WielkiAtraktor

Niedawno postanowiłem zmierzyć się z algorytmem Barnesa-Huta do symulowania oddziaływania grawitacyjnego mrowia cząstek i oto, co mi wyszło (250 tysięcy mas punktowych): Mały filmik z całością (640x360, ok. 46 MiB): link Duży filmik dla cierpliwych (1280x720, ok. 431 MiB): link Barnes-Hut jest szybki, bo zasadza się na prostym triku: jeśli mamy cząstkę A i bardzo od niej odległą grupę cząstek B, to zamiast liczyć siłę grawitacji pomiędzy A i każdą cząstką z B, całość B traktujemy jak jedną dużą cząstkę i siłę A-B liczymy tylko raz. Powtarza się to potem dla wszystkich cząstek i grup (jeśli są jakieś odpowiednie). Uwaga - to nie jest "symulacja galaktyki". Przeczytałem parę artykułów na ten temat i w pełnoprawnych, naukowych symulacjach (powstawania, kolizji galaktyk) uwzględnia się sporo dodatkowych czynników.

Akurat do Jowisza 150 mm też chyba nie jest złe, tu np. sporo wyszło: http://www.astrobin.com/9208/

Ech, typowa historia. Niestety, w nauce nie ma drogi na skróty na zasadzie "geniusz widzący oczywistości, na które ślepi są ociężali mainstreamowi uczeni, wyjaśni wszystko żądnym wiedzy laikom (wplatając dla efektu mądre terminy)". ...akurat pokpiwanie z renormalizacji w obecnej mechanice kwantowej było uzasadnione. Otóż to. Bardzo celne.

Da się. Jak testowałem LifeCama i R6, nagrałem się testowo w kiepskim oświetleniu z wysokim gainem i dużym szumem. Registax zgodnie z oczekiwaniem zestackował to do postaci wyraźnej i odszumionej.

A propos bitowości - jeśli koniecznie ma być kamera planetarna, to, jeśli się nie mylę, taki Chameleon potrafi wysyłać 16 bitów na piksel (z czego zapewne 12 bitów użytecznych - bo producent pisze, że ma 12-bitowy przetwornik AD).

Jak się poszczęści, można zarejestrować kolizję kosmicznego śmiecia z Jowiszem, jak tu:

Znakomite, najbardziej podoba mi się ta "kłębiastość" tła w dolnej części.

Faktycznie p. Lazzarotti słono sobie liczy za Gladiusy (cennik zaczyna się od 4000 euro za 10"), ale konstrukcja tych teleskopów wygląda (być może zwodniczo i pozornie) na nieskomplikowaną (grunt to ta karbonowa tyka), może byś się porwał na ATM? Dobry przykład już jest, o ile pamiętam Pablito zbudował Cassegraina 250 mm...

A czy użycie tego w konfiguracji Dobsonowskiej na platformie paralaktycznej byłoby niepraktyczne (np. brak mikroruchów)?

Ależ masz oko. Z ciekawości złożyłem rysunki w animowanego GIFa, bardzo przyjemny efekt. Jeszcze jakbyś rysował tak co 10 minut i użył wstępnie przygotowanego, powtarzalnego brzegu tarczy (cyrklem), to już w ogóle by było...

Świetne. Następnym razem domagam(y) się animacji!

Wrzuciłem surowy materiał z kamerki. Można zobaczyć, że stacking się przydaje... (najlepiej obejrzeć w HD na Vimeo)

To i ja dorzucę. Rok temu próbowałem i jakoś słabo wyszło, w ostatni weekend druga próba. Nikon D40 ze statywu (cykanie pilotem), 24x15 s (tylko "light frames"), ISO 800, 18 mm, F/3.5, obiektyw "kitowy", tj. Nikkor 18-55 F/3.5-5.6 VR DX AF-S. Stackowane w Deep Sky Stacker i obrobione w RawTherapee.

AviStack 2 na jednym z etapów obróbki pokazuje "frame-aligned movie" i można go wtedy zapisać (kiedyś zapisałem, ale z jakichś przyczyn był zepsuty, chyba miał czarne plamy).

Aż tak jasna nie jest Konkretnie to jest 10-3,8/10-5 = 15,85 razy jaśniejsza.

Większość świetnych, od roku inspirujących mnie do działania zdjęć w świetle białym ludzie robią refraktorami, ale i Newton daje radę. Moje najlepsze na razie plamy, SW 150PL (150/1200) @F/16, LifeCam HD-5000 + IR/UV cut, folia ND 3,8:

Bardzo staranne, ale w moich oczach ten Jowisz, Mars, plamy, protuberancje i Mare Humorum to bardziej takie mocno stylizowane grafiki na motywach obserwacji.

Pierwsza zawsze cieszy, wiem coś o tym Ale tę czarną otchłań dokoła proponuję trochę przycinać.

Ciekawa sprawa. Tyle że po naszemu to skromny bilion (10^12), nie trylion.

Wynaleziony dawno temu interferometr Fabry'ego-Perota (vel "etalon") patentami chroniony raczej nie jest (choć detale konstrukcji Coronado pewnie tak). Cena wynika raczej z faktu, że produkcja jest skomplikowana oraz z braku efektu skali. Niech no tylko zainteresowanie wzrośnie i Chińczycy zaczną je robić, zaraz ceny spadną parokrotnie, tak jak było ze zwykłymi teleskopami.

Jak już przy tym jesteśmy, to moim "ulubionym" jest test "Baker" (1946). Odpalono 23-kilotonową bombę pod wodą w lagunie ze starymi okrętami na zatracenie; oczywiście widok był efektowny. Do tego w jednostki, które nie zatonęły, wżarła się radioaktywna para, a że nikt nie przemyślał przedtem, jak to doczyścić, puścili marynarzy ze szczotkami i wiadrami (nie to, żeby w kombinezonach antyrad., po prostu w krótkich rękawkach), żeby w pierwszych kilku dniach (przy największej aktywności produktów rozpadu) radośnie szorowali pokłady i rozpylali wszystko dookoła. Pełna beztroska i improwizacja - dowództwo dorwało się do zabawek i nie zawracało sobie niepotrzebnie głowy.

Witam Koleżanki i Kolegów. Przeczytałem cały wątek i nikt nie wspomniał o pięknym przykładzie takiej "błędnej opinii": że w pasie planetoid jest gęsto i ciała gniotą się i cisną jak żwir w betoniarce. Oczywiście to wszystko przez filmy (chyba "Imperium kontratakuje" było pierwsze?).