Loxley

Jowisz 25.07.2020r o godzinie 23.09. Słabe warunki, obraz zmienny, drżący. Czas ekspozycji 25 ms też dobrze nie wróży osiągnięciu dobrych rezultatów dla króla planet. Tranzyt WCP i spodziewany po północy tranzyt Callisto (zachmurzenie nie pozwoliło mi na jego rejestrację) zachęciły mnie do wykonania sesji zdjęciowej. Planeta bez kolorów traci jednak na atrakcyjności. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (400/2000), Registax6.

Ciągle jeszcze młody Księżyc 5 dni i 1 godzinę po nowiu, 25 lipca 2020r, o godzinie 21.25 na wysokości 16o nad południowo zachodnim horyzontem. Słabe warunki widoczności, obraz pływający i drżący, niebo klarowne, ciepło 20oC. W tych dalekich od doskonałości warunkach obraz w ognisku głównym refraktora TS152/900 wydawał się być jedyną nagrodą tego obserwacyjnego wieczora. Portal pogodowy Meteo Blue zapowiadał bardzo dobry seeing, jednak rzeczywistość nie była tak piękna. Tę fazę Księżyca nazywam nektaryjską. Morze Nektaru i Theophilus, Cyrillus i Catharina zaspokajają mój apetyt na estetykę. Do tego ciekawie wyrzeźbiona Sinus Asperitatis na północ od TCC i jasna smuga Rupes Altaii oraz część plastra miodu na południu nie dają odpocząć oczom od przepychu. Wspaniale prezentuje się struktura Janssen i Vallis Rheita, również południowy kraniec sierpa z kraterem Bussingault są urokliwe. Langrenus, Petavius i Humboldt nadal są dobrze widoczne, też piękne jest rozjaśnione Mare Crisium i wschodnie morza. Akcenty na północy: Posidonius, Burg, Hercules, Atlas i Endymion zwracają uwagę na siebie. Refraktor achromatyczny TS152/900, ASI290MM, Filtr Omegon Halpha 12nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (400/2000), Registax6, Microsoft ICE.

Bardzo proszę, możesz wykorzystać.

Wenus - 25 lipca 2020r o godzinie 04.24, na wysokości 21°. Słabe warunki widoczności (obraz zmienny), ciepło, 17oC, wietrznie. Rozmiar kątowy planety na niebie wynosi już poniżej 30". Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (Fekw. 2200mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (1000/5000), Registax6, Drizzle 150%. Zaktualizowałem zestawienie faz Wenus od początku moich obserwacji - osiem obserwacji przed złączeniem dolnym ze Słońcem i 5 po koniunkcji.

Mars 25 lipca 2020r, o godzinie 04.17, na wysokości 39o w słabych warunkach (zupełnie nietrafiona prognoza seeingu na MB). Wietrznie, średnia wilgotność, 17oC. Obraz planety zmieniał się bardzo szybko. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2200mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (1000/5000), Registax6, Drizzle 150%. Opis wg CalSky.

Mój ekstremalny, rekordowo młody Księżyc 2 dni i 1 godzinę po nowiu, 22 lipca 2020r, o godzinie 20.46 na wysokości 12o nad zachodnim horyzontem. Dobre warunki widoczności, obraz dość stabilny, niebo klarowne. Poprzedni rekord dotyczył młodego Księżyca starszego o 7 godzin . Cóż to za rekord, ktoś powie. Jeśli założonym z góry kryterium jest uzyskanie obrazu, który pokazuje drobne szczegóły na tarczy satelity zanurzonego jeszcze w blasku dnia i zdążającego dość szybko w kierunku horyzontu, to tak - takie ekstremalnie położenie obiektu sprawia trudność w fotografowaniu. Nie ustrzegłem się i tym razem wielu mankamentów i musiałem trochę kombinować przy opracowaniu materiału ale mozaikę cienkiego księżycowego rogalika złożoną z trzech paneli uznaję za godną uwagi. Jeśli widzę struktury wewnątrz przykrawędziowego Humboldta, jeśli podziwiam korony Langrenusa, Vandelinusa i Petaviusa na terminatorze, jeśli dostrzegam stożki cieni w basenie Mare Crisium, jeśli na południowej iglicy wyraźnie odznaczają się kratery: Helmholtz i Neumayer a na przeciwległym krańcu dostrzegam m.in.: Hahna, Berosusa i Mercuriusa i jeśli szereg małych kraterów widać na całej powierzchni od terminatora po krawędź Srebrnego Globu, to czyż mógłbym sobie życzyć jeszcze bardziej wyraźnego obrazu? Libracja nie była korzystna dla wschodniego brzegu (W -3.4o), dlatego umknęły obserwacji struktury położone głębiej za krawędzią. Refraktor achromatyczny TS152/900, ASI290MM, Filtr Omegon Halpha 12nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (400/2000), Registax6, Microsoft ICE. Dwa dni i jedną godzinę - powtórzyć chcę to jeszcze raz z przyjemnością i satysfakcją - mój nowy rekord.

Wenus - 22 lipca 2020r o godzinie 04.28, na wysokości 21°. Słabe warunki widoczności, dużo chmur. Mała wilgotność, ciepło, 15oC, bezwietrznie. Rozmiar kątowy planety na niebie wynosi 31". Wenus jest oddalona od Słońca o ponad 43o. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (Fekw. 2200mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (1000/5000), Registax6, Drizzle 150%. Kolejny przyczynek do zestawienia faz Wenus od początku moich obserwacji. Dla zachowania finalnej symetrii postaram się o jeszcze trzy, może cztery sesje fotograficzne.

Mars 22 lipca 2020r, o godzinie 04.05, w słabych warunkach na wysokości 37o. Mała wilgotność, bezwietrznie, 15oC. Planeta fotografowana w małych oknach między chmurami. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (Fekw. 2200mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (2000/5000), Registax6, Drizzle 150%. Opis wg CalSky. Zestawienie obrazów Marsa z trzech sesji fotograficznych. Bardzo ładnie widać różnice, które odpowiadają około 4 godzinom przesunięcia. Planeta obraca się z lewej strony na prawo, ale oczywiście zmiana położenia struktur na tarczy odbywa się przeciwnie, czyli z prawej na lewo (patrząc chronologicznie na obrazy planety: 15 - 17 - 22 lipca)

Saturn 17.07.2020r o godzinie 00.46 w słabych warunkach, choć przejrzystość powietrza była bardzo dobra. Przy fotografii wąskopasmowej musiałem ustawiać czasy ekspozycji 50ms. W takich warunkach uzyskać ostry obraz jest niemożliwością. I tak wyszło dość znośnie ale powtórki tym zestawem chyba nie będzie. Muszę przesiąść się na MAKa. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (1000/3000), Registax6.

Księżyc 3 dni i 15 godzin przed nowiem, 17 lipca 2020r o godzinie 03.50, na wysokości 18o nad horyzontem w słabych warunkach seeingowych. Aldebaran, Wenus i nad nimi Księżyc tworzyły niezwykły trójkąt równoboczny o boku około 3 stopni. Refraktor achromatyczny TS152/900, ASI290MM, Filtr Omegon Halpha 12nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (300/2000), Registax6, Microsoft ICE.

Mars 17 lipca 2020r, o godzinie 03.11, w słabych warunkach na wysokości 30o. Duża wilgotność, bezwietrznie, niebo klarowne, 13oC. Sesja wypadła o godzinę wcześniej niż 2 dni temu. To było zamierzone, ponieważ zależało mi na porównaniu wyglądu planety. Bardzo ładnie widać różnice, choć to tylko 1 godzina przesunięcia. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (Fekw. 2200mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (2000/5000), Registax6, Drizzle 150%. Opis wg CalSky. Zestawienie wyglądu Marsa z grafiką symulacji z CalSky. Porównanie obrazów planety rejestrowanych w odstępie dwóch dni z przesunięciem czasowym 1 godziny.

Nie polskie ale też dobre do porównań. Z Astrobin - Luc Cathala używający teleskopu 60cm. https://www.astrobin.com/full/bkurrr/0/?nc=user

Księżyc 2 dni i 2 godziny po trzeciej kwadrze, 15 lipca 2020r. od godziny 04.15, na wysokości około 30 stopni, w dobrych warunkach widoczności. Wilgotno, bezwietrznie, 14oC czyli jak na klimat tego lata - ciepło. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (400/2000), Registax6, Microsoft ICE. Panorama północnego krańca rogala do Zatoki Tęcz. Cieniejący sierp "otwiera się" na północy na subtelne podkreślenia cieni. Elipsy kraterów zyskują głębię - trzeci wymiar. Wzmaga się wrażenie chropowatości i wyrazistości. Budowanie mozaiki poszerzającej widok jest bardzo wskazane. Monumentalizm działa na wyobraźnię, powstają dodatkowe punkty odniesienia - wpływamy, jakby za sprawą optyki do zdjęć przestrzennych w IMAX, nad zawieszony w czarnej przestrzeni glob. Tak ja to widzę, jakbym chciał ujrzeć przesuwającą się w dole powierzchnię naszego satelity sztucznymi oczyma kamer orbitera LRO. Wyrzeźbiony Pythagoras. Philolaus osadzony w innym starym kraterze. Duży krater Hermite leżący prawie na końcu iglicy, wyznaczający lokalizację północnego bieguna Księżyca (w odległości połowy jego średnicy i na takiej samej wysokości co jego środek). Panorama od południowego krańca sierpa do krateru Schickard. Podobne wrażenia przestrzeni wzmaganej ogromem bryły zawieszonej nad głową. Zaglądamy za krawędź, gdzie "sprasowany" krater Bailly informuje o niekorzystnej dla tego miejsca libracji. Dwa kadry z Gassendim. Jeden sięgający do Montes Riphaeus i pokazujący pofalowaną magmę Oceanu Burz i drugi obejmujący basen Morza Wilgoci i charakterystyczne bruzdy Hippalus Rille. Świetlne macki krateru Kepler, tak samo niezwykłe jak eteryczna formacja na zachodzie - Reiner Gamma. Na wschodzie koło kraterów Milichius i Hortensius widać zespoły kopuł magmowych. Dwa dni pod rząd pogody potrafi przyprawić o zawrót głowy. Wybaczcie mi zatem nadmiar liryzmu i metafor będący skutkiem nagromadzonych emocji.

Bardzo motywujący wpis...

Dodałem do swojego postu grafikę z Symulatora widoku powierzchni planet od NASA Ona jednoznacznie pokazuje ten łuk struktur przy krawędzi Marsa. Zatem zdjęcie nie jest obarczone zbyt duża ilością artefaktów i dość dobrze oddaje rzeczywisty widok.

Tak. Na głównej wybierasz: PLANETS----MARS-------APPARENT VIEW... Małą mapkę można powiększyć i po najechaniu kursorem wyświetlane są nazwy. Nie jest to szczegółowe ale pozwala na ogólną orientację.

Przy krawędzi ułożył się ciąg łukowatych ciemnych formacji. Kiedy jednak południowa część ma realne odpowiedniki, to być może na północnej części łuku uwypukliły się jakieś artefakty. Nie mam więc pewności, czy ten łuk w całości traktować jako realną formację. Może uda mi się powtórzyć sesję w najbliższym czasie i warunki będą jeszcze lepsze, to porównamy. Liczę także na zdjęcia innych obserwatorów. Pozdrawiam.

Mars 15 lipca 2020r, o godzinie 04.03, w dobrych warunkach na wysokości 35o. Duża wilgotność, bezwietrznie, niebo klarowne lekko rozjaśnione. Straszne maleństwo - średnica kątowa niecałe 13" ale udało mi się po bardzo długiej przerwie sfotografować planetę, rejestrując przy tym szereg wyróżniających się obszarów powierzchni. W październiku Mars będzie prawie dwukrotnie większy (22.34"), stąd dzisiejsza sesja była tylko próbą. W kilku następnych ocenię wpływ warunków seeingowych. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (Fekw. 2200mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (2000/5000), Registax6, Drizzle 150%. Opis widocznych na powierzchni Marsa formacji wg CalSky. Taki widok Marsa wygenerujemy w Symulator widoku planet Dobrze pokrywa się ze zdjęciem i chyba rozstrzyga kwestię istnienia rzeczywistego łuku.

Księżyc 1 dzień i 2 godziny po trzeciej kwadrze, 14 lipca 2020r w chłodny poranek przepełniony wilgocią. Bezwietrznie, niebo klarowne. Bardzo dobre warunki. Obraz stabilny. Przy okazji fotografowania Wenus uchwyciłem kilka kadrów Księżyca. Wreszcie dobrej jakości obrazy powierzchni naszego satelity. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-2270mm), ASI290MM, Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture v2,6, Autostakkert!3 (400/2000), Registax6. Miło patrzeć na okolice bieguna południowego i kratery: Schiller, Longomontanus oraz mocno zacieniony Clavius i Blancanus. Przy niekorzystnej libracji wiele znanych kraterów zbliżyło się do południowej krawędzi (Bailly, Klaproth, Casatus). Okolice krateru Fra Mauro (ciekawe cienie), Montes Riphaeus i Mare Cognitum. Wyrazisty Kopernik, Karpaty i Reinhold. Jak zawsze urocza Sinus Iridum, Montes Jura, Montes Recti i Mare Frigoris oraz kopuły Gruithuisen. Monumentalna północna część księżycowego sierpa. Pythagoras, Philolaus, Mare Frigoris. Korzystna libracja dla tego rejonu.

Wenus - 14 lipca 2020r o godzinie 04.37, na wysokości 20°. Dobre warunki widoczności. Sesja kilka minut przed wschodem Słońca. Planeta ma rozmiar kątowy na niebie 35" i jest oddalona od Słońca o 41o. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (Fekw. 2200mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (1000/5000), Registax6, Drizzle 150%. Kolejny przyczynek do zestawienia faz Wenus od początku moich obserwacji.

Wenus - 1 lipca 2020r o godzinie 05.00, na wysokości 19°. Słabe warunki widoczności. Sesja 30 minut po wschodzie Słońca. Planeta ma rozmiar kątowy na niebie 43" i już oddalona jest od Słońca o 34o. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (Fekw. 2200mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (1000/5000), Registax6, Drizzle 150%. Zestawienie faz Wenus od początku moich obserwacji. Pochlebia mi myśl, że powstający ciąg faz planety po koniunkcji nie ma kontrpropozycji od innych obserwatorów.

Wenus - 23 czerwca 2020r o godzinie 05.09, na wysokości 16°, w słabych warunkach widoczności. Sesja 40 minut po wschodzie Słońca. Planeta ma rozmiar kątowy na niebie 48.73" i oddaliła się już od Słońca na odległość 27o. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (Fekw. 2200mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3 (1000/5000), Registax6, Drizzle 150%. Zestawienie faz Wenus od początku moich obserwacji. Mam nadzieję, że starczy mi zapału do dalszych obserwacji planety.

Teraz wiadomo, kto cały czas myślał pozytywnie i doczekał nagrody. Leszek, gratuluję! Pięknie to wygląda.

No to zaczynamy fotografować fazy Wenus w elongacji zachodniej. Cienki sierp Wenus 11 dni i 9 godzin po złączeniu dolnym ze Słońcem, 15 czerwca 2020r o godzinie 5.35, na wysokości 16°, w powodzi jasności dziennego nieba. Planeta ma 54,10" i podąża w odległości 17° przed Słońcem. Jasne niebo to nie problem gdy się ma do dyspozycji "aktywne sterowanie ekranem przeciwsłonecznym", czyli rozstawną drabinkę z przykręconą płytą pilśniową. Piękne chwile ciepłego poranka, gdy rozbudzone oczy traktują kolory świtania nieco abstrakcyjnie. Przez godzinę mogłem chłonąć zjawiska budzącego się dnia a potem była udana sesja fotograficzna z siostrzaną planetą jako Gwiazdą Poranną Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (ekwiwalentnie F-2200mm), ASI290MM, Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture v2,6, Autostakkert!3 (1000/5000), Registax6, Drizzle 150%. I kontynuacja zestawienia faz Wenus od początku moich obserwacji.

Żeby pozbyć się chromatyzmu. Trzeba odnieść się do tego co masz a więc reflektor i lustrzanka. Można bez filtra czyli wykorzystując całe spektrum światła. Można użyć filtrów: czerwonego lub podczerwonego dla zdjęć czarno białych, żeby pozbyć się niekorzystnych fluktuacji obrazu. Można użyć filtra słonecznego Baadera Solar Continuum koniecznie z filtrem UV/IR-cut. Ostrzenie musi odbywać się na powiększonym obrazie.