Gość na chwilę

Efektu można tez uniknąć stosując zwykłe darki do materiału. Ja to stosuje bardzo często z kamerą STL i Atik dla NB. Mocny stretch Bez: Z:

Na 99% odlew jest ze ZnAlu czyi tzw. szajsmetalu. Tego się nie spawa.

Przekonałeś mnie. Ta linia graniczna jest wyraźnie widoczna w prawo od VdB. W wolnej chwili skoryguję.

Owszem, ogląda się tak fotki jak na pierwszy rzut oka widać jakiś feler.

Według mnie jest o wiele lepiej. Przyjemniej się to ogląda. Oko ludzkie i mózg niestety paskudne są i jak oglądasz taki obrazek ( ten bez poprawek) to widzą tylko tą ostra mgławicę. Ja to nazywam "efektem dziurki od klucza". Możliwości techniczne kamer ( i rozdzielczości setupów) pozwalają na takie ostrzenie, ale naprawdę nie wygląda to naturalnie. To zresztą już kolejny obrazek w ostatnich tygodniach który pozwoliłem sobie opatrzyć takim komentarzem. Przesada nie zawsze jest kumplem jakości

Masz rację, być może przegapiłem. Ale zwróć uwagę na taki fragment opisu " Pyłowy obłok refleksyjny pokrywa bogate pole gwiazdowe Drogi Mlecznej i wygląda jak bladoniebieska mgła o wyraźnie określonych granicach. " To opis Thomasa V.Davisa dotyczący tego obszaru. Nie sądzisz że to może robić ten zafarb?

Przecież kolega napisał że to nie jest obrazek finalny?

De gustibus non est disputandum ...

Strasznie przeostrzone. Nienaturalnie to wyglada.

A dlaczego w PSie? Nie masz Pixa?

My tu mamy swojego bastarda

Tak, ten.

Tym razem wybrałem się w ten obszar z nieco inną bronią, na szeroko - FSQ 106 i STL 11000. Trochę tak dla odreagowania piekielnych obróbek pojedynczych obiektów z katalogu Sharplessa i Westerhouta ledwo co prześwitujących przez pyły Wielkiej Szczeliny Drogi Mlecznej. Po prawej widoczny jeden z nich: Płonąca Czaszka Sh2-68. Ten gigantyczny obłok pyłu zawiera wiele mgławic refleksyjnych, z których jedna to Van den Berg 123. Jest to niebieska mgławica refleksyjna na środku tego zdjęcia. Pyłowy obłok refleksyjny pokrywa bogate pole gwiazdowe Drogi Mlecznej i wygląda jak bladoniebieska mgła o wyraźnie określonych granicach. Dodatkowo chciałem Wam pokazać ten obszar w podczerwieni żeby uprzytomnić ile tam siedzi różnych obiektów , niewidocznych w pasmie widzialnym dla człowieka. Warto popatrzeć tutaj. Jest to " namacalny" dowód że w fotografii DSO nie bardzo można wykorzystywać zdjęcie w podczerwieni jako luminancję zupełnie inaczej niż w fotografii planetarnej. Setup: FSQ 106N, SBIG STL 11000 na Takahashi EM-11Z. Filtry Baader. L: 24x600,RGB: 12x600 na kanał. Brok nad Bugiem, Bortle 3. W opisie jest kilka bonusów - na czerwono

Tak, ja tam bywałem w latach 1971-73

Przy okazji warto przelecieć ten katalog- jedyny znany mi katalog obiektów w IFN.

Też gdzieś tam się krótko w dostrzegalni kręciłem. Muszę poszukać danych z obserwacji Plejad przez Księżyc.

Taka ciekawostka - ta fala uderzeniowa jest całkiem dobrze widoczna w Ha na setkach zdjęć. No tyle że nikt nie odgadł natury tego fenomenu i dopiero po badaniach radiowych zaczęli szukać w innych pasmach.

Wymiatasz. 16 cali to jednak kawał szkła

Cygnus X-1 jest dobrze zbadanym źródłem promieniowania rentgenowskiego; taki pierwszy znany jako pochodzący z czarnej dziury. To jaśniejsza z dwóch gwiazd w centrum obrazu. Należy do układu podwójnego o dużej masie odległego o około 6100 lat świetlnych w gwiazdozbiorze Łabędzia i zawiera niebieskiego nadolbrzyma krążącego wokół czarnej dziury. Para relatywistycznych dżetów emituje strumienie energii prostopadle do dysku akrecyjnego czarnej dziury. Strumienie te wytwarzają falę radiacyjną poruszając się z prędkością >100 km/s. Zakrzywiona struktura uderzeniowa pokazana na zdjęciu jest wynikiem interakcji tego dżeta z gęstym ośrodkiem międzygwiazdowym. Nie jest to mgławica planetarna ani pozostałość po supernowej. Naukowcy zmierzyli rozbłyski rentgenowskie występujące w skali czasowej ułamka sekundy, co, jak twierdzą, jest zgodne z teorią - ślad radiowy materii wpadającej do czarnej dziury. Po lewej stronie widoczny fragment mgławicy Tulipan Sh2-101. Niestety nie ma tam jakiś wyraźnych włókien, jest to takie trochę mydlane pomimo tylu godzin rejestracji Oprócz opisu pokazuje też schematyczny rysunek fali uderzeniowej i dżetów. Setup: FS 128, Atik One 6.0 na ASA DDM 60. Filtry: Baader LRGB, Baader OIII 8.5 nm, Astronomik ASHA 6 nm. RGB: po 25 x300 sekund na kanał, L: 40 x300 . Ha: 12x1200 sekund, OIII: 52x1200 sekund bin2.

To pewnie ten dual narrowband, już z kimś na ten temat rozmawiałem. Zniekształca kolorystykę gwiazd w dość mało przewidywalny sposób.

"Ja fotografuję w miejscu gdzie nie będzie żadnego światła oprócz gwiazd." Po pierwsze nie ma takich miejsc, po drugie odblaski tworzą same gwiazdy. Jak poszukam to Ci pokażę jakie odblaski generuje optyka mojego Veloce RH200 od gwiazd POZA polem widzenia kamery.

Najlepsza jest czysta szyba Romek, piszemy tu o zastosowaniach astro. W "normalnej" fotografii ilość światła użytecznego znacznie przekracza wartości odbić - według mnie oczywiście.

Moim zdaniem, do prawidłowej pracy filtra ( w sensie bez obić, z właściwym wykorzystaniem możliwości jego warstw przeciwodblaskowych) przez filtr powinna przechodzić wyłącznie wiązka światła " roboczego" . Każde boczne oświetlenie jest nie pożądane.

Bałbym się nadmiernych odbić. Mam wrażenie że prawdopodobieństwo refleksów i odbić bocznych świateł na tak zamocowanym filtrze jest znacznie większe niż w standardowych rozwiązaniach.