WielkiAtraktor

Twoje plany co do budowy DK przypomniały mi o tym wątku. Udało się dokończyć Cassegraina? Ile waży? Jak obrazy?

Jest piękny i dla mnie byłby rozwiązaniem ostatecznym. ...tylko trzeba mieć na czym powiesić Nabywcę proszę o niezwłoczne użycie na planetach i Słońcu!

Tak, Riklaunim wspominał o tym na swojej stronie (albo na forum) kiedyś. Filtr czerwony przepuszcza też bliską podczerwień, która jest widziana mniej lub bardziej przez wszystkie piksele (bo przecieka przez kolorowe filterki bayerowskie). Wypróbowałem to tylko raz z LifeCamem (potem już miałem Chameleona), efekt dobry: Z ciekawości powtórzę z kolorową BlackFly, jak będzie okazja.

Nie da rady, tam się wszystko zmienia w ciągu paru godzin. Jest kilka filmików poklatkowych, tu np. z Voyagera: Natomiast sam pomysł nakręcenia dużej ilości materiału, by złapać planetę z każdej strony, i nałożenia tego jako teksturę na sferę w programie do grafiki 3D nie jest nowy. Też gdzieś widziałem taki filmik.

Nawet lepiej, bo względnie. Ceny są nawet o 30%-50% niższe od sklepowych. Ja sam wszystkie moje teleskopy główne pozyskałem z giełdy. Warto je śledzić, tutaj i na innych forach.

A mój najlepszy seeing dotychczas (październik 2012) wyglądał tak: http://vimeo.com/52038388

Pewnie kręcicie używając laptopów, jak ja. Jakość obrazu na nich jest taka sobie. Zauważyłem, że najlepiej ocenić mi ostrość Jowisza, gdy patrzę z nieco większej odległości (80-100 cm) i z pozycji niższej niż normalnie, żeby obraz był ciemniejszy (na panelu typu TN mamy efekt jak mocne zmniejszenie gammy). Riklaunim też wspominał o takiej metodzie. Ze Słońcem nie ma takich problemów, bo zajmuje większość ekranu i szczegóły ma bardziej kontrastowe.

E, Hubble to avikować nie musi, cyka jedną klatkę i załatwione

A mnie się podoba bardziej lewy. Fajne jest rozciągnięcie histogramu, ale głównie chodzi o zbytnie wyostrzenie prawego. W prawym na kontrastowych granicach pojawiły się jasne obwódki-artefakty: DOPISEK: Pośredni też mi się podoba:)

Oj, już nie odgrzebuj tej beznadziejnej anegdoty Nie „naukowcy obliczyli”, tylko gdzieś w latach '30 ktoś dla żartu użył pewnego uproszczonego (zlinearyzowanego) równania opisującego tzw. oscylujące profile do owadów i „wyszło mu”, że latać nie mogą. Więcej pod http://en.wikipedia.org/wiki/Bumblebee#Flight

Przypomnijmy, że Orion Optical UK ofiarowuje się zbadać za darmo dowolne lustro interferometrem, trzeba tylko wysłać na swój koszt.

Mam AZ4 na aluminiowym statywie. Zakres i stopniowość regulacji oporu mógłby być większy (ale pokrętła są wygodne). Bardzo wygodnie kręci się długim refraktorem 102/1000, znacznie mniej wygodniej Maczkiem 127 (nie miałem akurat wkręconej „rączki”). Nie używałem do planetarnych powiększeń. Bez problemu powiesiłem Maka 180 (do krajobrazu).

Nasz VAT. Świadomi są, w końcu chociażby na solarchat.natca.net udziela się ich pracownik Don Murray

Tak, to ceny netto. Mateusz, w kwestii maksymalnej prędkości itp. wyślij im po prostu precyzyjne zapytanie, sprawnie i dokładnie odpowiadają. Dostawa jest szybka; jak już pisałem, zamówiłem swoją BlackFly w czwartek, we wtorek już miałem.

Nie mogłem odpuścić tej wielkiej plamie i oto Słońce zimowe. Travel Scope 50 (mod.), Chameleon mono + UV/IR cut + Solar Continuum:

Kwestia spłaszczania się wirującej chmury jest nietrywialna, tutaj dość przystępna prezentacja (w j. ang.): http://www2.astro.psu.edu/users/alex/astro497_8.pdf W skrócie: ponieważ w materiale dysku występuje lepkość (manifestująca się w postaci turbulencji, której źródłem są niestabilności magnetyczne, grawitacyjne, konwekcyjne) oraz obowiązuje zasada zachowania momentu pędu, zachodzi proces transportu masy do rejonów centralnych (gdzie większość spada na gwiazdę) i transportu momentu pędu do rejonów zewnętrznych. Ewolucja dysku kończy się, gdy większość masy uległa akrecji na gwiazdę centralną, a większość momentu pędu pozostaje „w nieskończoności”. Szczegóły techniczne to dokładne modelowanie tych źródeł lepkości i jaki wpływ ma na to emisja ciepła z kurczących się rejonów. Np. w Układzie Słonecznym zaledwie 0,59% jego momentu pędu „zawarte jest” w Słońcu. Ponad 99% przypada na nasze odległe, gazowe olbrzymy (oczywiście chodzi głównie o ich orbitalny moment pędu).

Dokształciłem się. Okazuje się, że moje pomysłowe świecenie lampą biurkową od tyłu z ukosa na szkiełko to nic nowego i zwą to „oświetleniem skośnym” (oblique illumination). Jest pożyteczne i wydobywa czasem delikatne szczegóły struktury preparatu, które są niewidoczne przy normalnym tylnym oświetleniu („jasne pole”). Poza tym osiągnąłem już limit rozdzielczości wynikający z apertury numerycznej obiektywu (0,24), ok. 1,5 μm/px. Spróbuję dorwać obiektyw 40x/0,65.

Wyłowiłem padniętego kiełża i sfilmowałem, jak jest objadany przez pierwotniaki: http://vimeo.com/82973573 Większość z nich to prawdopodobnie pantofelki Paramecium bursaria, te kuleczki wewnątrz to zoochlorelle, symbiotyczne miniglony. Acz powinny być zielone od chlorofilu (może nie są z racji tego, że zima).

Ponownie kiełże, tym razem w kolorze i Full HD. Skala wzrasta w miarę trwania wideo, ostatnie fragmenty obiektywem mikroskopowym PZO 10x/0,24. Lepiej niż poprzednio widać pracę pompującego hemolimfę naczynia grzbietowego: http://vimeo.com/82850012

Pomyślny test PGR BlackFly 2.3 MP na dość niskim Księżycu przy kiepskim seeingu, teleskop: TravelScope 50 (mod.). AviStack 2, Registax 6: Jak już mam tę kolorową kamerę, to postanowiłem mocno nasycić, jak to się czasem dla hecy robi:

M33 jednak wyszła. Pojedyncze klatki nie były obiecujące: Ale sygnału wystarczyło. BlackFly 2.3 MP + Petri 55 mm/1.8, 242x31 s (2:21 h), DSS, FitsWork 4, RawTherapee:

Dziś bez chmur i prawdziwie ciemne tło, co widać było już na pojedynczych klatkach. Zebrałem sporo, ale to chyba kres możliwości tej kombinacji światłosiły, sprawności kwantowej i 31 s ekspozycji. Więcej światła już nie nałapię. Petri 55 mm/1,8, PGR BlackFly 2.3 MP (tryb 16-bitowy), 274x31 s (2:21 h), DSS + Fitswork + RawTherapee: