IC 2220 - Mgławica refleksyjna & NGC 2516 - Gromada otwarta

[Tuvoc]

Namibijski atencjusz, żądny poklasku przybywa z kolejnym kadrem A nawet z dwoma.

 

Przygotowując listę obiektów do fotografowania w Hakos przez wypożyczoną Syntę 16" szukałem przede wszystkim mgławic planetarnych, ale nieco przypadkiem natrafiłem także na piękny postrzępiony żółty kłębek oznaczony w katalogu IC numerem 2220.

 

Nieco zdziwił mnie jego żółty kolor, bo przecież jaki gaz miałby emitować zółte światło w takim obiekcie? Szybkie sprawdzenie w Internecie i okazało się, że mam do czynienia z mgławicą refleksyjną! IC 2220 została odkryta dopiero w 1900 roku przez amerykańskiego astronoma DeLisle Stewarta. Odnajdziemy ją w gwiazdozbiorze Kila w okolicy innego pięknego obiektu - NGC 2516 gromady otwartej (bardziej w zachodniej części gwiazdozbioru Kila obok Latającej Ryby).

 

Tak przy okazji powstał pomysł na kadr dla teleskopu TS APO 65Q i kamery ASI 294MC.

 

 

Co jednak z samą mgławicą? Niby daleko jej do moich ukochanych planetarek, ale czym więcej szukałem o niej informacji tym bardziej przekonywałem się, że chcę mieć tego cudaka w kolekcji

 

IC 2220 nazywana jest potocznie Mgławicą Toby Jug (to chyba jakiś tradycyjny angielski kufel bądź dzbanek z uchem). Znajduje się w odległości 1200 lat świetlnych od Ziemi i jest obłokiem gazów oraz pyłów oświetlanym od wewnątrz przez czerwonego olbrzyma - gwiazdę HR3126, pięciokrotnie większą od naszego Słońca i zbliżającą się do kresu swojego życia. Gwiazdy o mniejszej masie, takie jak nasze Słońce, osiągają ten etap, gdy zaczynają wyczerpywać swój zapas paliwa i rozszerzają się na duże rozmiary, zanim zrzucają warstwy gazu, tworząc mgławicę planetarną. Tutaj natomiast jest inaczej - gwiazda ta liczy tylko ok. 50 milionów lat. Kończąc swoją egzystencję wyrzuca część swojej masy w otaczającą przestrzeń kosmiczną, formując obłok gazu i pyłu w miarę ochładzania się materii. Ten etap życia gwiazdy jest raczej krótkotrwały, dlatego obiekty tego typu spotyka się rzadko.

 

Uważa się, że czerwony olbrzym o nazwie HR3126 jest częściowo odpowiedzialny za nietypowy kształt mgławicy w postaci pętli. Astronomowie sugerują, że czerwony olbrzym kiedyś miał towarzysza gwiazdy, który został rozerwany i przekształcony w gęsty dysk materii krążący wokół czerwonego olbrzyma. To rozdarcie towarzysza gwiazdy mogło spowodować powstanie struktury w postaci pętli. HR3126 tracąc część swojej masy, formuje obłok gazu i pyłu, który zawiera pierwiastki takie jak węgiel i proste cząsteczki odporne na wysokie temperatury (sama gwiazda ma temperaturę 3089 K), takie jak dwutlenek tytanu i tlenek wapnia - dosyć charakterystyczne dla gwiazd typu spektralnego M0III. Dodatkowo W tym przypadku szczegółowe badania w świetle podczerwonym wskazują, że głównym składnikiem odbijającym światło gwiazdy jest najprawdopodobniej dwutlenek krzemu.

 

W takim razie, oprócz zdjęcia w technice lucky imagingu wypadało także zebrać widmo tej gwiazdy.

 

 

Mimo niewielkiego doświadczenia w analizie spektroskopowej gwiazd wydaje się, że całkiem przyzwoicie dopasowałem widmo do wzorca gwiazdy M0III. Być może pewne odstępstwa wynikają z niedoskonałości pomiaru lub część emisji jest blokowana przez pyły mgławicy? Tu niech ktoś bardziej doświadczony się wypowie. Chętnie dowiem się co zrobiłem nie tak

 

Na koniec... tak to jeszcze nie koniec!

 

W 2018 astrofotograf Josep Drudis odkrył przypadkiem wodorowe halo wokół IC 2220. Chciał on uwiecznić potencjalną obecność h-alpha w tle kadru, ale w sposób niezamierzony wykazał, że wokół obłoku gazu i pyłu znajduje się także wodorowy bąbel, który rozszerza się wraz z odrzucaniem kolejnych warstw gwiazdy. Wydaje się, że emisja masy z HR 3126 miała miejsce w dwóch lub trzech etapach.

 

 

Obraz wykonany później przez innego astrofotografa Rolfa Olsena pokazuje dwa słabe bąble. Ślady niektórych łuków pierwszego z nich znajdują się około 7,5 minut łuku na wschód i zachód od HR 3126 (po środku w kierunku górnego lewego i dolnego prawego rogu). Drugi bąbel leży 5 minut łuku na zachód (w kierunku dolnego prawego rogu) i wokół głównej mgławicy.

 

Źródła:

https://www.eso.org/public/poland/news/eso1343/ - Fotografia IC 2220 od ESO wykonana na VLT
https://universemagazine.com/en/nebula-ic-2220-reveals-the-tragic-future-of-our-sun/
https://en.wikipedia.org/wiki/IC_2220
https://theskylive.com/sky/stars/hr-3126-star

https://astrodrudis.com/ic-2220-and-annas-nebula/

[holeris]

Brakuje mi słów, żeby określić jak wspaniałą pracę wykonałeś w Namibii i jak doskonałe są jej owoce.

 

21 minut temu, Tuvoc napisał(a):

Namibijski atencjusz, żądny poklasku przybywa z kolejnym kadrem A nawet z dwoma.

Wrzucaj, publikuj i jeszcze raz zamieszczaj. Jak najwięcej!

[diver]

Ze wszech miar genialna praca. 

[Gość na chwilę]

Klasa! Nic do dodania

[Marvaz]

1 hour ago, Gość na chwilę said:

Klasa! Nic do dodania

Zgoda w 100%

 

[warpal]

9 godzin temu, Tuvoc napisał(a):

przybywa z kolejnym kadrem

Dawaj dalej.

Świetne!

[MaciejW]

mega mi się podoba ta mgławica otwarta za lekkim pyłem. 
Musisz się zmagać z rotacją pola, jak robisz zdjęcia na dobsonie? 

[Tuvoc]

55 minut temu, MaciejW napisał(a):

mega mi się podoba ta mgławica otwarta za lekkim pyłem. 
Musisz się zmagać z rotacją pola, jak robisz zdjęcia na dobsonie? 

Dziękuję!
Tak jest, niestety przy platformie Alt-Az po około 30-40 minutach już widać rotację. Dodatkowo czym wyżej obiekt tym mocniej rotuje, praktycznie powyżej 70 stopni nie ma już sensu zabawa z Dobsonem.

[Tuvoc]

Na Astrobin jest świetne zdjęcie IC 2220 i NGC 2516 w jednym kadrze - https://www.astrobin.com/tt66jd/0/

Jedynie 62h sumarycznej ekspozycji