diver

Sięgnąłem po materiał zebrany ponad pół roku temu na historycznym już TS76EDPH. W ramach ciągłej nauki obróbki materiału narrowband postanowiłem wyprodukować wersję bardziej soft w porównaniu do tego, co mi wtedy wyszło. W skrócie: mniej brutalne i trochę schowałem gwiazdki (nie tak bardzo jak kolega @MaPa ). Lwa umieściłem teraz w klasycznym dla mnie kadrze 4:3. Link do poprzednich dokonań z opisem i mapką: https://astropolis.pl/topic/87206-sh2-132-czyli-lew-w-nieco-szerszym-kadrze-hoo Setup: iOptron CEM70G, UNC 1000/f5; guider SW Evoguide 50ED 242/50 Zbieranie: APT; SQM 21,27 ZWO ASI294MM Pro HII: 50 x 360 s; gain 120; temp. -10; filtr Optolong HII 7 nm OIII: 60 x 360 s; gain 120; temp. -10; filtr Optolong OIII 7 nm Skala: 1 "/px Obróbka: PIX; crop 3720 x 2790, resize 2000 x 1500

Coś Ty, na dachu w centrum Londynu!

SPCC u mnie nie zawsze się sprawdza, nawet na gwiazdach. Więc nie zawsze korzystam z tego dobrodziejstwa.

Światło, kolory i szczegół bardzo ładnie. Tylko te gwiazdki - są, a jakby ich nie było.

Nie wiem skąd wziąłeś spajki na WO81. Rozumiem miłość do spajków bo sam ją wyznaję, ale tylko mojemu netwonowi. Twoje spajki nie wyglądają dobrze - z gwiazdek zrobłiy się krzyżyki. Poza tym obróbkowo całkiem nieźle. Raczej wersja 1.

Dzięki, tym razem jednak gwiazdki są kolorystycznie syntetyczne. Nie zebrałem OSC, więc zostały złożone z wodoru i tlenu, po czym potraktowane SPCC. Ponieważ wyszło w miarę przyzwoicie, odpuściłem sobie osobną sesję dla gwiazdek.

Dzięki Mirek za te uwagi. Nad obróbką M27 spędziłem mnóstwo czasu. Oglądałem różne fotki referencyjne - "kwadratowe i podłużne". Nie znalazłem "wzorcowej" referencji (a szczególnie dla SHO), o której mógłbym pomyśleć "tak to powinno wyglądać". Ponieważ wewnątrz jasnej mgławicy siedzi mnóstwo szczegółu, postanowiłem go sobie obejrzeć. W tym celu zwiększałem nawet dynamikę środka właśnie po to, żeby te szczegóły wydobyć. No i oczywiście HDR, bez tego niczego wewnątrz mgławicy nie zobaczysz - światło HII i OIII centralnej części pokrywa wszystko. W efekcie tych zabiegów jasność pięknej otoczki pozostała bez zmian, zdecydowanie jednak zmniejszyła się jasność środka. W moim pojęciu nie wykonałem niczego, co prowadziłoby do jakiegoś zmasakrowania obrazu mgławicy. W obróbce SHO nie stosowałem tak mocnego BXT jak w HOO, na co koledzy zwrócili mi uwagę i uznałem te uwagi za sensowne. Więc środek jest bardziej blur. Nie piszę tutaj tego wszystkiego po to, żeby się jakoś tłumaczyć. Piszę co robiłem i w jakim celu. I pomimo różnych krytycznych uwag jestem ze swojej roboty zadowolony. Tak!

No wiesz, bawię się w ten narrowband tak jak umiem, wyzwalając w sobie jakieś wizualne emocje. W swoim subiektywnym odbiorze widzę pewien ekscentryzm własnych poczynań (o kolorach mówię, nie o strukturach), ale do "płachty na byka" nie doszedłem. Tym bardziej Twoja opinia jest dla mnie cenna. Proszę bardzo. Bez gwiazdek.

Dla mnie też, dlatego dostała numer 1. Łatwo nie było - to nie jest proste złożenie, bo słabsza siarka zginęłaby w jasnym świetle wodoru i tlenu. Musiałem trochę popracować na maskach. Eech, ta zabawa w narroband...

Jestem pod wrażeniem. Nie kuś, bo też wynajmę jakiegoś sprzęta na drugiej półkuli.

Odpowiadam Marcin. Gdybym miał coś do dodania w wątku "M27 Hantle HOO" z tego samego materiału, dodałbym do tamtego wątku. Tutaj prezentuję SHO, a więc zupełnie inne złożenia (i nie ten sam materiał) nie mieszczące się w tytule poprzedniego wątku. Link do poprzedniego podaję głównie dlatego, że w poprzednim zawarłem dość obszerny opis obiektu. Po to, żeby go tutaj nie powtarzać. Jeżeli któryś z szacownych moderatorów uważa, że dokonuję jakiegoś nadużycia, proszę o informację od moderatora.

@dobrychemik, też mam różne przemyślenia w tym temacie i kosmologiczny zawrót głowy. Chciałem nawet coś tutaj skrobnąć, ale skrobnięcie czegoś sensownego w "teorii wszystkiego" łatwe nie jest. Wszystko zaczęło się chyba od aksjomatu Einsteina o stałej prędkości światła względem dowolnego obserwatora (obiektu). Reszta jest matematyczną konsekwencją: paradoksy bliźniąt i babci; promień Shwarzschilda, tunele (struny) czasoprzestrzenne etc. Kolega @Behlur_Olderys twierdził tutaj kiedyś, że ludzka zmysłowa percepcja tylko przeszkadza w prawidłowym rozumieniu. A ja sądzę, że bez ludzkiej zmysłowej percepcji nie powstałaby żadna teoria matematyczna. Najpierw wyobraźnia, potem narzędzia do opisu. Od zarania dziejów taka była kolejność. I nadal jesteśmy w czarnej naukowej d...

To jest kontynuacja wątku https://astropolis.pl/topic/89714-m27-hantle-hoo/ Zebrałem trochę siarki i w obróbce postanowiłem uwzględnić uwagi kolegów, dotyczących wersji HOO. @Robson_g, @JKbooo - postarałem się o nieco większą dynamikę. Nie było to proste zadanie, ale minimalnie chyba się udało. @Marvaz - starałem się ciutkę podkręcić kolory mgławicy. @MaPa, @Robson_g, @Krzysztof z Bagien - zdjąłem BXT ze struktur wewnętrznych mgławicy. Teraz jest bardziej blur. Setup: iOptron CEM70G, UNC 1000/f5; guider SW Evoguide 50ED 242/50 Zbieranie: APT; SQM 21,27 ZWO ASI294MM Pro HII: 40 x 240 s; gain 120; temp. -10; filtr Optolong HII 7 nm OIII: 45 x 240 s; gain 120; temp. -10; filtr Optolong OIII 7 nm SII: 40 x 240 s; gain 120; temp. -10; filtr Optolong SII 7 nm Skala: 1 "/px Obróbka: PIX; crop 3400x2550; resize 2000x1500 Wersja 1 Wersja 2 Wersja 3

Dzięki za miłe słowo. Podwójnych i innych ciekawych gwiazdek narobiłem mnóstwo, gdy zobaczyłem jakie mój skromny Newton daje w tym zakresie możliwości. Miałem wtedy jedynie kamerkę ASI294MC, a narrowband był dla mnie czarną magią. Fotografowanie gwiazdek było fajnym zajęciem: kilkanaście minut materiału, w miarę prosta obróbka i jest efekt. Cieszyłem się z tych efektów tym bardziej, że spotykały się z niejakim zainteresowaniem. Jednocześnie zerkałem na obrazki z cyklu "czarna magia" narrowband. Nieuniknionym "niestety" było spróbować. Czy tę ścieżkę można nazwać "zrównywania się z czołówką"? Nie wiem. Dziś pojęcie "czołówka" jest bardzo szerokie - wiele osób nawet początkujących robi fajne fotki. Poza tym Nabimia, wynajmowane zdalne teleskopy, no wiesz... Robię po prostu to, co sprawia mi jakąś satysfakcję, a jest oczywiście miło, gdy innym też się to podoba. Więc pozwolisz, że teraz zajmę się wrzucaniem na forum M27 w SHO. @flamezz, przepraszam za off topa.

Nie, no z tą Laguną mocno przesadziłeś. Ingerencja zaiste mocna, ale świadoma. Niczego nowego nie namalowałem. Mogłem to namalować inaczej (trochę już umiem malować ), Namalowałem to po prostu tak, jak chciałem. I tyle. Dzięki za krytykę.

Hmm, BXT to nic innego jak dekonwolucja. Może być pewnym ratunkiem dla gorzej wyostrzonych fotek, ale narzędzie raczej nie do tego zostało pomyślane. Dekonwolucja jest oczywistym i często stosowanym procesem obróbkowym, właśnie w celu wydobycia małych struktur, które giną w pikselowym szumie. Nie o samo BXT tutaj chodzi. Podobne efekty choć większym nakładem pracy można byłoby uzyskać przez "zwykłą" dekonwolucję. BXT daje nam "siłę" i łatwość uzyskania dekonowlucji, ale fakt że łatwo można przesadzić. Można oczywiście dyskutować, czy w tym przypadku szczegół nie został przeze mnie nadmiernie wyostrzony.

Ciekawe... Jaki obszar (w sensie rozmiarów kątowych) widać w kadrze?

"Moje" klimaty! Baardzo takie lubię. 266 x 3 s to moim zdaniem do takich obiektów dobre podejście. Ale tak duży gain? Kombinowałbym raczej np. 150 x 8 s z gainem natywnym dla kamery. Ale można i tak, skoro efekt się podoba.

Marcin, nie robiłem jakiegoś wyszukanego maskowania, żeby te struktury wydobyć. One po prostu wylazły i też rzuciły mi się w oczy, z czego zresztą bardzo się ucieszyłem. A skoro wylazły, to znaczy że tam są. Są oczywiście lekko wyostrzone w BXT, ale to wszystko. Więc podobne struktury będą również w materiale SHO, przy którym dłubię. Fotki referencyjne M27 są przeróżne i rzadko powtarzające się. Trudno znaleźć jakiś jednolity wzorzec do naśladowania. A poza tym, czy ja koniecznie muszę naśladować fotki referencyjne? Ale dzięki za dyskusję w temacie.

Popieram przedmówców, fachowo i ze smakiem obrobione. No właśnie, ale gdzie te gwiazdki? Sadra ledwo widać. Rozumiem ideę pokazywania piękna mgławic, ale mimo wszystko gwiazdkom należy się trochę więcej. To oczywiście rzecz gustu. Ja piszę o swoim. Masz więc w sumie cztery kanały z dwóch filtrów duo. A piszesz że kanału standardowo zamapowane na SHO. Czyli S -> R; H -> G; O -> B? Czy takie proste klasyczne złożenie masz na myśi? Jeżeli tak, to jakoś musiałaś swoje dwa staki rozdzielić na kanały SHO? A co wtedy z czwartym kanałem Hb? Jeżeli to tajemnica kuchni, to przepraszam - nie było pytania.

Nie dogodzisz, poprzednia za mocno wyciągnięta, ta za słabo. Co do ilości światła (że za mało) to raczej się nie zgadzam. Bardzo się starałem, żeby nie przepalić najjaśniejszych partii mgławicy. Ale zgodziłbym się, że tak jak zauważył kolega @JKbooo można byłoby powalczyć nieco o większą dynamikę środka. Spróbuję coś podłubać w wersji SHO, którą mam "na stole". Jak różny może być odbiór. A ja się obawiałem, czy nie przypadkiem nie przesaturowałem. Zacytowałem Wikipedię i nie grzebałem mocno w temacie mas białych karłów. Dzięki za info. Poniżej masz wyjściowe histo wodoru i tlenu - materiał do dalszej obróbki. To nie jest STF, dbałem o to żeby nie przesadzić z histogramem i zrobić równe dla obydwu kanałów. Wodór Tlen Ne materiale wyjściowym nie widać właściwie żadnych struktur wewnątrz mgławicy, bo ona jest cholernie jasna. Po zgaszeniu nadmiernego blasku (HDR) wyłażą struktury. O sposobie obróbki można dyskutować, ale te struktury tam są - sam ich nie namalowałem.

Gdyby nie szczególna ścieżka ewolucyjna gwiazdy źródłowej, zamiast mgławicy planetarnej mielibyśmy pewnie pozostałość po supernowej z pulsarem albo czarną dziurą w centrum. Prawdopodobnie bowiem w miejscu białego karła (w centrum mgławicy) około miliona lat temu istniała gwiazda o masie kilkakrotnie większej od masy Słońca. Wg połączonych teorii Chandresekhara i Oppenheimera-Volkoffa tak masywna gwiazda masie powinna po eksplozji zakończyć swoją ewolucję jako gwiazda neutronowa lub nawet czarna dziura (ale to tylko teoria, naukowe wodze fantazji). Tak się jednak nie stało, gdyż początkowo masywna gwiazda w trakcie ewolucji traciła stopniowo swoją masę i na końcu swojej ścieżki ewolucyjnej stała się mało masywną gwiazdą typu AGB Ostatecznie w wyniku końcowego "pyknięcia" gwiazdy i odrzucenia zewnętrznych powłok gazowych powstała mgławica planetarna, a gołe jądro gwiazdy uformowało się jako biały karzeł. Podaje się, że jest to najbardziej masywny, znany obecnie biały karzeł o masie 0,56 ± 0,01 Ms. Karzeł jest na obrazku wyraźnie widoczny w centrum mgławicy. M27 jest bardzo jasną mgławicą planetarną (akurat na białe trochę księżycowe noce), intensywnie promieniującą w pasmach HII i OIII, choć pasmo SII jest też wyraźnie widoczne. Złożenia kolorów ujawniają ciekawą morfologię mgławicy, która jest jakby przeszyta wodorowym wrzecionem tworzącą jej oś. Poniżej kilka parametrów liczbowych na temat mgławicy. Odległość: ~1360 ly Rozmiar wizualny: 8' x 6' Jasność wizualna: magV 7,4 Wiek: 3000-4000 l W kadrze ujawnia się słabe tło wodorowe HII. Oprócz mrowia gwiazd nie ma w nim innych ewidentnych obiektów (z wyjątkiem kilku słabiutkich galaktyk z katalogu PGC). Dla porządku dane kilku najjaśniejszych gwiazdek. 14 Vul: magV 5,68; typ widmowy F0 HIP98505: magV 7,68; typ widmowy K2V; układ podwójny z prawdopodobną planetą HIP98473: magV 8,09; typ widmowy A0 HIP98523: magV 8,09; typ widmowy K0 Tutaj prezentuję dwa obrazki ze złożenia wodoru i tlenu. Zaryzykuję i jako pierwszy w kolejności obrazek zamieszczam dość nietypowe, ale moim zdaniem ciekawe kolorystycznie złożenie HOO. Jako drugą w kolejności "zachowawczą" klasyczną wersję. Setup: iOptron CEM70G, UNC 1000/f5; guider SW Evoguide 50ED 242/50 Zbieranie: APT; SQM 21,27 ZWO ASI294MM Pro HII: 40 x 240 s; gain 120; temp. -10; filtr Optolong HII 7 nm OIII: 45 x 240 s; gain 120; temp. -10; filtr Optolong OIII 7 nm Skala: 1 "/px Obróbka: PIX; crop 3400x2550; resize 2000x1500 Nietypowo Klasycznie

Ładnie oddałeś urok włókienek i kadr wybrałeś ciekawy. Tylko przez ten filtr kolory gwiazdek nie mogą wyjść dobrze. Szczególnie ucierpiała najjaśniejsza 52 Cyg - dostała purpurową otoczkę.

Tak właśnie bywa, gdy nie masz jakiegoś dobrego obrazka referencyjnego kadru, więc nie do końca wiesz czego się spodziewać. Ale to w sumie fajna zabawa, bo wychodzą niespodzianki.

No i wylazł w końcu w SHO. Podoba się. Gwiazdki cierpią, ale nie sztuka przecież zrobić obrazek z dobrego sprzęta, dobrego nieba i dużej ilości materiału.