FWC - studnia potencjału. Parametr mówi o tym ile ładunku jest w stanie zgromadzić piksel zanim, zostanie całkowicie nasycony, co skutkuje przepaleniem piksela. Im większy piksel, tym większa wartość.
Kamery planetarne mają zwykle max kilkanaście tys. Atik TE-77 i pikselu 24um ma 300000e- jak podzielisz to przez szum odczytu, czyli 8e-, zostaje 37500. Ta wartość "mieści się" w przetworniku 16 bitowym, ale w 14 bitowym już nie (2^16 i 2^14).
W praktyce możesz palić dłuższe klatki, zanim gwiazdy zrobią się białe. Player One ma w ofercie kamerę ze studnią 100000, co pozwala zarejestrować jednocześnie detal protuberancji i detal tarczy słonecznej. Zwykle składa się 2 ekspozycje, bo protki świecą słabo, potrzeba dla nich większego wzmocnienia lub/i dłuższego czasu, co spowoduje przepalenie tarczy i otrzymasz na zdjęciach białe koło. Nikonem o studni ~75k rejestrowałem detal na "nowym" Księżycu i światło popielate. Sierp nie był przepalony. ***
Szum odczytu to szum własny pikseli i elektroniki, np. wzmacniacza. Pojawia się, gdy sprzęt jest podłączony do zasilania i nie zależy od długości klatek, ma wartość stałą, dla konkretnych ustawień. Ile klatek zbierzesz, tyle razy również zbierzesz szum odczytu.
Z powyższych dwóch parametrów wynika zakres dynamiczny sensora, czyli ile przejść tonalnych będzie w stanie zarejestrować. Zwykle podaje się wzór studnia/szum odczytu = zakres dynamiczny, ale dobrze policzyć to jako X=20*log(studnia/szum odczytu). Dostajesz wynik w dB. Żeby zmienić go na "kroki", jakie widać w tabelkach kamer, dzielisz wynik przez 6.
Przykład: Atik 383L ma studnię 25500 i szum 7. Wychodzi w zaokrągleniu 12. Jeśli miałbyś przetwornik 2 bitowy, rozpozna on tylko 4 stany. Zakładamy, że nie ma szumu odczytu i studnia wynosi 10000. Przetworniki odczytują wartości pikseli: 5013, 5500, 6000, 7000, 2500, itd. Mimo, że analogowo rozdzielczość tych wartości będzie duża, cyfrowo zostaną pogrupowane jako 1 wartość, a maksymalnie otrzymasz 4 odcienie szarości.
***Od razu może pojawić się wątpliwość, skoro szum odczytu zbieramy z sygnałem przy każdej klatce, to po co stackować 250 z 1000 klatek Księżyca? Żeby podnieść zakres dynamiczny.
ASI290 ma studnię 14600, przy szumie ~3,2, max. 12 bitów. Modyfikujemy poprzedni wzór: X=20*log(studnia/(szum odczytu/SQRT ilość klatek ))/6 -> 20*log (14600/(3,2/SQRT 250)/6 =16,19. to jest teoretyczna , maksymalna wartość.
Jeśli podstawisz pod wzór studnię z kamery do DS, np. 100000, szum 3 i 100 subów, to okaże się, że lepiej będzie zachować stack w 32 bitach niż 16. Po coś te grube tysiące się w końcu wydało (: