Behlur_Olderys

Polytec: (wiem wiem, pewnie też nie najlepszy wybór, bo to bardziej do spektroskopii, ale próbuję to tu, to tam) https://www.polytec.com/eu/optical-systems/products/$swir-ingaas-zeilenarrays/ array 512 ~5k € array 1024 ~10k €

Po prawdzie - wystarczyłoby mi nawet takie coś: https://www.hamamatsu.com/eu/en/product/type/G11097-0606S/index.html Jeśli miałoby to być tańsze. Ale obawiam się, że nie będzie, i nie stać mnie mimo wszystko. Tak na serio, myślisz że to będzie tańsze niż 10k euro? Ostatnio dostałem quote 5k Euro za sensor liniowy! A co dopiero za area sensor... Jakby było w okolicach 1000 euro to chyba zastanowiłbym się poważnie, czy nie zacząć wielkiej wyprzedaży na giełdzie ;P Inna sprawa - analog video output to pewnie nie jest do końca to, co bym chciał, wolałbym raw data jakieś 12 bitów/piksel chociaż...

Ja takie rzeczy już czytałem Kilkanaście tysięcy euro - tak obstawiam...

A co byście, panowie, powiedzieli na takie cudo: Hamamatsu G12072-54 http://www.hamamatsu.com.cn/UserFiles/DownFile/Product/g12072-54_kird1115e01.pdf Jak czytać taki spec? Dla mnie jak nie ma watów albo amperów to niestety już się gubię.

Wszyscy dobrze wiemy, że problemem jest nie to, jak osłonić się przed promieniowaniem, ale jak wyprodukować silnik (dowolnego typu) zdolny rozpędzić choćby jednoosobową kapsułę do 99%c. Myślę, że cywilizacja zdolna do tego ogarnie zderzenia z materią międzygwiezdną z palcem w nosie... ... co powtarzam już któryś raz na forum, ale @ekolog wie lepiej

Ja osobiście najbardziej jestem ciekaw argonu albo innych pasm w podczerwieni - na pewno jest coś ciekawego pomiędzy 850nm a 1000nm... ?

Dla uzupełnienia wiedzy: https://rk.edu.pl/pl/hel-argon-neon-i-chlor-w-astrofotografii-waskopasmowej/

Niestety, muszę podziękować za krzem, interesują mnie inne długości fal

Prosty i kosztowny...

Chwila moment! Powierzchnia jest ~1600x mniejsza niż w tamtym przykładzie Prąd ciemny jest 10000x mniejszy Wydaje się że bez problemu "zaliczy" gwiazdkę 10mag? Zawsze można jeszcze zejść pewnie 1 rząd wielkości prądu ciemnego chłodząc diodę do, powiedzmy, -20°C

W takim razie fotodioda o parametrach w temperaturze 25°C 75nm średnicy 0.2pA /30pA prąd ciemny 400pF/1pF pojemność złącza (Dla napięcia wstecznego 0V/5V) dałaby radę wykryć gwiazdę 10mag? I jak by miało to wyglądać - układ pomiarowy? Pomijam kwestie związane z optyka i prowadzeniem, sama elektronika? Wyobrażałem sobie podłączyć mały kondensatorek i ładować go przez jakiś czas a potem zmierzyć napięcie... Ale teraz się okazuje, że sama dioda ma dość pojemności własnej! Skoro dioda ma pojemność własną 400pF i prąd ciemny 0.2pA to co, po 2000s leżenia w ciemnym miejscu będzie na niej napięcie 1V? Nie rozumiem czegoś Jakiś mechanizm gdzieś musi gubić ten prąd albo coś... @ryszardo, Twoje doświadczenie zgadza się poniekąd z tutejszymi obliczeniami Ale jeśli używałeś takiej dużej fotodiody rzędu 1mm powierzchni to sam widzisz...

Chodzi mi o to, że jak masz sensowny, współczesny sensor CMOS/CCD i soczewkę 60mm to rejestracja gwiazdy 10mag to mały pikuś, i to nawet jeśli obraz się rozkłada na kilka pikseli. Jeśli jednak chciałbym powtórzyć tę sztukę z dużo większą, pojedynczą fotodiodą - to okazuje się, że nie da rady, not even close, jak to mówią amerykanie...

Co masz na myśli? Myślałem, że tam też są fotodiody, tylko malutkie i scalone The standard CMOS APS pixel today consists of a photodetector (pinned photodiode),[2] a floating diffusion, and the so-called 4T cell consisting of four CMOS (complementary metal–oxide–semiconductor) transistors, including a transfer gate, reset gate, selection gate and source-follower readout transistor.[34]

Ech, liczyłem dokładnie tak samo i wyszła mi właśnie straszna kicha, myślałem, że się gdzieś walnąłem. Pocieszenie w tym, co pisze @ZbyT - zakładając, że mijamy się o 6 rzędów wielkości to dioda o powierzchni 3um^2 powinna już być ok... Ale to i tak słabo.... Czy fotodiody w sensorach są jakieś czulsze? Czy mają mniejszy prąd ciemny?

Mam pytanie obliczeniowe do elektroników: Obiektyw 60mm średnicy zbiera światło z gwiazdy. Skupia to światło na fotodiodzie. Fotodioda ma liniową charakterystykę i wiem, że dla natężenia światła 0.02mW/cm^2 fotodioda daje prąd 1uA. Dodatkowo dioda ma powierzchnię ok. 8mm^2. Prąd ciemny to 2nA dla temperatury 20°C. Jaki będzie SNR gdy skieruje obiektyw na gwiazdę mag 10? Znając mag Słońca (-27mag) i wartości naświetlenia słonecznego (1000W/m2) Jaki byłby algorytm żeby to policzyć? Interesuje mnie chociaż rząd wielkości...

A może lepiej bez oprawy kupić? Ja się bałbym strasznie paluchami dotykać filtry, ale jakby mieć w kole filtrowym to było raz a dobrze. Ale wtedy też pytanie: jaka średnica do koła bez opraw? Dużo pytań

Cześć, Mam takie szybkie pytanie: Tutaj jest strona, która robi filtry prawie-że dowolne, ale trzeba podać wymiar. https://opticalfiltershop.com/shop/bandpass-filter/nir-bandpass-700nm-to-1100nm/nir-bandpass-filter-900nm-fwhm-50nm/ No to jaki mam dać wymiar, żeby mieściło się do oprawy filtra 2"? W ogóle można kupić gdzieś samą oprawę 2"? Pozdrawiam

To bardzo ciekawy temat sam w sobie. Jak załatwiane jest magazynowanie energii w takiej instalacji? Czy jak produkuje za dużo to puszcza się to w sieć i dostaje jakieś benefity żeby potem za to kupić sobie prądu gdy jest mało słońca? Czy są jakieś bardziej fizyczne realizacje magazynowania energii? Akumulatory? Słyszałem już wiele dziwnych legend w tym temacie łącznie z jakimś "słupem soli" gromadzącym ciepło albo nawet wykorzystanie prądu do produkcji wodoru

No właśnie, bez jokera w stylu tranzytu Merkurego jak chałupniczymi metodami zmierzyć odległość do Słońca choćby z dokładnością do jednej liczby znaczącej? To ciekawy projekt sam w sobie Mnie właśnie ciągnie do tego, by samemu coś zmierzyć, wyznaczyć, policzyć. Niezależnie od tego, że ktoś kiedyś już to zrobił lepiej. Podobnie ze zdjęciami - są już lepsze, ale chcemy mieć swoje własne. Samodzielne wyznaczenie odległości do gwiazdy - brzmi dumnie. Wiadomo Estetyczna fotografia jest nudna

Moim zdaniem pomiary astrometryczne można spokojnie prowadzić z dokładnością subpikselową, tak robią guidery. Jeśli w dobrych warunkach będziemy mieli seeing na poziomie 2" to powinno dać się wyznaczyć środek masy jasnej gwiazdy z dokładnością 0.1px a więc 0.2". Zmierzenie paralaksy powinno być w tym wypadku dosyć proste dla bliskich gwiazd. Jest ponad 100 gwiazd o paralaksie > 200mas (0.2") http://simbad.u-strasbg.fr/simbad/sim-sam?Criteria=plx+>+200&submit=submit+query&OutputMode=LIST&maxObject=10000&CriteriaFile= Problem chyba tylko taki, że wynik będzie niezauważalny gołym okiem, a więc mało atrakcyjny jak na nasze wizualnie zdominowane hobby

Aliexpress

Sugerując się tym tematem; Mam głupie pytanie w okolicy: Czy pasek kupuje się gotowy zamknięty, czy skleja pasek otwarty? Trochę się zastanawiałem nad czymś podobnym w moim EQ3-2, ale nie wiem, czy łatwo dobrać długość gotowego paska, żeby nie był za luźno ani za ciasno na zębatkach? Jak się to reguluje?

Wiadomo, germanowe lustro lepiej sobie samemu w domu zrobić. Wystarczy tylko kupić blank germanowy i jedziesz "Tamta" podczerwień to FIR, termalna, jak w kamerach termicznych. Przypominam, że interesuje nas IR dostępne dla krzemu - NIR. (dopóki nie pojawią się tanie matryce InGaaS... chociaż dla kogoś może 5000$ to tanio, nie wiem...) SWIR, MWIR, LWIR - to jeszcze przed nami link ze strony https://www.intechopen.com/books/optoelectronics-advanced-materials-and-devices/advances-in-infrared-detector-array-technology

No ja bym nie poszedł aż tak daleko. Lustro to lustro. Bez współczynnika załamania (w szkle czy czymś innym) nie ma zależności czegokolwiek od długości fali, przynajmniej tak mi się wydaje z efektów pierwszego rzędu. Muszę to kiedyś sprawdzić eksperymentalnie, ale na razie walczę z innymi wiatrakami No nie wiem. Trochę mam wrażenie, jakbyś dokonał pewnego skrótu myślowego. Muszę się domyślać... Z tego co rozumiem, to mówisz o czymś takim: Robiąc zdjęcie wyostrzone na kolor zielony będą miały punkt ostrości w tym samym miejscu (bo takie jest założenie konstrukcyjne teleskopów światła widzialnego) co dla koloru czerwonego. Mimo że to aż - powiedzmy - 200nm różnicy Robiąc zdjęcie wyostrzone na kolor zielony będę miał punkt ostrości dla światła 850nm kilka um w innym miejscu. Dla 950nm będzie jeszcze dalej. Innymi słowy, punkty ostrości 850nm od 900nm są tak daleko od siebie, że te niby "jedyne" 50nm różnicy robią tyle, że obraz się rozjeżdża w wielkie koło... Trudno nie dostrzec w tym pewnej logiki To na swój sposób zgadza się z moim oryginalnym stanowiskiem - może bardziej przeczuciem - że za jakość obrazów w podczerwieni (zwłaszcza >850nm < 1100nm, nie mówimy tutaj o termowizji) odpowiada szkło optymalizowane do operowania w spektrum wizualnym. Poza tym zakresem uwydatniają się - moim zdaniem - wszelakie aberracje robiące z gwiazd kalafiory, grzyby i inne zwierzęta. Gdyby szkło było optymalizowane pod zakres, powiedzmy, 800-1100nm, to pewnie byłoby na odwrót - ostre zdjęcia w szerokopasmowym IR, totalny rozjazd nawet w osobno składanym RGB... Ciekawe... Przy okazji, jest jeszcze jeden niekorzystny efekt, na pewno widoczny najbardziej w jasnych gwiazdach. Polecam lekturę np. https://core.ac.uk/download/pdf/12039013.pdf - pokazuje wprost liniową zależność crosstalku (przebijania się fotonów pomiędzy pixelami) w CMOS-ach. Zdziwiłbym się, gdyby nie było tego w CCD, bo to ten sam krzem.