WielkiAtraktor

No już, już. Otrzyj, proszę, łzy wesołości i wyłuszcz nam, jakie masz zastrzeżenia do tych doniesień. Bo wygląda na to, że COŚ w tym samym czasie zmieniało geometrię dwu niesłychanie dokładnych interferometrów oddalonych o tysiące kilometrów. Wybornie pasującym kandydatem są przewidziane przez OTW fale grawitacyjne emitowane przez spadające na siebie bardzo masywne obiekty (czymkolwiek są), które na koniec uległy połączeniu. A może twierdzisz, że te (zapewne) tysiące ludzi związanych z LIGO urządziło wielką długotrwałą i kosztowną maskaradę?

Już podano. Odkrycie pozytonu w 1929. Pozytonowa tomografia emisyjna. I jaki niby „wątek medialny”? Powieści Dana Browna, silniki rakietowe na antymaterię w SF P. Hamiltona czy filmie „Avatar”? O tym tu przecież nie rozmawiamy. Niektóre z wymienionych są póki co niezweryfikowane (co nie znaczy, że co do zasady nieweryfikowalne). Istnienie fal grawitacyjnych zostało akurat niedawno potwierdzone, w całkowitej zgodzie z przewidywaniami.

Macie rację. Ale przypomnę, że ja piszę o frontowym szkiełku kątówki Lunta (czyli nie o etalonie ani nie o właściwym filtrze blokującym, tym o nominalnej średnicy 6 mm, 12 mm itd). W moim B600 ma ono ok. 18 mm średnicy. Wg moich oględzin to ono właśnie odpowiada za różnicę jasności między kątówkami Lunta (i jest możliwość, że się mylę, bo nie rozkręcałem i nie zbadałem osobno każdej części, tj. szkiełek i lusterka).

BF5, BF10 itd. to oznaczenia filtrów od Coronado. B600, B1200, ... to Lunt. Różnią się transmisją niektórych elementów. Porównywałem kiedyś swój B600 z B1200 i innym B600 (różnica w jasności kilkukrotna - wg czasu migawki dla takiego samego wypełnienia histogramu) i wygląda na to, że w tym przypadku chodzi o frontowe szkiełko kątówki. W tych ciemniejszych odbija ono otoczenie o wiele jaśniej. Addendum: Frontowe szkiełko w filtrach Lunta ma taką samą średnicę, więc w razie potrzeby mógłbym pewnie przełożyć je z mojego B600 do np. ciemnego B1200 (ale wygląda na to, że trzeba by pokonać klej). Co do wymiany między Luntem i Coronado to nie wiem, mogą pełnić tam inną rolę.

Dziękuję, koledzy. Jak dobrze pójdzie, wkrótce dołączy do mego arsenału coś większego...

Przedstawiam swój najnowszy (i chyba finalny) mod Hα o aperturze 90 mm. Zależało mi na tym, by sweetspot obejmował mój sensor 1/3" (ICX445), jak ma to miejsce w Luncie 50 z Barlowem 2x w nosku kamery (efektywnie 1,6x). Jako że w układzie z etalonem w wiązce skolimowanej liniowy rozmiar sweetspotu zależy tylko od ogniskowej końcowej soczewki skupiającej (włącznie z Barlowem, jeśli jest), chciałem użyć teleskopu o światłosile zbliżonej do f/7 tubki Lunta, by z Barlowem otrzymać podobną skalę obrazu (wydaje się optymalna dla pikseli 3,75 µm); daje to ok. f/11,2. Nie byłem skłonny wykładać w tym celu na APO, na szczęście znalazłem odpowiedni achromat: Celestron SkyScout Scope 90 (http://www.teleskop-express.de/shop/product_info.php/info/p1654_Celestron-SkyScout-Scope---90-660mm-Refraktor-fuer-SkyScout.html) – f/7,33, niezbyt drogi, kompaktowy, lekki i dobrze wykonany. TS nie chciał sprzedać mi samej tuby, ale statyw i głowica okazały się dość solidne, przydadzą się. Modyfikacja obyła się bez ingerencji mechanicznej w tubę, backfocus jest wystarczający. By ustalić dokładną odległość zespołu etalonu Lunta od końca CSS, najpierw ustawiłem ostrość zestawu OTA Lunta+zesp. etalonu+kamera (bez kątówki z filtrem blokującym) na odległy obiekt naziemny. Potem przyłożyłem kombinację zesp. etalonu+kamera (wciąż połączone) do wylotu CSS (również skierowanego w dal) i z linijką w drugiej ręce tak dopasowałem odległość, żeby ponownie uzyskać ostrość obrazu z kamery oglądanego na monitorze. Zdaje się, że zmierzyłem to z dokładnością <2 mm. Złączki wykonane u Janusza P.; adapter do tuby CSS (zamiast 6 otworów wystarczą 3): Na adapter nakręca się tuleję-przedłużkę z gwintami żeńskimi M68x1 z obu stron, która u mnie ma dokładnie 49 mm długości (ścianki 2 mm). Nie wiem, czy ogniskowa kolimatora w LS50 jest powtarzalna, więc jakby ktoś chciał iść w moje ślady, powinien dla pewności zmierzyć wymaganą odległość dla swojego egzemplarza (np. metodą jw.). D-ERF 90 mm Baadera trafił do celi z poliamidu wytoczonej przez kol. AstroLutka: Między kołnierzem celi a celą obiektywu CSS jest trochę miejsca, żeby można było ją przechylić przed dokręceniem śrub. Zaopatrzyłem się w filtr blokujący BF15 (przerobiony z kątówki na prosty) jako uzupełnienie mojego (bardzo jasnego egzemplarza) B600, bo ten ostatni przy dłuższej ogniskowej silniej winietuje. Będę go wciąż używał do protuberancji (z prześwietloną tarczą), bo tam winietowanie nie ma znaczenia, a jest kilka razy jaśniejszy od BF15. W ognisku głównym (f/7,33) sweetspot jest zbyt mały, tak jak się spodziewałem: W tubie Lunta (f = 350 mm) wystarczy on akurat, żeby zmieścić całą tarczę, ale tutaj się nie przyda. Tej konfiguracji nie będę stosował, bo nie różni się zbytnio od tuby Lunta z Barlowem (560 mm). Konfiguracja główna zawiera Barlow w nosku kamerki (1,6x), i tu jest już w porządku: Występuje jeszcze niewielka nierównomierność jasności, ale flat (do mozaik) załatwi sprawę. Teleskop na HEQ5: W przeciwieństwie do mojego poprzedniego podejścia z długim, grubościennym Bresserem 100 mm f/10 i ciężkimi adapterami na LS35, ten jest o wiele bardziej kompaktowy i lżejszy. Tym razem jakość obrazu w wizualu jest równie dobra jak w tubie LS50, żadnego halo wzdłuż krawędzi tarczy. Na razie wypróbowałem tylko Antaresa Ortho 9 mm, zaopatrzę się jeszcze w parkę 12,5 mm do bino. Pierwsze światło (wszystkie obrazy są w skali 1:1): http://astropolis.pl/topic/39586-slonce-w-h-ia/page-81?do=findComment&comment=615947 http://astropolis.pl/topic/39586-slonce-w-h-ia/page-81?do=findComment&comment=616143

U mnie był absolutnie wymagany do Maka 180 w f/15 z Solar Continuum. Żeby wypełnić histogram, potrzebowałem 7 ms w środku tarczy i 11 ms przy krawędzi. Z ND 5 byłoby 110 ms, dziękuję bardzo...

Większa z niedzielnych protuberancji; odstępy 30-sekundowe, razem 2:23 h (z przerwą). Refraktor 90 mm + LS50, PGR Chameleon 3 mono (ICX445), obróbka i wyrównanie w ImPPG: Kręciłem też animację plamy, ale nic się nie działo, a i seeing zaczął się chwilami pogarszać, więc tylko jedna klatka:

Dziś u mnie wymarzona pogoda na debiut polowy nowego moda 90 mm z etalonem Lunta LS50 (wkrótce opiszę w osobnym temacie). Przejrzystość niska, ale seeing bardzo dobry i stabilny przez kilka godzin. Pierwsza część materiału: Odstępy 30-sekundowe, razem 70 minut:

Otóż to – grunt to w miarę tanim kosztem sprawdzić, czy cała procedura się spodoba i wyciskanie wyników z surowego materiału daje satysfakcję.

Lepiej następcę, czyli ImPPG – tylko uwaga, akurat na Jowiszu z księżycami może czasem „łapać” ruch księżyców. Ja sam do tego celu używam Castratora do wstępnego przycięcia plików wideo, potem stacki z AutoStakkerta!2 są idealnie wyrównane.

Ależ to nic dziwnego: jeśli na 200 mm ma f/2,8, to przy zmniejszaniu ogniskowej widocznie jakaś diafragma się kurczy (albo geometria ruchomych elementów optycznych jest taka, że krótka ogniskowa coś przycina). Wyobrażam sobie, że mogliby zrobić to celowo, bo np. na teoretycznie osiągalnej „pełnej dziurze” i szerokim kącie wychodzą paskudne wady.

Jest tam też policzona moc, z jaką tracona jest energia ruchu orbitalnego Ziemi (pamiętam też tę wielkość z którejś książki popularnonaukowej) – ot, wystarczyłoby na zasilenie kilku żarówek.

Schematyczna, co nie znaczy, że nieścisła. To trójzwierciadłowy anastygmat – koryguje aberrację sferyczną, komę i astygmatyzm (dwa zwierciadła by na to wszystko nie poradziły).

Chcę doprowadzić to do stanu choćby minimalnej używalności; interfejs użytkownika to małe miki i pójdzie szybko, ale zostało jeszcze kilka problemów w samych algorytmach do rozwiązania. Jeśli masz na myśli, czy ktoś chciał akurat w ImPPG coś dodać, to nie. Naturalnie chętnie przyjmę propozycje i poprawki; adres repozytorium na GitHubie w stopce, więc jakby co, to fork + pull request...

Najwcześniej za kilka tygodni.