Faza Wenus

[Marcin03]

Witam szanownych forumowiczów

Chwilę temu patrzyłem na Wenus i chcąc pozbyć się odblasków (noszę okulary) przymrużyłem oczy i wydawało mi się, że widiałem niewielką fazę, zgodną z aktualnymi symulacjami. Nie wiem, czy to możliwe, więc proszę o pomoc

Edytowane 28 Stycznia 2017 przez Marcin03

[lemarc]

To nie możliwe. Rozdzielczość oka jest za mała na 30 sek. kątowych, a taką średnicę ma teraz Wenus.

Edytowane 29 Stycznia 2017 przez lemarc

[Marcin03]

To nie możliwe. Rozdzielczość oka jest za mała na 30 sek. kątowych.

Szkoda

[LibMar]

Skoro przymrużyłeś, to rzęsy spowodowały powstanie spajek, które ułożyły się na kształt fazy Wenus. Już nie raz to przerabiałem w okolicy 50", niedługo przed koniunkcją dolną.

[MateuszW]

powstanie spajek

Spajków

 

Tak uzupełniając, zdolność rozdzielcza oka to ok 1'. Wenus maksymalnie osiąga ok 1'. Czyli jest wtedy na granicy postrzegania jej jako coś innego, niż punkt A żeby dostrzec faktycznie jakiś kształt, to uważam, że potrzeba by 2-3x lepszej zdolności rozdzielczej.

[zorza_polarna]

Kiedyś gdzieś czytałem, że są osoby którzy mają rozdzielczość oczu mniej niż 1'.

 

 

 

Edytowane 28 Stycznia 2017 przez zorza_polarna

[MateuszW]

Kiedyś gdzieś czytałem, że są osoby którzy mają wzrok lepzszy niż 1'.

Na pewno są, to jest taka wartość średnia, zawsze są odstępstwa. Jednak wydaje mi się, że raczej nie ma takiej osoby ze zdolnością rozdzielczą rzędu... 0,3', aby te fazy dostrzec. Ale to tylko moje przeczucia, bo trudno określić dokładnie, ile trzeba i powiedzieć, czy taki człowiek istnieje

[zorza_polarna]

Tak, a to ja tu niedokładnie byłem.

Czytałem to w kontekscie, że kilka osob mają zdolność widać fazę Wenusy, jak i również Jowisz i Mars (blisko Ziemi) jako tarcza.

 

 

[MateuszW]

Tak, a to ja tu niedokładnie byłem.

Czytałem to w kontekscie, że kilka osob mają zdolność widać fazę Wenusy, jak i również Jowisz i Mars (blisko Ziemi) jako tarcza.

O, to jak to ponownie znajdziesz, to zalinkuj Jeśli informacja jest wiarygodna, to byłoby ciekawe. Teoretyczna maksymalna zdolność rozdzielcza oka to dla źrenicy 8 mm (taki max, no, do 9 dochodzi u dzieci czasem) jest 0,28', czyli ciut lepiej, jak 1/3 max możliwej średnicy Wenus. Więc, gdyby ktoś miał 3x gęściejsze czopki, to mógłby wycisnąć tyle i prawdopodobnie zauważyć fazę. Przy Jowiszu, gdzie max to 45" to tak 2x więcej, niż ten nasz fizyczny max, ale już Mars to tylko 22' przy super wielkiej opozycji, więc tylko troszkę więcej, niż nasz max oka - tak więc nie wierzę, aby w jego wypadku było możliwe zobaczenie tarczy - to fizycznie niemożliwe.

 

Ja słyszałem o takiej historii, że ktoś rzekomo widział fazy Wenus i mu kazali narysować, jak ta faza wygląda na niebie (jak jest zorientowany sierp), podczas gdy wcześniej mu pokazali Wenus w jakimś newtonie. I gość narysował tą Wenus odbitą lustrzanie, jak w teleskopie, czyli tak na prawdę nic nie widział gołym okiem (przy okazji nie miał za dużej wiedzy astro, skoro nie wiedział, że teleskop odwraca obraz ). Nie mam pojęcia, ile w tej historii jest prawdy i skąd pochodzi.

[zorza_polarna]

Byłem pewien że czytałem (może 15 lat temu ) i - wreście znalazłem!

 

 

Marcel Minnaert "Licht und Farbe in der Natur" wydanie po niemiecku, 1992, Birkhauser, Basel => strona 134 akapit 75. - das Auflösungsvermögen des Auges

 

 

Spróbowałem wykopać angielką wersję Minnaerta "Light and colour in the Outdoors" ze sieci, czego (jeszcze) mi się nie udało.

To znaczy, początek znajduje się na google books, a akapit 6 "The Eye" od strony 111 niestety tam nie ma.

 

 

Jest oryginalna wersja po holendersku, wolno i w całośći dostępne w holenderskiej bibliotece cyfrowej:

 

Marcel Minnaert "De natuurkunde van't vrije veld. Deel I (1937)" => strona 94 akapit 62.- Onderscheidingsvermogen van het oog

 

tutaj: http://www.dbnl.org/tekst/minn004natu01_01/

 

Nie mowię po holendersku, a jednak holenderski tekst z 1937 r. i niemieckie wydanie z 1992 r. po tej stronie widocznie nie różnią się za bardzo.

 

 

 

Spróbowałbym tłumaczyć kiłka zdan, jeżeli wam to interesuje.

 

 

 

Pozdrawiam serdecznie!

 

Edytowane 29 Stycznia 2017 przez zorza_polarna

[MateuszW]

Byłem pewien że czytałem (może 15 lat temu ) i - wreście znalazłem!

 

Marcel Minnaert "Licht und Farbe in der Natur" wydanie po niemiecku, 1992, Birkhauser, Basel => strona 134 akapit 75. - das Auflösungsvermögen des Auges

 

Spróbowałbym tłumaczyć kiłka zdan, jeżeli wam to interesuje.

Hmm, nie wiem, czy rozumiem. Znalazłeś to niemieckie wydanie, tak? No to bardzo chętnie przeczytam Twoje tłumaczenie

[zorza_polarna]

Niemieckie wydanie tu mam analogowo na papierze. Więc spróbuję:

 

 

... Nur wenige Menschen können noch 4’ oder 3’ unterscheiden, z.B. α in der Waage (der Abstand der Einzelsterne beträgt 4’ ...), oder ε der Leier (der Abstand der Einzelsterne beträgt 3’...) Beobachter mit solch guten Augen können ... unglaublich viele Einzelheiten erkennen: Ein Autor beschreibt, wie er mit bloßem Auge α in der Waage erkannt habe (Abstand knapp 4’, s.o.). Saturn war für ihn eindeutig länglich, Venus sichelförmig - zumindest in den günstigen Momenten, wenn er durch dunkles Glas oder eine Rauschschwade blickte, die zufällig ideal durchsichtig war. Er konnte sogar einige Monde von Jupiter erkennen, jedoch nur in der Dämmerung und in dem Moment, in welchem die Sterne 1. und 2. Größe sichtbar werden. ...


... Tyłko mało ludzi jest w stanie odróżnić 4’ lub 3’, n.p. α Lib (dystans gwiazd 4’), lub ε Lyr (dystans gwiazd 3’ ...). Obserwatorzy posiadający takie dobre oczy są w stanie spostrzegać niewiarygodnie (= ekstremalnie) dużo szczegółów: Jeden autor [M.N. Stoddard] opisał, jakby gołym okiem rozpoznał α Lib (dystans gwiazd 4’). Saturn dla niego był wyraźnie wydłużone, Wenus w kształcie sierpa - przynajmniej w korzystnych momentach, kiedy patrzył przez ciemne szkło, albo przez dym, który przypadkowo był idealnie przezroczyste. On nawet widział kilka księżyców Jowisza, jednak tyłko podczas zmierzchu i w momencie, w którym gwiazdy wielkośći wizualnej 1m lub 2m zostały widoczne. ...



Minnaert tu odnosi się do "Stoddard, M.N. 13, 156, 1852 ".
156, to może strona. M.N Stoddard to napisał, jasne. Wydanie w 1852 r.. A niestety nie ma żadnej informacji co to za 13. A to szkoda.


W tym fragmencie nie ma mowy o Marsie i o tarczy Jowisza. To albo blędnie wspominam, lub gdzieś indziej czytałem.

 

Tak czy siak: Ciekwy temat! Obserwacja Wenusy gołym okiem "przez idealnie przezroczysty dym" to może coś dla tych na wsi,

a przez filtr to wydaje mi się interesujący pomysł! Dzisaj wieczorem sam sprobuję!


Pozdrawiam serdecznie!

 

Edytowane 29 Stycznia 2017 przez zorza_polarna

[zorza_polarna]

Hmm, nie wiem, czy rozumiem. ...

No to przepraszam, Mateuszu. Język polski tylko jest jednym z moich hobby.

[szuu]

słabo wyszedł ten wątek!

5 lat temu było o tym 11 stron i wniosek że fazę da sie zaobserwować

[ZbyT]

Kiedyś gdzieś czytałem, że są osoby którzy mają rozdzielczość oczu mniej niż 1'.

 

trzeba sobie jasno powiedzieć, że rozdzielczość 1' oznacza wyjątkowo dobry wzrok

przeciętny człowiek nie posiada aż tak dobrego wzroku i dlatego przyjmuje się typową zdolność rozdzielczą oka 2-3 razy gorszą

nie oznacza to też, że nikt nie ma jeszcze lepszego wzroku, który pozwoli dostrzec fazy Wenus ... choć dla ogromnej większości z nas jest to poza zasięgiem

 

pozdrawiam

 

EDIT

 

przypominam jeszcze, że widzimy nie tylko oczami ale przede wszystkim mózgiem. Jeśli ktoś bardzo chce zobaczyć fazy Wenus to ma szansę to zrobić

Edytowane 29 Stycznia 2017 przez ZbyT

[lemarc]

W okolicy złączenia dolnego planeta miewa rozmiar bliski 1', ale co z tego kiedy sierp jest wąski na kilka sekund. Kiedy był tranzyt Wenus w 2004 roku, specjalnie zerknąłem przez folię mylarową gołym okiem na tarczę słoneczną i dostrzegłem planetę w postaci czarnego punktu, ale nie tarczy. Pomyślałem wtedy że dostrzeżenie cienkiego sierpa tej wielkości jest nierealne. Przynajmniej dla mnie.

Edytowane 29 Stycznia 2017 przez lemarc