drevil

Nie, znalazłem w sieci obraz prążków dyfrakcyjnych i zmieniłem go za pomocą GIMPa tak, aby przypominał to, co widziałem w okularze.

Zapomniałem dodać jednej istotnej rzeczy, gdy testuję kolimację na gwieździe otrzymuję taki obraz, zupełnie jakby prążki dyfrakcyjne z jednej stony były "wgniecione".

Sumas, dzięki za odpowiedź, ale to już robiłem. Śrubki są bardzo lekko dokręcone.

Co może być powodem uzyskiwania efektu podwójnego obrazu w Newtonie 130/650? Gdy obserwuję jasny obiekt (szczególnie Łysego) i patrzę w osi optycznej okularu, wszystkie detale widzę podwójnie. Jeśli przesunę nieznacznie oko tak, aby patrzeć trochę obok osi okularu, efekt ten znika, jednocześnie obraz staje się wyraźnie ciemniejszy. Efekt ten występuje we wszystkich posiadanych przeze mnie okularach, w tych o szerszym polu i dłuższej ogniskowej łatwiej jest uzyskać pojedyńczy, ostry obraz przesuwając nieco oko, w Plosslu 4mm jest to bardzo trudne. Kiedyś teleskop nie był zbyt dobrze skolimowany, więc obrazy nie były zbyt ostre i efekt ten umknął mojej uwadze. Obecnie wreszcie nauczyłem się dobrze kolimować "metodą Hamala" i zacząłem to zauważać. Podejrzewam, że to może być jakiś odblask, chociaż przeczytałem ciekawy artykuł p. Janusza Wilanda http://www.astrojawil.pl/sfera_czy_parabola.htm i zacząłem się zastanawiać, czy nie jest to wada optyczna LG lub LW. Pozdrawiam i z góry dziękuję za sugestie. EDIT: W deklu teleskopu mam możliwość zdjęcia niewielkiej zaślepki. Po założeniu dekla i zdjęciu tej zaślepki obraz Łysego jest rzecz jasna znacznie ciemniejszy, ale efekt podwójnego obrazu znika.

Może to głupie pytanie, ale czemu w takim razie w obserwacjach wizualnych nie stosuje się powszechnie filtrów czerwonych w celu ograniczenia wpływu seeingu? Słyszałem o takim użyciu filtra zielonego #58 na Księżycu, natomiast przy oberwacjach planet dość często używa się filtrów niebieskich, mimo że w świetle ostatniej wypowiedzi powinny one tylko pogorszyć obraz.

Witam, zauważyłem ostatnio coś niepokojącego na lustrze mojego Newtona 130/650, wygląda to jak jakieś wżery bądź postępująca degradacja powłoki na obrzeżu lustra. Spróbowałem bardzo delikatnie sprawdzić na samym obrzeżu ściereczką z mikrofibry, czy jest to brud - niestety nie. Mam w związku z tym kilka pytań: - na ile powinienem się tym martwić? - czy jest sens zainstalować tuż przed lustrem rodzaj przesłony/bafla zasłaniającego tę uszkodzoną część? - czy (gdyby zaszła taka potrzeba) są dostępne zamienne lustra 130/650, w popularnych sklepach internetowych najmniejsze jakie widziałem to 150mm Pozdrawiam i z góry dziękuję za pomoc.

Nie ma sensu oceniać kolimacji patrząc się przez wyciąg bez użycia pudełka po kliszy. Jeśli prawidłowo przeprowadziłeś kolimację metodą Hamala i dodatkowo laser potwierdza, że jest OK to znaczy, że jest OK.

Koledzy dobrze radzą. A jeśli koniecznie chcesz Newtona na paralaktyku, to kup Sky-Watchera 130/900, apertura 20mm mniejsza ale przynajmniej sprzęt o lepszej konstrukcji optycznej i sprawdzonej jakości. PS. Zastanawiałeś się, jak działa gwarancja w przypadku zakupu na ebayu od zagranicznego sprzedawcy?

Technicznie rzecz biorąc - przy zastosowaniu okularu o odpowiednio krótkiej ogniskowej i/lub soczewki Barlowa może powiększyć tyle, a nawet więcej. Tyle tylko, że obraz będzie całkowicie nieostry i bardzo ciemny. Na tym właśnie polega manipulacja stosowana przez niektórych producentów. Niby z formalnego punktu widzenia nie kłamią - jeżeli do teleskopu, dajmy na to, 70x500 jest dołączony okular 4mm oraz Barlow x2 to taka kombinacja da powiększenie 250 razy. Producent przemilcza natomiast fakt, że jedyne co zobaczysz to ciemna, rozmazana plama.

Masz ciemne niebo, masz podwórko - ja bym się nie zastanawiał tylko brał. Zamiast Plossli można by się zastanowić nad jakimiś okularami o szerszym polu, np. SW WA-66. Różnica w cenie niewielka, a komfort obserwacji znacznie wzrasta.

Jeśli widzisz M31 gołym okiem to masz doskonałe warunki moim skromnym zdaniem.

Nie macałem, ale mi te okularki ED "Soligor OEM" wyglądają podejrzanie podobnie do Celestronów X-Cel. Ten sam dalekowschodni producent najprawdopodobniej.

Bardzo małe wymiary tuby w stosunku do ogniskowej wskazują, że zapewne w wyciągu znajduje się na stałe zamontowana soczewka Barlowa, co nie jest zbyt dobrym pomysłem. Uwagę zwraca też toporny odlewany pająk.

Żaden teleskop nie "przebije się przez miejską łunę". Jeśli próbujesz wypatrzeć galaktyczkę 11mag, a na niebie jest piękna miejska łuna o tej samej (lub większej) jasności powierzchniowej, to żaden teleskop tu nie pomoże. Można próbować ewentualnie ratować się filtrami "anty-LP", niemniej w porównaniu do ciemnego nieba to jedynie ułomny półśrodek. Jak już wyjaśnili inni, mały teleskop na paralaktyku nie jest bardziej mobilny od większego Dobsona, gdyż statyw i głowica paralaktyczna to sporo ciężkiego żelastwa, które na dodatek na miejscu trzeba zmontować. O ile nigdy nie byłem zwolennikiem teorii, że "Dobson jest dobry zawsze i dla każdego", to akurat w Twoim przypadku byłby to chyba najlepszy wybór.

W sprzyjających warunkach M42 jest widoczna gołym okiem, więc tak, jak najbardziej jest to możliwe.

Na przełomie lat 70/80-tych, gdy rozpoczynał się program wahadłowców, wciąż panował duży optymizm co do dalszego podboju kosmosu. Plan był taki, że wahadłowce będą eksploatowane równie intensywnie, jak pasażerski samolot w liniach lotniczych. Flota tych pojazdów miała bez przerwy kursować tam i z powrotem (stąd nazwa wahadłowiec), dostarczając ludzi i materiały na orbitę często, tanio i bezpiecznie. Co z tego wyszło, niestety doskonale wiemy

Po dokupieniu obejm zapewne dałoby radę powiesić Syntę na jakimś dobrym paralaktyku (przynajmniej EQ5).

Wenus jest całkowicie spowita gęstą warstwą chmur, które w świetle widzialnym czynią z niej jednolitą białą kulę. Dysponując teleskopem o dużej aperturze można próbować użyć kolorowych filtrów (np. ciemno fioletowego), aby dostrzec poszczególne pasma chmur.

Obiekty? Czy miałaś na myśli obiekty układu słonecznego?

To zapewne kwestia indywidualnych preferencji. Niektórzy nie mają problemów z Dobsonami, a niektórzy ich po prostu nie trawią i tyle. Gdyby Dobson był dobry dla każdego, to nie produkowano by montaży EQ2, EQ3-2 i podobnych paralaktyków przeznaczonych do wizuala (nie do astro foto).

Rozmiar kątowy Saturna w/g CalSky to obecnie 18,5 sekundy łuku. Całkowity rozmiar M81 to 25 minut. Nawet jeśli jest widoczne jedynie jądro, będzie to obiekt znacznie, znacznie większy od Saturna. Nie szukaj na chybił trafił. Aby nie polegać na notebooku, wydrukuj sobie mapkę tej okolicy nieba i zaopatrz się w latarkę z czerwonym światłem. Ustaw teleskop na jakąś jasną gwiazdę w pobliżu poszukiwanego obiektu. Następnie wyszukując charakterystyczne asteryzmy (układy gwiazd) przesuwaj się w kierunku poszukiwanego obiektu. Jeśli go nie widać, będziesz miał pewność, że po prostu w tych warunkach/w tym sprzęcie nie jest widoczny, a nie że patrzyłeś nie tam, gdzie trzeba. Przykład: zaczynamy od h UMa. Przesuwając się w stronę M81 zauważamy charakterystyczny asteryzm - cztery stosunkowo jasne gwiazdy (od 6.15 do 7.10) tworzące prostokąt. Idziemy dalej. Po drodze mijamy trzy gwiazdy wyróżniające się jasnością w tej okolicy - HIP 48214, HIP 48460 oraz HIP 48813 pokazują nam drogę do okolic celu. Jeśli dostrzeżemy kolejny asteryzm - trzy słabe gwiazdki tworzące rozciągnięte w górę "L" to dotarliśmy do celu. M81 powinno być w polu widzenia. Oczywiście to tylko propozycja. Zachęcam do obmyślania własnych "planów nalotu".

Powinieneś dość dobrze zobaczyć planety i Księżyc. W Twoim zasięgu powinny być też jaśniejsze DS-y, w większości nie będą jednak wyglądać zbyt imponująco (ot, takie szare mgiełki). Cena jest dobra jak na teleskop z systemem GoTo, ale w porównaniu do takiej samej tuby na zwykłym montażu AZ3 jest wysoka: LINK

Dostałeś linki do trzech różnych teleskopów Newtona na montażu Dobsona tego samego producenta, różniących się wyłącznie aperturą. To chyba zrozumiałe, że ten największy jest najlepszy? Co wcale nie oznacza, że ma najlepszy stosunek możliwości do ceny. Najczęsciej spotykane problemy u zupełnych amatorów to: 1. Nierealistyczne oczekiwanie, że amatorskim teleskopem wizualnie zobaczymy to, co na najlepszych zdjęciach astro. W przypadku ekstremalnym amator ogląda zdjęcia z Hubble'a i oczekuje, że zobaczy dokładnie to samo teleskopem za 500zł. Polecam dział "szkice obserwacyjne" na tym forum i stronę http://www.asod.info aby się zorientować, co tak naprawdę widać przez teleskop. 2. Całkowity brak znajomości nieba i umiejętności odnajdywania jakichkolwiek obiektów. Wariant ekstremalny to skierowanie teleskopu w losowo wybrane miejsce na niebie i oczekiwanie, że zobaczymy nie wiadomo co. Polecam zakup jakiegoś atlasu nieba i/lub zainstalowanie sobie darmowego programu Stellarium. 3. Całkowity brak umiejętności obsługi teleskopu spowodowany nieznajomością podstawowych praw optyki. Polecam gruntowne zapoznanie się z zawartością portalu http://www.celestia.pl

Refraktor 90/800 to zasadniczo dobry wybór na początek. System GoTo - no cóż, jest to gadżet, moim zdaniem zbędny, bo ja osobiście zawsze sporo satysfakcji czerpałem z samodzielnego odnajdowania obiektów.

Lidletka ma być ponownie dostępna w lipcu. Trzeba trzymać rękę na pulsie. Przy wszystkich wadach tej lornetki, mimo wszystko stosunek możliwości do ceny jest bezkonkurencyjny. Ten Olympus na Allegro na mój gust nie ma nic wspólnego z szanowanym producentem sprzętu fotograficznego, to jakaś chińszczyzna o trudnej do określenia jakości.