diver

Może nieco inaczej ogarnąłbym kolory mgławicy, ale to oczywiście kwestia gustu. Jest już całkiem niezłe tło, widzę zdecydowany postęp.

Ciekawa ta purpura. Choć nie jestem fanem "jedynie czerwonego" wodoru, podoba mi się jak rozegrałeś to tonalnie w luminancji. Czyli dość gładko, bez nadmiernej czerni tła.

Wyraziste, ładna ilustracja "mocy" wodoru. Szacun za wygrzebanie PN G112.5-00.1, K3-89. Nie jestem jednak fanem tak "krwistych" ilustracji. Dodałbym do tego wodoru więcej luminancji, generalnie więcej luminancji tła.

Ogon refleksyjnego Gekona nie zmieścił się niestety w kadrze, w zamian jest nieco szczegółów tej ciekawej mgławicy. Miałem ten zacny (dość ciemny) obiekt na liście "to do", ale sądziłem że będzie to raczej trudne wyzwanie. Więc czekał na liście. W końcu w bardzo dobrych warunkach pogodowo-obserwacyjnych odważyłem się spróbować. Mgławica refleksyjna Gekon jest częścią Wielkiej Mgławicy w Jaszczurce (Great Lacerta Nebula: Sh2-126, LBN428). Cały wodorowy emisyjny obszar Sh2-126 ma rozmiar wizualny ok. 160', w moim kadrze zmieściło się ok. 60'x45'. Obiekt wydał mi się bardzo ciekawy, ponieważ wyraźna i charakterystyczna w kształcie pyłowa mgławica i wodorowy obszar emisyjny przenikają się wzajemnie. Mgławica leży w odległości ~1700 ly. Gwiazdki są w kadrze zacne, więc poniżej lista pięciu najjaśniejszych. HIP111355: magV 6,54; typ widmowy K0; podwójna WDS 22336+4049 o separacji 1,8" HIP111429: magV 7,01; typ widmowy B1.5V; układ wielokrotny WDS 22345+4046; separacja składników AB 43,5" HIP111252; magV 8,00; typ widmowy A2V HIP111175; magV 8,03; typ widmowy K2; układ podwójny fizyczny WDS 22313+4113; separacja składników AB 44,4" HIP111136: magV 8,19; typ widmowy G5 O ile obróbka materiału LRGB jest dla mnie można powiedzieć zajęciem rutynowym, o tyle złożenie go z wodorem stanowiło dla mnie pewne wyzwanie. Podobnie jak w SHO kombinacji światło-kolor przy składaniu RGB z Ha jest nieskończona ilość. Ja postawiłem sobie zadanie: nie zabić pyłowego Gekona wodorem, a raczej go wodorem przyozdobić. Powstało wiele wersji obrazków. Wybrałem oczywiście tę, która wydaje się spełniać moje ilustracyjne założenie. Jako bonus (dla porównania) dodaję obrazek w wersji LRGB bez wodoru. Setup: iOptron CEM70G, UNC 1000/f5; guider SW Evoguide 50ED 242/50 Zbieranie: APT; SQM 21,27 ZWO ASI294MM Pro; gain 120; temp. -10 L: 90 x 240 s; filtr Optolong L H: 60 x 240 s: filtr Optolong Ha 6,5 nm RBG: 3 x 60 x 60 s; filtry Optolong RGB Skala: 1 "/px Obróbka: PIX; crop 3800x2700; resize 2200x1563 LRGB+H LRGB Mapka

Z tego co zrozumiałem z zasad pozyskiwania materiałów z Telescope Live, mogę materiał udostępnić dowolnej ilości osób.

Też to popełniłem jeszcze TS76EDPH, więc wiem w czym rzecz. Podoba się, ładnie ogarnąłeś niebieski. Gwiazdki zgaszone na akceptowalnym dla mnie poziomie.

Wybaczam, ale nie do końca się z Tobą zgadzam. Fakt - może trochę przesaturowałem, ale inne obiekty saturowałem podobnie mocno i nie rodziło to takich "kontrowersji". Czy przeprocesowana w sensie luminancji? Inaczej nie wyszłyby wodory tła. Kluchy w tle? Myślę, że taka niezbyt urocza jest po prostu morfologia tej mgławicy: "kluchy" nie robią się w trakcie obróbki - one po prostu tam są. Reasumując: nie jest to na pewno moja najlepsza fotka, ale głowy popiołem nie posypię. Może trochę. Załączam mniej saturowaną wersję 1 dla porównania. Teraz ktoś pewnie powie, że brakuje kolorów.

Mnie też! Piękna praca, jestem pod ogromnym, ogromnym wrażeniem.

Powróciłem do materiału zebranego rok temu i wzbogaciłem go o SII. Więc znów kłopotliwa zabawa w kolory SHO. Słów kilka o tym, co widać w kadrze. Sh2-157 to spory obszar mgławicy emisyjnej o rozmiarze wizualnym ok. 90'. Do kadru wybrałem jego część - charakterystyczne Szczypce Homara. Pierścień mgławicy roztacza się wokół gromady otwartej Markarian 50, zawierającej gorącą gwiazdę Wolfa-Rayeta WR157. Gromada Markarian 50 jest prawdopodobnie częścią asocjacji Cas OB2. W obszarze dużej mgławicy Lyndt oznaczył jako odrębne kilka jej części: LBN537, LBN540 i LBN544. Pewien kłopot miałem z oznaczeniem super jasnej małej mgławicy, której współrzędne są podane jako centrum Sh2-157. Czyżby tak jasny obiekt nie miał odrębnego oznaczenia? Okazuje się, że ten super jasny mały obłok mgławicowy Lyndt oznaczył jako LBN537 o rozmiarach kątowych 3'x3'. Tę malutką mgławicę 1:1 dodaję jako bonus do głównych obrazków. Gromady otwarte Markarian 50: odległość ~11300 ly; wiek ~7,5 mln lat (bardzo młoda gromada) NGC7510: odległość ~11400 ly; wiek ~10 mln lat; jasność wizualna magV 7,9, Trumlper type II2m Wskutek silnej ekstynkcji kolory wizualne gwiazd są mocno przesunięte ku czerwieni. Obiekt moim zdaniem nie jest zbyt atrakcyjny w palecie SHO. Siarka jest dość słaba i niezbyt selektywna - pokrywa się mocno z wodorem. Pewien kłopot w obróbce sprawiła mi malutka i bardzo jasna mgławica LBN537. Przy równomiernym wyciąganiu histogramu całości wygląda nieproporcjonalnie jasno, w obróbce próbowałem więc stosować selektywne maskowanie luminancji. Podczas obróbki gwiazdki wyjątkowo osłabiłem mocniej niż mam to w zwyczaju. Jasne gwiazdy zabijały niestety urok mgławicy. Setup: iOptron CEM70G, UNC 1000/f5 Zbieranie: APT; SQM 21,27 ASI294MM Pro; gain 120; temp. -10; bin 2x2 HII: 40 x 360 s, filtr Optolong HII 7nm OIII: 40 x 360 s, filtr Optolong OIII 6,5nm SII: 65 x 240 s, filtr Optolong SII 7nm ASI294MC Pro; gain 120; temp -10; bin 1x1 OSC: 45 x 120 s, filtr Optolong L Obróbka: PIX: crop 3840x2760, resize 2000x1438

Chyba będzie z tego coś fajnego. 63 x 240 s L UNC1000/f5

Ciekawy eksperyment, całkiem nieźle odfiltrowuje selektywnie Ha od pozostałości. Poniżej moja próba pokazania Twojego Ha.

Mnie sprawiają przyjemność o tyle, że mam dobry materiał do nauki obróbki. A jak coś z tej obróbki fajnego wyjdzie, to też jest jakaś frajda.

Nie deklasuje ani Twojego trudu ani Twoich efektów. Dla mnie materiały pozyskane ze zdalnych teleskopów są alternatywą dla mojej lokalnej zabawy, okupionej również trudem zbierania, dokładnie tak jak u Ciebie. Ja nie czuję, żeby te "zdalne" materiały deklasowały moją lokalną pełną robotę. Przestrzegam zresztą zasady (póki co) - nie sięgam po materiały zdalne obiektów, które mogę zebrać samodzielnie. Muszę przyznać, że nie rozumiem tego wkur... Linkowane są czasami na forum fajne foty z Astrobina z wyrazami zachwytu "aach, jakie fajne". Materiał do tych fotek też jest czasem zbierany zdalnie. Ale jak już forumowicz wrzuci taką fotkę na forum, to zamiast zachwytu jest wkurw. Umiecie wytłumaczyć to zjawisko psychospołeczne?

W narrowbandzie jedynym "standardowym" złożeniem jest S -> R, H -> G i O -> B. A takie złożenie w zdecydowanej większości przypadków to zielony performance. Moja wersja wersja 3 jest bliska złożeniu "standardowemu". Ale ponieważ mało kto w wizualu toleruje zielony wodór, więc powstają przeróżne kolorystyki. Równie "standardowe". A co dla Ciebie znaczą "standardowe kolory", o których napisałeś?

V to luminancja, bez której w SHO niebieskiej "czapeczki" refleksyjnej praktycznie nie zobaczysz. Nie wiem niestety, jaki filtr był użyty przy zbieraniu materiału.

Mgławica M20 odkryta przez Messiera w 1764 roku nazywana jest bardzo dziwnie: Trifid, Trójlistna Koniczyna. Nazwa zapewne pochodzi z danych czasów, gdy nie było jeszcze optyki do obserwacji szczegółów mgławicy i faktycznie mogła wydawać się podzielona przez ciemne pasma na trzy części. Mgławica jest bardzo ciekawa, ponieważ w jej wizualnym obszarze można wyodrębnić różne typy obiektów: mgławice emisyjne, mgławice refleksyjne oraz otwartą gromadę gwiazd. Charakterystyczne są ciemne krzyżujące się pasma Barnard 85. W jądrze mgławicy znajduje się masywna młoda gorąca gwiazda HIP88333, otoczona gromadą otwartą liczącą ok. 3100 gwiazd.. Na tym obrazku gwiazdy te skąpane w jasnym świetle mgławicy są praktycznie niewidoczne. Odległość: ~4100 ly Rozmiar wizualny: ~20' Jasność wizualna: magV 6,3 Gwiazdy HIP88298: magV 5,74; typ widmowy B0Iab/b; -- Blue Supergiant; układ podwójny WDS 18019-2247AB o separacji 8", składniki na obrazku rozdzielają się HD164514: magV 7,33; typ widmowy A7Iab/b; -- Evolved Supergiant HIP88330: magV 8,66; typ widmowy B1V; EM* LkHA 123 -- Emission-line Star; układ podwójny WDS 18024-2302CD o separacji 2,4" HIP88333: magV 7,59; typ widmowy O7.5Vz; -- Young Stellar Object U mnie M20 góruje 12 st. nad horyzontem, więc jest poza zasięgiem sensu zbierania. Znów więc sięgnąłem po materiał z południowego nieba. Dobra jakość i ilość materiału pozwala pokazać strukturę mgławicy. W SHO i takiej skali M20 zupełnie nie przypomina trójlistnej koniczyny. Wydaje się być raczej dziurą otoczoną mgławicowym wiankiem przystrojonym u góry niebieską czapeczką refleksyjnej mgławicy pyłowej. Z powodu zróżnicowanej morfologii obiekt był dla mnie niezmiernie trudny w obróbce. Pociągnąłem dość mocno - starałem się pokazać zarówno struktury emisyjne jak i refleksyjne. Setup: Planewave CDK24 60cm f/6,8; FLI ProLine PL9000 CCD H: 26 x 600 s S: 27 x 600 s O: 26 x 600 s V: 26 x 600 s razem 17,5 h Skala 0,63"/px; FOV 32'x32' Crop 2900x2900, resize 2000x2000 Obróbka: PIX

Tak właśnie jest. A u Ciebie można powiedzieć jest odpowiednio delikatny poziom renderingu.

Plastyka i kolorystyka podoba się, ale gwiazdki zanadto schowane.

Jak na "robotę zza krzaka" jest na co popatrzeć.

Ładny szczegół, ale kolory jak dla mnie zbyt ryzykowne.

Ładny "makowiec". No i kalibracja kolorów gwiazdek elegancka.

https://telescope.live/home

Fakt, mocno tam szumi, ale to nie jest problem. Jakub, rozegrałeś to po mistrzowsku! Gwiazdki są pierwsza klasa, kolory również poskładałeś rewelacyjnie. Zwłaszcza niebieski tam, gdzie go w materiale nie ma. Przejrzałem trochę materiał kolegi @Afur i już miałem zabierać się za zabawę, ale po obejrzeniu Twojej pracy wymiękam i odpuszczam. Chyba pójdę do Ciebie po nauki.

Podzielam Twoje zadowolenie - ładnie to rozegrałeś. Podoba mi się, że zostawiłeś w tle nieco poświaty i nie przesaturowałeś kolorów. Też tak właśnie myślę.