Drukowany Newton 150/750

[krzysztof1594]

Tak! Jak najbardziej! Po prostu przy zastosowaniu Elki ustawionej poza podstawą, bez przeciwwagi - obciążenie jak przy zenicie w moim rozwiązaniu byłoby obecne cały czas - i do tej idei z Twojego pierwszego rysunku piłem  

 

Musze poważnie to przemyśleć. Taka Elka wydaje się być idealnym pomysłem, ale muszę przemyśleć jak sensownie rozwiązać umiejscowienie przekładni, bo ze względu na średnicę tej zębatki - powinna zostać umiejscowiona na końcu ośki, którą można przetoczyć i zwężyć.

[astrokarol]

5 minut temu, krzysztof1594 napisał:

Tak! Jak najbardziej! Po prostu przy zastosowaniu Elki ustawionej poza podstawą, bez przeciwwagi - obciążenie jak przy zenicie w moim rozwiązaniu byłoby obecne cały czas - i do tej idei z Twojego pierwszego rysunku piłem  

 

A ja piłem do tego, że w "moim" (ciekawe kto pierwszy wymyślił zasadę na której działa AZ ) rozwiązaniu jest lepszy rozkład masy (chociaż jedna oś jest wyważona a drugą, jeśli potrzeba a nie zawsze tak jest (patrz AZ4, AZ5, AZ6 itp.) łatwo wyważyć przeciwwagą). A w Twoim jedna i druga oś jest "niedoważona". 

Edytowane 11 Marca 2021 przez astrokarol

[mirek01]

Myślę ze używanie prętów do obrotu osi jest zdecydowanie za słabe.

To musi być rura (lekka i sztywna) ułożyskowana na  końcach. 

A takie rozwiązanie widziałeś?

 

Skytee 2

 

A teraz uwaga...  moja wizja... super rysunek paluchem po telefonie.

 

M.

[astrokarol]

16 minut temu, mirek01 napisał:

używanie prętów

 

16 minut temu, mirek01 napisał:

To musi być rura (lekka i sztywna)

 

"Nie bądź Pan rura i nie pękaj"

 

Rura jest bardzo "usługobiorcza". 

Na upartego samemu (wiertaką, gwintownikiem i imadłem) można obrobić pręt (gwintowane otwory na końcach pręta).

[krzysztof1594]

Okej, a więc po kolei! Po pierwsze - @mirek01 - znam ten montaż, ale trzeba wyznaczyć sobie granicę  Wiem, że nikt nie mówił, że będzie łatwo, ale z drugiej strony pracuję jako developer rozwiązań IT i aż za dobrze wiem co to znaczy ulepszać coś w nieskończoność - efekt będzie taki, że doczekalibyśmy się lewitujących montaży niż jakikolwiek projekt zostałby zrealizowany

 

Dlatego pozostanę przy prostym rozwiązaniu, bez dodatkowych komplikacji. Rzucam wszelkie wolne zasoby na rozwiązanie z Elką - @astrokarol i @mirek01 ogromne podziękowania za karmienie wiedzą

Jeśli chodzi o pręty - oś wertykalna która jest już zrealizowana nie jest problematyczna - oś nie przyjmuje na siebie jakiegokolwiek obciążenia poza wykonaniem samego obrotu - resztę bierze na siebie spore łożysko z deklarowaną wytrzymałością do 136kg i faktycznie nie zauważam różnic w oporach tocznych bez obciążenia czy z moją partnerką siedzącą na głowicy  a więc tutaj problemu nie ma. Jeśli chodzi o obrót w pionie - tutaj właśnie dotarł do mnie pręt m12 - stawiam dobrego single malta osobnikowi, który bez użycia wszelakich maszyn, własnoręcznie, wykorzystując całą swoją masę - doprowadzi do jego ugięcia (konkurs ograniczam do zakresu wagowego <80kg - także proszę się nie pchać!) - tak więc podejrzewam, że to również nie jest problemem. 

Zobaczymy jedynie czy oświeci mnie jak zamocować zębatkę, czy będę musiał biegać po miejscach wszelakich za kimś, kto taką przekładnię mi wykona na zamówienie. 

 

Ps. z racji iż jedna nieudana kopia wydruku podstawy jest (jeden otwór za mały o 0,10mm co sprawiło iż 15h wydruku i 500g materiału poooooszłoooo) - myślę by przeprowadzić test jakie obciążenie jest w stanie znieść mocowanie zanim nakręta 5/8" zostanie z niego wyrwana. Być może i przeciwwaga okazałaby się zbędna - co by mnie nie specjalnie zdziwiło. @astrokarolNie wiem jak wyglądają Twoje doświadczenia z drukiem 3D - jednak to co zazwyczaj ma się w rękach to elementy wykonywane z 10-30% wypełnieniem. Mój element ma 80% przez co nie mam wątpliwości, że i jako młotek zdałby niezły egzamin  .

 

Także przeprowadzę test i podzielę się wynikami

 

[krzysztof1594]

Ps. Test przeprowadzony, zaraz spieszę z upublicznieniem wyników

 

Test udany...i nieudany - maksymalne obciążenie - 52kg. Niestety ze względu na dostęp do dosyć cienkiej stalowej linki na miejscu - otulina zerwała się - kończąc gwałtownie ten 3 minutowy jakże profesjonalny eksperyment.

 

 

Zdjęcie elementu przed próbą:

 

 

I po:

Odkształceń nie widać. Dodatkowo przykładałem do całości siłę opierając się na niej dosyć dynamicznej, więc mogę śmiało uznać iż obciążenie chwilowo mogło osiągać okolice 60-70kg. Na dodatek konstrukcja wewnętrzna elementów drukowanych (siatka) - wydruk przed swoim limitem daje wyraźnie znać trzaskami iż nastaje koniec  Tutaj owych dźwięków nie uświadczyłem. Dlatego spokojnie zakładam iż limit może przekraczać 80-90kg.

 

Wiem - nie jest to super wiarygodny test - nie mieliśmy możliwości podglądu odkształcania się samego elementu na żywo + test powinien potrwać dobre kilka godzin by faktycznie odzwierciedlić zachowanie elementów przy takim obciążeniu. Nie mniej myślę, że w skali teleskopowej gdzie nie myślę o montowaniu na nim sprzętu cięższego niż 10kg - myślę, że test można uznać za zaliczony. Wszelkie uwagi mile widziane. Jeśli jestem w tragicznym błędzie - jest otwarty na wszelką krytykę

 

 

Edytowane 11 Marca 2021 przez krzysztof1594

[astrokarol]

Czekałem na post a tu temat edytowany 

 

Jaki cel miał ten test ?

Drukuj takie coś jak ja pokazałem, zakładaj łożyska, oś i wtedy daj obciążenie jednostronne na osi. 

Edytowane 13 Marca 2021 przez astrokarol

[krzysztof1594]

Godzinę temu, astrokarol napisał:

Czekałem na post a tu temat edytowany 

 

Jaki cel miał ten test ?

Drukuj takie coś jak ja pokazałem, zakładaj łożyska, oś i wtedy daj obciążenie jednostronne na osi. 

Jaki cel? Zweryfikowanie wytrzymałości wydruku by zbadać ew. możliwości w jaki sposób mogę obciążać tak wydrukowaną podstawę oraz czy np. przeciwwaga jest elementem koniecznym.

Powyższy test również mnie nie usatysfakcjonował ponieważ nie byłem w stanie zweryfikować sztywności i potencjalnych odkształceń. Obecnie obciążenie o masie 62kg wisi na tym statywie, za 3h miną 24h - jeśli pojawiały się odkształcenia druku - po tym czasie powinny zostawić po sobie ślady w postaci stałych odkształceń.

 

Wiem, że zaznaczasz fakt iż nie są to takie same obciążenia jak z wykorzystaniem ramienia - jednak to akurat bardzo łatwo przeliczyć, a skoro i tak czekam na kolejne elementy - co szkodzi sprawdzić "na oko" o jakim rzędzie wielkości w kwestiach wytrzymałości mówimy

 

Chodzi o względy czysto praktyczne - przeciwwaga to drugi teleskop, który należy dostarczyć na miejsce obserwacji (niestety nie mam pojazdu pod nosem, więc wleczenie ze sobą kolejnej masy nie jest wskazane - oczywiście to nie warunek konieczny, ale jeśli można sobie uprościć życie - czemu tego nie robić). Nie mniej przeciwwaga będzie na pewno opcjonalnym rozwiązaniem.

 

Znalazłem osobę, która wykona dla mnie przekładnie ślimakowe na zamówienie, dzięki temu mogłem zaszaleć z grubością osi - m20.

I tak jak grubościenna rurka powinna zapewnić większą sztywność, tak tego typu rozwiązania nie są dostępne w takim małych średnicach. Większe średnice z kolei to większe łożyska i większe obudowy i sypie się lawina zmian, która finalnie wymagałaby podstawy o średnicy nie 15-18cm, a 25cm co jest już sporym problemem.

 

Tak więc temat jeszcze zajmie nieco czasu - każda najdrobniejsza zmiana, nawet przesunięcia danego elementu o milimetr wydłuża wykonanie o kilka dni

Edytowane 13 Marca 2021 przez krzysztof1594

[astrokarol]

A transport piechotą, rowerem ?

Tak jak piszesz, test nie ma związku z siłami jakie będą działać podczas "pracy" montażu. Akurat siły z testu będą bardzo małe i tu bym nie miał obaw o jakieś problemy.

 

Ja sam drukował tylko trochę, lubię się bawić CADem, projektować coś dla siebie ("kombinować") więc jestem bardzo żywo zainteresowany tematem i jestem ciekaw efektów finalnych. 

Ja bym to zrobił inaczej więc tym bardziej jestem ciekaw czy zda egzamin Twoja wersja.

[krzysztof1594]

@astrokarol akurat podążam zgodnie z Twoją ideą (przynajmniej wg. mojego rozumienia) - więc zastanawiam się o ile inaczej wyglądałaby Twoja wersja? Jedyne co "wykombinowałem" to na przeciwnym do teleskopu końcu osi - zamocowana nakrętka złączna (możliwie jak najdłuższa - z tego co widzę standard to 60mm), w która  będę wkręcać oś z potencjalnym obciążeniem. Niezależnie od tego czy zamierzam przeciwwagę wykorzystywać, czy nie - i tak myślałem o takim rozwiązaniu ze względu na znacznie bardziej kompaktowe rozmiary.

 

W kwestii sztywności podstawy - myślę o wydrukowaniu elementu z wcięciem pod blachę stalową 7mm, na całej powierzchni występowania obciążeń związanych z obciążeniem zawieszonym na ramieniu - dzięki temu, wytrzymałość elementu utrzymującego nakrętkę 5/8" jest praktycznie jedynym elementem, gdzie druk faktycznie bierze na siebie znaczące siły - dlatego największym zagrożeniem wydaje się być właśnie pęknięcie druku w drodze wyrwania nakrętki z podstawy. Na dodatek element, który ją trzyma - jest częścią najdrobniejszą w całym układzie. Dlatego też test ten dał mi trochę spokoju iż całość nie powinna wykonać "cosplay'a" o nazwie "jestem katapultą" . Więcej detali będę mógł określić gdy poznam wszystkie wymiary nowych przekładni - wiele od tego zależy, przede wszystkim upchnięcie przekładni obu osi jak najbliżej centrum podstawy. Jeszcze raz dziękuję za wbicie mi do głowy idei Elki - idąc tą drogą taki montaż może już faktycznie być czymś więcej niż budżetową i "druciarską" alternatywą dla najtańszych montaży. A z przeciwwagą może okazać się sensowne nawet przy znacznie cięższych zestawach - tak proste, a moje procesy myślowe tak od tego uciekały

 

Docelowo przekładnia powinna mieć przełożenie 1:80 - moje dotychczasowe chińskie zębatki dysponowały wartością 1:40. Myślałem o 1:120 ale tutaj średnica już byłaby problematyczna.

 

Edytowane 13 Marca 2021 przez krzysztof1594

[mirek01]

Myslę że przeciwwaga bedzie raczej potrzeba bo choć  jak pokazał test podstawa jest wytrzymała i da radę,  zawieszenie teleskopu (obciążenia) z jednej strony moze spowodować że środek cięzkości znajdzie się po za podstawą , np trochę wężej rozstawiony statyw (żeby nie kopać po nogach) i całość sie najzwyklej w świecie przewróci.

 

M.

 

[krzysztof1594]

W międzyczasie prac z montażem - próbka wykonania kilku zdjęć księżyca - już z lustrzanką.

Tutaj niestety spore rozczarowanie - wyostrzenie niemal niemożliwe. Nawet z podglądem na laptopie - punkt w którym ostrość jest idealna - nie do odnalezienia (nie jest to kwestia backfocusu - lustro nieco podniesione, więc pod tym względem jest okej).

 

Co dziwne - wydaje mi się, że poprzednie zdjęcie z telefonu pozwoliło na uzyskanie lepszego wyniku. Stack z lustrzanki z 80 zdjęć wygląda porównywalnie z pojedynczą klatką z ręki starym iphonem (wrzucone wcześniej w tym temacie).

 

Zweryfikuję sztywność części drukowanej od strony pająka - prawdopodobnie znacząco go pogrubię - tutaj może występować problem ze sztywnością, ale jednak głównym winnym wydaje się być sam wyciąg.

Gdy śruba jest poluzowana - wyciąg się nieco chybocze, gdzie jest dokręcona - luz niewyczuwalny, ale kolimator laserowy nadal wykazuje znaczące przesunięcie. Jak dodamy do tego obciążenie lustrzanką - to może być przyczyną braku istnienia punktu w którym mogę uzyskać ostry obraz. A jednocześnie tłumaczy, czemu zdjęcie wykonane telefonem miało lepszą ostrość.

 

Jeśli postanowiłbym nie pozostawiać luzu na śrubie, może być to sporym problemem przy wykorzystaniu autofocusera, gdzie opory znacząco wzrosną.

 

Jakie macie doświadczenia z wyciągami? Czy to kwestia tego iż wyciąg ten pochodzi "od chińczyka"? Czy raczej to cecha produktu zwanego wyciągiem z napędem zębatkowym? I w tej kwestii przesiadka nawet na coś innego bardziej renomowanego producenta przyniesie podobny efekt, gdyż wszystkie tego typu rozwiązania oferują w pakiecie luzy i niską sztywność?

 

Dzięki!

 

Edytowane 21 Marca 2021 przez krzysztof1594

[mirek01]

Chyba jednak lustrzanka wygrywa

 

 

 

Temat uginających się wyciągów to normalka przy newtonach...

Każdy ślizgowy posiada minimalne luzy, lub trochę większe niż minimalne.

Niewiele można tu zrobić, po za podkładkami usztywniajacymi z teflonu i ostatecznie wymianą wyciągu na nowy  z łożyskami (np. crayford)

 

 Z Księzycem jest  problem, jego obraz prawie zawsze faluje w okularze czy na matrycy, zeby się udało: musi być idealna pogoda (wczoraj była mgła po deszczu w ciągu dnia) seeng był na poziomie 2.5 czyli raczej nic ciekawego. Dodatkowo wygląda jakby obraz był poruszony,jakim czasem naświetlałeś klatki,  może brak prowadzenia lub drżenie calego teleskopu (wiatr, słaby statyw, ciągłe dotykanie i przesuwanie na cel)

Złożyłeś go z 80klatek w jakim czasie były robione - bo po kilku minutach obraz już zrotował i może to dało taki obraz poruszenia.

 

 

M.

 

 

Edytowane 22 Marca 2021 przez mirek01

[krzysztof1594]

Okej! A więc nieco mnie uspokoiłeś z tym wyciągiem - to oznacza, że te problemy są do obejścia - zacznę od próby zastosowania sensownych podkładek.

 

Jeśli chodzi o zdjęcia - tutaj czasy naświetlania były rzędu 1/100 - 1/125s. Akurat wyjątkowo stabilnie zachowywał się ten pseudo statyw - na tyle iż ruchy nie były dostrzegalne gołym okiem.

Do stacka zdjęcia zrobione w przeciągu 10min, więc faktycznie rotacja mogła zrobić swoje, nie mniej gdy porównamy jakość pojedynczej klatki - tutaj sytuacja wydaje się wyglądać gorzej dla lustrzanki:

 

DSLR:

 

Telefon:

 

Oba zdjęcia surowe, tak jak wyszły spod ręki aparatu (w przypadku telefonu zawsze jednak można podejrzewać jakieś upiększające procesowanie w backgroundzie). Zdjęcie z lustrzanki jest przykładowym, które prezentuje poziom ostrości podobny jak w przypadku pozostałych zdjęć ze stacka - zdarzyły się 2-3 ruszone i tam nie było wątpliwości, że to brak stabilności - bo były solidnie rozmazane.

 

Zrobiłem próby z Barlowem x2 od GSO licząc, że ze wsparciem 15 calowego ekranu laptopa i takim przybliżeniem będę w stanie dokładniej dobrać focus. Poniżej efekt:

 

Na podglądzie na laptopie nie zauważyłem wyraźnie pływającego obrazu, który jest tak charakterystyczny dla wpływu atmosfery, obraz był po prostu bardzo stabilnie nieostry - i to mnie zastanawia.

Nie mam porównania - być może to normalne i po prostu złapanie focusa wymaga większej wprawy i delikatności (w końcu przy obecnym statywie, w trakcie manipulacji wyciągiem - księżyc zwiedza każdy zakątek kadru), jednak nadal mnie gryzie fakt tego, że jak widać na zdjęciu z telefonu - ten focus gdzieś tam jest   Ew. spróbuję wykonać zdjęcie z projekcją okularową zamiast w ognisku jak teraz - by odwzorować warunki w jakich robiłem zdjęcie telefonem - chociaż nie wiem czy to ma jakikolwiek sens

 

 

Edytowane 22 Marca 2021 przez krzysztof1594
Znalezione bardziej miarodajne zdjęcie

[mirek01]

Czy te problemy są do obejścia... hmm... to tylko pudrowanie syfa.

Luzów nie usuniesz całkiem zawsze przy zmianie kierunku przesuwu bedzie ruch w gore lub w dól... ten typ tak ma. Sprawę poprawia przekładnia z microrucham i nie dotykanie wyciągu.

 

Wydrukuj sobie maskę bahtinova i gdy ustawisz na jasnej gwiazdce,  tak jak środkowy rysunek.

 

bedziesz wiedział czy jesteś w max. ostrości.

M.

[krzysztof1594]

Maska bahtinova już wydrukowana jest - także postaram się dzisiaj/jutro zobaczyć jak to będzie wyglądać. Dzięki!

[astrokarol]

@krzysztof1594 i jak teleskop ? Jak montaż ? 

 

Szukając inspiracji do mojego ATM znalazłem teleskop Newtona w wersji kratownicowej do druku 3D, projektowanego w Fusion 360. 

https://www.bigbigspace.com/telescope/n607-newton-to-see-here

 

 

Edytowane 9 Maja 2021 przez astrokarol