Tuvoc

Fakt, jest naprawdę unikatem, podobnie jak mgławica ją otaczająca. Jest o tym wzmianka w publikacji - Evolutionary status of the Of?p star HD 148937 and of its surrounding nebula NGC 6164/5: "Finally, HD 148937 emits an intense X-ray emission which is one order of magnitude brighter than “normal” O-stars but similar to other magnetic O-stars (Nazé et al. 2010, 2012, 2014). The derived location of the emission region (~1 R⊙ above the photosphere) as well as the X-ray strength are compatible with hot plasma arising from the head-on collision between channeled wind flows from the two hemispheres, even though the softness of the emission, compared to e.g. θ1 Ori C, remains unexplained (Nazé et al. 2012, 2014)."

Nie ma złej ogniskowej. Jest tylko brak pomysłu na zdjęcie. Tu właśnie jest atutem bo ukazały się interesujące rzeczy wokół gromady.

Oj, rozjechało mi się przy składaniu zdjęcia. Tak o tlenie wiedziałem. Tak jest widmo gwiazdy centralnej, a drugie dla mgławicy. Dzięki wielkie za pomoc i czujność. EDIT: Poprawiłem, mam nadzieję, że teraz jest OK.

Zdjęcie prezentowanej mgławicy emisyjnej NGC 6164/6165 wykonałem dwukrotnie pod ciemnym niebem Namibii. W jednym ujęciu pokażę ją razem z Mgławicą NGC 6188 (Mgławica Walczące Smoki), ale teraz chciałbym przedstawić ją w dużej skali. Materiał zebraliśmy razem z kolegą, uczestnikiem wyprawy @Mathef NGC 6164/6165 (znana także, jako PK 336-0.1, Gum 52, RCW 107, a potocznie Jajo Smoka) to piękna mgławica emisyjna znajdująca się w odległości ok 4200 lat świetlnych w gwiazdozbiorze Węgielnicy (Norma). Została odkryta 1 lipca 1834 roku przez Johna Herschela. John Dreyer skatalogował je w swoim New General Catalogue, jako NGC 6164 i NGC 6165. Wynikało to z faktu, iż mgławica ma morfologię dwubiegunową i składa się z dwóch płatów. Na pierwszy rzut oka daje wrażenie mgławicy planetarnej stworzonej przez starą gwiazdę, która wyrzuciła swoją zewnętrzną otoczkę. Sprawa wygląda jednak dużo ciekawiej niż można byłoby się na pierwszy rzut oka spodziewać. Za morfologię mgławicy odpowiada gwiazda HD 148937 typu widmowego O, o masie ok. 40-stu mas Słońca, której wiek wynosi ledwie 3-4 mln lat. Na podstawie modeli ewolucji gwiazd, można szacować, że ta niezwykle rzadka przedstawicielka typu widmowego O jest w połowie swojej egzystencji i zakończy ją widowiskowo jako supernowa. Badania spektroskopowe ujawniły, iż jest do układ wielokrotny, a typ widmowy to O6f?p (gdzie: znak pytajnika wskazuje na niepewność w klasyfikacji; f - emisję N III oraz He II, a p - niesprecyzowaną charakterystykę, osobliwą gwiazdę). Sama mgławica to obiekt równie nietypowy. Zaklasyfikowana jako mgławica emisyjna rozmiarem sięga około 4 lat świetlnych i posiada symetrię dwubiegunową. Choć początkowo uważano ją za mgławicę planetarną obecnie istnieje uzasadnione przekonanie, że powstała poprzez wyrzucone z centralnej gwiazdy gazy. Sprawia to, że wygląda podobnie do bardziej powszechnych i znanych mgławic planetarnych - gazowych otoczek otaczających umierające gwiazdy podobne do Słońca. Podobnie jak wiele mgławic planetarnych, stwierdzono, że NGC 6164 ma rozległą, słabo widoczną otoczkę, którą postaram się pokazać na kolejnym zdjęciu wraz z Mgławicą NGC 6188, natomiast w większej skali bardzo dobrze zrobił to nasz kolega @diver – odsyłam do jego świetnego zdjęcia: https://astropolis.pl/topic/90621-ngc6164-ngc-6165-smocze-jajo/ I tu dochodzimy do przynajmniej pobieżnego wyjaśnienia dlaczego mgławica jest nie do końca tym za kogo próbuje się przebrać. Po pierwsze to gwiazda HD 148937 podobnie jak wiele innych gwiazd typu O, wpływa od swoich wczesnych lat na otaczające je chmury gazu promieniowaniem ultrafioletowym. Powoduje to ich świecenie w świetle widzialnym, oświetlając wszystkie pustki, zagłębienia czy zagęszczenia, które zostały ukształtowane przez wiatr gwiazdowy. W jednej z przeczytanych prac znalazłem informacje, że chmura materiału została wyrzucona z gwiazdy podczas jej obrotu wokół własnej osi, choć jest również możliwe, że otaczające gwiazdę pola magnetyczne odgrywają istotną rolę w złożonej strukturze mgławicy. Niezwykle interesujące badania rzucające dodatkowe światło na powód tak złożonej struktury prezentuje praca L. Mahy et al. do której odsyłam co bardziej dociekliwych. Naprawdę warto. Dzięki niej dowiedziałem się np. że istnieje coś takiego jak sfery Strömgrena Kilka słów o samej pracy. Zdjęcie mgławicy oraz widmo zebrałem podczas wyprawy astrofotograficznej w Namibii. Zdjęcie mgławicy: SW 405/1800 Synscan GOTO Dobson, PO Uranus-C (IMX 585), 604 x 1 sec. Widmo: TS APO 65q, ASI 294 MC Pro, SA 200 - 14 x 5 sec. W przypadku widma analizie poddałem gwiazdę centralną i mam nadzieję, że nie popełniłem jakiegoś babola, ale miałem spore trudności ze znalezieniem gwiazdy odniesienia. Dodatkowo przeanalizowałem NGC 6165, jaśniejszy płat mgławicy. Najważniejsze źródła: http://haroldcorwin.net/ngcic/ngcnotes.all https://articles.adsabs.harvard.edu//full/1995ApJ...450..196S/0000196.000.html https://www.aanda.org/articles/aa/full_html/2017/03/aa29585-16/aa29585-16.html https://ui.adsabs.harvard.edu/link_gateway/1988ApJ...327..859D/doi:10.1086/166244 https://iopscience.iop.org/article/10.1086/131603

Pięknie. Zgrabnie rozdzielone Ha i OIII.

Matkobosko astronomiczno... To eskaluje szybko, a pogoda nie daje nadziei

Świetna recenzja i "unboxing". Sam jestem zadowolonym klientem tej firmy. Mam już dwie kamery od nich - odpowiednik ZWO 462MC i 585MC. Czekam jeszcze na ich wersję 175MC. Co do ampglow to od czego są darki Jakoś bym się do tego nie przywiązywał. Czekam na pierwsze testy terenowe

Dorzucam swoją skromną dokumentację tego wydarzenia. Niestety tylko do tego etapu zbliżania się. Na więcej nie pozwoli dach budynku.

Przepraszam, a za czym ta kolejka stoi? 😂

Wariat Widzę Twój post "przy okazji". Odchodzę od komputera, głęboki wdech (i nawet wydech), kawa i ciacho do niej, wracam przed ekran i wtedy dopiero mogę czytać

Zgadzam się, to bardzo przyjemne popatrzeć na siebie w retrospektywie i cieszyć się postępem niż tylko oglądać innych i tylko ścigać się. To pierwsze jest moim zdaniem esencją tej pasji. Co do kolorów to też się zgodzę, chociaż poleciłbym delikatnie podejść. Za dużo landrynek i kiczu wokoło.

Oj nie ma co narzekać. Bardzo przyjemny kadr. Jest nieco szumu, ale za to akurat obwiniałbym Canona 1100D. Przerabiałem to bo sam miałem ten aparat. Na początek to świetna puszka, ale szczerze polecam przesiadkę np. na takiego Canona 800D jakiego ja mam. Zobaczysz ogromną zmianę.

Z góry przepraszam autora za zaśmiecenia jego wątku (@dimis daj znać to od razu usunę wpis): Ad vocem wcześniejszej dyskusji - niby od pewnego momentu ilość S względem N jest taka, że już nic więcej nie powinniśmy zyskać. A jednak komuś się zachciało kombinować i proszę: https://www.astrobin.com/7hwtz0/

Mam podobne odczucia

To już jakiś czas temu. Dobre szkło od kolegi @Qbszon.

Dzięki Samyang leży już od dawna w szafie, teraz to był taki "coming out" Filtr to Astronomik 12nm.

Drodzy szanowni, dziś zdjęcie w trybie... bez żadnego trybu To taka moja pierwsza wprawka w używaniu Samyanga 135mm na montażu SWSA. Na tym lekkim montażyku używałem dotychczas krótkie obiektywy nie wymagające zastosowania przeciwwagi, ale zauważyłem podczas wyprawy do Namibii pewną lukę pomiędzy kadrami na szeroko, a zdjęciami z mojego TS APO 65Q. Czas potrenować i rozszerzyć możliwości o kolejny obiektyw. Zdjęcie wykonane w krótkim okienku pogodowym. Niestety wzmagający się cirrus najpierw "obtoczył" gwiazdki kulkami, a finalnie zmusił do schowania sprzętu. Technikalia: Samyang 135 mm F2.0 ED UMC, Canon 800D mod., ISO 800, F/2.8, RGB: 34x80 sec.; H-Alpha: 69x80 sec. Wykonano: 13.10.2023

Piękny obiekt! Jest już na mojej liście na kolejną wyprawę na południe

Pięknie, jednak wysokość tego obiektu nad horyzontem tam i tutaj to przepaść, która uwidacznia się w jakości zdjęcia. Żałuję, że sam jej nie upolowałem.

Tytuł wątku to jednak - [Telescope Live] by zombi

Twoje "klasyczne" kadry, nietuzinkowe projekty (np. zestawienie układów gwiazd podwójnych, które uwielbiam) zostawiają w tyle te kupowane i to o kilka długości. Niezależnie od tego jakie byłyby to spektakularne obiekty. To zdjęcie jest na pewno jednym z takich. Gratuluję pięknego kadru i wartościowego opisu. To może inaczej podejść? Sam nie kupuję gotowców, ale korzystam czasami z usług innej firmy - iTelescope. Aktualnie zaplanowałem obserwacje zakrycia Betelgezy przez asteroidę 319 Leona. Niestety pas zakrycia jest wąski i przebiega na wysokości południowej Hiszpanii, dokładnie w lokalizacji jednego z ich teleskopów. To jednak inaczej niż gotowy materiał.

Piękne kadry, które ja traktowałbym po prostu jako wprawki i trening obróbki przed zebraniem własnego materiału. Swoją drogą to kilka innych zastosowań dla takich zdalnych obserwatoriów jest i niebawem sam mam zamiar skorzystać

Piękny kadr, aż dziw bierze, że tyle wyciskasz spod tak paskudnego nieba. Naprawdę cieszy oczy. Gratuluję! Z dual narrowbanda inaczej nie można, chyba, że robi się pseudo HST ale to już zalatuje radosną twórczością.

Piękny kadr, świetna obróbka!