diver

Annotation w PIX nie powoduje żadnych problemów z saturacją, taki mam po prostu "techniczny" zwyczaj. Nie chcę dwa razy pokazywać tej samej fotki w kolorze. "Zmusza" to w pewien sposób oglądającego do porównywania dwóch różnych jednak obrazków. A żeby jeszcze ocenić poprawność kolorystyki gwiazd, trzeba zajrzeć do tekstu, bo tam zamieszczam informację o barwach widmowych gwiazd. Tak, żeby nie było za łatwo. Oczywiście dla zainteresowanych tym, co fotka zawiera.

Czyli zmieniam lustro na "high quality" i po problemie?

Chyba nie, bo obrazy gwiazdek w osi teleskopu też się kładą.

Myślę, że to nie tylko (a może i nie przede wszystkim) lustro. Lustro ma jednak w porównaniu z np. metalowymi elementami mocowań dużą bezwładność cieplną. No ale nie badałem tego i nie zbadam. Tak czy siak, refocusować trzeba.

Mój wygląda na stabilny. Z Primaluce Sesto Senso działa mi bez zarzutu, mogę ustawiać ostrość mocno precyzyjnie. Ale ponieważ nie stosuję (jeszcze) rozwiązania z autofocusem, korekty robię ręcznie (tzn. z poziomu programu do akwizycji oczywiście).

Teraz mam jasność. Dzięki za wyczerpującą odpowiedź.

A skąd NINA wie, w którą stronę refocusować? Jakie offsety i jaki przesuw?

Używam motofocusera Primaluce Sesto Senso z czujnikiem temperatury, ale nie umiem jakoś odpalić z APT automatycznej zmiany focusa. Poza tym nie bardzo sobie wyobrażam działanie tego automatu. Czasem przy wzroście temperatury muszę wysuwać focuser, a czasem wsuwać. Nie dostrzegam jakiejś stałej zasady, że np. gdy temperatura spada to zmniejszam focus i odwrotnie. Bywa bardzo różnie. Skąd więc automat miałby wiedzieć w którą stronę refocusować?

Moja tuba to karbon.

Tutaj oczywiście zgadzam się z Tobą: wszystko zmienia wymiary i przemieszcza się. Bez dwóch zdań. Ale jak to jest, że w takim przypadku do usunięcia wady obrazu wystarczy jedynie zmiana focusa?

Moje doświadczenie wskazuje właśnie na to, co mówisz: najpierw ostrość, potem dopiero po obrazach gwiazdek można oceniać poprawność kolimacji. Jeżeli chodzi o obrazy gwiazdek przy permanentnym braku ostrości, to oczywiście spajki robią się podwójne, a gwiazdki puchną (pojawiają się krążki wokół gwiazd). W moim przypadku mowa jest o dość nieznacznej utracie ostrości. Widocznie więc małe nieostrości skutkują właśnie takim pojechaniem gwiazdek. Ciekawe, jakie doświadczenie mają w tym zakresie inni posiadacze newtonów.

Na przykładzie kliku klatek 120 s (pełen kadr) z ostatniej sesji pokażę spostrzeżenia na temat kolimacji mojego newtona. Tylko czy aby na pewno o kolimacji mowa? Mój newton UNC1000/f5 jest raczej dość budżetową konstrukcją. Jednak bez problemu udaje się go poprawnie skolimować przy pomocy równie budżetowego kolimatora. Na dowód jedna ze zdecydowanej większości klatek. Prawda że nie ma się do czego przyczepić? Po rogach nie jest to może "żyleta", ale uważam że obrazy gwiazdek mieszczą się w granicach przyzwoitości. Stosunek jakości gwiazdek do ceny sprzętu uważam za bardzo dobry. Poniżej inna klatka z tej samej sesji, zebrana kilkanaście minut później. Uuu, a co to się porobiło? Przecież niczego nie dotykam! I kolejna klatka zebrana nieco później. Ojej, znów niczego nie dotykałem, a gwiazdki położyły się w drugą stronę! Zaznaczam z góry, że te wady obrazy nie są spowodowane złym prowadzeniem. Cóż więc się stało? W obydwu przypadkach temperatura otoczenia w ciągu kilku minut zmieniła się o ok. 2 st. Co się zatem działo ze zmianą toru optycznego? Czy mamy do czynienia z utratą kolimacji czy może z jakimś tiltem focusera? A może z tiltem lustra? A może klika różnych przyczyn jednocześnie? Do rozwiązania problemu wystarcza większa lub mniejsza zmiana focusa. Ciekawe, prawda? Wygląda na to, że utrata ostrości powoduje właśnie takie zniekształcenie gwiazdek. Trochę to dziwne, bo w przypadku nieostrego obrazu gwiazdki powinny puchnąć regularnie we wszystkich kierunkach, a tutaj się kładą. Niemniej tak właśnie zachowuje się mój newton przy szybkich zmianach temperatury otoczenia, a przez refocusowanie obraz się naprawia. Nie potrafię niestety odpowiedzieć sobie na pytanie, co tak naprawdę dzieje się w takich przypadkach z elementami toru optycznego, ich mocowaniami czy też z samą tubą. W każdym razie efekt jest taki jak pokazałem. Z tego powodu praca z moim newtonem wymaga stałej obecności podczas sesji. W przeciwnym wypadku zmiana temperatury, chwila nieuwagi i klatki lądują w koszu. Czy każdy newton tak reaguje na zmiany temperatury, czy tylko mój jest jakiś trefny?

Dzięki, ale wiesz: gwiazdy jak to gwiazdy z mojego njutka. Ta gromada była jednak pewnym wyzwaniem.

Tak jak napisał kolega @Tuvoc, obróbkę robię generalnie w PIX. Więc i opisy w PIX. W większości korzystając z automatu, ale praktycznie zawsze dodaję jakieś opisy ręcznie.

U mnie kable się nie obsuwają. W guidingu używam klatki 3 s.

Była już NGC5053 ("koleżanka" M53) na tym Zacnym Forum, ale chyba jeszcze nie była potraktowana solo aż tak bardzo serio. Więc pomimo jej małości i słabości, postanowiłem potraktować ją serio. Zebrałem sporo materiału: 232 klatki 120 s, ale warunki niezbyt sprzyjały. A to cirrusy, a to zamglenie, w końcu Księżyc. Na domiar złego w pierwszych dwóch sesjach zapomniałem odpalić dithering. Ostatecznie wybrałem do obróbki 160 klatek. Urobiłem się po pachy, żeby z tego dość marnego materiału coś sensownego wydobyć. Mój setup nie mieści sensownie w jednym kadrze NGC5053 i M53. Koledzy przedstawiali już ładnie "parkę" w jednym kadrze, więc przypomnijcie sobie jak ładnie wyglądają razem. https://astropolis.pl/topic/49127-m53-i-ngc5053/#comment-576443 https://astropolis.pl/topic/66862-m53-z-ngc5053-poprawione/#comment-761809 https://astropolis.pl/topic/83346-nieco-oderwane-nie-tylko-z-kadru-sąsiadki-m53-i-ngc5053/#comment-955426 NGC5053 posiada względnie duży rozmiar wizualny. Jest to jednak to dość słaba gromada kulista, niezbyt gęsto upakowana gwiazdami. jasność wizualna: magV: 9,96 rozmiar wizualny: ~10' odległość: 57000 ly wiek: ~12,5 mld lat Trzy najjaśniejsze gwiazdy kadru HD115538: magV 7,6; typ widmowy K0III HD115352: magV 7,8; typ widmowy G0 TYC1454-692-1: magV 9,8; typ widmowy K2 W obrębie gromady znajduje się sporo gwiazd zmiennych typu RR Lyrae oraz pulsarów. Są to jednak tak słabe obiekty, że nie podjąłem się oznaczenia ich na obrazku. Tym razem mój materiał został zestakowany przez Sirila. Setup: iOptron CEM70G, UNC 1000/f5, ZWO ASI294MC Pro, filtr Baader IRCut Moon&Skyglow Zbieranie: APT, 160 x 120 s OSC, gain 120, temp. -10; SQM 21,27 Obróbka: Siril, PIX, GIMP2, crop 3700 x 2775, resize 2000 x 1500

Teraz? Czemu teraz? A co było przedtem? Chodzi Ci o te satelity?

Nie, zwykle prowadzę na jedną gwiazdę.

Wczoraj pierwszy raz zdarzyła mi się sytuacja taka, że ni stąd ni zowąd PHD2 zgłupiał i poszedł w maliny. Obejrzałem do końca zebraną klatkę, zobaczyłem dwa wyraźne ślady satelitów i skaczące obrazy gwiazdek. Odnoszę wrażenie, że satelita przeleciał przez gwiazdkę wybraną do guidingu. Innego wytłumaczenia nie znajduję. Mieliście kiedyś taki przypadek?

Gratulacje, żeś wyczaił tę supernową! To "świeżynka", zaobserwowana pierwszy raz 16.04.2022. Obecnie ma jasność magV ~12,5. https://www.rochesterastronomy.org/sn2022/sn2022hrs.html Znalazłem w Twoim kadrze jeszcze jedną ciekawostkę - gorącego niebieskiego podkarła Ton 109 magV 15,75. W sumie wskazał go @_Spirit_ na wycinku Twojego kadru. Słaba gwiazdka świeci intensywnie na niebiesko, co dość rzadko się spotyka. Przepraszam, że "pomazałem" Twoją fotkę.

Piękny kadr wybrałeś. Delikatna obróbka również do mnie trafia. Pyszne. Co do gradientów zgodzę się z kolegą @_Spirit_. Troszeczkę psują mi odbiór.

Rewelacyjna fota! Piękny szczegół wyszedł, obróbka też bez zarzutów. Mega, mega. Chyba sprawię sobie do galaktyk 16".

Obrabiam wyłącznie w PIX. Do kolorów przy obróbce krzywych stosuję CIE c* components i Saturation. Kolory dla świateł robię na masce. Czasem gdy mam większy problem stosuję Photpmetric Color Calibration, ale dość rzadko. Tutaj nie stosowałem. Nie sądzę. Kolega @apolkowski pociągnął po prostu mocno histogram po wszystkim, a potem ściął tło.

Również pełna zgoda. "Śmigło" w M13 powiadasz? No to muszę się przyjrzeć dokładniej.