Tuvoc

Sławku, moim zdaniem warto się przejmować ale mając świadomość dlaczego dany kolor gdzieś występuje. Sam się na tym złapałem przy okazji fotografowania mgławic planetarnych, a potem analizując ich widma. Nagle jasne się staje dlaczego mamy tam błękit, turkus, a czasami lekko zielony zafarb. Oczywiście przy palecie HOO czy HST to nie ma znaczenia.

Kolorystyka sympatyczna, kadr zawsze budzi mój zachwyt. Czy coś przypadkiem nie przegiąłeś z odszumianiem?

Wieśku, Google potrafi nawet więcej Wyszukiwanie grafiki w oknie Google Grafika. https://www.webastro.net/forums/topic/189941-bancs-de-mesure-collimation-schmidt-cassegrain/ Nasz forumowicz popłynął bo chciał zabłysnąć. Szkoda tylko zaśmiecać wątek Sławka. Moderatorów proszę o reakcję, a Ciebie kolego @Meiser o rozwagę i roztropność na przyszłość o ile chcesz być tu traktowany poważnie.

Udało się uzyskać efekt takiej chmury, dymu. Bardzo mi się podoba. Widziałem już sporo takich kadrów z wodorami i wycudowane ponad miarę, ale najczęściej Głowa Wiedźmy wygląda tam ciężko, jakby z waty cukrowej (nie mam lepszego porównania :D). Tutaj wprawdzie brakuje wodoru, ale za to jest zachowany efekt lekkości.

Samo gęste! Pięknie!

Genialny pomysł. Świetny projekt! Serdecznie gratuluję!

Skąd Ty masz tyle tego czystego nieba? Gdzie sprawiedliwość?

No pięknie i znowu będzie mnie gryzło, że ja nie obrobiłem swojej mewki Bardzo przyjemny kadr, gratuluję!

Plastycznie przedstawiony kadr. Taka żywa kolorystyka dodaje tu głębi

Haha, no właśnie obróbka to nie wszystko. Tu się podpiszę pod słowami @Gość na chwilę. Wszystko jest ważne - sprzęt, obróbka, wiedza o obiekcie i chęć do jej zdobywania, świadomość dlaczego stosujemy np. konkretny filtr czy ustawienia kamery, jak zaplanować sesję i kadr, ogólne zrozumienie nieba i wiele innych kwestii związanych z tym hobby. To jest jak z jazdą samochodem. Co jest ważniejsze - umiejętność sprawnego hamowania czy zwracanie uwagi na znaki? A może parkowanie? Co do oprogramowania to Pixinsight.

Podrzuć tego stacka

UHC czy CLS to przede wszystkim filtry anty-LP (light pollution). Ich głównym celem jest wycięcie linii widmowych głównie od lamp ulicznych sodowych i rtęciowych. Niestety przez to zaburzają rozkład barw i mają uzasadnienie jeśli naprawdę jest problem ze średnim zanieczyszczeniem sztucznym światłem. Zamiast kupować od razu filtr, najpierw zrobiłbym kilka testów. Kilka godzin jasnej galaktyki; kilka dla mgławicy emisyjnej i np. jeszcze refleksyjnej. Być może wcale nie ma potrzeby kupować żadnego filtra. Aparat jest niemodowany dlateog rejestrowany wodór i tak będzie słaby, niezależnie z jakim filtrem będziesz próbować. Inna sprawa to jak wspomniał @Miesilmannimea więcej pożytku wniesie zakup modyfikowanego aparatu lub modyfikacja posiadanego.

OK, teraz można rozmawiać Aparat jest modowany? No i pytanie po co Ci filtr UHC?

Do poważnej rozmowy należałoby zacząć nie tyle od budżetu, a od wszystkiego innego. Jaki teleskop, jaki aparat/kamera, jakie masz niebo itd.

Ad vocem - Jaka 533? I nie masz racji. Da się łatwo przerobić lunetkę szukacza na guider. Zgodzę się jednak co do ogarnięcia tematu przez pytającego kolegę. Jeszcze sporo wiedzy do zdobycia. Może tym bardziej lepiej niech spróbuje tym co już ma i zobaczy czy mu się to podoba.

Takie info: https://www.californiaskys.com/field-rotation.html?fbclid=IwAR0DDNpvlkUr6wny7OJLPp1AsY0w9MdSZMsczAYk0XMc6hBttqs_ullQCH8 Swoje powiedziałem. Moja rada jest prosta. Skoro kolega ma Dobsona z GoTo i kamerę ASI 585 MC (która swoją drogą jest kompatybilna ) to niech na początek zacznie przygodę z fotografią planet, Księżyca oraz zapozna się z techniką lucky imaging czy krótkoczasową. Koszt 0 zł. Jest wymagany nakład pracy własnej. Trzeba poszukać informacji jak się do tego zabrać, popatrzeć jak robili to inni. Dziękuję za uwagę

Zainspirowany zdjęciem kolegi i współtowarzysza wyprawy @warpal również przysiadłem nad swoim pajączkiem NGC 2070 – Mgławica Tarantula. Obiekt po który warto przelecieć pół świata i dotrzeć na południową półkulę. Mgławica znana również jako 30 Doradus od nazwy gwiazdy, jest ogromnym obszarem wodorowym w Wielkim Obłoku Magellana (LMC), tworząc jego południowo-wschodni róg (z naszej ziemskiej perspektywy). W trakcie wyprawy do Przylądka Dobrej Nadziei skatalogował ją Nicolas-Louis de Lacaille (5 grudnia 1751 roku) i uznał ją za mgławicę. Zwyczajowa nazwa Tarantula wynika z charakterystycznego wyglądu, który ujawniły pierwsze fotografie z początku XX wieku. Jest to relatywnie jasny obiekt pozagalaktyczny biorąc pod uwagę jego odległość (ok. 160 000 lat świetlnych) z jasnością pozorną ok. 8 mag. To także jeden z najbardziej rozległych regionów H II w Grupie Lokalnej, którego średnicę oszacowano na około 200 x 570 pc (rozmiary kątowe z Ziemi to 40' × 25'). Zaryzykuję stwierdzenie, że ma unikalny wygląd i nie istnieje jego jasny odpowiednik w naszej galaktyce. Taka nieco wnękowa struktura z pustymi i zagęszczonymi obszarami wskazuje na intensywne procesy w jej wnętrzu i tak jest w rzeczywistości. Wewnętrzne powłoki rozprzestrzeniają się z prędkością przekraczającą 100 000 km/h i przypuszcza się, powstały one w wyniku zbiorowych wiatrów gwiazdowych kolejnych generacji potężnych gorących niebieskich gwiazd i ich supernowych, rzeźbiąc głębokie wnęki oraz włókna w chmurach gazu wodorowego, w której te gwiazdy się narodziły. Z tego wynika również wysoka aktywność gwiazdotwórcza. W centrum mgławicy znajduje się młoda gromada masywnych gwiazd skatalogowana jako R136. Charakterystyka ewolucyjna gwiazd pozwala przypuszczać, że kompleks doświadczył co najmniej 40 supernowych w ciągu ostatnich 10 000 lat, w tym najbardziej niedawno, SN 1987A. Do obejrzenia pozostałości po tym najbliższym Ziemi wydarzeniu zapraszam tutaj: https://astropolis.pl/topic/90431-pozostałość-po-supernowej-sn-1987a/ A teraz kilka słów o samym zdjęciu. Zdjęcie wykonane refraktorem TS APO 65Q z kamerą ASI 294MC. Fotografia w palecie HOO ze względu za użyty filtr Optolong L-Enhance. Problemem były gwiazdy, których nie zdążyłem już sfotografować w RGB. Z pomocą przyszła kalibracja fotometryczna w Pixinsight chociaż daleko im do ideału. Podsumowanie technikaliów i akwizycji materiału: TS APO 65Q, ZWO ASI 294MC Pro: Optolong L-Enhance: G: 120 56x300 sek. Jeszcze suplement. Centrum mgławicy Tarantula z dużej ogniskowej wykonane razem z @Mathef. Szalone 212 sekund całkowitej ekspozycji w klatkach 1 sek. z teleskopu Dobsona przy dosyć porywistym wietrze. Niestety dekonwolucja zamordowała tutaj gwiazdy, a samo ścisłe centrum zlało się. To nawet nie przepalenie jak można by podejrzewać. Już wiem, że będzie to na pewno obiekt do którego powrócę w dużej skali przy następnej okazji Informacje o sesji tym teleskopem: SW 405/1800 Synscan GOTO Dobson, PO Uranus-C (IMX 585) 212 x 1 sek.

Ale o co mnie dokładnie pytasz? Osobiście fotografowałem na Dobsonie 16" z kamerą Player One Uranus (IMX 585). To, że da się coś zrobić nie oznacza, że ma to większy sens. W tym przypadku guiding nie ma.

Z napędem.

Generalnie trzymam się definicji stosowanej przez kolegę @Lukasz83 cyt. z jego posta z 2017 roku: "Postanowiłem założyć temat w którym będę gromadził moje kolejne próby i efekty zmagań z astrofotografią krótkoczasową tak żeby wszystko było w jednym miejscu . Celowo nie piszę "lucky imaging" bo ta nazwa powinna być zarezerwowana dla bardzo krótkich czasów tak poniżej 100ms. W moim przypadku czasy pojedynczych klatek będą oscylować w granicach 1s-10s."

Nie guiduje się Dobsona. Rotacja pola oraz konstrukcja samego teleskopu pozwala na sensowne fotografowanie jedynie w technice lucky imagingu lub krótkoczasowej. @dobrychemik ma tu w pełni rację.

Podbijam, Nawet i trzy. Coś tam Ci zostało z obróbki na lewej krawędzi

Inspirujące, piękne zdjęcie i jak zawsze obszerny opis. Twoje kadry zebrane na naszych szerokościach geograficznych nie ustępują, a nawet są lepsze od tych wszystkich innych

O kurczę, chwilę mi zajęło ogarnięcie na co patrzę. Świetne i nietuzinkowe!