Kształt halo gwiazd na zdjęciach z jasnego obiektywu

[swobodny]

Dziś pogoda pozwoliła mi na coś na co czekałem od dłuzszego czasu: pierwsze zdjęcia z nowego obiektywu Zeiss Sonnar APO 135mm f/2.
Obiektyw genialnie rysuje nawet na pełnej dziurze, w całym kadrze (nie jestem w stanie dopatrzyć się śladów AC czy komy), co pozwala znacząco skrócić czasy naświetlania.
Nurtuje mnie tylko jeden problem.

Przeglądając pierwsze RAWy zwróciłem uwagę na kształt halo wokół jaśniejszych gwiazd:



Zdjęcie to wycinek z RAW w skali 100% z narożnika klatki (ekspozycja 300s) . Najjaśniejsza gwiazda to Zeta Tauri (ok. 3 magnitudo). Aparat Canon 6D.

Nigdy wcześniej, z innymi obiektywami nie miałem tego efektu.

Udało mi się znaleźć kilka przykładów podobnego obrazowania z FSQ85:

http://photohito.com/photo/1462146/

http://photohito.com/photo/1082169/

oraz Borg 71FL:

http://stargazerslounge.com/gallery/image/15302-north-american-nebula-ngc7000/

czyli optyki powszechnie uważanej za wysokiej klasy.

 

Stąd moje pytanie do bardziej doświadczonych astrofotografów: czy to typowe dla jasnej optyki obrazowanie (w wyniku dyfrakcji?) z którym trzeba się nauczyć żyć? Czy to wynik np. zbyt silnie ściśniętych soczewek?

W jaki sposób obrabiać takie halo?

 

Z góry dzięki za pomoc.

[Gość wessel]

Takie halo nie jest niczym niezwykłym i naleźy je traktować jako pewną cechę indywidualną optyki tak jak np. spajki. Na przyklad - w refraktorach o konstrukcji Petzvala daje ona identyczne obrazy jak te Twoje. Wszystkie moje zdjęcia robione FSQ 106 N mają identyczne efekty na jasnych gwiazdach w dodatk układające się w koncentryczne kręgi.

[swobodny]

Wessel, dzięki za komentarz - to mnie uspokaja że wszystko z moim obiektywem jest OK.

Nie zauważyłem takiego efektu na zdjęciach które prezentujesz - czy mógłbyś podpowiedzieć jaki masz sposób na jego eliminację w post processingu?

[Gość wessel]

Nie eliminuję. Popatrz tutaj, jest dłuższa dyskusja na ten temat.

[swobodny]

Dzieki za link.

Wessel, widzę że rok temu przerabiałeś te same rozterki co ja teraz (włącznie z chęcią rozkręcania obiektywu

Wnioski są takie, że trzeba te "czarne spajki" polubić. To cena dobrze skorygowanego i wolnego od aberracji pola zdjęciowego - coś za coś.

 

[Gość wessel]

No nie, po pierwsze to teleskop ( no dobra - taki duży obektyw) , po drugie nie miałem takich rozterek Mam pole 88 mm i nic nie będe ruszał...

Edytowane 24 Stycznia 2014 przez wessel

[Loki]

Nie musisz ich "polubić." Przymknij obiektyw o jedną działkę przysłony i problem z głowy. Będziesz miał ładne, gwiaździste spajki wokół jasnych gwiazd.

 

EDIT:

Źle się wyraziłem. Nie musisz o pełną działkę (czyli z 2 na 2.8). Wystarczy o jeden skok pierścienia, czyli w połowie drogi między 2 a 2.8

Edytowane 24 Stycznia 2014 przez Loki

[Robson_g]

Nie przymykaj. Foć na pełnym otworze, bo ten obiektyw jest do tego stworzony, a gwiazdy wyglądają profi

[Loki]

Przymykaj. Winietowanie spadnie niemal dwukrotnie. Obróbka będzie łatwiejsza i zyskasz więcej detali z rogach klatki. Ja bym go przymknął nawet do 2.8 właśnie z powodu winietowania. To jedyna wada tego szkła, która zwykle w ogóle nie boli przy dziennej fotografii, wręcz dodaje uroku, ale w astro jest niezmiernie dokuczliwa.

Przymykałbym nawet dla matrycy APS-C. Ale wtedy wystarczy pół działki. Nie wiem czym robisz fotki, ale jeśli lustrzanką, to matrycę wysycisz w 3 - 4 minuty. To krótkie czasy, pozwolą zebrać wiele klatek i stacki będą praktycznie bez szumu, miłe, łatwe i przyjemne w obróbce.

 

Zazdroszczę Ci ogromnie tego szkła. Pozamiatasz nim wszystkie szerokie kadry.

 

 

[swobodny]

Nie przymykaj.

 

Przymykaj.

 

To sie nazywa dylemat

 

Na pewno spróbuję jakie będą efekty na minimalnie przymkniętej przysłonie (f/2.2 albo f/2.5) ale szczerze mówiąc szkoda mi światła - zainwestowałem w ten obiektyw, aby móc go używać już od pełnej dziury. Poza tym lubię bardziej typowo refraktorowe gwiazdy-szpileczki bardziej niż spajki.

Z drugiej strony, to prawda, że tak jasny obiektyw wysyca matrycę bardzo szybko - wczoraj zebrałem kilka klatek (niestety przez cirrusy, jak się później okazało) z czasmi 150s na ISO800 (przy całkiem niezłym niebie) i to było już za dużo - histogram przekracza połowę skali.

[Loki]

Dlatego nie żałuj przymykania, tym bardziej, że masz do dyspozycji 2.2

Spajki robią się tylko na największych gwiazdach, które bez nich i tak nie będą wyglądały jak "szpileczki" tylko jak rozlazłe, wielkie plamy.

[Robson_g]

Dlatego nie żałuj przymykania,

Przymykać, to sobie można budżetowe szkła. W tym przypadku, jeżeli w ogóle, to do 2.2, a ostatecznie, w skrajnych przypadkach do 2.5.

[HAMAL]

Nie mając doświadczenia byłem ostatnio w szoku kiedy zobaczyłem jasne gwiazdki w obiektywie z przysłoną irysową przymkniętą do f8.

[Loki]

Przymykać, to sobie można budżetowe szkła. W tym przypadku, jeżeli w ogóle, to do 2.2, a ostatecznie, w skrajnych przypadkach do 2.5.

 

Ja nie mam budżetowych, a dają się przymykać tak samo, jak najgorsze słoiki

[Robson_g]

Piotrek, przecież to nie było do Twoich obiektywów. Akurat wiem że masz niezły arsenał. Widziałem testy tego Sonnara w sieci i go zapragnąłem:-) Jednak mój zapał trochę przygasł po tym, jak spojrzałem na cenę oraz wagę:-) Hmm, a może sprzedać ze 2 jakieś obiektywy i nabyć tego Sonnara? Z kropem pewnie też ładnie by rysował. Tylko ta waga...on jest za ciężki dla mojego AT.

[swobodny]

Robson, dlaczego za ciężki? Ja go właśnie używam na AT. Jedyny problem to brak kołnierza do zamocowania na głowicy, w celu łatwiejszego kadrowania, a przede wszystkim wyważenia. Właściwie nie mam jak tego problemu rozwiązać, bo podczas ogniskowania prawie cała obudowa się porusza. Nieruchomy pozostaje tylko wąski pierścień szerokości ok. 10mm (ze skalą głębi ostrości):
http://www.optyczne.pl/aparaty_image/8968_zei135_1.jpg
Próbowałem dobrać jakiś pierścień (szerokość obiektywu w tym miejscu to 82mm), ale żaden z tych które znalazłem nie pasuje.
Pozostaje klasyczne mocowanie lustrzanki do głowicy kulowej, ale z uwagi na to, że obiektyw jest od niej cięższy, balans zestawu pozostawia wiele do życzenia. Patrząc na pierwsze zdjęcia nie widzę żadnego opadania głowicy, ale dla komfortu użytkowania możliwie że zmienię ją na solidniejszą.

Może ktoś z was ma pomysł jak ten problem rozwiązać?

Edytowane 25 Stycznia 2014 przez swobodny

[Loki]

Robert, ja żartowałem, że w nie budżetowych da się przymykać, bo też mają pierścień przysłony (mniej, lub bardziej wirtualny)

 

@Swobodny

Może zamiast szukać rozwiązania dla samego obiektywu, popatrz za uchwytem na cały zestaw.

Coś w ten deseń:http://www.sklep.rc-lipol.pl/pl/p/Glowica-3-osiowa-Gimbal-BLDC-iFlight-BetView/687

ale oczywiście nie w takiej cenie.

[Robson_g]

swobodny, ja mam uraz, po moich bojach z Sonnarem 200/2.8 (1.2 kg), na AT . Dlatego panicznie boje sie obiektywów ważących ok 1 kg. Bałem się już kupując niedawno Sigmę 18-35/1.8 (0,8 kg), ale na szczęście z racji krótkiej ogniskowej, mogę stosować długie czasy praktycznie bez ograniczeń oraz bez strat. Bardzo lubię też bezstresowe astrofoto przy użyciu C100L (0,6 kG). Nawet waga C200L (0,7 kg), aż tak bardzo nie doskwiera. Po prostu Junior 410 jest mało stabilny, tzn. można na niej oczywiście dokładnie ustawić Polarną, ale z cięższymi obiektywami jest to bardzo niewygodne, a szybkie ustawienie, oraz szybkie korekty to dla mnie podstawa .

Jednakże, gdyby ktoś sprezentował mi takiego Zeissa 135/2, to na pewno bym nie pogardził i miał ogromną radochę z zabawy, ech zazdroszczę .

[Loki]

Taki prezent by na pewno cieszył, ale jak masz Canona 100mm f2.8L to masz jeden z najlepszych obiektywów na świecie w zakresie rozdzielczości obrazu i jakości nawet w narożnikach pełnej klatki. Fakt, Zeiss jest dwukrotnie jaśniejszy, ale... kosztuje trzy razy więcej

Edytowane 25 Stycznia 2014 przez Loki