diver

Właśnie się bawię świeżo zebranym materiałem, będę miał ściągę.

Gdybyś się nie podpisał, i tak wiedziałbym że to Twoja praca.

Wiem, nie ta pora roku... Ale i tak nie zebrałbym od siebie tej pięknej gromady otwartej, ponieważ góruje ok. 15 st. nad horyzontem. Gromada leży w Wielkim Psie tuż poniżej Syriusza. Ktoś pewnie na podobieństwo M44 nazwał ją Małym Ulem (The Little Beehive Cluster). Ja nie widzę tam ula, ale widzę jedną z piękniejszych gromad otwartych "naszego" nieba. Rzeczywiście porównywalną z M44. Jasność wizualna: magV 4,5 Rozmiar wizualny: ~38' (ledwie mieści się w tym kadrze) Trumpler type: II3m Ilość gwiazd: ~100 Odległość: ~2300 ly Wiek: ~190 mln lat Gwiazdy z katalogu HIP HIP32406: magV 6,91; typ widmowy K3III HIP32426: magV 7,25; typ widmowy B8III HIP32393: magV 7,44; typ widmowy K0/K1III HIP32467: magV 7,77; typ widmowy G8/K0III HIP32422: magV 7,80; typ widmowy K0/K1III HIP32390: magV 8,39; typ widmowy B9V HIP32440: magV 8,47; typ widmowy B8 HIP32417: magV 8,92; typ widmowy B8V I jeszcze dwie wizualnie podwójne, które ładnie rozdzielają się na obrazku. TYC 5957-19-1 (WDS06466-203) o separacji 13" TYC 5961-3343-1 (WDS06461-2047) o separacji 5" Setup: Planewave CDK24 60cm f/6,8; FLI ProLine PL9000 CCD L: 12 x 600 s R: 11 x 600 s G: 10 x 600 s B: 11 x 600 s razem 7 h 20 m Skala 0,63"/px; FOV 32'x32' Crop 3000x3000, resize 2000x2000

Trudny obiekt. Wiem, bo mam ją w swoim portfolio. Z pewnością, jednak wydaje mi się że tutaj galaktyka poszła nieco za bardzo w mroczną pomarańczę.

Dzięki bardzo, zastanawiałem się jak to podać. Ostatecznie doszedłem do wniosku, że bez "perspektywy powietrznej" kadr wygląda marnie. Więc poszło sporo "dołu" - takiej scenerii raczej się to należy.

Subtelnie i ciepło, ale wyraźnie. Podoba się. No może gwiazdki trochę za bardzo zniknęły.

W pierwszej wersji mgławica wyszła bardzo dobrze, widać sporo szczegółu wewnątrz i wyraźną poświatę. Kolory mi leżą. Wersja pośrednia: .

Tak jak pewnie za wieloma adeptami astrofoto ten duch i za mną chodzi od wielu lat. Ducha popełniłem prawie trzy lata temu z miasta. Radości że duch się pokazał było wiele, ale był to raczej słaby duch: https://astropolis.pl/topic/71442-vdb-141-ghost-nebula/ Duch jest jednak wizualnie słaby, więc dla uzyskania efektu trzeba zebrać trochę dobrego światła. Gdy w lipcu udało mi się w dość dobrych warunkach zebrać kolor OSC obiecałem sobie, że bez 8 godzin lumiancji do obróbki nie podchodzę. Obietnicy dotrzymałem i w trzy sierpniowe niezłe noce duch regularnie pojawiał się na mojej matrycy. Duch w Cefeuszu jest odległy o ~1470 ly. W mgławicy pyłowej osadzonych jest kilka gwiazd, rozświetlających ją w ciepłych kolorach. Najlepiej widoczna jest chyba TYC4461-645-1, zlokalizowana gdzieś w głowie ducha. Cały kadr to właściwie jeden wielki IFN, poprzetykany lekko fragmentami ciemnego nieba. Kadr został oczywiście odwrócony, żeby duch mógł lecieć w prawo do góry, w stronę ciemniejszego nieba. Czy to jest mój docelowy, finalny duch? Nie jestem pewien, czy ten obrazek "docelowo" mnie usatysfakcjonował. Czas pokaże. Pięć najjaśniejszych gwiazd kadru HIP104969: magV 7,92; typ widmowy F3V; WDS 21157+6821A HIP105137: magV 8,44; typ widmowy K HD202614: magV 8,46: typ widmowy A0 TYC4461-1494-1: magV 9,14; typ widmowy G5 (gwiazda na nosie ducha) TYC4461-677-1: magV 9,29; typ widmowy F9V; WDS 21157+6821B TYC4461-645-1: magV 10,8; typ widmowy G8 (gwiazda rozświetlająca łeb ducha) Gwiazdy HIP104969 i TYC4461-677-1 tworzą układ podwójny grawitacyjny o separacji 24,9", odległy o 244 ly. Setup: iOptron CEM70G, UNC 1000/f5; guider SW Evoguide 50ED 242/50 Zbieranie: APT; SQM 21,27 ZWO ASI294MC Pro OSC: 82 x 120 s; gain 120; temp. -10; filtr Optolong L ZWO ASI294MM Pro: 123 x 240 s; gain 120; temp. -10; filtr Optolong L Skala: 1 "/px Obróbka: PIX; crop 3600x2700; resize 2000x1500

Irysek zacny, pył z odpowiednio drobnym szumem również. Jasne gwiazdki odczuły jednak dekonwolucję. Ale to w sumie normalne objaw. Cieszę się, że Twój zapał do astrofoto został uratowany.

Ja też jestem miło zaskoczony.

Kadr ciekawy, kolorki też. Ale detalu w mgławicy jest mało. Wg mnie nie jest nudny. Po odpowiedniej obróbce można pokazać strukturę wnętrza mgławicy, co mnie akurat zafrapowało, gdy obrabiałem swój materiał. Poza tym w SHO robi się bardziej kolorowy. Bardzo ciekawy kadr wybrałeś.

Teraz działa. Zrobiłem rezerwację i zapłaciłem. Krzysztof, ponieważ jak widzę Oskar odwołał swój przyjazd, przyjmiecie mnie z kolegą @Behlur_Olderys do swojego pokoju?

W styczniu u mnie góruje ok 25 st. nad horyzontem, więc w południowej Polsce prawie 30. Niektórzy fotografują z Polski.

Nie działa witryna astrozloty.pl.

No to się nie zgadzamy.

Kalibracja SPC/SPCC to jeszcze nie wszystko, a (moim zdaniem) czasem nie styka. Wyrównanie histogramu to podstawa. Tego SPC/SPCC nie zrobi. Przepraszam Ela, ale poniżej odpowiadam na pytanie jakich kolorów się spodziewałem.

Jechać, nie jechać?... Oto jest pytanie.

Podziwiam te niebieskie "gwiazdki" a także wodorki. No i w ogóle podziwiam warsztat.

Darek, jestem pod bardzo pozytywnym wrażeniem. A z powyższym się zgadzam oczywiście.

Trud zdecydowanie nie poszedł na marne i mnie się spodobało. Gratki za tę koronkową robotę.

Ładne, ale jest jest rdzawo-pomarańczowo-zielono. Więc zdecydowanie poproszę o poprawę kalibracji kolorów.

Na północnym niebie mamy naszą piękną Mewę - IC2177 w Jednorożcu. Tutaj jednak mowa o Mewie z nieba południowego. Przedstawiony tutaj zwarty kompleks mgławic emisyjnych jest zlokalizowany w Wielkim Obłoku Magellana w konstelacji Złotej Ryby. Został odkryty w 1826 roku przez Jamesa Dunlopa. W kompleksie wyodrębniono cztery mgławice emisyjne. NGC2032 - Seagull Nebula NGC2030 - Tarantula Nebula NGC2035 - Dragon Head’s Nebula NGC2040 - czapeczka głowy smoka (nazwa moja) Z FOV obrazka wynika, że rozmiar wizualny tego kompleksu wynosi ~10'. Nie udało mi się znaleźć informacji na temat jasności wizualnej. Wnioskując z ilości zebranego materiału oraz światła szacuję że może to być nie wiecej magV ~10. W prawo poniżej Mewy widoczna jest ciekawa mgławica emisyjna NGC2020, rozświetlana przez gwiazdę Wolfa-Rayeta BAT99-59. W kadrze mamy jeszcze dwie malutkie gromady otwarte (NGC2021 i NGC2053) oraz nieco większą wizualnie asocjację gwiazd BSDL2283. Trzy najjaśniejsze gwiazdy kadru: HD269804: magV 9,29; typ widmowy G0 HD269767: magV 9,91; typ widmowy K0III HD269801: magV 10,34; typ widmowy B9Ia0 Z zebranego materiału wynika, że mgławice NGC2020, NGC2030, NGC3032 oraz NGC2040 świecą intensywnie w paśmie tlenu OIII, natomiast NGC2035 głównie w wodorze HII. Nie dysponuję materiałem RGB, więc kolory gwiazdek zostały spreparowane ze złożenia HSO. Setup: Planewave CDK24 60cm f/6,8; FLI ProLine PL9000 CCD H: 28 x 600 s S: 28 x 600 s O: 28 x 600 s razem 14 h Skala 0,63"/px; FOV 32'x32' Crop 3000x3000, 1:1 Wersja 1 Wersja 2 Mapa

Bo Ty masz zawsze jakieś takie "specjalne" gwiazdy.

Dzięki za tę uwagę, ale uważam że nie zawsze centrum kadru jest najlepszym wyborem. Jeżeli w kadrze są do pokazania inne obiekty (np. ładny układ gwiazdek czy inne słabe obiekty), uważam że można odstąpić od "jedynie słusznej" kompozycji.