Obiekt tygodnia 17.10.2016: MELOTTE 20, błękitne córy Perseusza

17 Października 2016

MELOTTE 20, BŁĘKITNE CÓRY PERSEUSZA

Melotte 20, inaczej zwana Collinder 39 lub po prostu Gromadą Alfa Persei, to piękna, choć mniej słynna od Plejad gromada otwarta gwiazd. Jest to luźny układ powiązany wzajemnymi siłami grawitacji, znajdujący się blisko 580 lat świetlnych od Ziemi. Zawiera w dużej mierze błękitne, gorące gwiazdy typu widmowego B, należące do ciągu głównego. Tym większe wrażenie sprawia zatopiony pośród nich żółto-biały nadolbrzym, Mirfak, który również zalicza się do gromady Melotte 20. Co ciekawe, układ zawiera również sporo brązowych karłów.

Gromada Alfa Persei jest młodsza od Plejad . Szacuje się, że ma zaledwie pięćdziesiąt milionów lat. Została dokładnie opisana w 1910r., a w 1915r. skatalogowana przez brytyjskiego astronoma, Philiberta Melotte. Jest widoczna gołym okiem. Jednak, by dostrzec większą ilość gwiazd, do obserwacji Collinder 39 obserwatorzy polecają lornetkę 10x 50 lub niewielki teleskop. Optymalne powiększenie to 30-35x, wówczas można oglądać obiekt w jednym polu widzenia oraz wykonać szkic całej gromady.

Przez lornetkę można dostrzec około czterdziestu gwiazd. Tworzą one słabo wyraźny zarys litery S.

Gromada Alfa Persei (Alpha Persei Moving Cluster) zajmuje znaczny obszar w konstelacji Perseusza. Gwiazdy wchodzące w jej skład są silnie od siebie oddalone i rozproszone, jednak nadal znajdują się pod wpływem wzajemnych oddziaływań grawitacyjnych. Gromada jest obecna w pobliżu olbrzymiego pierścienia jasnych gwiazd, zwanego Pasem Goulda i uznaje się, że wchodzi w jego skład. Pas Goulda zawiera w znacznej części gorące gwiazdy typu widmowego B i O. Co ciekawe, podlega ciągłej ekspansji. Śledząc to rozszerzanie się, astronomowie obliczyli na jego podstawie wiek Gromady Melotte 20 i zauważyli, że powstała ona mniej więcej w tym samym czasie, co Pas Goulda. Przyjmując, że to nie jest zbieg okoliczności, można podejrzewać, że oba obiekty mają wspólną historię.

Oprócz gorących gwiazd wczesnych typów widmowych, nierzadko o wysokich prędkościach rotacji, Gromada Alfa Perseusza zawiera również 11-12 gwiazd, które wykazują wzmożoną emisję promieniowania podczerwonego. Najbardziej niezwykły przykład z tej listy, to V488 Per. Jest to gwiazda typu widmowego K0 o intensywnym żółtym zabarwieniu (wskaźnik barwy B-V wynosi 1,00).

Pył orbitujący wokół gwiazdy ma temperaturę 800K. Przyjmując, że cząsteczki pyłu promieniują jak ciało doskonale czarne, to z obliczeń wynika, że chmura pyłowa jest oddalona od gwiazdy V488 Per o zaledwie 0,06 jednostek astronomicznych. Co z tego wynika? Materia ta jest najprawdopodobniej pokłosiem kolizji pomiędzy dwiema egzoplanetami (lub protoplanetami) systemu gwiezdnego V488 Per. Naukowcy wnioskują tak, gdyż taki promień orbity, jaki posiada ów pierścień pyłowy jest zbliżony do promieni egzoplanet wykrytych metodą tranzytową przez satelitę Kepler.

Rozkład gwiazd w gromadzie Melotte 20 pod względem ich masy:

W monografii naukowej pt.: „The Binary Fraction and Mass Segregation in Alpha Persei Open Cluster” poddano analizie gwiazdy w promieniu ok. 3 stopni wokół środka gromady. Badania wykazują, że w miarę oddalania się od środka obiektu, średnie masy gwiazd składowych maleją. Zjawisko to w bardzo klarowny sposób ilustruje tabela. W promieniu do 1,10 stopnia od centrum gromady średnia masa gwiazdy to aż 0,95 masy Słońca. W obszarze między 1,10 a 2,20 stopniem, to już tylko 0,72 M ʘ, a od 2,20 stopnia do 3,30 zaledwie 0,57 M ʘ.

Rozkład gwiazd podwójnych:

W przedziale masowym 0,7 do 4,68 M ʘ, aż 34% to układy binarne. Z kolei w przedziale 0,10 do 4,68 M ʘ, to zaledwie 23%. We frakcji gwiazd, gdzie średnia masa jest wyższa, znajdziemy więcej gwiazd podwójnych. Biorąc pod uwagę poprzednio omówiony aspekt, czyli rozkład masowy, można przyjąć, że im bliżej środka gromady Melotte 20, tym wyższa średnia masa gwiazd, a tym samym więcej jest pośród nich przypadków gwiazd podwójnych.

Praca badawcza pt.: „Membership and binarity of solar-type dwarfs in the nearby open cluster Alpha Persei Melotte 20” jest zbiorem badań wykonanych nad grupą sześćdziesięciu gwiazd zbliżonych masą do Słońca oraz czterdziestu czterech ciemniejszych gwiazd gromady, mieszczących się w przedziale jasności wizualnej 9,5 < V < 13,85^m. Spośród gwiazd poddanych analizie, aż 32% z nich uznano za spektroskopowo podwójne.

Czy należy do gromady?

Aby sprawdzić, czy dana gwiazda zalicza się do gromady otwartej Melotte 20, astronomowie analizowali parametry kinetyczne poszczególnych gwiazd. A wśród nich przede wszystkim: ruch własny oraz prędkość kątową. Bywa, że np. jasność badanej gwiazdy jest znacznie niższa od jasności reszty gwiazd układu. Jeśli jednak pod względem wymienionych wyżej parametrów ruchu, nie odbiega od średnich wartości, wówczas ma szansę, by zostać uznana za należącą do gromady otwartej Collinder 39.

Wybrane gwiazdy gromady otwartej Melotte 20:

1. Delta Persei- błękitny olbrzym, zmienna typu Gamma Cassiopeiae (GCAS). Silny emiter promieniowania rentgenowskiego. Jasność waha się w wąskim zakresie: 2,99 do 3,04^m. Należy do typu widmowego B5 III i wykazuje wskaźnik barwy (B-V) = -0,12.Delta Persei jest gwiazdą podwójną. Posiada słabszy, nieco ponad 6-magnitudowy komponent oddalony od składowej pierwotnej o dystans zaledwie 0,3’’. Składnik wtórny cechuje się intensywną czerwoną barwą.

2. Epsilon Persei- błękitny karzeł, gwiazda zmienna typu Beta Cephei. Jasność wizualna gwiazdy oscyluje w przedziale 2,88 do 3,00^m. Niezwykle gorąca gwiazda o temperaturze powierzchni bliskiej 27.600K. Cechuje się silną labilnością widma spektroskopowego. Podlega kilku cyklom zmienności, zarówno w kwestii natężenia linii widma spektralnego, jak i jasności wizualnej.

Epsilon Persei należy do typu widmowego B0,5 V i wykazuje wskaźnik barwy -0,18.

3. Psi Persei- gorąca gwiazda typu widmowego B5 Ve. Litera „e” oznacza obecność linii wodorowych w widmie spektroskopowym. Gwiazda jest zmienną typu GCAS. Wskaźnik barwy to -0,06, a więc jest błękitno-biała. Jasność wizualna gwiazdy jest zmienna i mieści się w przedziale 4,17 do 4,28^m.

4. 29 Persei- błękitny karzeł typu widmowego B3 V. Jej jasność wynosi 5,15^m. Jest gwiazdą pojedynczą. Wskaźnik barwy -0,07 sugeruje biało-błękitne zabarwienie.

5. 34 Persei- gwiazda podwójna o bardzo niskim stopniu separacji równym 0,6’’. Składowa macierzysta wykazuje jasność wizualną 4,70^m, a składowa wtórna 7,30^m. Wskaźniki barw obu gwiazd nieznacznie się od siebie różnią, ale różnica kolorów jest zauważalna, (B-V) = -0,12 oraz +0,16.

Serdecznie zachęcam do obserwacji gwiazd konstelacji Perseusza, a szczególnie składowych przedziwnej, majestatycznej gromady Melotte 20. Cenne będą szkice oraz zdjęcia zarówno pojedynczych gwiazd, jak i całego układu. Nie zapomnijmy również przyjrzeć się żółtawemu zabarwieniu najjaśniejszej z gwiazd gromady, Mirfakowi. Jak byście opisali jego kolor?

Spróbuj- i daj znać jak poszło!

------------------------------------------------------------------------------------

Źródło:

1. Internetowy katalog gwiazd podwójnych “Stelle Doppie”.

2. Ze strony Jima Kalera,, profesora astronomii z Uniwersytetu w Ilinois.

3. Strona internetowa „Deepsky Beauties”, November 2009.

4. Strona “Star Date”, artykuł: K. Croswell: “Alpha Persei Cluster”, 2011.

5. B. Zuckerman, C. Melis, J.H. Rhee, A. Schneider, I. Song: “Stellar Membership and Dusty Debris Disk in The Alpha Persei Cluster”, 2012.

6. N. Sheikhi, M.Hasheminia, P. Khalaj, H. Haghi, A.H. Zonoozi and H. Baumgardt: “The Binary Fraction and Mass Seggregation ih Alpha Persei Open Cluster”.

7. J.-C. Mermilliod, D. Queloz, M. Mayor: “Membership and binarity of solar-type ndwarfs in the nearby open cluster Alpha Persei Melotte 20”.

8. Zdjęcie gromady Melotte 20: autor Peter Wienerroither

9. Fragment mapy z zaznaczoną gromadą Melotte 20: ze strony http://ottawa-rasc.ca/challenges/jan2007/index.html

MaPa · 18 Października 2016

To jest tak oczywisty układ gwiazd wiązany z Perseuszem na niebie że mało kto myśli o nim jak o gromadzie

Też kiedyś urzekł mnie i wycelowałem

http://astropolis.pl/topic/47705-melotte-20/

panasmaras · 18 Października 2016

Świetne opracowanie - jedno z tych, po których znany obiekt ponownie nabiera świeżości. Warto dodać, że w tym samym rejonie nieba znajduje się inny obiekt z Pasa Goulda o skrajnie odmiennej aparycji

Co do optymalnego powiększenia, moim zdaniem większe niż 10x zwyczajnie zabijają "gromadowość" - brakuje oddechu tła, a odległości między gwiazdami robią się nieatrakcyjnie duże (czytaj: gromada pokazuje rozstępy ).

A odnośnie kolorków - najbardziej lubię Sigmę Persei (na zdjęciu Marcina widoczna blisko górnej krawędzi zdjęcia), która, chociaż nie należy do gromady, swoim wyraźnie pomarańczowym kolorem świetnie uzupełnia błekit olbrzymów asocjacji (przy okazji tworząc mały asteryzm latawca).

PS swoją droga, ciekawe - Mel 20 jest zaliczana do asocjacji (alternatywne oznaczenie to Per OB3), a jednak w monografiach używany jest termin "gromada otwarta". Ktoś wie, czemu? Bo oba terminy nie są synonimami.

Edytowane 18 Października 2016 przez panasmaras

18 Października 2016

MaPa, zdjęcie Melotte 20, które zrobiłeś jest tak piękne, że można by się wpatrywać bez końca. Sigma Persei wygląda niebiańsko. Niby tylko K3III i wskaźnik barwy B-V = +1,36, ale w otoczeniu błękitnych gwiazd, jej łososiowo-pomarańczowy odcień jest mega wyrazisty.

McGoris · 18 Października 2016

Teraz już wiem co tak dużo gwiazd widać w okolicy Mirfaka

robi · 19 Października 2016

Dziękując za świetny tekst, wzbogacony o zagraniczne źródła, dorzucę swoje trzy grosze.

Mam ogromny sentyment do Mel 20, bo to jeden z moich pierwszych obiektów, który wyczaiłem przez lornetkę. Przed trzema laty nie wiedziałem na co patrzyłem, ale przypadkowo odnaleziony wężowy kształt fascynował, przyciągał uwagę i zainspirował śmiałą diagnozę rozgorączkowanego obserwatora-nowicjusza ("COŚ TAM JEST!" :icon_eek: ). Jednak mój ówczesny stan wiedzy i posiadane przewodniki, m.in. nieoceniona Tabela Wimmera, milczały o tym klejnocie nocnego nieba. Mel 20 pozostawała wielką nieznajomą w Perseuszu, ukryta w cieniu słynnego duetu Bliźniczek h&chi.

Mel 20 to dla mnie od zawsze oszałamiający widok przez lornetkę. Asocjację można wypatrzeć także okiem nieuzbrojonym. Według mojego lornetkowego mistrza i przewodnika Phila Harringtona jej charakterystyczny układ gwiazd przypomina piłkę do futbolu amerykańskiego. Ja zgodnie z naturą tego gwiazdozbioru idę tropami mitologicznymi. Dla mnie wije się tam wąż (jego głowa to Mirfak) albo "Włos Gorgony" (MÓJ prywatny asteryzm ) Przecież Meduza, jedna z Gorgon zamiast włosów miała węże. To ją pokonał Perseusz. A potem z pomocą jej odciętej głowy unieszkodliwił morskie monstrum - Ketosa, który skamieniał od spojrzenia martwych oczu Meduzy. Ketos (znany obecnie jako gwiazdozbiór "Wieloryb") to potwór, który chciał pożreć nieszczęsną Andromedę za grzechy jej matki Kasjopei. Wszystko to jest na niebie.

Oto cytat z podróży po Perseuszu Phila Harringtona (z jego świetnego cyklu "WSZECHŚWIAT PRZEZ LORNETKĘ"):

http://www.astronoce.pl/artykuly.php?id=110

"Gwiazdy zgromadzone na obszarze w kształcie piłki do futbolu (amerykańskiego, przyp. tłum.), tworzą Asocjację Alfa Persei. Gwiezdna asocjacja obejmuje, tak jak większość gromad otwartych, przede wszystkim gwiazdy niebiesko-białe i białe (typów spektralnych O, B i A). Jednakże zazwyczaj, gwiazdy w asocjacji są rozrzucone luźniej od tych w gromadach otwartych. W przypadku grupy Alfa Persei, jakieś 50 słońc jest związanych we wspólnym, choć słabym uścisku grawitacyjnym. Wszystkie oddalone są od nas mniej więcej tak samo jak Mirfak, utworzone z pospolitego międzygwiezdnego obłoku gazu i pyłu, w przybliżeniu 51 milionów lat temu. Ostatecznie, rozproszą się w procesie postępującego słabnięcia sił grawitacyjnych.

Asocjacja Alfa Persei znana jest również jako Asocjacja Per OB3 oraz Melotte 20. To drugie odnosi się do jej wpisu do katalogu 245 gromad otwartych Philiberta Jacques'a Melotte'a. Katalog Melotte jest świetnym źródłem dla lornetkowców, zawierającym wiele celów zbyt dużych aby być łatwo wykrywalnymi w wąskim polu teleskopów".

To ostatnie zdanie tłumaczy dlaczego tak oczywisty i obszerny obiekt jest często pomijany na mapach i w astro-przewodnikach.

Załączam fragment z "Interstellarum Deep Sky Atlas" oraz szkic Asocjacji Alfa Persei wykonany przez Phila Harringtona "przy pomocy klasycznej lornetki 7x50 o szerokim polu widzenia. Kierunek północny na górze".

Te wizualizacje uświadamiają ogromne pole zajmowane przez ten obiekt. We mnie uruchamiają także naturalną podejrzliwość co do jego rzeczywistych granic. Zastanawiam się czy któraś z gwiazd oznaczonych na mapie nie jest przypadkiem poza asocjacją. Przecież obserwujemy obiekty przestrzenne a nasze mapy dotyczą wielkiej, płaskiej iluzji jaką jest sfera niebieska...

Edytowane 19 Października 2016 przez robi

19 Października 2016

Robi, dziękuję Ci za piękne uzupełnienie tematu. Tym szczególniej cenne, gdyż poparte własnym doświadczeniem obserwacyjnym. To widać, że nie raz zatapiałeś wzrok w przedziwnej gromadzie, stworzyłeś nawet własny asteryzm

Bardzo ciekawe i konstruktywne pytanie: czy wszystkie gwiazdy z zaznaczonego obszaru należą do asocjacji? No właśnie... przecież to, co widzimy na niebie to widok z perspektywy Ziemi, jakby "płaski". I bardzo możliwe, że na tak znacznym obszarze znajdzie się jakaś gwiazda "tła". To dla zwykłych układów binarnych bywa, ze niby widać jeszcze jakiś trzeci składnik w pobliżu, ale okazuje się, że jest on bardzo odległy i tylko złudzenie optyczne sprawia, że widzimy go jako pobliskiego.

Przyglądałam się odległościom gwiazd w obrębie gromady, i przykładowo taki HIP 16001 jest oddalony od Ziemi o blisko 2500 l.ś. podczas gdy gwiazdy Melotte20 znajdują się w odległości ok. 580 l.ś...

Piękny szkic i wyjątkowo dokładna mapka, dziękuję Ci za to obfite uzupełnienie.

jakub880 · 19 Października 2016

W dziewiątej linijce powinno być Collinder 39 a nie 20. Swoją drogą Collinder 20 leży nie tak daleko, w sąsiednim gwiazdozbiorze.

Urzeka mnie ten zimny niebieski odcień gwiazd wchodzących w skład asocjacji typu OB w Perseuszu, szczególnie widoczny w lornetce 10x50.

panasmaras · 19 Października 2016

Bardzo ciekawe i konstruktywne pytanie: czy wszystkie gwiazdy z zaznaczonego obszaru należą do asocjacji?

Zdecydowanie nie. Poniżej mapka Mel20 z zaznaczonymi gwiazdami z przedziału 500-650 lś o zbliżonej prędkości radialnej (na podstawie Cartes du Ciel).

Dodam tylko, że CdC nie pokazuje odległości dla katalogu Tycho, więc nie miałem dostępu do drobnicy o jasności poniżej 8^mag.

Wygrzebałem jeszcze dwie ciekawostki: najbardziej oddalonymi (kątowo) zidentyfikowanymi składnikami Mel20 są Epsilon Persei i 30 Persei (polecam znaleźć na mapach nieba - szukamy w zakresie odległości 5-10° od Mirfaka, generalnie na południe). Druga ciekawa rzecz jest taka, że chociaż Mel20 jest zaliczana do asocjacji OB, nie zawiera żadnej gwiazdy typu O.

19 Października 2016

Dziękuję za uważne przeczytanie tekstu i za wskazanie błędu Powiadasz, że urzeka Cię lodowaty odcień gwiazd Mel20? A powiedz, czy między tymi gwiazdami widoczna jest choćby niewielka mgławica? Wiadomo, nie taka jak u Plejad, ale chociażby śladowa, ledwie widoczna?

jakub880 · 19 Października 2016

Mgławicy nigdy nie widziałem.

19 Października 2016

Czyli pewnie jej nie ma. Albo jest tak słaba, że nie widać. W literaturze nie natknęłam się na wzmianki o ewentualnej mgławicy międzygwiezdnej.

Paether · 19 Października 2016

Obiekt jak Mel 111. Duże i jasne, przed laty dysponując prostymi mapkami zdziwienie, że to nie gromada, po czym okazuje się, że jednak gromada

ANowak · 19 Października 2016

Zrobiłem coś takiego 2 września. Niestety brak darków stworzył ogromny szum

16 klatek po 30 sekund, f/5, ISO 1600

Edytowane 19 Października 2016 przez ANowak

robi · 20 Października 2016

Zdecydowanie nie. Poniżej mapka Mel20 z zaznaczonymi gwiazdami z przedziału 500-650 lś o zbliżonej prędkości radialnej (na podstawie Cartes du Ciel).

Dodam tylko, że CdC nie pokazuje odległości dla katalogu Tycho, więc nie miałem dostępu do drobnicy o jasności poniżej 8^mag.

Mel20.jpg

Wygrzebałem jeszcze dwie ciekawostki: najbardziej oddalonymi (kątowo) zidentyfikowanymi składnikami Mel20 są Epsilon Persei i 30 Persei (polecam znaleźć na mapach nieba - szukamy w zakresie odległości 5-10° od Mirfaka, generalnie na południe). Druga ciekawa rzecz jest taka, że chociaż Mel20 jest zaliczana do asocjacji OB, nie zawiera żadnej gwiazdy typu O.

Rozbiłeś piękną iluzję mojego asteryzmu "Włos Gorgony" jako części MEL 20, który wije się w jej centrum... Ale cóż, prawda jest lepsza niż najpiękniejsze zmyślenie. Mel 20 wygląda zupełnie inaczej niż obraz, który nam się "narzuca" w polu lornetki.

To jedna z moich astro-obsesji: wiedzieć co się TAM widzi ("widzi tylko umysł przygotowany - K. Darwin ;-) ). Moim podstawowym przewodnikiem jest "Interstellarum Deep Sky Atlas", ale widzę, że po Twoim wpisie muszę to zmienić. Mam nadzieję, że zdołam opanować Twoją metodę wizualizacji "na podstawie Cartes du Ciel"? ;-) Czy zdradzisz jak to się robi?

Nasz umysł i nasze widzenie generuje różne układy gwiazd, które nazywamy gwiazdozbiorami (te są utrwalone kulturowo i społecznie) i asteryzmy (te mają żywot "środowiskowy" albo tylko indywidualny). W końcu całe niebo to jeden wielki gwiazdozbiór... (za: "Historia naturalna gwiazdozbiorów", Jarosław Włodarczyk i Jerzy Dobrzycki).

Oprócz iluzji "całości" wynikających z nakładania się obiektów położnych w znacznych nieraz odległościach od siebie, mamy jeszcze problem wynikający z sąsiadowania różnych gwiazd obok rzeczywistych składników gromad. Nasze oko jednak odbiera tych "uzurpatorów" na płaskiej sferze niebieskiej jako członków jednej całości i wprowadza obserwatora w piękny nierzadko ale jednak błąd.

Porównuje granice różnych obiektów (szczególnie gromady otwarte) i w różnych źródłach różnie to wygląda. Np. Stock 2. Nazywa się go Mięśniakiem czy kulturystą

Tak go opisuje P. Harrington: „Jego nogi rozciągają się na wschód jako dwie proste linie, podczas gdy jego napięte ramiona wyginają się na zachód, nad jego długą, aczkolwiek bezgłową, szyją”.

http://www.astronoce.pl/artykuly.php?id=84

Dopiero po analizie "Interstellarum Deep Sky Atlas" stwierdziłem, że część kulturysty to inna gromada ASCC 8 (dokładnie fragment "nogi"). Druga noga mięśniaka także nie należy do Stocka 2. To dwie niezależne gwiazdy. Wg atlasu gromada rozciąga się bardziej w gorę, ku północy niż ku zachodowi. Ma więc zupełnie inny kształt. Znowu iluzja... Nie możemy nazywać Stocka 2 kulturystą, możemy mówić tylko o astertyzmie utworzonym z części gwiazd tej gromady, pobliskich gwiazd i jeszcze jednej gromady otwartej. Wracając do tematu - w przypadku MEL 20 jest analogiczna sytuacja - mamy tam asteryzm z gwiazd należących do asocjacji i nie powiązanych z nią.

panasmaras · 20 Października 2016

Mam nadzieję, że zdołam opanować Twoją metodę wizualizacji "na podstawie Cartes du Ciel"? ;-) Czy zdradzisz jak to się robi?

Jestem prosty człowiek, więc to robótka ręczna.

Robisz zrzut ekranowy z CdC i wrzucasz do programu graficznego. Kopiujesz obrazek jako nową warstwę (czyli masz dwie identyczne warstwy jedna nad drugą). Warstwę spodnią rozjaśniasz lub nadajesz przezroczystość (ja dałem 30%). Górna warstwa pozostaje bez rozjaśnienia, ale nadajesz jej maskę, którą wygaszasz całość.

W CdC sprawdzasz parametry gwiazdy - ja sprawdzałem odległość (musiała się mieścić w narzuconych widełkach) i prędkość radialną. Jeśli pasowała, malowałem na masce górnej warstwy, odsłaniając fragment warstwy - więc czarna kropa stawała się widoczna.

Co do rozbijania iluzji asteryzmu - niczego nie rozbijałem. Asteryzm jest tylko projekcją przestrzeni rzuconej na sferę

Paether · 20 Października 2016

PS swoją droga, ciekawe - Mel 20 jest zaliczana do asocjacji (alternatywne oznaczenie to Per OB3), a jednak w monografiach używany jest termin "gromada otwarta". Ktoś wie, czemu? Bo oba terminy nie są synonimami.

Ale też chyba się nie wykluczają Zaliczenie do asocjacji OB mówi nam, że gwiazdy w gromadzie to są (lub były) olbrzymy najgorętszych typów (stąd "OB"). Co ciekawe, w gromadzie ciężko o gwiazdy typu O bo te już się wypaliły. Podobnym przypadkiem nazewnictwa gromady-asocjacji jest "Fałszywa Kometa", czyli Sco OB1. Zastanawiam się tylko, czy w takim wypadku wszystkie gwiazdy gromady są zaliczane do asocjacji i na odwrót? Trzeba się temu lepiej przyjrzeć

Jeszcze 2 fragmenty tekstu Adeli i 2 ciekawostki z tym związane:

Została dokładnie opisana w 1910r., a w 1915r. skatalogowana przez brytyjskiego astronoma, Philiberta Melotte

W 1654 roku, czyli jakieś 100 lat przed tym jak Messier zaczął cokolwiek obserwować, włoski ksiądz Giovanni Batista Hodierna stworzył katalog 40 obiektów głębokiego nieba (pierwszy taki katalog, ale nie zyskał uznania), w którym zawarł 16 obiektów (z 25 będących autentycznie DS'ami) odkrytych przez siebie. W tym gronie znajduje się Mel 20 (i wspomniana Fałszywa Kometa).