Art 69

Odnoszę wrażenie że zbignieww podając pozytywny opis prawdziwego lub wyidealizowanego uczestnika jakiegoś forum ( nazwijmy go p. X ) chciał nam pokazać jaki jego zdaniem powinien być ton dyskusji lub wypowiedzi. Tytuł jego postu prawdopodobnie nawiązuje do niedawno toczonego tu wątku odnośnie wyboru teleskopu. Cytując łagodne początki wypowiedzi X - " jestem odmiennego zdania..., nie uważam że..., myślę że jest to zbyt pochopna ocena..., zastanówmy się nad tym jeszcze raz..., " podpowiada niektórym że można się spierać czy też prostować błędne poglądy innych na wysokim poziomie merytorycznym i jednocześnie nie urażać forumowej dumy swojego adwersarza. Niestety ta spokojna wypowiedź została kompletnie źle zrozumiana czego najlepszym dowodem jest nie zasłużony minus na wstępie dyskusji.

Po wczorajszych dosyć obfitych opadach śniegu Księżyc zaczął być widoczny ok. godz. 19. Początkowo bardzo słabo przez wysokie chmury a później przejrzystość powietrza wzrastała aż do bardzo dobrej ok. północy. Niestety seing pozostał na niezmiennym, bardzo złym poziomie. Sensowne, użyteczne powiększenia jakie mogłem stosować nie przekraczały 120-160x. To za mało by dostrzec drobny szczegół na jasnej już przecież tarczy. Wydaje mi się jednak że uskok przy tej wysokości Słońca nie rzuca zauważalnego cienia a i samo jego odnalezienie nie jest łatwe. Jak zwykle zrobiłem parę fotek. Jeżeli uda mi się coś z nich wycisnąć, to zamieszczę wieczorem. Pozdrawiam.

Jak trudno mimo starań zrobić dokładny ręczny szkic ilustruje poniższe zestawienie: Pobrane ze strony http://www.lpod.org/?m=20060205 Może fotografia jest mniej romantyczna ale chyba "nieco" bardziej dokładna. Tym większe uznanie dla tych co mimo trudności się nie poddają.

"Power 90" - do planet to raczej powerek. Ale to normalne: trudno o ekonomiczny sprzet uniwersalny. Zatem tak jak w Twoim przypadku, achromacik i tani montaż do szerokiego ujecia na wypadach a solidny MAK do dużych powiekszeń bez aberracji chromatycznej. I jak tu się nie cieszyć niebem?

Ale gdy ktoś nie lubi używać dużych powiększeń ( niezbędnych do planet ) i ogląda je w szerszym polu to powinno być już znośnie. Zwłaszcza że kupując achromat poza pewnymi wyjątkami wybieramy ekonomię a nie jakość.

Obserwowalem ja dzisiaj ok. godz. 20 (przez wyjątkowo dobrze schłodzony teleskop) i mogę powiedzieć że cień był dobrze widoczny. Oczywiście to już nie ten sam malowniczy widok co dwa dni wcześniej ale przecież nawet amatorskie badania wymagają poświęceń. Seing oceniam na 3/5.

Uff !!! -18st C i ciagle spada. Udało mi się zrobić fotkę tego samego regionu ale o dwa dni starszą. Dominuje oczywiście Clavius ale opisane wyżej Maginus i Morteus sa również doskonale widoczne. Jak nie zamarzniemy to spróbujemy pofotografować także jutro.

Jedno z dzieci ( te grzeczniejsze ) dostało pod choinkę prezent w postaci komórki SE K770i . Nie mogąc dopuścić do brzydkiego grzechu zaniechania, wypróbowałem jej przydatność w fotografi afokalnej. W porównaniu z Nokią 6300 którą aktualnia posiadam, SE charakteryzuje się większą rozdzielczością 3,2mln pix. i znacznie lepszym oprogramowaniem odpowiedzialnym za jakość zdjęć. Poniższą fotkę wykonałem w niedzielny wieczór. Co prawda głównym obiektem na który się "zasadziłem" była ostatnio bardzo popularna na forum Rupes Recta. Jednak najlepsze zdjęcie jakie udalo mi sie wtedy zrobić dotyczy południowych rejonów Księżyca. Jest tam prawdziwa gęstwina kraterów wszelkich możliwych kalibrów ale dominują dwie duże struktury. Zaznaczony wyżej Maginus o średn. ok 168km jest jednym ze starszych kraterów w tej okolicy. Widać to po płaskim, zniszczonym wale szczególnie w w kierunku pogrążonego jeszcze w cieniu krat. Tycho. Na płaskim dnie zaznacza się niewielka górka centralna. Erozja wywołana wiekiem i "ostrzałem" powoduje że Maginus jest dobrze widoczny jedynie przy niskim położeniu Słońca, zaś w czasie pełni prawie całkowicie zanika. Podobnie jest w przypadku krat. Clavius ale teraz widoczny jest jedynie fragment jego wału wyłaniającego się cienia. Następnym zaznaczonym kraterem jest rzadko fotografowany Morteus ośredn. 116km. Jest on jednym z młodszych utworów księżycowych. Posiada tarasowaty wał oraz jedną z największych górek centralnych o wys. 2,1km.

Witam. Spokojnie. Okular 4mm to w przypadku ogniskowej Twojego sprzętu da niebagatelne pow. 300x. Jest to dużo i do jego wykorzystania potrzeba odpowiednich warunków. Nie można nim obserwować na siłę wszystkich obiektów i każdej nocy. Poczekaj na lepszy seing i przejrzystość powietrza. Użyj go wtedy do obserwacji Księżyca i planet ale tylko gdy będą wysoko na niebie. Ograniczy to destrukcyjny wpływ ruchów atmosfery na jakość obrazu a który to wpływ zwiększa się znacznie przy niskim położeniu oglądanych obiektów. Także rozdzielanie gwiazd podwójnych prawie zawsze wymaga dużych powiększeń ( szczególnie gdy ich separacja jest bliska zdolności rozdzielczej posiadanego teleskopu ).

Ja także chciałbym Hanysiakowi serdecznie pogratulować pomysłu. Dziękuję także za 12 265 km kw. księżycowego terenu który dotąd znany był pod nazwą Furnerius Crater. Co zrobię z tym obszarem - jeszcze nie postanowione, trwają rodzinne spory ( wiadomości o loteryjnych wygranych czy też obfitych spadkach rozchodzą się niepotrzebnie szybko ) Zwłaszcza że działka leży w dogodnej, umiarkowanie ciepłej strefie klimatycznej. I chociaż zdala to od Morza Żyzności, to nie muszę być przecież koniecznie plantatorem bananów i mam nadzieję wycisnąć z niego jakieś inne korzyści. Może odkrywkowa kopalnia wysokoenergetycznego helu 3 jako wsadu do reaktorów termo - wszelkie podpowiedzi są oczekiwane ( i będą premiowane przy podziale spodziewanych zysków )

Witam. Myślę że dobrze zrobisz planując zakup dobsona 8-10" wykorzystywanego pod ciemnym niebem. Prostota obsługi i niewielka cena to jego niewątpliwe zalety. Poznając tym sprzetem niebo będziesz się mógł powoli przygotować do kosztownego i trudnego astrofoto. Przykładowa Synta pokaże dużo i z wystarczająco dobrą jakością a po dokupieniu paru dodatków umożliwi także proste fotografowanie Księżyca i Słońca. Symbole o które pytałeś to oznaczenia teleskopu: Celestron, 8 cali, Newton. Prawie identyczny z tym ( statyw posiada dodatkowo system Go-To ) http://deltaoptical.pl/teleskopy/teleskop-...8-ngt,d162.html

Wczorajszy wieczór obfitował we wszelakie atrakcje. W drodze na Sylwestrowe spotkanie zrobilem fotkę parce bliskich mi znajomych. Na zdjęciu znaleźli się także nieoczekiwanie przypadkowi osobnicy. Od lewej kolejno: Wenus, szczytowe światła pozycyjne stumetrowego nadajnika TV Polsat w Ciechanowie, piatej wielkości gwiazdka mi Capricornis, no i wreszcie ozdobiony pięknie światłem popielatym Księżyc. Po powrocie, już dzisiaj o godz. 3 rano próbowałem przyjrzeć się przez nową lornetkę widocznym wysoko wiosennym gwiazdozbiorom. Niestety trudy poprzedniego wieczoru mocno dały znać o sobie i uniemożliwiły mi całkowicie ustawienie ostrości w tym wymagającym precyzji sprzęcie.

Fajne zdjęcie chociaż szczegółów na tarczy z oczywistych względów kompletnie brak. Co będzie pod koniec lutego gdy rozmiar Wenus osiągnie imponujące 50" ? Przyzwyczajeni do księżycowych fotek z "nieco" wiekszą iloscią detalu czekamy niecierpliwie.

Ja również z wielka chęcią zobaczyłbym dokładne zbliżenie stoków Rupes Recta. Jej różnej jakości zdjęć z teleskopów amatorskich, szczególnie z okolic ósmej doby po nowiu, jest "zatrzęsienie" brakuje natomiast ujęć pod małym kątem, pokazujących plastykę tego bardzo ciekawego terenu. http://translate.google.pl/translate?hl=pl...6lr%3D%26sa%3DG Podobna rozbieżność dotyczy podawanej długości uskoku 90-120km oraz jego nachylenia od 7 do 45stopni. Jednak o malowniczym, stromym urwisku pod którym biwakować będą księżycowe wycieczki można raczej zapomnieć. Przy wysokości stoku ocenianej na 300m jego szerokość wynosi ok. 2,5km co daje nachylenie 1:8 . Ciekawą sprawą są widoczne dobrze na zdjęciach wykonanych przez sondy Lunar Orbiter , charakterystyczne przejścia, "rampy" łagodnie łączące dwie płaszczyzny leżące po obu stronach ściany. Widać że powstały one w czasie jej formowania. Być może dzięki nim ścianę będzie można sforsować bez użycia specjalistycznego sprzętu wspinaczkowego.

Wszystkiego najlepszego w Nowym Roku 2009. A w załączeniu fotka z pożegnania Jowisza AD 2008. W tym pożegnaniu Jowisz nie był sam - towarzyszył mu, połączony bliską z nim koniunkcją Merkury.

Surowi recenzenci - więcej świątecznej tolerancji dla młodego (stażem ) uczestnika forum. Czy osiągnięty zostanie cel gdy kolega nie będzie cytował całych postów ponieważ nie będzie ich pisał wcale? Albo zrezygnuje z nabycia teleskopu a wolny czas poświęci na gry komputerowe lub telewizję ?

Znaczna część tego "syfu" , szczególnie krążąca na niższych orbitach zakończyła swój kosmiczny żywot wyhamowywana powoli przez górne partie atmosfery. Następnie czekał je koniec podobny do stacji MIR, chociaz nieco mniej spektakularny. ( i efektywny - cena giełdowa za odnalezione, nie spalone szczątki jest wielokrotnie mniejsza ) Pozostałe tysiące krążyć będą setki lat a część nie spadnie nigdy, śledzona precyzyjnie przez specjalne programy coraz szybszych na szczęście komputerów.

Bardzo podoba mi się że opócz fotografii prawie zawsze zamieszczasz parę słów odnośnie tego co na niej widać. Niech to będą nawet duże, znane struktury ale dodany opis zawsze utrwala naszą wiedzę na ich temat. Księżycowej dydaktyki nigdy za wiele. Pozdrawiam.

Witam. Według mnie SW 90x900 jak najbardziej nada się do w miarę ekonomicznych początków nauki fotografowania planet. vide http://astro-forum.org/Forum/index.php?s=&...st&p=281774 Jednak jeżeli Twa pasja się rozwinie szybko zapragniesz jakiegoś większego MAKa lub SC. Pozdrawiam.

Gwiazdki najjaśniejszej, choinki najpiękniejszej, prezentów wymarzonych, świąt mile spędzonych, karnawału szalonego, roku bardzo udanego życzy Artur P.S. W tym roku bardziej niecierpliwi w rodzinnowigilijnym biesiadowaniu mogą już zacząć zaraz po południu - wystarczy tylko odrobina dobrej woli aby za pierwszą gwiazdkę uznać piękną Wenus.

Jest prawdziwe piękno w tych "mgiełkach" ale co by nie pokrzywdzić żadnego z ich autorów wybór może być tylko jeden.

To nie japoński Fuji wiec prawdopodobnie mocno byś się rozczarował. Olympus Mons ma co prawda znaczną jak na warunki ziemskie wysokość ok 30km ale jest to wulkan tarczowy o typowym, nie wielkim nachyleniu stoków. Z uwagi na mniejszą odległość horyzontu na Marsie oraz tym że jego tarcza na większości obwodu zaczyna się kilkusetmetrową stromą krawędzią najpewniej nie udałoby się dojrzeć krateru odległego o ok. 250km od podstawy. Do jego podziwiania niezbędna jest po prostu perspektywa - najlepiej orbitalna.

Nie jesteś wyjatkiem. Wystarczy przejrzeć posty pisane na forum choćby kilka lat temu. Znaczna cześć aktywnych i wartościowych uczestnikow tamtych dyskusji dzisiaj jest już nieobecna. Świat się zmienia, technika idzie naprzód , być może rozwijają swoje inne, nowe pasje.

Tydzień temu robiąc "testy" dwóch komórek pod kątem ich możliwości w fotografowaniu Księżyca udało mi się trafić na chwilę stabilnego seingu. W efekcie tego uzyskałem bardziej udane ( jak na razie ) zdięcie krat. Schiller. Nietypowy, podłużny kształt tego obiektu wzmocniony dodatkowo skrótem perspektywicznym, o wym. 179x71km od dawna był podstawą do snucia rozmaitych terii na temat genezy jego powstania. Początkowo zakładano że powstał on na skutek niemal stycznego uderzenia w powierzchnię Księżyca małej planetoidy. W ten sposób mogła by powstać charakterystyczna wydłużona, szrama którą w części płd. wypełniła lawa a w płn. uformowały się ustawione szeregowo wzniesienia przypominające górkę centralną. Inna teoria podaje, że przyczyną mógł być prawie jednoczesny upadek dwóch blisko lecących obiektów o lekko różniących się masach. Myślę że te bardziej masywne przenikęło głebiej i wywołało wypływ lawy wygładzajacej dno krateru. W późniejszych epokach, zarówno dno jak i tarasowate ściany pokryte zostały młodszymi krat. wtórnymi.

Wszystkim tym których nie stać na zakup nieruchomości w centrum miasta - życzę: http://astrozakupy.pl/index.php?cPath=246 wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują że jej wartość powinna kiedyś znacząco wzrosnąć.