LibMar

To dobrowolna opłata dla portalu zrzutka.pl. Przy wypłacie przez organizatora zrzutki jest ta sama sytuacja.

Z tym wysokim FPS, to jest trochę złudne. 200 FPS to takie max, zanim zacznie robić się kaszana. Jak robiłem zakrycia gwiazd przez Księżyc na wysokim FPS, dokładność źródła czasu to jedno, ale ten seeing… Krzywa po prostu lata jak sinusoida. Ogólnie to najlepiej wstrzelić się w takie naświetlenie, kiedy SNR i FPS mają najlepsze parametry - sygnał nie ginie w szumie, a wzrost długości ekspozycji nie powoduje spadku dokładności czasowej. Fotometria na krótkich czasach to też sztuka Żeby uzyskać najlepszą dokładność np. na tranzytach, umiejętne próby na wysokim FPS (10-100ms) powinny też ukazywać wysoką precyzję. Poniżej przykład z Aldebaranem.

A gdzie tam Dlatego można robić symulacje. A najlepiej testować na zakryciach gwiazd przez Księżyc, które przy odpowiedniej fazie (nie przy pełni) można obserwować wielokrotnie w ciągu jednej nocy.

No bo ta obserwacja będzie zawsze powtarzać się na wykresie fazowym, jak napisałem wyżej.

Powtórzenie fazy w kolejnym okresie. Punkt, który znajduje się np. przy 0.40, pojawi się także przy -1.60, -0.60, 1.40, 2.40 itd. Pomiary, które leżą w obrębie 1 (np. 0.00-1.00), będą tymi wszystkimi wykonanymi.

Janusz Wiland z Tomkiem Wężykiem obserwowali zakrycie Saturna

Wydaje się nierealne, ale z kilku źródeł informacja ta zdaje się być potwierdzona. Odszedł od nas człowiek, któremu polskiej astronomii amatorskiej możemy zawdzięczyć tak wiele... W naszym hobby każdy przynajmniej raz miał z nim styczność. Janusz Płeszka zmarł w wieku 52 lat. Strona Astrokrak.pl została także wyłączona - http://astrokrak.pl/

Ja uznaję Marker pokazuje pozycję według generatora efemeryd na stronie NASA: https://ssd.jpl.nasa.gov/horizons.cgi Jest zgodne z tym, co przedstawia Stellarium.

To ja tutaj przedstawię wynik z ASI178MM-c przy 1/15s oraz średnicy obiektywu 10cm (który jest u Ciebie ). Gwiazda na samym środku ma 11.2 magnitudo. Przy tak krótkich czasach, jakość gwiazdy można wyznaczyć matematycznie. Na przykład, tak powinna być widoczna dla 10.2 mag przy 2.5x krótszym czasie, czyli ~1/40s. Od razu podałem link, gdzie zobaczysz jak wyszła krzywa blasku z takiego zakrycia. https://www.youtube.com/watch?v=xajJXoVy460 https://astropolis.pl/topic/61088-zakrycie-planetoidalne-1072-malva-29-września-2017-roku/

Po wielu miesiącach, praca naukowa doczekała się publikacji! Pojawi się wkrótce w czasopiśmie MNRAS, gdzie udało się także uzyskać status współautora. Tym samym sukces zbiórki z 2017 roku został osiągnięty (!), chociaż negatywny wynik obserwacji egzoplanety nie zależał od nas. Gwiazda należy do typu TTS/ROT/DIP, gdzie "DIP" wyraża się nagłymi spadkami jasności wywołane przesłonięciem przez orbitujący pył. Dziękuję! https://arxiv.org/abs/1901.07981

Tak to właśnie jest, kiedy większość głosujących ma niewielką wiedzę na temat astrofotografii, lub jej w ogóle nie uprawia. Ilość spędzonego czasu nad fotografią nie zawsze będzie adekwatna nad opinią głosujących. Ludziom kręcą kolory, coś ogromnego, a chwilowe zjawiska (a szczególnie, jeśli sami mogli zobaczyć na własne oczy, np. zaćmienie Księżyca, bolidy) działają jak "bonus". Fotografia krajobrazowa zawsze będzie ludziom bliższa, gdyż mózg rozpoznaje znajome im elementy (drzewa, góry itd). Na M31 złapiesz więcej detalu niż na niewielkiej M57. Piękna, kolorowa M31 zawsze będzie efektem "wow" u większości ludzi, my już widzieliśmy ten obiekt X razy. To, aby obiekt nas pociągał, to już prędzej coraz drobniejsze detale, które trudno się zauważa. Z M57 jest na odwrót - większość odpowie tylko "fajne", a dla nas to bardzo fajny cel pod kątem osiągania detali (np. czy złapaliśmy gwiazdę centralną, czy wychodzą już jakieś nierówności na mgławicy). I co więcej, zwykli ludzie raczej nie zwracają większą uwagę na mało rzucające się w oczy "artefakty". Chociażby mowa o nieco plackowatych gwiazdach przy CMOS. Sądzę, że 99% oglądających osób nie będzie robiło z tym żadnego problemu. Doświadczona osoba podejdzie do tego inaczej. Ale "większością" są nadal zwykli ludzie. Jeśli chcemy prezentować prace poza forum, to liczba stosunek poz/neg opinii będzie zdecydowanie wyższy. Oni mają inne priorytety niż my, więc fotografie inaczej będą odbierane.

Witam, Naszło mnie, aby napisać nieco o tym, czym zajmuję się w ostatnim czasie. Mianowicie, chodzi o poszukiwanie nowych gwiazd zmiennych. Skąd to się wzięło i dlaczego kontynuuję ten temat? Ile czasu nad tym spędzam? Na te i inne pytania postaram się odpowiedzieć. Początki zainteresowań gwiazd zmiennych sięgają 2009 roku, kiedy to w wieku 13 lat wizualnie dokonywałem pomiarów wybranych gwiazd zmiennych. Najczęściej były to Beta Lyrae, Delta Cephei oraz W Bootis. Wystarczyło zaledwie wyjść na kilka minut, aby coś tam zmierzyć. Były to jeszcze czasy, kiedy poszukiwałem tematu, który w astronomii amatorskiej najbardziej mnie zafascynuje. Po paru latach, wybór padł na gwiazdy zmienne. Zawsze intrygowało mnie to, co widać na danym wykresie. W końcu, pośrednio rejestrujemy zjawiska dziejące się na gwieździe lub w jej obrębie. W 2013 roku dzięki stypendium zakupiłem lustrzankę Canon EOS 60D, za pomocą której po raz pierwszy rozpocząłem przygodę z fotometrią. Odkryłem, że można osiągnąć precyzję znacznie lepszą niż uchwyci to ludzkie oko. Jednak brak montażu powodował, że ograniczałem się tylko na jasnych obiektach. Ten zakup zrealizowałem dopiero w 2016, po kilku miesiącach prób astrofotografii z prowadzeniem na Sky-Watcher Virtuoso. Także w 2016 ustaliłem swoje pierwsze zadania do wykonania przez dany rok. Jednym z nich była próba rejestracji tranzytu planety pozasłonecznej. Wysoka poprzeczka spowodowała, że przysiadłem do fotometrii nieco dłużej. Wcześniej nie miałem nawet pełnej krzywej jasności jakiejś zmiennej zaćmieniowej, a tu próbuję złapać bardzo subtelne zjawisko. Precyzja pomiarów polepszała się, ale o poszukiwaniach zmiennych jeszcze nie myślałem... Zmieniło się to w kwietniu 2017 roku. Zachęcony poszukiwaniem planet pozasłonecznych w programie Zooniverse - Exoplanet Explorers, zauważyłem jak ogromna jest ilość gwiazd zmiennych na nocnym niebie. Wysoka precyzja instrumentu pozwoliła rejestrować także zmiany blasku, które w warunkach naziemnych są nieosiągalne. Dorwałem więc do danych Keplera i pobrałem pomiary z pola Campaign 8 misji K2. Krzywych było ponad 20 tysięcy, które zacząłem ręcznie przeglądać. Zacząłem wypisywać obiekty, które w bazie danych VSX nie istnieją, a wykazują dość spore zmiany blasku. Jeśli Kepler rejestrował zmiany blasku, to może spróbuję potwierdzić je za pomocą własnych pomiarów? Tak, na samym początku sierpnia 2017 roku dokonałem obserwacji gwiazdy HD 5843 w konstelacji Ryb. Według danych K2, miała to być zmienna pulsująca o okresie krótszym niż dwie godziny. Ma około 8 mag (jasna!) i spadek blasku zaledwie 0.03 magnitudo. Takie zmiany rejestrowałem już dla tranzytów egzoplanet, więc spróbuję "odkryć" (potwierdzić) nieznaną wcześniej zmienną. Wyszło! Dwa tygodnie starałem się wysłać poprawnie raport do bazy danych VSX, aby w końcu zostało zaakceptowane. Kilka dni później analogicznie spróbowałem z HD 6121. Cel trudniejszy - gwiazda nieco ciemniejsza (8.6 mag) a spadek blasku zaledwie 0.006 mag. To już nawet wyzwanie. Na szczęście, udało się uzyskać potrzebną precyzję i w sierpniu miałem na koncie dwa odkrycia. Pod koniec sierpnia, po obserwacjach tranzytu Qatar-4 b zauważyłem sąsiednią gwiazdę, która zmieniała swój blask. W VSX nic nie ma, a spadek bardzo wyraźny - dziwna sprawa. Zaćmienie było tak głębokie, że nie byłem w stanie uwierzyć o prawdziwości bycia zmienną. Gwiazda nie była obserwowana przez Keplera, więc nie miałem czym to potwierdzić. Niedługo później dowiedziałem się o programach obserwacyjnych, takich jak ASAS-SN i SuperWASP. Dzięki publicznie dostępnym pomiarom, potwierdziłem zmienność. Był to układ binarny typu Algola (EA). A skoro się udało, zacząłem przeglądać kolejne obiekty. Do końca września przeprowadziłem jeszcze kilka obserwacji, mając łącznie na dysku kilkanaście obserwacji wykonywanych przez kilka godzin. Za moment druga, trzecia, czwarta... Okazało się, że tych zmiennych jest całkiem sporo! Modyfikacja metod poszukiwawczych, odnajdujemy kolejne. Było już kilkanaście, kiedy nastąpił STOP. Na swojej krzywej blasku widziałem gwałtowny wzrost jasności, natomiast ASAS-SN pokazał zupełnie co innego - była to nieznana wcześniej półregularna. To mój nowy typ! Były ciągle zmienne zaćmieniowe i parę pulsacyjnych. To, czym charakteryzowała się gwiazda, to pomarańczowo-czerwonawy kolor. Chwila później i znajduję analogiczną sytuację dla drugiej gwiazdy. A może zacznę na ślepo poszukiwać zmienne, które są czerwone? W ten sposób rozpoczęło się poszukiwanie metodą data-mining. Polega ono na wydobywaniu danych z bazy, a tutaj nie musiałem nawet wykonywać obserwacji. Nie ma w VSX, to nieznana. Co z takimi? Dowiaduję się, że także mogę wysyłać tego typu zmienne. Kilkanaście zmiennych i powoli zaczęło robić się nudne. Ile to można szukać czegoś, co jest trudne do analizy? Półregularne w rzeczywistości składają się z wielu nakładających się okresów. Trochę cierpliwości ja i moderator VSX musieliśmy mieć, aż w końcu opanuję wysyłanie zgłoszeń. W listopadzie 2017 roku zmieniłem metodę poszukiwań. SuperWASP i NSVS mają krzywe dostępne od razu, natomiast w ASAS-SN trzeba czekać nawet 10 minut po jedną gwiazdę. Jest lepsza precyzja, ale coś za coś. Dzięki kolejnym programom poszukiwawczym, zacząłem przeglądać także te o innych kolorach. Zaczęły wpadać kolejne nieznane typy o okresach rzędu dni. Zbyt długie, abym wyłapał podczas pojedynczej obserwacji. Rozpoczął się masowy projekt, w którym chciałem poznać gwiazdy zmienne nieco lepiej. Mamy ponad setkę typów, a w większości nie wiadomo o co w nich chodzi. Powoli zaczynałem spotykać przykłady nieznanych dla mnie typów i tak wyglądało ich poznawanie. Liczba odnajdywanych obiektów stała się zbyt duża i nie wyrabiałem się nad wysyłaniem do VSX. Przygotowanie i wysłanie zgłoszenia zajmowało godzinę. Sposób szukania to jedno, a analizy to drugie. Zacząłem coraz więcej czasu skupiać się na automatyzowaniu arkusza służącego do przygotowania wykresów. Czas malał i obecnie najprostszy typ (nieokresowy, więc pomijam pewien etap) mogę wysłać w zaledwie 15 minut. To nie pomogło, gdyż nieznanych zmiennych pojawiało się coraz więcej. Wolałem szukać niż wysyłać. Zmieniły się także priorytety - coś mniej ciekawego pomijałem, więc podejmowałem selekcję. Pojawiło się także ograniczenie, że można wysłać maksymalnie jedną zmienną dziennie. Aby to pominąć, można wysłać hurtowo poprzez napisanie pracy naukowej. To coś, czego nigdy wcześniej nie robiłem. Już wiele razy podejmowałem się, aby pozostawić projekt i zacząć kolejny. Wysyłanie zwolniło się i obecnie wysyłam nie częściej niż raz na tydzień. Pojawiła się chęć poszukiwania czegoś zupełnie nieznanego lub rzadkiego. To właśnie takie obiekty są najbardziej ciekawe. Zostawiłem już poszukiwanie zmiennych obserwacyjnie, a skupiłem się tylko i wyłącznie na data mining. Określiłem także skalę jak bardzo dany obiekt jest "wow". Dlaczego preferuję tę metodę? Obserwacyjnie odnalazłem około 50 obiektów i ciągle spotykam te same typy. EW, czasem EB, niekiedy EA lub DSCT. Kilka typów. Tylko raz przypadkowo natrafiłem na coś ciekawszego - GDOR. Data mining otworzyło mi bramę na poznawanie większej ilości typów. Nauczyłem się jak selektywnie wybierać gwiazdy, aby poszukiwać wybrane typy. I tak odnalazłem ponad 20 zmiennych typu GDOR, co jest o wiele bardziej owocne. Można też powiedzieć, że zmienne te mogę potwierdzać podobnie jak było to z Keplerem i HD 5843. Nie mogę przyznawać sobie odkrycia na podstawie samych obserwacji Keplera, natomiast innych danych (np. ASAS-SN) już tak. Nie są to dane, które przeglądając po kolei natrafimy na nie. To my tutaj "losujemy" gwiazdę na niebie, aby pobrać jej pomiary fotometryczne. Typy zmiennych, które kiedyś były marzeniem do odnalezienia (np. rotacyjna), z czasem stawało się czymś normalnym. I w tym momencie pojawiło się uzależnienie na zmienne, czyli chęć znalezienia coś jeszcze bardziej nietypowego. Takie, które faktycznie mogą się nadawać do napisania pracy naukowej. Nie jakieś tam EW, gdzie opisać można w kilku zdaniach, lecz bardziej złożone. Pierwszą z nich była TYC 2722-1304-1 w konstelacji Pegaza. To połączenie dwóch typów: EA+DSCT. Zmienna zaćmieniowa i pulsująca. Co więcej, zmienna zaćmieniowa ma silnie ekscentryczną orbitę, gdzie minimum wtórne jest ekstremalnie przesunięte. Co więcej, gwiazda jest bardzo jasna (9.7 mag). Widoczny jest także trzeci składnik odległy o 3". Spośród wszystkich znanych EA+DSCT, ta ma najdłuższy okres orbitalny. I to wszystko zsumowało się, że obiekt jest bardzo niezwykły. W tym momencie poczułem, że odnajduję coś ważnego pod kątem naukowym. Zacząłem ją obserwować z filtrami fotometrycznymi, aby potwierdzić pulsacje. Mierzyłem głębokości zaćmień przez kolejne filtry. I to jest to! W pracy naukowej można to opisać na wiele stron. I teraz na poważnie skupiłem się napisaniu pracy. Zabrakło jednak nieco danych, które planuję uzbierać podczas obserwacji w przyszłym roku. Pojawiły się kolejne rzadkie zmienne, które zacząłem dodatkowo obserwować. Jedną z nich była kandydatka na RCB (R Coronae Borealis) o oznaczeniu katalogowym IRAS 03536+6235. Zdobyła zainteresowanie wśród paru obserwatorów i astronomów, którzy także regularnie ją monitorowali z różnych części świata. I tak na zmianę - nowa metoda poszukiwania w data mining i kolejne typy zmiennych. W pliku mam pozycje ponad tysiąca nieznanych zmiennych, na które nie ma czasu. Selektywne wysyłanie zgłoszeń wygrało. Szukanie zmiennych stało się pewnego rodzaju uzależnieniem (w pozytywnym sensie!), z chęcią poznawania jak różnorodny jest ten temat. Coraz to bardziej nietypowe zmienne dają zagadki z czym mamy do czynienia. Zmienne symbiotyczne, nowe karłowate i inne dzikie węże. Jedna to nawet dostała gwiazdkę, bo jest zupełnym "wu te ef", gdzie sami moderatorzy VSX z niczym nie mogli jej powiązać. Jeszcze miesiące temu były to obiekty, które uznałem za niemal niemożliwe do odkrycia amatorsko. Można miesiącami próbować szukać rozbłyski, ale nigdy nie masz pewności. A tak wykrywam to, co zostało przez naukowców pominięte. I to jest to, czym chcę zajmować się dalej. Równocześnie działa temat egzoplanet, jednak z tym jest na przemian. Zimą, kiedy studiuję, praktycznie nie ma kiedy obserwować niebo. Robię to głównie latem. Astronomię amatorską uprawiam teraz siedząc przed komputerem. Średnio poświęcam nie mniej niż godzinę dziennie na znajdowaniu nowych zmiennych, licząc na coś rzadszego. Bo uważam, że moje działanie faktycznie ma istotny wpływ naukowy. Co planuję robić dalej? Szukać i szukać. Aż do momentu, kiedy właściwie nic nie zostanie amatorom, czyli teoretycznie do 2022 roku (katalog zmiennych z danych Gaia). A potem dokładnie studiować znalezione zmienne, co po części zacząłem w przypadku EA+DSCT i kandydatki na RCB. Ale do tego czasu takich może być już ponad setka... Szukanie nowych zmiennych przestało być zaskakujące, dlatego teraz szukam coś rzadkiego. To powoduje, że potrzebuję odpowiednie metody wyciągania danych. Na tyle, że na granicę 2022 zaczynam powoli przymykać oko. Niektóre ze zmiennych mogą być trudne do zidentyfikowania przez automaty Gai. Za parę lat wróci się do każdego obiektu i skończę temat wyciskając ostatnie poty. Co najmniej 1% z tysiąca pozostanie nadal nieokreślona jako zmienne. Korzystam z tych kilkudziesięciu miesięcy, kiedy swobodnie odnajduję i wysyłam odkrycia. Trzy tygodnie dołączyłem do AAVSO, stając się ich oficjalnym członkiem. To pozwoli na pisanie prac naukowych i wysyłanie do ich czasopisma JAAVSO (zmotywuje mnie fakt, że trochę na to wydałem). Regularnie kontaktuję się z astronomami, a jeden z nich szczególnie pomaga mi nad pisaniem obecnej (oczywiście to jeszcze kolejny projekt). Ale nigdy wcześniej nie było tak blisko. Jestem już prawie na ukończeniu, a chciałbym wydać do połowy przyszłego lutego. Praca, nad którą od sierpnia spędziłem ponad 250 godzin. To nie jest pojedyncza zmienna, ale katalog rzadkich zmiennych, z których powstaną późniejsze liczne prace. Aż nie mogę się doczekać na jej publikację!

Witam, Niektóre typy gwiazd zmiennych są masowo poszukiwane przez obserwatoria astronomiczne. Do takich należą między innymi nowe i supernowe. To są zjawiska przejściowe (ang. transient), tak więc ich rozbłyski mogą być obserwowane krótkotrwale. Chcąc je nie przegapić, szukamy je i szukamy. Do innych tymczasowych zjawisk należą też rozbłyski nowych karłowatych i czerwonych karłów, pociemnienia zmiennych typu R Coronae Borealis, zmiany dotyczące młodych gwiazd (YSO) czy spadki nowych odwrotnych (typu VY Scl). Jako, że za cel postawiłem sobie odnalezienie 20 nowych typów zmiennych (takie, które do 2018 jeszcze nie miałem na koncie), chciałbym przedstawić kolejny, dość istotny z punktu widzenia naukowego. MGAB-V190 (inaczej 1RXS J234500.2+342913) okazała się być nową karłowatą (typ UG), którą odnalazłem niemal przypadkowo podczas poszukiwań metodą data mining. Wiele zmiennych pozostaje wciąż ukryta w danych dostępnych publicznie i zazwyczaj zostają zauważone dopiero w momencie, kiedy wykaże zaskakującą zmienność (np. jeszcze większe pojaśnienie, coś jak bodziec nadprogowy) lub ruszy kolejny program poszukiwawczy. To po prostu przeoczone zmienne Średnio potrzebuję parę minut na odnalezienie nowej zmiennej, ale to nie o ilość chodzi (zresztą wysłanie do VSX trwa do pół godziny). Często spotykam zmienne ciągle tego samego typu, które z czasem stają się mniej interesujące. Obecnie wybieram te najciekawsze, które w przyszłości mogłyby mieć zainteresowanie do napisania pracy naukowej lub te, które powinny być dalej monitorowane (np. RCB, ZAND). Nowa karłowata ma pewne powiązanie z gwiazdami nowymi, ale zacytuję schemat powstawania z Wikipedii. To moje pierwsze takie znalezisko, dlatego na UG nie znam się jeszcze dobrze Dane wydobyłem z ASAS-SN oraz CRTS. Ze wszystkich zdjęć wydobyłem dwa pojaśnienia MGAB-V190 (ostatnie w grudniu 2018!), natomiast CRTS ma ich o wiele więcej. CRTS sięga głębiej z zasięgiem, jednak mała liczba pomiarów nie pozwala na dokładniejsze studiowanie obiektów. Nadaje się jednak do poszukiwania zmiennych o dużej amplitudzie. Mam jednak trochę wątpliwości jeśli chodzi o typ znaleziska. Przy niektórych wybuchach koncentruje się bardzo duża ilość pomiarów nawet przez miesiące. Może to typ UGSU? A może coś jeszcze innego? Wykażą to dodatkowe obserwacje za pomocą większych teleskopów, w celu wyznaczenia tzw. superhump period. Układ podwójny orbituje wokół siebie przy bardzo krótkim okresie, dlatego obserwuje się zmiany jasności do kilku dziesiątych części magnitudo o okresie 1-3 godzin. Myślę, że wiele osób uważa za samodzielne poszukiwanie teleskopem jest bardziej cenne. Z pewnością przynosi więcej frajdy i wymaga więcej nakładów finansowych, a tutaj wymagany jest tylko komputer z dostępem do Internetu. Trafienie na bardzo rzadką zmienną obserwacyjną graniczy z cudem. Spośród wszystkich 60 obiektów, tylko jeden jest niezbyt częsty - typ GDOR. Jednak metodą 'data mining' odnalazłem takich ponad dwadzieścia, więc spojrzenie robi się inne. Równie dobrze można potwierdzać znalezione zmienne własnymi obserwacjami, jednak nie ma na to czasu. Coraz więcej zmiennych jest odkrywanych przez kolejne projekty astronomiczne (obecnie ASAS-SN, za moment wkroczy KELT). Prawdopodobnie 2022 roku Gaia opublikuje katalog milionów zmiennych, przez co >95% niewysłanych zmiennych na mojej liście zostanie wykreślonych. Dopiero potem każda nowa zmienna będzie na miarę złota. Dlatego pozostały 3-4 lata poszukiwań, aby po 2022 móc studiować "zarezerwowane dla siebie" obiekty Gwiazda MGAB-V190 w bazie danych VSX: https://www.aavso.org/vsx/index.php?view=detail.top&oid=683951

Z poprzedniego wątku (albo statusu, nie pamiętam) pisałeś o zastosowaniu do astrofotografii. Szukasz drugiej kamery, czy ma być dwa w jednym? Jeśli myślisz o fotometrii, dokładność pomiarowa jest zależna od wielu elementów, a głównie są to: - seeing - szum - możliwości optyczne (QE, wielkość sensora, średnica teleskopu, światłosiła, kolimacja, konstrukcja (np. pająk w Newtonie wywołuje spajki, przez co część światła wypada poza aperturę fotometryczną), jakość obrazu w centrum i na brzegach kadru (guiding), zmiany temperaturowe wpływające na ostrość, uginanie w wyciągu) - dodatkowe czynniki świetlne ograniczające dynamikę (LP) lub nierównomierność obrazu (ampglow) Z seeingiem nie wygrasz i zawsze na starcie będzie wprowadzało niedokładności. Szum to jest czynnik, który ma największe znaczenie tylko przy fotometrii słabych obiektów. Szum w CMOSach, przy jasnych obiektach, nie ma aż tak wielkiego znaczenia (różnica w dokładności między chłodzoną a niechłodzoną ma tylko znaczenie, jeśli robi się w ciepłe noce). A to właśnie trzeci czynnik jest tym największym ograniczeniem. Powtarzalność obrazu i ilość wpadającego światła jest najważniejszym czynnikiem, aby uzyskać miarodajne dane. Ta kamerka ma bardzo niskie QE, co w porównaniu do typowych CMOSów ASI - mniej światła, dłuższa ekspozycja, gorsza dokładność. I teraz jeszcze sprzęt optyczny - jeśli użyjesz starego Pentacona 135mm f/2.8 (przy pełnym otworze), to pomimo dużej średnicy, wcale nie uzyskasz dobrej dokładności pomiarowej. Powtarzalność obrazu gwiazd jest kluczowa, a to było moją piętą Achillesa w starym obiektywie 300mm f/2.8 (mowa o kolimacji). Przeszedłem więc na Newtona 203/800, którym podczas prób z ASI178MM-c, wychodziło bardziej stabilnie. Pomimo f/4, nie miałem znacznych problemów z kolimacją. Newton to jednak nie APO, więc doskonale też nie będzie. Po ostatnich rozważaniach, kamery CCD i CMOS jak najbardziej nadają się do egzoplanet i wyniki powinny (i są) być porównywalne. Ale największym wrogiem jest jednak optyka. Jedynym plusem tej kamerki to jest wielkość piksela i całkiem niezła rozdzielczość, co przekłada się na wielkość sensora. Nie wiadomo co z ampglow. MAK, choć całkiem dobry optycznie, będzie bardzo ograniczający przy doborze gwiazd referencyjnych.

@ekolog trudno powiedzieć jaki dokładnie to jest system, to jedynie przypuszczenia Akurat gwiazdki są bardzo spokojne, nie zaobserwowano żadnych flar o amplitudzie >0.003 mag przez blisko 3 miesiące. Dla przykładu, TRAPPIST-1 ma takie lub większe co kilka dni. Artykuł jest dostępny do pobrania pod linkiem w PDFie: http://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-3881/aafa70 Jeśli chodzi o współautorstwo, pojawił się problem, którego przyczynę udało się już ustalić. Faktycznie mamy tu kilku współautorów będących wolontariuszami na EE. Mnie i paru innych wpływowych osób pominięto. Jak się okazało, przyczyną był problem z wieloma identyfikatorami na EE. Ten sam tranzyt występował dwa razy, więc można było spotkać dwukrotnie. To akurat normalka, bo niekiedy te same krzywe spotykałem po cztery lub więcej razy. Prowadzący projektu zwrócili uwagę tylko na ten pierwszy identyfikator (7635536), a my należeliśmy do tej drugiej grupy (7637826). Zgłosiliśmy już prośbę o sprostowanie, dodając współautorów z obu grup

Trzeba eksperymentować! Jak zaczynałem, spróbowałem porobić coś przy pomocy gumki recepturki: https://astropolis.pl/topic/50486-statywowe-astrofotki-z-teleskopu/ I jak na tamte czasy, cieszyłem się bardzo z uzyskiwanych efektów. W przypadku Dobsona sprawa jest trudniejsza (ja miałem paralaktyka u którego było ciężko o napęd), ale jak nabierzesz chęci na więcej, to powoli będzie wychodziło. Najważniejsze, aby być zadowolonym z uzyskiwanych efektów. Synta 8" to po prostu super zabawka na obserwacje wizualne, ale dla raczkującego w astrofotografii (aby coś popykać) jest trudnym sprzętem do opanowania.

Pamiętacie kandydatkę na drugą ziemię, o której pisałem blisko dwa lata temu? https://astropolis.pl/topic/58807-znalazłem-kandydatkę-na-drugą-ziemię/ W sumie biorąc, z wielkiego newsa zrobiła się nieco klapa. Nauczyło mnie, że trzeba mieć nieco dystansu i pokory, aby nie mówić przedwcześnie o takich znaleziskach. Wiedziałem tylko, że obiekt jest nadal bardzo ciekawy i faktycznie w przyszłości może okazać się prawdziwą planetą pozasłoneczną. To były jeszcze czasy, kiedy dopiero dowiadywałem się w jaki sposób przeprowadzana jest cała analiza, czego efektem stało się później współodkrycie K2-232 b. Przed minutami otrzymałem wiadomość mailową o potwierdzeniu dwóch planet pozasłonecznych: K2-138 g oraz K2-288Bb w projekcie Zooniverse - Exoplanet Explorers (dalej: EE). Jest to platforma, na której klasyfikuje się wykresy w poszukiwaniu potencjalnych periodycznych spadków blasku wywołanych przez tranzyty egzoplanet. To jak znane wszystkim Planet Hunters sprzed sześciu lat, w którym nasz rodak @rafcioo28 współodkrył egzoplanetę PH-2 b. W PH byłem mało aktywny, o wiele więcej czasu spędziłem na Exoplanet Explorers, gdzie przeanalizowałem około 67 tysięcy krzywych blasku. Mniej więcej 15-tysięczna dotyczyła obiektu EPIC 210693462.01, o której zrobiło się dość głośno na forum EE, a efektem był wątek podlinkowany wyżej. Według wstępnych parametrów wychodziło, że obiektem jest planeta skalista leżąca w ekosferze, która obiega czerwonego karła o okresie ~31 dni. Po kilku miesiącach pojawiły się pierwsze zdjęcia wysokiej rozdzielczości, które ukazały, że EPIC 210693462 jest gwiazdą podwójną. Gwiazda kontaminująca spowodowała, że tranzytujące ciało musi być jednak nieco większe. Jeszcze wcześniej EPIC 210693462.01 była dość blisko granicy stabilności, to teraz było niemal pewne, że ciałem skalistym raczej nie jest. Spadek jasności był jednak wciąż wystarczająco mały, aby mógł być planetą. Potrzebne były tylko dodatkowe obserwacje radialne umożliwiające określenie masy obiektu. To właśnie ono jest głównym wyznacznikiem czy jest to gwiazda, a może egzoplaneta. I co bardziej istotne - która z tych gwiazd posiada tranzytujące ciało niebieskie. Dostałem maila, w którym opisano dwa nowe odkrycia. W momencie, kiedy zauważyłem literkę "B" (podwójność gwiazdy) i okres 31.3 doby, od razu skojarzyło mi się z EPIC 210693462, która miała okres 31 dni. Wchodzę na link i sprawdzam resztę przedstawionych danych - tak, to jest ona! https://blog.zooniverse.org/2019/01/07/exoplanet-explorers-discoveries-the-habitable-zone-planet-k2-288bb/ https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=7313 Dodatkowe obserwacje umożliwiły wskazanie która z obiektów jest odpowiedzialna za zmiany blasku - ta słabsza. Wyznaczony promień wynosi 1.9 promienia Ziemi, więc tak jak przewidywałem (~2) - nie jest to obiekt skalisty. Ale również bardzo ważny z punktu egzoplanet, bowiem jest obiektem należącym do przerwy Fultona (https://en.wikipedia.org/wiki/Fulton_gap). Jest to granica, pomiędzy którymi znajdują się planety skaliste i gazowe (1.5-2.0 promienia Ziemi). Obserwacje Keplera wykazały, że takich obiektów jest bardzo niewiele. Choć większość użytkowników już dawno opuścili EE (z powodu braku update'ów o ich pracy), to właśnie dzięki nim udało się wskazać niezauważone wcześniej obiekty. Jedną z nich była opisywana przeze mnie egzoplaneta K2-282Bb, która najprawdopodobniej pojawiła się tutaj dzięki mojej reakcji. Oczywiście można powiedzieć, że "nobody cares", ale sytuację mogę wyjaśnić. Około 15-tysięczna klasyfikacja, o której już zdążyłem wyżej napisać, dotyczyła trzech tranzytów wokół gwiazdy EPIC 210693462. Mniej więcej w tamtym momencie istniał na forum EE wątek dotyczący poszukiwań skalistych egzoplanet wokół czerwonych karłów. Ponieważ promień EPIC 210693462 został na tamten czas wyznaczony na 0.3 promienia Słońca, faktycznie wychodziło coś rozmiarów Ziemi. 31 dni to także duży okres, żeby panowała dość niska temperatura. Wrzuciłem swoją propozycję do wątku prowadzonego przez ProtoJeb21: https://www.zooniverse.org/projects/ianc2/exoplanet-explorers/talk/821/320198 Był to potencjalny obiekt, który został sklasyfikowany kilkanaście godzin wcześniej przez użytkownika shutcheon. Prawda jest jednak taka, że czas kto pierwszy nie jest brany pod uwagę, lecz to, kto zaznaczył "Yes" podczas klasyfikowania. Było nas przynajmniej kilkanaście, bo i tak nie każdy komentował, tylko leciał dalej. https://www.zooniverse.org/projects/ianc2/exoplanet-explorers/talk/785/291179 Pierwsza moja odpowiedź (pod nickiem libmar96) dotyczyła właśnie propozycji zajrzenia do obiektu EPIC 210693462. Po chwili drugi użytkownik Cabbink ruszył mocno z tematem: https://www.zooniverse.org/projects/ianc2/exoplanet-explorers/talk/821/323315 Jeszcze widzę posty, jak pozwolono mi nieoficjalnie nazwać ten obiekt i stąd pochodzi "Natalie" To właśnie ten wątek przyciągnął uwagę prowadzących projektu EE, którzy postanowili przyjrzeć się bliżej. Efektem tego jest potwierdzenie K2-288Bb! Praca naukowa dostępna jest pod linkiem http://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-3881/aafa70 . Na razie wstęp jest płatny, ale prawdopodobnie jutro powinno pojawić się na arXiv, które jest darmowe. Trudno mi powiedzieć w jaki sposób zostaniemy objęci w pracy naukowej. Współautorami nie jesteśmy (a przynajmniej nikogo z EE nie kojarzę na liście, sami naukowcy), być może coś więcej pojawi się w środku pracy. Ale do tego wrócimy, jak tylko będzie dostępne publicznie for free. Na zakończenie przedstawiam zdjęcie EPIC 210693462 (na żółto), które wykonałem w 2017 roku Niebieski obiekt to inna kandydatka, o której była mowa w tym samym wątku na EE. Została oczywiście olana jak setki innych obiektów, ale i tak sukcesem jest to, że EPIC 210693462.01 wybiła się i teraz jest znana jako K2-288Bb!

Z Syntą 8" bez prowadzenia będziesz w stanie naświetlić do kilkuset milisekund, czyli będzie nadal ciemno. Przy dłuższych czasach, zamiast gwiazd wyjdą kreski. Aby wychodziły jakieś mgławice, potrzebujesz przynajmniej kilkadziesiąt sekund naświetlania. Nawet jedna taka fotka nie do końca wystarczy, dlatego zestackujemy wiele ujęć. A do tego potrzebny jest montaż paralaktyczny. Podejrzewam, że szybciej spróbujesz z jakiegoś obiektywu, bowiem ze swojej tuby 203/1200 musiałbyś kupić przynajmniej montaż NEQ6, która kosztuje kilka Synt 8"

Dużo zależy od kamery Przykładowo dam wynik dla zakrycia planetoidalnego dla gwiazdy 11.2 mag, który nagrywałem kamerą ASI178MM-c w 15 FPS przy średnicy 4 cali: https://www.youtube.com/watch?v=xajJXoVy460 A tak wyglądało zakrycie typową kamerą przemysłową (LN300), którą zwykle stosują zakryciowcy. Tym razem 12 cali, a zjawisko 3x dłuższe (tu trwało 4s, a u mnie 1.3s): Mniej więcej drugi wykres pokazuje dokładność, jaka byłaby w przypadku 4" i 12 mag z kamerą ASI. A więc tak, wynik z 12" byłby podobny do 4". A to dzięki nowocześniejszej kamerze. Można uchwycić zakrycie planetoidalne z gwiazdą 12 mag nawet mniejszym sprzętem, ale dużo zależy jeszcze dokładność. Kamery CMOS są słabe jeśli chodzi o dokładność czasową (są przesunięcia), w przeciwieństwie do starszych, modyfikowanych kamer. Ale w przypadku Ultima Thule, zakryciowcy wykorzystali QHY174M-GPS, czyli dwa w jednym

Chodziło tam o obserwację zakrycia planetoidalnego. Jeśli 2014MU69 zakryje gwiazdę 11 mag, to chwilowe zniknięcie da się zarejestrować już przez 50mm f/1.8 obiektyw i kamerą CMOS. Ale, żeby obserwacja nadawałaby się pod kątem naukowym, potrzebny jest większy sprzęt dla lepszej precyzji. No i zapewne dotyczy zakrycia słabszej gwiazdy, rzędu 15-17 magnitudo.

2014 MU69 ma około 27.0-27.5 magnitudo w V oraz 26.0-26.5 w R.

IRAS 03536+6235 znów znika! W tej chwili ma 16.5 mag (V) / 17.5 mag (g') i staje się na granicy obserwowania przez ASAS-SN. Może to być krótkotrwałe (kwestia tygodni) lub potrwać nawet przez wiele lat.

Docelowe obserwatorium do obserwacji tranzytów egzoplanet, które właściwie będzie jeszcze manualne. Dopóki nie skończę studiów, nie mam możliwości postawienia sobie budki. Większość elementów już jest (tuba, kamera, filtry, montaż), ale najdroższy i tak wyjdzie dyfuzer wiązki optycznej (dlatego obserwatorium ma być unikalne ).

Witam, Chciałbym zgłosić pewien problem, z którym borykam się od dłuższego czasu. Właśnie zdałem sobie sprawę, że dotyczy on tylko i wyłącznie to forum. Mowa tutaj o resetowaniu skopiowanej wcześniej zawartości, kiedy chce się zamieścić pewien tekst do postu lub statusu. Wygląda on następująco: kopiuję skądś tekst, wchodzę na AP i zakładam nowy wątek/dodaję odpowiedź/status. W momencie, kiedy pojawia się pole edytora, zawartość skopiowana resetuje się. Prawym przyciskiem myszy mogę zobaczyć, że opcja "wklej" jest na szaro. Wtedy muszę znów szukać to, co skopiowałem, co czasem bywa irytujące mając dziesiątki pootwieranych okien Zrobiłem też taki test - skopiowałem tekst "Test" i wkleiłem na statusy - nie dało rady, musiałem skopiować ponownie. Bez odświeżania strony, po usunięciu statusu na nowo próbowałem wysłać wklejając "Test". Tym razem się wkleiło, a więc problem ukazuje się tylko przy pierwszej próbie. Problem ten próbowałem zreprodukować w Chrome - wynik negatywny. To jest coś z przeglądarką Microsoft Edge, z której korzystam. Ktoś jeszcze miał taki problem?