Dragonfly Telephoto Array (na zdjęciu wersja z 10 obiektywami, opis i dokument dotyczą wersji z ośmioma) 8x Canon f/2,8 L IS II USM + SBIG STF-8300M, powieszone na Paramount ME-II. Projekt Uniwersytetu Toronto do obrazowania struktur o malutkiej jasności powierzchniowej (rzędu 30m-32m/as2) w szerokim polu, konkretnie „ogonów pływowych” i innego śmiecia pozostałego po oddziaływaniach/kolizjach galaktyk. Technikalia i „naukalia”: http://arxiv.org/pdf/1401.5473.pdf Główną motywacją dla stworzenia konstrukcji było bardzo małe rozpraszanie światła w takich obiektywach, a to dzięki brakowi obstrukcji, znakomitemu wybafflowaniu i od niedawna dopiero dostępnym komercyjnie nanostrukturalnym powłokom przeciwodblaskowym. Wszystko to bardzo potrzebne z uwagi na ww. małą jasność powierzchniową celów. Jak się okazuje, większość współczesnych dużych teleskopów zawodzi tu, głównie przez kiepskie i rozlazłe PSF (tj. sposób, w jaki skupione światło odbiega od ideału – przez dyfrakcję i odblaski od obstrukcji, wsporników, mikrochropowatości warstw Al na zwierciadłach), i struktury ciemniejsze od 29m/as2 w tym giną. DTA ma sprawność (nie licząc mniejszej rozdzielczości) taką jak pojedynczy refraktor 0,4 m f/1 z polem 2,6°x1,9°.