kosmit

Jak można pisać takie posty ??? 18.70 EU tyle kosztuje pełna wersja. Ktoś to zaprogramował, napisał, udostępnił, pomyślał nad projektem, poświęcił swój czas. Należy się absolutnie zapłata za full wersję, to świetny program, wiele na prawdę nie chcą.

Super. Bardzo lubię oglądać fotki z DSLR w połączeniu z obiektywami różnych ogniskowych.

U mnie z APT nie ma żadnego problemu. Ale ja nam Win 7 w laptopie. Bardzo fajna sprawa ten APT. Super mi się nim steruje Canonami i sesją. Może zainstaluj np. EOS Utility, czy DPP4. To dedykowane softy do komunikacji canona z kompem.

No i bardzo fajnie, mam problem z głowy, na jesień zakupię, ale raczej chyba EQ6-R. Jakoś tak nie za bardzo wiem, do czego miałby mi służyć AZ. Zostawię sobie także Exos-2. Miałem już kiedyś EQ-6, ale trochę przedobrzyłem do wizuala z SW MAK 150 Pro. Z tego co pamiętam to sprzedałem go Hansowi. Teraz mam inne priorytety i jak go polecacie do astrofotografii to super.

Diver, ja rozumiem, że to są klatki testowe, ale one niewiele wnoszą do postępu twojej astrofotografii. Założyłeś temat "Jedna klatka vs stack" i dostałeś tam jasną informację, że musisz zebrać wystarczającą ilość materiału, by później nad nim w programach graficznych stworzyć akceptowalne zdjęcie. Jest wątek świeży "M81 i M82 + IFN: założony przez maćka_z, gdzie masz nawet dokładne tabelki / wykresy dotyczące siły sygnału w zależności od ilości wykonanych i zestackowanych klatek . Moim zdaniem, zamiast latać po niebie, skoncentruj się na jednym, dwóch obiektach i zbieraj klatki. Gdy będziesz miał ich przynajmniej np. 15-20, wtedy zestackuj, obrób i dopiero po analizie takiego materiału wprowadzaj korekty w sprzęcie i ustawieniach. Masz wtedy mocniejszy sygnał na zdjęciu, po prostu więcej widać co się dzieje z szumem, jak na jakość zdjęcia wpływa wybrane iso,jak prowadzi Ci się zestaw .. itp. Wtedy masz jakiś punkt wyjścia, bo na razie masz zdjęcia z bardzo słabym sygnałem i ciężko tu o wprowadzanie korekt, bo wygląda to słabo. Ja testuję sprzęt / ustawienia od 3 miesięcy, właśnie w taki sposób. Łączę to także z nauką obróbki zdjęć w PS. To idzie w parze i jest nierozłączne. Adam Jesion napisał, że to co robisz w terenie to tylko zbieranie danych. Zdjęcie powstaje w domu na komputerze. Jak chcesz na podstawie zdjęć jednoklatkowych ocenić możliwości swojego sprzętu dslr, skoro są one bardzo słabo przygotowane w programach graficznych i zawierają niewiele informacji. Zbieraj materiał, stackuj, obrabiaj i wprowadzaj korekty diver. To tak z mojego punktu widzenia, także dopiero stawiający pierwsze kroki w astrofotografii. 1 2 dodany przez maciek z, Środa o 23:22 w Głęboki Kosmos (DS)

To zostało już wytłumaczone przez Behlur_Olderys i wessela. Tu jest inna uwaga dla divera. Sadzę, że myślisz, że klatki kalibracyjne ( jak to nazwałeś polepszacze) znacząco poprawią Ci wygląd zdjęcia. Że będzie bardziej kolorowe, ostre, wyraziste ... itp. No, tak nie jest. Klatki kalibracyjne niwelują tylko defekty zapisu cyfrowego matrycy i optyki. Wszystkie te bed / hot pixle, szumy, czy winiety optyki ... itd. To co ma znaczący wpływ na wygląd zdjęcia ( czyli to o co pytasz), to ilość materiału, który rejestrujesz podczas sesji w terenie. Różnicę jakości w zdjęciach widzisz w poście Adama Jesiona. Wszystkie zebrane klatki stackujesz. Im więcej tym lepiej. Może to być DSS, chociaż ja uważam, że nie jest to program dla początkujących. Ale zostawmy to w spokoju. To inny temat. Zapisz stack na dysku. Potem otwórz go w programie graficznym do obróbki zdjęć. Najlepiej i docelowo w Photoshopie. I tam go obrabiaj. Masz tutoriale podstawowe na forum. I teraz najważniejsze: przyjmij jako aksjomat, że stackowanie jak największej ilości materiału, znacząco wpłynie na jakość wizualną twojego zdjęcia. Diver, poruszaj się małymi krokami. Ja od momentu modyfikacji mojego Canona 40d ( grudzień 2018), do dnia dzisiejszego, nie wykonałem jeszcze żadnego w miarę akceptowalnego zdjęcia i cały czas jestem w fazie testów sprzętu, uczenia się programów i studiowania forum. Astrofotografia to ciężki temat, ale to fajne, masz co robić na lata. Nudził się nie będziesz.

Wszystko jasne. Po tym co napisałeś wessel, domyślam się o co chodzi z tym stretchem przy zapisie. Wieczorem to sprawdzę / przetestuję w APP i napiszę.

To ja poproszę jeszcze o wyjaśnienie działania automatycznego stretcha, który tak odpowiada za wizualizację klatki w różnych programach. W APP jest taka fiszka stretch do zaznaczenia przy zapisywaniu stacka, ale za bardzo jej nie kumam.

Stretch automatyczny niewątpliwie pomaga początkującemu astrofotografowi.

Te obrazy nie zostały w żaden sposób przetworzone. Po prostu tak wygląda zestackowane zdjęcie w DSS i Astro Pixel Processor. Mateusz, na początku drogi ten pierwszy obraz wyjściowy bardzo pomaga. Wiem, że mam jakąś podstawę. Dla mnie wyciąganie ciemnego stacku z DSS w PS, żeby cokolwiek zobaczyć było męczące.

Mnie on kompletnie nie pasował, ale to moja tylko subiektywna ocena. Mówię to z pozycji świeżaka, ale kolega diver też ma na początku te same problemy co ja.

Tu masz porównanie stacków z DSS ( po lewej) i APP. Tak to wygląda.

Daj sobie spokój z tym DSS, bo zniechęcisz się do astrofotografii.

Po co Ci te parametry ?? To jest jedna klatka o określonej ekspozycji, a więcej niż jedna klatka to 10, 20, 50, 100x ta jedna klatka. I już. Ważny jest sam proces zbierania sygnału i zmniejszania szumu. Im więcej zgromadzisz klatek tym lepiej. Przeczytaj jeszcze raz o wiaderkach, bo jednak nie do końca zrozumiałeś.

No dobrze, a co w przypadku planet / księżyca. Zobaczyłem, że niektórzy robią po kilkaset zdjęć z jednej sesji i stackują. Przecież tu nie ma problemu z sygnałem, czy szumem, jak w przypadku długich ekspozycji i słabego sygnału z DS ??? Chodzi o stan atmosfery, seeing ???