Loxley

Na podstawie kilku źródeł, w tym zdjęć z LROC zmapowałem wschodnią i zachodnią krawędź. Tu są te mapy w wątku na Astropolis: Mapu struktur leżących przy krawędzi... Myślę, że lepiej obracać te mapy w jakimś edytorze graficznym (np. PAINT) po ich zapisaniu. Tylko niestety nazwy ulegną zniekształceniu. Można też nauczyć się ich wykorzystania z obrazem inaczej zorientowanym w okularze.

To jest duży krater Einstein a mniejszy Vasco da Gama jest przed nim i trochę w dół. Mapa północno zachodniej krawędzi.

No właśnie... Od miłośnika Astronomii oczekiwaliśmy konkretów jeśli chodzi o moment wykonania zdjęcia a nie rebusów, o którą to noc chodzi, poprzedzającą zmianę czasu? Jeśli fotografowałeś 27 października o 6:22 to rozwiązanie tego rebusa jest następujące: - 22h17m

Zdjęcie tranzytu Merkurego przed Słońcem 11.11.2019r, z godziny 14:06. Zachmurzenie duże, jedynie kilka przerw miedzy chmurami ale ze złym seeingiem. Krawędź Słońca mocno falowała. Refraktor achromatyczny TS152/900 z filtrem foliowym Baader ND5.0 na obiektywie, Barlow Celestron Ultima 2x (Fekw. 1920mm), ASI290MM, Filtr Omegon Halpha 12nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert! 3 (300/1500), Registax6.

Poza tym PIPP ułożył klatki pod względem jakości i Księzyc zaczyna teraz skakać w AS!3. Autostakkert poradzi sobie z płynnym przesunięciami, ale jak obiekt skacze o kilkaset pikseli to żaden cudowny program nie poradzi sobie.

A mnie wygląda to na nieprawidłowe wyrównanie przez PIPP. Widać to po położeniu Księżyca w kadrze w pierwszym poście i wielkości kadru złożonego. Zielone kreski mówią, że taka odległość przemierzają punkty wyrównywania. Wywal to wyrównanie przez PIPP i pozwól, aby to AS!3 wszystko wyrównał. Nie używaj funkcji expand tylko crop. Wybierz obszar estymacji z środkiem na bardzo wyraźnej strukturze. Użyj tylko kilkuset najlepszych klatek do stacka. Patrząc na wykres jakości materiału, wybrałbym jakieś 200-250 klatek. Zmniejsz wyostrzenie staka do wartości około 50%. Powinno być OK.

Dzięki. Wszystko jest za nisko i snuje się tuż nad dachami. Jowisza i Saturna fotografowałem tylko raz.

Księżyc 3 dni i 12 godzin po nowiu, 31 października 2019r, pół godziny po największym zbliżeniu do Jowisza, na jasnym niebie, 10-20 minut po zachodzie Słońca. Zjawisko miało miejsce około 10o nad południowym horyzontem. Refraktor achromatyczny TS152/900, ASI290MM, Filtr Omegon Halpha 12nm, EQ-ATM, FireCapture v2,6, Autostakkert!3 (300/2000), Registax6, Microsoft ICE.

Dziękuję, ryszardo. Przygotowałem się do tej sesji i bardzo chciałem, żeby warunki sprzyjały. Niestety, nie mam ostatnio do nich szczęścia. Zdjęcia wyszły zbyt miękkie.

Księżyc 10 godzin przed trzecią kwadrą, nad ranem 21 października 2019r na wysokości 57 stopni nad horyzontem. Wilgotne powietrze, mglisto, halo wokół Księżyca. Obraz falujący, zmienny. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x ( Fekw. 2270mm), ASI290MM, Filtry Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (400/2000), Registax6. Panorama struktur centralnego południka - Ptolemaeus, Alphonsus, Arzachel, Thebit, Purbach, Deslandres, Pitatus i Rupes Recta. Wschodnie granice Mare Imbrium - Apeniny, Alpy, Eratosthenes, Archimedes, Plato. Clavius, Maginus, Longomontanus, Tycho, Deslandres.

Jakaś taka odstająca od standardowych obrazów... Może za mało materiału? Jeszcze ze dwa lata i będzie miód, ale teraz to jeszcze nie to... Szacun!

17 październik 2019r. Księżyc 4 dni po pełni na wysokości 30° nad horyzontem. Warunki niekorzystne - obraz drżący, zmienny. Refraktor achromatyczny TS152/900, Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-2270mm), ASI290MM, Baader Halpha 35 nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (400/2000), Registax6.

Mare Nubium to w istocie jest Mare Humorum. Kilka nazw jest "niedokładnych". Nie wiem, czy pisałeś z pamięci i stąd te niedokładności? Jeśli twój post ma być pomocą dla innych, to warto poprawić.

Domyślam się, że pytanie jest do mnie? (Wątek jest lemarc'a). Kiedy obserwuję wizualnie MAKiem 150/1800 to zwykle stosuję okular 10mm, czyli powiększenie 180x. Nie ciągnie mnie do większych powiększeń. Czasem okular 18mm (100x) jest wystarczający. Ze względu na jasność obrazu, dla 6" teleskopu najbardziej mi odpowiada powiększenie 120 -150x. Achromatem TS152/900 nie obserwuję wizualnie. To sprzęt skonfigurowany wyłącznie do zdjęć Księżyca.

Tak, właśnie w tej kolejności. :-) Bardzo mi miło. Dziękuję. :-)

To jest wewnętrzny pierścień nazywany inner Rook, będący częścią pasma Montes Rook. Jest jeszcze outer Rook widoczny poniżej ciemnego obszaru. Jeszcze niżej znajduje się Montes Cordillera. Mapy struktur przy zachodniej krawędzi Księżyca.

Księżyc 1 dzień po III kwadrze, 23 września 2019r, na wysokości 50o nad horyzontem, w słabych warunkach, przy temperaturze powietrza 9oC. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (Fekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2.6, Autostakkert!3 (400/2000), Registax6. Lekkie halo wokół Księżyca ale gwiazdy jak diamenty. Zimowe niebo rozlało się na południu - tyleż piękne, co niosące chłód. Gdzież te cudne ciepłe noce sierpniowe - wspominałem. Wypełniony czernią Kopernik. Rozsiane wokół kopuły magmowe - regularne lub z zapadliskami na środku. Gassendi i po środku Montes Riphaeus (Ural). Kilka małych kraterów z jasnym halo. Zmarszczki i jasne wyspy. Północna i południowa część księżycowego rogalika. Na południu piękny, rozległy i wyraźny Bailly. Zapowiadane bardzo dobre warunki w rzeczywistości okazały się przeciętne i to tylko około godziny piątej. Z czasem zaczęły się pogarszać, obraz falował i tracił ostrość.

Księżyc w III kwadrze, 22 września 2019r, na wysokości ponad 50o nad horyzontem, w dobrych warunkach, przy temperaturze powietrza 10oC. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (Fekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2.6, Autostakkert!3 (400/2000), Registax6, Microsoft ICE. Czyste niebo, gwiazd roje mimo jasnego Księżyca, cienie kładące się na wystrzyżony trawnik. Ponad migotliwością gwiazd Oriona w czarne niebo wczepiona czysta połowa Srebrnego Globu - jak obietnica. Ładniejsza w naturze niż na ekranie laptopa. Majestatyczna południowa część. Miesiąc temu Clavius miał tylko resztki światła. Dzisiaj tonął w blasku, cienie mając tylko od zachodu i od wschodu. Za to Tycho cały był wypełniony czernią. Pionowo zawieszony trójkątny kształt, w kontrastach czerni, działa na wyobraźnię i chyba nigdy mi się nie znudzi. Cieniejące w kierunku krawędzi owale kraterów informują, że patrzy się na bryłę, a nie na płaski przedmiot z ornamentem kolistych figur. To zdjęcie to mozaika dwóch kadrów. Splendor Sinus Iridum połączony z urokliwymi cieniami w kraterze Plato. Zachodnia libracja ponad 7o pomogła w obrazowaniu Mare Orientale. Wzrok sięga do wnętrza tego basenu pozwalając dojrzeć zarys krateru Maunder i ciemne połacie bazaltu na jeziorach wiosny i jesieni. Na krawędzi odznaczają się granie pierścieniowych gór.

Refraktor achromatyczny TS152/900, ASI290MM, filtr Omegon Halpha 12nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6, Microsoft ICE. Stary Księżyc 3 dni i 8 godzin przed nowiem, na wysokości 25 stopni, z dużą zachodnią libracją (W-6.2o), 27 sierpnia 2019r. Bardzo dobre warunki. Bardzo cienki rogalik Starego Księżyca 2 dni i 8 godzin przed nowiem, na wysokości 19 stopni, 28 sierpnia 2019r. Niestety, turbulencje powietrza bardzo pogarszały obraz. Zdjęcie Księżyca w tym wieku samo w sobie nie jest czymś wyjątkowym. Jednak dobre obrazowanie powierzchni Srebrnego Globu gdy ten znajduje się nisko, już jest. Chociaż jakość obrazu nie dorównuje tej z poprzednich dni, to w moim subiektywnym odczuciu uzyskałem obraz, na którym widać bardzo dużo detali. Nawet struktury leżące blisko krawędzi są dość dobrze widoczne. Mam na myśli południowy róg z kraterami Bailly i Hausen, na północy zaś, kompleks: Xenophanes-Cleostratus-Boole. Ten obraz, to dobre trofeum a taki zestaw fotograficzny właśnie miał służyć do uwieczniania bardzo późnych lub wczesnych faz Księżyca. To moje nowe "poletko doświadczalne upraw" na lata.

Lunarne iglice przed świtem - sierpień 2019r Synteza i epilog kilkudniowego maratonu fotograficznego. Zestawienie obejmuje zdjęcia z czterech sierpniowych poranków: 25.08.2019r - Księżyc w wieku 5 dni i 9 godzin do nowiu (1dzień i 11 godzin po III kwadrze), 26.08.2019r - Księżyc w wieku 4 dni i 9 godzin do nowiu (2 dni i 11 godzin po III kwadrze), 27.08.2019r - Księżyc w wieku 3 dni i 8 godzin do nowiu, 28.08.2019r - Księżyc w wieku 2 dni i 8 godzin do nowiu. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6, Microsoft ICE. Zestawienie oryginalnych zdjęć zostało przeskalowane do F ekw. 1800mm. Z dnia na dzień malała niekorzystna libracja dla południowego bieguna i malała, ciągle duża libracja zachodnia. Można to zauważyć w zmieniającej się odległości struktur od krawędzi. Jeśli przyjrzeć się szczegółom, to nasuwają się dwie refleksje. Pierwsza dotyczy krateru Wargentin, którego charakterystyczne oblicze zmienia się bardzo widowiskowo. I druga dotycząca rozległego krateru Bailly, dla którego to zestawienie stanowi doskonałą okazję do śledzenia przez cztery noce zmian w wyglądzie jego wnętrza. Oczywiście to zestawienie jest przede wszystkim manifestacją mojej fascynacji smukłymi fazami Księżyca, szczególnie cieniejącymi z każdym dniem końcami rogalika, które, jak pamiętacie, nazywam - lunarnymi iglicami i porównuję je do pazurów drapieżników. W te dni, ostre atrybuty nocnego nieba nie raniły! Zatrzymam w pamięci zabawę z "drapieżnikiem", który był tak przyjemny, że mógłbym posadzić go na kolana i głaskać, głaskać, głaskać... aż do jego zaniku. Kompozycja z trzech kadrów, która trochę lepiej wygląda (tak mi się przynajmniej wydaje).

Księżyc 2 dni i 11 godzin po trzeciej kwadrze, 26 sierpnia 2019r, na wysokości 30°, w bardzo dobrych warunkach widoczności. Duża korzystna libracja dla zachodniej krawędzi (W-7°). Od tej fazy cienki rogal Księżyca zyskuje bardzo na swoim wyglądzie. Rozsmakowałem się w mnogości widocznych struktur. Achromatyczny Refraktor TS 152/900, ASI290MM, Omegon Halpha 12nm, EQ-ATM, FireCapture v2.6, Autostakket!3 (350/2000), Registax6, Microsoft ICE.

Księżyc 3 dni i 11 godzin po trzeciej kwadrze - 3 dni i 8 godzin przed nowiem, 27 sierpnia 2019r. Lekka mglistość rozlała się po niebie. Puchowe pasma otoczyły Księżyc, a on kołysał się pośród nich jak łódź na jeziorze. Gdy już zaczynało świtać, pióra z nieba, czy to wtopiły się w błękitniejące niebo, czy rozpłynęły się, zniknęły i aż do wschodu Słońca nad głową rozpościerało się przecudnie krystaliczne sklepienie. Jeśli pragnę czerni z jaśniejącym Księżycem, bo nie muszę martwić się o właściwe kontrasty, o tyle późna faza Staruszka na jeszcze bladym błękicie może mnie oczarować i zatrzymać w cichym zachwycie. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6, Microsoft ICE. Duża mozaika (z trzech paneli) południowej części księżycowego rogala, gdzie jeszcze Schickard i Bailly są najwyraźniejsze. Cieniejąc, iglica zatraca światło i tylko sam brzeg zachowuje resztki blasku. Tworząc tę mozaikę, w myśli, jak klamrą, spinałem pewien projekt, którym później się podzielę z Wami. Przy korzystnej zachodniej libracji błędem byłoby nie zerknąć na obszar przy krawędzi, gdzie leży Mare Orientale. Widoczna duża ilość charakterystycznych formacji - pierścieni, jezior, grzbietów na krawędzi, kraterów w obrębie basenu i jego okolicy. Wnętrze wyraźnie się odcina od górzystych pasm - gładkie, szare, jakby trochę zamglone ale dające patrzącemu na nie pewność, że to bazaltowa tafla Morza Wschodniego. Zachodni brzeg z kraterami: Grimaldi, Hevelius i Cavalerius, za nimi: Riccioli, Hedin i Olbers. Za Olbersem, schowany i jakby przygaszony krater Glushko - sprawca wspaniałych jasnych pióropuszy i pasm na Oceanie Burz. Dalej niewielkie: Cardanus i Krafft i zarys starego, rozległego Eddingtona. Na dole zdjęcia, Reiner Gamma koło krateru Reiner i wzgórza Marius Hills, w które "zaplątał się" ogon tej eterycznej i tajemniczej formacji, przypominającej kometę lub kijankę. Północna iglica z wyraźnym Pythagorasem, a obok, już zalany w połowie czernią Anaximander i równie zacieniony Carpenter. Kadr pokazuje tę część księżycowego rogala jako posępną i melancholijną krainę, której splendor już przeminął. Dziękuję wszystkim za wytrwałe asystowanie mi w tym maratonie fotograficznym. W podobnych warunkach (temperatura, stabilność i ostrość obrazu) mógłbym fotografować jeszcze dłużej. Kolejny dzień, choć byłem świadomy wyzwania związanego z wysokością Księżyca nad horyzontem, przyniósł niestety gorszą jakość powietrza. Pozdrawiam i do następnego razu.

Panowie, bardzo mi miło i dziękuję. Jeśli nie macie jeszcze dość, to wkrótce wstawię ostatnią porcję zdjęć z wielodniowego nocnego maratonu.

W dalekiej perspektywie chciałbym wykorzystać Newtona 12-14 cali w konfiguracji typowo planetarnej. Kusi mnie skala 4-5 metrów, czyli dwukrotnie większa od tej, którą mam. To nawet naturalne, bo w ciągu 2-3 lat fotograficzne wyeksploatuję Księżyc. Jestem wdzięczny za słowa, którymi wspierasz mnie. Pozdrawiam.

Nie mam własnej strony, ale jeśli chciałbyś obejrzeć większą ilość wybranych zdjęć, to zapraszam na Astrobin, do galerii na moim koncie: https://www.astrobin.com/users/Loxley/ Bardzo dziękuję za życzliwe, miłe i motywujące słowa. -Jurek