WielkiAtraktor

Wszystkie odpowiedzi (zajawki i źródła właściwe) są tu: https://en.wikipedia.org/wiki/LIGO Temperaturę utrzymuje się stałą. Tzw. aktywność mikrosejsmiczną, o której piszesz, niweluje się aktywnie na podst. danych z czujników wibracji. Pewnie — są 3 obserwatoria, dwa w USA odległe o 3002 km i jedno w Pizie. Wystarczy zmierzyć różnicę czasu obserwacji sygnału w każdym z nich, by zawęzić kierunek do źródła. Bo sygnał zgadza się z wynikiem modelowania tej właśnie sytuacji. Tu jeszcze ciekawy link z filmikami: http://www.sr.bham.ac.uk/gwastro/

Dawno temu nudziłem się w pracy i przeczytałem całe Star Wars Technical Commentaries. Bardzo zręcznie napisany materiał, próbujący we w miarę spójny sposób uzasadnić/zreinterpretować (w duchu hard SF) różne głupoty scenarzystów (np. że panele TIE Fighterów to niby „baterie słoneczne”).

Oprócz pospolitych kopalin przychodzi na myśl Avatar, gdzie, jak pamiętamy, wydobywano materiał nadprzewodzący w temperaturze pokojowej (dlatego próbka na biurku administratora Parkera mogła sobie spokojnie lewitować dzięki efektowi Meissnera). Fizyka nie wyklucza możliwości jego istnienia, acz nie wiem, czy faktycznie opłacałoby się to wozić z innego układu gwiezdnego.

Ponieważ zaopatrzyłem się w Lunta 50, na giełdę trafia mój poprzedni Lunt — LS35THa. Zgrabny i przenośny sprzęt dobry na początek przygody ze Słońcem w Hα. W zestawie: OTA i etalon (apertura 35 mm, ogniskowa 400 mm) filtr blokujący B600 pierścienie z dovetailem (OTA ma też gniazdo mocujące do statywu foto) szukacz słoneczny Tele Vue Sol-Searcher okular Lunt 10 mm SWA 70°, ma kilka pyłków w środku (mnie najwygodniej obserwowało się ortoskopem 9 mm) Cena (z wliczoną wysyłką): 2900 zł. Ponieważ przebywam obecnie na urlopie, wysyłki mogę dokonać dopiero 20 lutego. Przykładowe zdjęcia, jakie wykonałem tym teleskopem: Tu zastąpiłem fabryczną tubę minirefraktorem o nieco mniejszej ogniskowej (350 mm), żeby zmieścić całą tarczę w kamerce:

Ano, w kilku obiektywach M42, którymi się bawiłem, wciśnięcie bolca powoduje właśnie otwarcie przysłony

Coś tam się złapie, nawet lustrzanką (zob. np. PST+DSLR na Solarchat). Ale jak już będziesz kompletował sprzęt docelowo do Hα, weź kamerkę mono, i to taką, o której wiadomo, że nie daje pierścieni Newtona (np. wspomniany PGR Chameleon, starszy lub nowszy na USB 3.0).

Opis jest w drugim podanym linku, poczynając od „To obtain the 6.5m diffraction-limited performance, it is necessary to co-phase the segments”. Dla fazy zgrubnej wzmiankowana jest detekcja czoła fali czujnikiem Hartmanna, dla fazy dokładnej metoda rekonstrukcji fazy Gerchberga-Saxtona. Nie znam się, ale opis budzi zaufanie, że dadzą radę

Oj tak, bez LiveView trzeba czasem kilka prób, żeby trafić z ostrością, bo w wizjerze niezbyt dokładnie widać, czy plamy są dokładnie wyostrzone. Wyszło w porządku, zaleciłbym lepsze wypełnienie histogramu — wydłuż ekspozycję. Jak zestackujesz kilka-kilkanaście zdjęć, efekt będzie jeszcze lepszy (por. http://astropolis.pl/topic/49841-foto-slonca-jak-zaczac/?do=findComment&comment=583212).

Na tej samej, co układy optyki adaptatywnej, więc żadne tam SF:) Wzmianka na Wiki: https://en.wikipedia.org/wiki/James_Webb_Space_Telescope#Optics i wskazane tam źródło: http://www.stsci.edu/jwst/ote/wavefront-sensing-and-control ...gdzie czytamy, że mocowanie każdego segmentu to 6 stopni swobody (translacja X, Y, przesunięcie wdłuż osi, dwa kierunki nachylenia i obrót wokół osi), tak samo ma zwierciadło wtórne; segmenty ZG mają jeszcze dodatkowy siłownik do regulacji krzywizny. Razem 132 stopnie swobody. Jak piszą, regulacja segmentów zaczyna się od fazy wstępnej — wycelowania w jasną gwiazdę i nałożenia na siebie 18 obrazów. W tej fazie uzyskana rozdzielczość odpowiada tylko pojedynczemu segmentowi. Potem dostraja się dokładniej (zgranie faz obrazów odbitych od wszystkich segmentów), żeby uzyskać rozdzielczość należną 6,5 metrom apertury. Ponieważ to przestrzeń kosmiczna, dopasowanie nie musi być robione non-stop; wystarczy korygować co parę dni.

Po to właśnie segmenty: Po wystrzeleniu rozłoży się i samoczynnie skolimuje.

Dla mnie od lat Tytan, jego akweny i rzeki. Żeby wysłali sondę-balon albo dryfującą po jeziorze.

W podlinkowanym temacie autor ma egzemplarze obu wersji i nr produktu na oprawie jest taki sam.

Wg http://solarchat.natca.net/viewtopic.php?f=10&t=16944 jest już nowsza wersja Solar Continuum, która blokuje podczerwień. Niestety nie wiadomo na pewno, jak odróżnić; być może po węższej oprawie nowszej wersji.

Jeśli się nie mylę, na ostatnim zdjęciu to prawe lustro już wypolerowane, jeszcze nieozłocone. W tej postaci szły do wstępnych testów kriogenicznych, tu podobny obrazek (źródło):

A jaki przykładowy praktyczny przypadek masz na myśli? Bo zapewne chodzi o coś innego niż „Przykładowe obliczenia” z podanej strony.

Dopiero niedawno przeczytałem o (bardzo prawdopodobnym) istnieniu tzw. nuklearnego makaronu (nuclear pasta). To stan pośredni między jednorodną materią neutronową a tą zwykłą, może występować w wierzchnich warstwach gwiazdy neutronowej oraz przez chwilę w trakcie wybuchu supernowej. http://arxiv.org/pdf/1109.3511v2.pdf

Ciekawy ten akryl. Znalazłem interesujący artykuł: http://www.photonics.com/EDU/Handbook.aspx?AID=25487 Możliwa dokładność powierzchni 40 Å = 4 nm RMS brzmi nieźle. Są i przeszkody, np. taki polimer może mieć, w porównaniu ze szkłem, 20 razy większą zmianę współczynnika załamania z temperaturą. Z innych materiałów mamy jeszcze beryl (JWST ma takie zwierciadła).

Tak samo, jak znajdowało się drogę w podróży, gdy nie było nawigacji GPS. Rzut oka do indeksu, potem na mapkę i gotowe (zresztą teraz też tak się da ).

Nie sądzę, że taki, hmm… problem?… w ogóle istnieje. Domyślam się, że większość forumowiczów ma podejście jak ja: „Jejku, właśnie widziałem/sfotografowałem/wyczytałem/stworzyłem coś niesamowicie interesującego i satysfakcjonującego, opiszę, żeby innym też udzieliła się ta frajda”. Zupełnie za darmo i do jak najszerszego rozpowszechnienia, szczególnie dla nic na razie nie wnoszących oglądaczy i nowicjuszy

Ekologu-pesymisto Wprawdzie w filmie, jak czytamy w Internecie, w większości scen użyto robota animowanego przez lalkarzy (zbudowanie samodzielnego, zdalnie sterowanego robota na czas było niepraktyczne), to potem przysiedli i zmajstrowali wersję autonomiczną. http://www.starwars.com/news/droid-dreams-how-neal-scanlan-and-the-star-wars-the-force-awakens-team-brought-bb-8-to-life(zob. sekcja „Making BB-8 real”)

Kartą kredytową.

Dwukrotne zakupy w Teleskop-Express (2013 i 2015 r.), szybka wysyłka i wszystko w porządku.