje * Cytat ze strony http://www.optyczne.pl/13.6-artyku%C5%82-Lornetka_czy_teleskop__Rozdzielczo%C5%9B%C4%87.html" Stąd łatwo policzyć, że teleskop o zwierciadle 25-cm będzie miał TEORETYCZNĄ rozdzielczość poniżej 0.5 sekundy łuku! Specjalnie podkreśliłem słowo teoretyczną, bowiem rozdzielczości na poziomie 0.5 sekundy łuku uzyskiwane są tylko przez profesjonalne teleskopy astronomiczne znajdujące się w obserwatoriach w Chile, na Hawajach, Wyspach Kanaryjskich czy południowo-zachodnich stanach USA. Tylko tam atmosfera jest na tyle stabilna, aby punktowe w kosmicznej próżni obrazy gwiazd zniekształcać do rozmiarów mniejszych niż 1 sekunda. W Polsce, gdzie klimat jest daleki od idealnego, obrazy gwiazd mają rozmiary typowo 1-2 sekund." PS krzykacze niech nie odpowiadają - liczę na merytoryczne odpowiedzi!

W takim razie powiedz jak osobiście określasz seeing w danym dniu, posługując się miarą kąta łuku?

O rany! Tyle tutaj piszemy i w kółko to samo a ty dalej nie wiesz o czym mowa. Mowa oczywiście o obserwacjach na żywo planet, gwiazd podwójnych - tam gdzie potrzebny jest dobry seeing dla duzej apertury aby zobaczyć lepiej. Zobaczysz lepiej jak seeing jest lepszy niż 2" a taki seeing zdarza sie ponoć bardzo rzadko, a to nie tylko moja opinia. Osobiście nie mam dużej apaertury i mogę tylko stwierdzić to co zaobserwowac mogę z doskoku u innych. Nie opieram sie jednak tylko na swoich przekonaniach, ale przede wszystkim na przekonaniach i pracach naukowych poważnych osobistości astronomii. Nie piszemy, ze duza apertura nie nadaje sie do planet w astrofoto - wręcz przeciwnie. Wybieranie zdjęć i następnie składanie ich razem, powoduje pomijanie seeingu i w ten sposób do zdjęcia prawie zawsze duża apertura będzie lepsza. Ale piszę o tym już chyba 10 razy - a ty dalej swoje, ze nie przekonuje cię że w astrofoto... itd...

Ale przeciez nie dostrzegasz nowych szczegółow, a tylko powiekszasz te same szczegóły (jeśli masz przeciętny dobry seeing na poziomie 2"). To tak ja byś miał rzutnik z przeźroczem i w jednym wypadku wyswietlał zdjęcie na scianie z odległości metra , a w drugim z odległości 5 metrów zwiększając moc żarówki. Nie wierze, ze nie wiesz o co w tym wszystkim chodzi...

Tato - jak ci sie podoba ten IPad, który dostałeś od nas na urodziny? http://www.snotr.com/embed/8965

Powiększ ten mały obrazeczek do wielkosci tego duzego i okaże sie, że ma tyle samo szczegółów BTW - mam nadzieję, że wiesz, ze ten symulator przekłamuje wielkość obiektu gdzieś tak 2x?

Jeśli chodzi ci o symulacje parki gwiazd podwójnych - to wygenerował ją program. Sam mozesz programowi zadać warunki, teleskop i obiekt jaki chcesz poddać symulacji. Filmiki Jowiszy sa oczywiście z życia wziete.

Jest taki program Aberrator, gdzie mozesz sobie wygenerować mniej wiecej to co zobaczysz na żywo. Co do Jowiszy - jasne, ze duzo zalezy od warunków, ale co niektórzy piszą, że zawsze i wszędzie apartura i tak przebije seeing... Co do ogladania Jowisza w SkyLuxie - jak masz dobry egzemplarz to tak zobaczysz na zywca (bez szumów oczywiście) W dłuższym 70/900 dodatkowo zniknie szczątkowa aberracja. @Procjon - widze, że sam masz dużego Newtona - to napisz jak go widac w różnych warunkach i w jakiej mierze podany przeze mnie filmik odzwierciedla rzeczywistość i czy nie zdarzyło ci się tak oglądać tej planety (nawet podczas największego zbliżenia do Ziemi)

Widze głosy, że brakuje tego tematu do pocztania przed zaśnięciem, więc porównanie parki gwiazdek oddalonych od siebie o 2,4" przy srednim seeingu (wygenerowane Aberratorem - wiem zawsze mozna powiedziec, że faworyzują tam SkuLuxy i nie znają się w ogóle na astronomii) SkyLux Taurus 16 cali Dodam jeszcze filmiki dla kompletu, przed chwilą komentowane 20 calowy Newton vs... SkuLux 70/700 Naprawdę warto? PS celowo nie dałem większych refraktorów, co by zawału niektórzy nie dostali

Na angielskiej wiki jest fajne porównanie wielkości kątowej tarcz: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/f8/Comparison_angular_diameter_solar_system.svg

Dzięki za relację z obserwacji - uwielbiam je czytac. Co do Epsilonów - rozdzielałeś je w 100x? Chodzi mi oczywiscie o parki. W Newtonie 6" (wziąłem pierwszy lepszy szkic z netu) wyglada to mniej więcej tak jak poniżej. Zabawa polega stwierdzeniu mozliwosci rozbicia, mozna jeszcze spróbowac określic odległość i magnitudo składników Co do powiekszeń - dla mnie najlepiej jak widzę dokładnie krązki dyfrakcyjne - to przy bardzo ciasnych układach. Przy bardziej oddalonych układach nie ma sensu stosować bardzio duzych powiększeń i jak dla mnie jest mniej ciekawie... niemniej jednak jezeli gwiazdy róznią się bardzo kolorami - wtedy nawet przy małych powiększeniach robi sie dla mnie bardzo ciekawie Nalezy sobie uświadomic, ze te gwiazdy są w większości powiązane grawitacyjnie, a więc obiegają sie wzajemnie (aczkolwiek są i niepowiązane grawitacyjnie a tylko wizualnie) PS1 te mgławice planetarne, to w sumie najlepiej obserwowac w planetarnych powiekszeniach , a jak masz bardzo malutka jak M57 to źrenica 1mm chyba bedzie najlepsza, oczywiście wszystko i tak zalezy od upodobań co do powiększenia i... zaświetlenia nieba..., wiec spróbuj. PS2 czekam na następne relacje - bo Twoje z przyjemnością sie czyta , nawet jak nie bedą zawierać opisów gwiazdek wielokrotnych PS3 Moze spróbujesz zrobic jakies szkice - szczerze mówiąc nawet bardziej wolę je oglądac niz zdjęcia!

Jaki konkretnie masz filtr?

Oglądałem go w MediaMarkt (tego na EQ) i montaz nie był taki zły. Oczywiście nie wiadomo jak z trwałością i czy po kilku obserwacjach nie poobluzowuje sie wszystko. PS Jest jeszcze Omegon 90/1000 to chyba stasza wersja tego Celestrona (?)

A props gwiazd podwójnych - jest taki program "Aberrator" znajdziesz go w necie http://aberrator.astronomy.net/. Tam mozna sobie zasymulowac rózne gwiazdy, teleskopy (jest i seeing) i mniej wiecej zobaczyć jak to będzie wyglądać. Uwaga - program nie dla nerwowych

No... niekoniecznie Aberracja chromatyczna będzie większa... Znajdź sobie w tabeli 70 f10 i 90 f10 (po lewej srednica soczewki, na górze światłosiła).

No ale przeciez moze chyba byc cos bardziej ostre i mniej ostre nawet w kamerze? Weź np. fioletowe obwódki w krótkich achromatach - one sa widoczne bo są rozogniskowane (konkretnie fioletowa barwa światła jest poza ogniskiem). Jeżeli jednak mamy wieksza głębię to są one mniej rozogniskowane - bo łapia się na ostrośc i przez to sa mniejsze - tak myślę, aczkolwiek moga to byc herezje, więc prosze o wsparcie Jeszcze obrazek (na przykładzie aberracji chromatycznej) jak widzisz nie wszystkie barwy są w ognisku, przy duzej głębi ostrości jednak praktycznie będą. PS spójrz jeszcze na filmiki w internecie z krótkich i długich refraktorów - pomimo, ze teoretycznie maja jeden punkt ostrości, to fioletowe obwódki widac tylko w krótkich refraktorach, nawet jesli chodzi o kamerę. Chociaż... z drugiej strony... przy astrofoto planetarnym masz zawsze tę sama długośc ogniskowej (co prawda wynikająca z barlowa, ale jednak...) zakładając oczywiście tą sama aperturę i wielkość piksela w kamerce. Hmmm... moze to byc jednak kwestia degradacji obrazu przez optyke barlowa... Czyli co? Sorki, ze głośno myslę - wynikałoby, że im wieksza matryca tym mniejsza degradacja obrazu (analogicznie do wielkości soczewki okularu, pomijając elektronikę)? Ja passuję - czekam na konkluzje innych, bo moze zabrnałem w ślepą uliczkę... Jak kogos interesuje temat, to niech to przemysli lub poszpera w necie, bo samemu ciężko... Podsumujmy więc tylko fakty (opisane w podanych przeze mnie linkach, z którymi mozna pewnie polemizowac jak ktos ma jakiekolwiek podstawy ) 1. Istnieje cos takiego jak głębia ostrości i ma ona wpływ na jakość obrazu oraz na postrzeganie seeingu. 2. Teleskopy o małej światłosile maja wiekszą głębie ostrości niz te o duzej switłosile. 3. Soczewka barlowa wydłuzając ogniskową powoduje jednoczesnie wzrost głębi ostrości. 4. Teleskopy o dłuższej ogniskowej przy tej samej średnicy dają lepsze obrazy. W przypadku aberracji chromatycznej w refraktorach rzecz chyba nie do podważenia, podobnie jak w przypadku komy w Newtonach. Mowa o obserwacjach wizualnych, co do astrofoto to niekoniecznie musi sie sprawdzic (?)

Lepiej kup Celestrona 90/1000, bo ma dłuższą ogniskową - a to naprawdę duzo daje w jakości obserwacji http://teleskopy.pl/product_info.php?products_id=1662&lunety=Teleskop_Celestron_AstroMaster_90_EQ_R-90/1000

Nie moge teraz znaleźć obiecanej strony , ale wykres ostrości wyglada mniej wiecej tak (zielony to krótki teleskop, czerwony to długi teleskop): Czerwona linia na długim odcinku niemalze styka się z czarną symbolizującą dobrą ostrość (w praktyce nakłada się na czarną na długim odcinku). Zielona linia "styka" się tylko w minimalnym zakresie i potem juz szybko oddala się od linii czarnej. Teoretycznie miejsce styku oczywiście jest tylko jedno w obydwu wypadkach, ale w praktyce widzimy to tak jak opisałem, czyli że coś prawie styka się na długim albo krótkim odcinku. Co do samego barlowa (bo to mnie najbardziej nurtuje), coraz bardziej jestem przekonany, ze jest to sprawa właśnie samego miejsca przecinania sie promieni (kąta stożka) i wchodzenia ich w okular. Jak mamy długa ogniskową, to mamy długi okular, a wiec duze szkiełko, a wiec więcej promieni w niego wlezie nawet tych nieprzecinających sie w konkretnym punkcie. W sumie to mozna by chyba rzec, ze to sprawa wielkosci szkiełka okularu a nie samej ogniskowej teleskopu, chociaż jedno z drugim jest związane (?) PS oczywiscie weźcie pod uwagę, ze w przypadku barlowa to sa tylko moje spekulacje, bo nie natrafiłem nigdzie na konkretne wytłumaczenie. Tutaj cos mozna wywnioskowac http://www.brayebrookobservatory.org/BrayObsWebSite/HOMEPAGE/forum/longvsshortf-ratios.html, ale nic konkretnego - dawałem juz kilka razy tego linka...