Jagho

Wielu obserwatorów z Japonii właśnie tak robi. "Polują" we wschodzących przed świtem gwiazdozbiorach. Kiedyś nawet napisałem gdzieś pół żartem pół serio, że K. Itagaki wyciąga swoje odkrycia supernowych przy świcie

O, to to !! Pada u mnie najczęściej i najbardziej wkurza ale mam też sąsiada, który co jakiś czas wypowiada z kolei zdanie bardzo sensowne: "jeżeli dostrzegłbyś lub słyszał o planetoidzie, która ma uderzyć w Ziemię, to daj wcześniej znać - przestanę spłacać kredyty :)"

Jeżeli chodzi o gotowe rozwiązanie, to Andras Dan z Gemini Telescope Design od jakiegoś już czasu sprzedaje Snap Cap. Może nie, żeby od razu kupować (bo nie jest to tanie), ale może coś podpatrzysz jako inspirację dla własnego rozwiązania: http://www.geminitelescope.com/Manuals/snapcap_eng.pdf https://www.youtube.com/watch?v=vGN4tSmvfVo&t=2s https://www.youtube.com/watch?v=9OhyMasQgNs https://www.youtube.com/watch?v=5OzDFrcU1QM

Świetne zdjęcia i relacja, szczególnie dla mnie, bo wróciłem z Chile wczoraj. Kiedy zjeżdżaliśmy z El Tatio też spotkaliśmy na drodze dwa liski (może te same ), które najwyraźniej oczekiwały od nas jakiegoś przysmaku. Dokarmiane pewnie przez turystów znalazły sobie łatwe źródło pożywienia. Skubańce tak biegły w kierunku naszego samochodu, że bałem się, że je potrącimy Mam nadzieję, że jakiś nieostrożny kierowca nie rozjedzie ich któregoś dnia. A propos jedzenia - kiedy pochwaliłem się żonie, że w Machuca zjadłem szaszłyk z lamy, to pół żartem pół serio dostałem mały op...ol Jeszcze raz gratuluję świetnych zdjęć.

Kupiłem tam kilka rzeczy. To jest tylko tablica ogłoszeniowa. Zawsze płaciłem przez PayPal z opcją ochrony kupującego. Jeżeli ktoś chciał bezpośrednio na konto bankowe - rezygnowałem z zakupu.

EQDrive Standard 3N ? Mam też 3-kę Zauważyłem właśnie na mapce drugą ikonkę EQDrive w naszym kraju. Gratuluję świetnej roboty z montażem.

Rzeczywiście jest tak, że w niektórych projektach (ale głównie tych dużych ZTF, Pan-STARRS) do przeglądów wybierane są całe obszary nieba. Odkrywane są przy tym nie tylko supernowe, ale i inne obiekty. W warunkach amatorskich jest to jednak trudne. Nie dysponujemy takim sprzętem jak oni oraz tak dużymi i czułymi matrycami (i taką pogodą). Dlatego w naszych warunkach, przy poszukiwaniu supernowych trzeba się skoncentrować na starannym wyborze galaktyk do przeglądu oraz na zdolności wykonywania bardzo dużej liczby ekspozycji. Czyli - nie określone obszary nieba, a raczej konkretne galaktyki. Które? Właśnie, to jest kluczowe pytanie. Ogólnie wiadomo, że w galaktykach eliptycznych pojawiają się głównie supernowe typu Ia podczas gdy w spiralnych występują również i inne. Więc bardziej prawdopodobne jest dokonanie odkrycia w spiralnej. Ważne są jednak i inne parametry galaktyki. Nie każdą supernową można zaobserwować. Galaktyka może być zbyt odległa (parametr: przesunięcie ku czerwieni) i naszym amatorskim sprzętem nie zarejestrujesz supernowej, która się w niej pojawi. Płaszczyzna galaktyki może też być pod małym kątem do obserwatora (parametr: inklinacja) i blask supernowej zginie pochłonięty przez materię tej galaktyki. Trzeba też wziąć pod uwagę i inne parametry: jasność, wielkość kątowa, które mogą być z kolej pochodną liczby gwiazd w danej galaktyce. To też wpływa na prawdopodobieństwo pojawienia się w niej supernowej. Jeżeli trafnie zaprojektujesz listę przeglądanych galaktyk, ustawisz priorytety, cykle powtórnych obserwacji i systematycznie będziesz monitorował te galaktyki, to jest szansa na odkrycie supernowej w jednej z nich.

Poszukiwanie pozagalaktycznej supernowej polega na tym, że fotografujemy określony obszar nieba, gdzie znajdują się galaktyki (lub jedna galaktyka, jeżeli mamy małe FOV). Następnie porównujemy ten obraz z obrazem tej galaktyki wykonanym kiedyś wcześniej. Najlepiej porównywać z własnymi zdjęciami. Jeżeli dostrzegamy obiekt, którego wcześniej nie było, to sprawdzamy następujące możliwości: czy nie jest to supernowa już odkryta i zgłoszona przez inne obserwatorium czy nie jest to planetoida, która pojawiła się w niewielkiej odległości kątowej od galaktyki czy nie jest to gwiazda zmienna w naszej galaktyce, która akurat pojaśniała czy nie jest to jakiś inny artefakt, chociażby związany z błędem matrycy czy nie jest to planeta Mars Jeżeli wykluczymy wszystkie powyższe możliwości (co zdarza się niestety rzadko ), to wykonujemy astrometrię i fotometrię obiektu i zgłaszamy odkrycie możliwej supernowej (PSN) na serwerze TNS, który działając w ramach Międzynarodowej Unii Astronomicznej przyjmuje takie raporty. To tak w największym skrócie. Jeżeli masz jakieś pytania, to chętnie doprecyzuję.

Dziękuję @gawain74 Supernowa SN 2019ehk jest wciąż widoczna. Inna rzecz, że sama galaktyka M100 będzie coraz trudniejsza do obserwacji, ale warto, ponieważ supernowe w "messierach" nie zdarzają się często (średnio raz na rok). Dodatkową ciekawostką jest też fakt, że to supernowa typu Ib, dosyć rzadko obserwowana - zaledwie trochę ponad 1% w ogólnej liczbie odkrywanych.

To bardzo miłe z Twojej strony, że nie chciałbyś zniechęcać, ale właśnie to robisz Dziękuję. Faktycznie od 5 lat prowadzę poszukiwania i odkryłem 11 supernowych. Ostatnią 2 tygodnie temu - SN2019ehk w galaktyce M100. Na jej przykładzie chciałbym skomentować opinię wyrażoną przez @diver. Sekwencja zdarzeń była następująca. 2019-04-29 22:27:50 - obserwacja moja (odkrycie) 2019-04-30 09:46:04 - obserwacja ATLAS 2019-05-02 06:11:31 - obserwacja Gaia 2019-05-03 04:57:31 - obserwacja ZTF Jestem sam, mam jeden teleskop w ogródku, nie mam "sztabu ludków" ani "automatycznych komparatorów", a jak widzisz, od czasu do czasu udaje się wyprzedzić "wielką piątkę" (ZTF, Pan-STARRS, ATLAS, ASAS_SN, Gaia) i nie jestem jedynym, któremu się to udaje. @diver, wierz mi, nie stoimy na straconej pozycji jak to opisałeś. Przyznaję, że jest to zajęcie pracochłonne, ale zapewniające mnóstwo emocji i satysfakcji. Na marginesie. Kiedyś, jeszcze przed rozpoczęciem całego projektu poszukiwań, przeczytałem taką opinię jak ta wyrażona przez kolegę @diver i zrezygnowałem z pomysłu poszukiwań supernowych. Na szczęście, po około pół roku, zmieniłem decyzję i jednak postanowiłem spróbować podjąć temat. Całe szczęście

Bardzo cieszy fakt, że ZTF upublicznia tak dobre dane oczekując jedynie, aby w pracach cytować ich źródło, choć przyznaję, że mój "zet-ti-ef-entuzjazm" (z powodu tego, że operuje on na północnej półkuli) jest nieco umiarkowany Powodzenia @LibMar

@Krzychoo226 Nie przejmuj się za bardzo rzeczami, które prawdopodobnie nigdy Ci się nie przytrafią. Zamiast tego pogadaj z osobami (a jest ich wiele), które od lat użytkują roll-off'y. @Zywis ma rację. Ja też od 5 lat mam takie obserwatorium bez żadnych wynalazków z ogrzewaniem i nigdy nie miałem trudności z otwarciem dachu, nawet przy skrajnie niekorzystnych warunkach pogodowych. Z racji tego, czym się zajmuję w obserwatorium, jego niedostępność z powodu niemożności otwarcia dachu byłaby dla mnie nie do przyjęcia. Przyznaję, kilka razy musiałem odśnieżyć prowadnice (zwykłą miotełką) i to wszystko. Drobny lód w niczym nie przeszkadzał. Jedyne co wykonałem, to w części gdzie dach spoczywa w pozycji otwartej, U-prowadnice mają bardzo nieznaczny spadek w kierunku "od obserwatorium" - 0,5% jak w systemach rynnowych. Dzięki temu woda się tam nie gromadzi.

Dziękuję, świetne zdjęcie, które doskonale pokazuje to, co opisano w ATEL12707 oraz12714, które mówią o "czerwonym widmie". Super !

Supernowa jest wciąż na wczesnym etapie. Dostaję informacje od hiszpańskich kolegów, że jej jasność wzrasta. Myślę, że jest szansa na 13-14 mag, więc jej obserwacyjna dostępność będzie jeszcze lepsza. Wierzę, że supernowa nie zawiedzie, co do pogody - nie mam pewności @LibMar, @wessel, @Behlur_Olderys - dziękuję.

To by potwierdzało, że mamy do czynienia ze zjawiskiem młodym. Ja ostatnią, przedodkryciową obserwację mam z 24.04 a Twoja jest późniejsza, na 3 dni przed odkryciem.

Dziękuję. Opublikowano pierwsze wyniki obserwacji spektroskopowej wykonanej w obserwatorium Lick'a. Ponieważ supernowa jest jeszcze bardzo młoda, widmo nie wykazuje jeszcze wyraźnych cech. Zidentyfikowana została przypuszczalna słaba linia wodoru Ha. Prawdopodobnie będzie to więc typ II. Wykonywane zostaną kolejne obserwacje, które uściślą klasyfikację. http://www.astronomerstelegram.org/?read=12707

Jedna z pierwszych obserwacji potwierdzających wykonana minionej nocy przez Grzegorza Duszanowicza, a są też informacje, że do wykonania spektroskopii podchodzą już pierwsze obserwatoria. Link postu Grzegorza z Facebooka:

Współczuję, choć może w świetle faktów związanych z tym odkryciem brzmi to dziwnie Aktualne informacje: obserwację potwierdził już ATLAS, czekam na spektroskopię.

Dlaczego inna? Dlatego, że minionej nocy odkryty został w niej nowy, dość jasny obiekt 16.5 mag (najprawdopodobniej supernowa). Otrzymał oznaczenie AT 2019ehk. Jeżeli potwierdzi się, że mamy SN to sądzę, że możemy spodziewać się dalszego pojaśnienia. Warto więc wycelować sprzęt w kierunku Warkocza Bereniki i mieć w kolekcji oryginalny (bo wraz z AT 2019ehk) obraz z tej urokliwej i popularnej wśród astrofotografów galaktyki. https://wis-tns.weizmann.ac.il/object/2019ehk

Grzegorz. Temat jest bardzo obszerny, ale tak w największym skrócie. W naszym klimacie, przy tak niedużej liczbie pogodnych nocy musisz wykonywać maksymalnie dużą liczbę obserwacji (ekspozycji) w jednostce czasu. Dlatego ekspozycje powinny być krótkie, ale jednocześnie zapewnić odpowiednio duży zasięg wielkości gwiazdowej. Jeżeli będziesz w stanie z uzyskanych rejestracji "wycisnąć" 18.5-19.0 mag przy czasie ekspozycji maks. 60 sekund, to jest nadzieja na sukces - odkrycie supernowej. Powinna to być przede wszystkim kamera: monochromatyczna czuła QE 75%+ z możliwie niskim szumem odczytu z możliwe dużym pikselem, ale dostosowanym do ogniskowej teleskopu (skala) Jeżeli chodzi o FOV - oczywiście miło byłoby mieć duże i skorygowane pole widzenia, ale czułe i duże matryce oraz skorygowany teleskop, który będzie w stanie je obsłużyć, to już są duże koszty. Na szczęście nawet kamera z niedużym sensorem (ale za to czuła), która zapewni FOV około 20 arcmin może spełnić swoje zadanie. Ja zaczynałem z niezłym efektem również z newtonem 8 cali, ale trochę wolniejszym niż Twój, bo f/5. Używałem wówczas czułego autoguidera SX Lodestar X2 mono. Chodzi czasem na giełdach w cenie 1200-1500 zł. Z Twoim zestawem uzyskasz 21 x 28 arcmin i skalę 2,2 arcsec/pix. Wadą tej kamery jest brak chłodzenia, więc późną wiosną oraz latem generowała pewną ilość "artefaktów szumowych". Trochę to przeszkadzało, szczególnie że poszukujemy słabych obiektów, czasem właśnie gdzieś na granicy szumów. Jeżeli chłodzenie, to będzie drożej i jest tu pewien (choć nie tak duży) wybór w kamerach CCD. Na Twoim miejscu rozważyłbym jednak kamerę CMOS. Dobra czułość, bardzo niskie szumy odczytu, niewygórowana cena. Swego czasu szczegółowo przeanalizowałem tę rodzinę kamer pod tym kątem i wybrałem chłodzony chip IMX290. Nie żałuję. Moja ogniskowa to 830 mm (masz podobną) i FOV 23 x 13 arcmin. U ciebie byłoby ciut szerzej. Ekspozycje składasz z kilku krótszych (np. 5 x 10s) i przy aperturze 8" powinieneś osiągnąć 18,5 mag. Składanie krótkich jest tym bardziej wskazane w Twoim przypadku, przy montażu takim jaki masz. ZWO nie produkuje już chłodzonej ASI290MM-C (choć jest jeszcze kilka sztuk w dwóch sklepach w UK), za to w ofercie QHYCCD jest cały czas QHY290M COLDMOS. Pewnie @Szymek_O będzie Ci mógł tu pomóc.

W ramach "treningu" i zdobywania kolejnych doświadczeń w wykonywaniu spektroskopii bardzo słabych obiektów (czytaj: pozagalaktycznych supernowych) postanowiłem zabrać się za nieco słabsze, więc trudniejsze cele niż przedstawiona już kiedyś przeze mnie spektroskopia SN 2018pv o jasności 12.8 magnitudo. Postaram się publikować od czasu do czasu wyniki tych prac (choć nie za często, aby Was nie zanudzić ). Mam trochę nietkniętego jeszcze materiału z obserwacji spektroskopowych z zeszłego roku, ale dopiero teraz (w okresie świątecznym) znalazłem trochę czasu, aby się nim zająć. Na warsztat poszła więc supernowa oznaczona SN 2018oh o jasności 14.8 mag. Spektroskopia wykonywana zestawem: teleskop SW 10" Quattro f/4 CF, kamera ASI 290MM-C, montaż G-40, Star Analyser 100. Kamera ZWO ASI 290MM-C mimo pewnych zalet nie jest jednak uważana za zbyt dobrą do celów rejestracji spektroskopowych (wysoki prąd ciemny, 12-bitowa rozdzielczość przetwornika A/D, "frędzlowanie" i niewielki rozmiar matrycy), ale z uwagi na to, że zastosowałem składanie 100 klatek po 30 sekund oraz spektroskopię niskiej rozdzielczości R~100 (nieduża dyspersja na poziomie 24 A/piksel), to przynajmniej na razie problemy te nie były zaporowe. Stosując oprogramowanie Maxim DL 6 Pro, a następnie RSpec 1.9 uzyskałem potwierdzenie obiektu jako supernowej typu Ia. Linia absorpcyjna krzemu została bez trudu zidentyfikowana. Dla celów porównawczych zestawiłem zarejestrowane przez mnie widmo z wynikami opublikowanymi przez znane obserwatorium w Yunnan i uzyskanymi za pomocą teleskopu w Lijiang o aperturze 2.4m, które to (jako opublikowane najwcześniej) stały się podstawą do oficjalnej klasyfikacji supernowej SN 2018oh. Zgodność obu widm jest zadowalająca i pozwala mi mieć nadzieję, że cel, jaki sobie postawiłem na przyszłość, wykonywanie prawidłowych spektroskopii klasyfikacyjnych dla nowo odkrywanych supernowych, jest w warunkach amatorskich całkiem realny. Zdaję sobie jednak sprawę, że prawdziwe schody dopiero się zaczną przy jeszcze słabszych supernowych o wielkości gwiazdowej 16-17 mag.

http://www.portaltotheuniverse.org/blogs/posts/view/679996/

Może ktoś zarejestrował jasny bolid o 23:51 naszego czasu. Zachodnia część nieba. Nisko nad horyzontem. Jaskrawa zielona barwa. Miałem szczęście, bo akurat szedłem do obserwatorium. Księżyc przeszkadza niemiłosiernie, ale coś zarejestrowałem też na dwóch kamerach: AllSky: Bolid_16_04_2019_21_51UT.mpg I monitoring w obserwatorium:

https://astropolis.pl/topic/66102-serwisastropl/ oraz https://astropolis.pl/topic/66392-mitek-złączki-15-lat-praktyki/