diver

Z takiej ilości "bata nie ukręcisz". Ale skoro już "kręcisz", to o kolory mógłbyś zadbać. Jakoś nie jestem do końca przekonany co do tej nieostrości. Może jakaś mała jest, ale moje oko zupełnie to toleruje. Z kontrolą ostrości jest bardzo różnie. Wszystko zależy od konstrukcji teleskopu. Gdy zbieram swoim Newtonem, nie ma mowy żebym odszedł od komputera. Mój UNC 1000/f5 jest tak czuły na zmiany temperatury, że czasem muszę korygować ostrość co jedną klatkę. Właściwie z newtonem nie miałem sesji bez refokusowania. Natomiast w APO TS76EDPH wystarczy, że ostrość ustawię raz. Ta tuba jest krótka i mało wrażliwa na wahania temperatur. Słuszne pytanie! W newtonie wstępnie ostrzę na jasną gwiazdę, bo ciemne nie dają mi spajków. W newtonie nie używam maski Bahtinowa - do wyostrzenia wystarczają mi spajki. Podobnie jest z maską Bahtinowa której używam z APO, która też przecież produkuje swoiste spajki. Na ciemnych gwiazdach ich nie uświadczysz. Niemniej czasem bywa tak, że w kadrze nie ma jasnych gwiazd, więc nie będzie i spajków. Wtedy ostrzenie przechodzi z doświadczeniem. Po pewnym czasie pracy ze swoim setupem wiesz już jak wyglądają ostre obrazy gwiazd i ostrość z powodzeniem ocenisz na klatce kontrolnej bez spajków i bez maski Bahtinowa. No ale trzeba nieco doświadczenia i znajomości własnego sprzęta.

Taak. Pstryk i jest, niemniej jak na "żółtodzioba" efekt plastyczno-kolorystyczny jest piorunujący. Już chciałem napisać, że jeżeli to Namibia to oczywiście się nie liczy. Jednak obrobiłeś to tak znakomicie, że zmieniam zdanie - liczy się.

Gratki za spostrzegawczość i ładnie przedstawioną sn.

Galaktyka NGC4565 (Needle Galaxy, Caldwell 38) jest wielką galaktyką, jaśniejszą niż galaktyka M31 w Andromedzie. Jest pięknym przykładem galaktyki widocznej z boku. Położenie: Warkocz Bereniki (Coma) Odległość: ~42 mln ly Typ: galaktyka spiralna SA(s) Jasność wizualna: magV 10,4 Rozmiar wizualny: 15,9' x 1,85' Na obrazku towarzyszy jej dobrze widoczna spiralna galaktyka spiralna NGC4562 (typ SB; jasność wizualna magV 13,7; rozmiar wizualny 2,4' x 0,7'). W kadrze wypatrzyłem wyraźnie niebieską ciekawą gwiazdę rodzaju hot subdwarf oznaczoną jako GALEX J123628.8+255038 (mag ~16; typ widmowy sdB). Oczywiście oznaczyłem ją na mapce. Krótka notka na temat gorących podkarłów. Gorące podkarły powstały prawdopodobnie w późnym stadium ewolucji niektórych czerwonych olbrzymów po odrzuceniu przez nich zewnętrznych warstw wodorowych przed zapaleniem się jądra helowego. Gorące podkarły typu B są jaśniejsze niż białe karły. Są ważnym komponenetem populacji gorących gwiazd starych systemów gwiazdowych. Źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/Subdwarf_B_star Trzy najjaśniejsze gwiazdy kadru. HIP61355: magV 8,37; typ widmowy F5 HIP61546: magV 9,13; typ widmowy G0 TYC1990-1709-1: magV 10,12; typ widmowy G8III Setup: iOptron CEM70G, UNC 1000/f5, ZWO ASI294MC Pro, filtr Baader IRCut Moon&Skyglow Zbieranie: APT, 110 x 240 s OSC, gain 120, temp. -10; SQM 21,27 Obróbka: DSS, PIX, GIMP2 (tylko podpis), crop 3600 x 2700, resize 2000 x 1500

Dziękuję. Trochę jednak musiałem nad tym popracować. Rzecz gustu. Albireo to "klasyk" o separacji 3x mniejszej niż Alkalurops. Ja myślę, że obydwie są tak samo ciekawe. A każda inna. Na tym właśnie bazuje cała zabawa.

μ Boo Alkalurops Mówisz i masz. Na życzenie kolegi @Mc ślimack przedstawiam układ wielokrotny μ Boo w Wolarzu (51 Boo, Alkalurops, Inkalunis, Icalurus, Clava, Venabulum), WDS15245+3723. Oddalony o ~113 ly, układ tworzy główną wizualną podwójną o sporej separacji 109,2". Pomimo sporej odległości składników (~0,06 ly = 3800 au), jest to układ grawitacyjny. Układ główny AB μ01 Boo (A): magV 4,33; typ F0IV μ02 Boo (B): magv 7,09; typ G0V Każdy ze składników A i B tworzy własny układ podwójny. WDS15245+3723Aa,Ab sep. 0,08" WDS15245+3723Ba,Bb sep. 2,2"; składniki magV 7,025 i 7,55. Z separacji wizualnej tego dość ciasnego układu można wywnioskować, że jego gwiazdy są oddalone od siebie ok. 76 au, czyli około 1,5 promienia Układu Słonecznego. Na obrazku rozdzielają się oczywiście tylko główne składniki A i B. Ilość materiału jest dość symboliczna, ale wystarczająca chyba żeby pokazać ładną podwójną gwiazdę. W kadrze oznaczyłem gwiazdy jaśniejsze niż magV 11, opisałem trzy (oprócz μ Boo) najjaśniejsze gwiazdy kadru. HIP75606: magV 8,63; typ widmowy K0 HIP75285: magV 9,11; typ widmowy K0 TYC2570-501-1: magV 9,29 ; typ widmowy M2 Setup: iOptron CEM70G, UNC 1000/f5, ZWO ASI294MC Pro, filtr Baader IRCut Moon&Skyglow Zbieranie: APT, 75 x 30 s OSC, gain 120, temp. -10; SQM 21,27 Obróbka: DSS, PIX, GIMP2 (tylko podpis), crop 3600 x 2700 resize 2000 x 1500

Na wspólnej kanapie z kolegą @bacHor.

Noo, koledzy @dobrychemik, @Behlur_Olderys i @bacHor! Dałem ciała, spóźniłem się z rezerwacją i tym razem nie zamieszkam z Wami w domku nr 6. Koledzy @warpal i @Misza byli szybsi i dołączyli do Waszego zacnego towarzystwa przede mną. Tym razem zamieszkam więc w domku 14 z innymi zacnymi kolegami. Ale mam nadzieję, że przyjmiecie mnie w odwiedziny?

Telefon jak sama nazwa wskazuje służy do telefonowania, a nie przeglądania internetu.

Obejrzałem tego kwazara w Simbadzie i wydaje mi się, że oznaczyłeś go prawidłowo. Gratki! Patrzę jeszcze na Twojego newtona i widzę, że tubus wyciągu (a może korektora?) jest dość mocno wpuszczony w tubę (u mnie praktycznie nie wystaje). Jeżeli włazi w tor optyczny LG, to pewnie też jakiś wpływ na obraz może mieć.

Materiału bardzo mało, więc tło szumi. Ale nie to jest najważniejsze. Koledzy napisali już o nierównym tle. Za to kolory rozegrałeś moim zdaniem bardzo dobrze. Generalnie obróbka jest ok. Gwiazdki mają "trzepnięte fryzury". Ale nie sądzę, że chodzi o jakieś turbulencje spowodowane temperaturą. Nie wiem jak Twoja grzałka LW jest wykonana, ale odnoszę wrażenie że ta dyfrakcja na gwiazdach to raczej mechaniczne zakłócenie toru optycznego. Spróbuj po prostu zebrać coś z wyłączoną grzałką, wtedy zobaczysz czy samo grzanie ma jakiś wpływ. Ja też mam grzałkę na LW, ale nie powoduje mi ona takich sensacji. Pokazałem ją w sąsiednim wątku. https://astropolis.pl/topic/83845-sowa-i-deska-surfingowa-m97-m108/

Ja też mam grzałkę na LW. Wygląda ona jak niżej. Grzałka to 6 rezystorów po 10 ohm. Przy zasilaniu 5V mam moc 0,42W i w zupełności mi to wystarcza. Rezystory są przyklejone na silikon po obwodzie lustra. Wyprowadzenie z tuby dwoma bardzo cienkimi drutami (nie grubszymi niż ramiona krzyżaka) w czarnej izolacji po dwóch ramionach krzyżaka. Takie rozwiązanie nie daje mi żadnego zauważalnego uszczerbku na obrazie.

Przepraszam, patrząc na miniaturkę pomyślałem "no tak, znów pewnie @MaPa". A tu proszę, kolega @Iro! Jestem pod wrażeniem, jak wiele światła można wydobyć ze stosunkowo małej ilości materiału. Obróbka pierwsza klasa.

Fajny kadr wybrałeś. Obróbka kolorystyczna jak dla mnie bez zarzutu. Mam tylko dwie "pretensje". Jaśniejsze gwiazdy wyszły dość puszyste i lekko nieregularne. To raczej nie sprawa obróbki, lecz optyki? No i prośba o oddzielanie od siebie w poście obrazków. Sklejone fatalnie się ogląda. Za to kwazar to rewelacja! Żeby uzyskać taką prędkość, musiał dostać niezłego kopa! Czy mógłbyś podać jakiś identyfikator tego kwazara?

A może nawet więcej niż połowa... Tymczasem ja metodami czysto wizualnymi mogę rejestrować tylko układy wizualnie podwójne, które nomen omen pomimo znacznych wzajemnych odległości bywają układami grawitacyjnymi (takie mnie interesują). Te bardzo ciasne (spektroskopowe czy też fotometryczne) w sensie optycznego rozdzielenia składników są nie tylko poza moim zasięgiem, ale generalnie poza zasięgiem największych przyrządów optycznych. O ich podwójności wnioskujemy jedynie ze zmian widma bądź jasności wizualnej.

Mam ją na swojej liście "do realizacji". Została odłożona na później, bo dotychczas polowałem raczej na bardziej ciasne układy podwójne. Taka zabawa polegająca na próbach, jak bardzo ciasne układy mogę przy swojej skali rozdzielić (poniżej 10" jest już trudno). Ale realizacja 51 Boo (Alkalurops) na pewno będzie, więc masz jak w banku. Z lektury https://www.stelledoppie.it/index2.php?iddoppia=62679 wynika, że jest tu układ czterech gwiazd. Dwa główne składniki AB mają dużą separację ~109". Natomiast każdy z nich to ciasny układ podwójny o separacjach odpowiednio 0,08" i 2,2". Nawet te 2,2" są nie do rozdzielenia w mojej skali. Nie wiem też, czy któryś z tych ciasnych to układ kataklizmiczny - jeszcze nie doczytałem. Ale podstawowy układ zapowiada się wizualnie nieźle. Jasne dwie gwiazdy, z których jedna to podolbrzym F2, drugi słońco-podobny karzeł G0. Pewnie ta parka ładnie wyjdzie.

Strzał trochę zbyt optymistyczny. Ze znajomości odległości od tych gwiazd i ich wizualnej separacji oraz z prostej trygonometrii wychodzi, że składniki tego układu podwójnego są oddalone od siebie o ~0,09 pc, czyli ~1850 au. Promień Układu Słonecznego licząc do pasa Kuipera to max 60 au. Więc wychodzi na to, że odległość między tymi gwiazdami jest przynajmniej 30 razy większa niż promień Układu Słonecznego.

24 & 25 Dra Wczoraj przed nadejściem północnej mgły udało mi się dołączyć do swojej kolekcji podwójnych parę 24 i 25 Dra. Dwie prawie jednakowe gwiazdy tworzą grawitacyjny układ podwójny o separacji ~62". 24 Dra (ν.01 Dra): magV ~4,9; typ widmowy A3IV-V; WDS17322+5511B 25 Dra ν.02.Dra): magV ~4,9; typ widmowy A4V; WDS17322+5511A; ta gwiazda została sklasyfikowana jako podwójna spektroskopowo Układ oddalony jest o ~99 ly i ma dość duże ruchy własne. Dzięki dość dużej separacji wizualnej, na obrazku składniki ładnie się rozdzielają. Efekt nadchodzącej mgły widoczny jest w postaci niebieskiej poświaty wokół gwiazd. Na mapce oznaczyłem gwiazdy jaśniejsze niż magV 11. Setup: iOptron CEM70G, UNC 1000/f5, ZWO ASI294MC Pro, filtr Baader IRCut Moon&Skyglow Zbieranie: APT, 75 x 30 s OSC, gain 120, temp. -10; SQM 21,27 Obróbka: DSS, PIX, GIMP2 (tylko podpis), crop 3600 x 2700 resize 2000 x 1500

Tę rybę rozpozna każdy. Została sfotografowana dziś w jeziorze Siecino. O tej porze roku woda w naszych jeziorach ma temperaturę powierzchniową ledwo 5-6 stopni. W przybrzeżnych szuwarach jeszcze nie toczy się życie, bo... szuwary jeszcze nie odżyły. Cała gawiedź baraszkuje więc raczej dość głęboko - ławice okoni chodzą na głębokościach rzędu 30 m. Szczupaki natomiast siedzią zagrzebane lekko w mule na jeszcze większych głębokościach - obserwuję to o wielu lat. Ten raczej niewielki okaz został "trafiony" na głębokości 41 m. Fotografia podwodna w naszych wodach śródlądowych nie jest łatwa. Szczególnie teraz podczas wiosennej miksji woda często zawiera sporo zawiesiny (co widać dobrze na załączonej fotce), przejrzystość nie przekracza 2 max 3 m. Dodać trzeba, że na głębokościach poniżej 35-40 m w naszych jeziorach jest właściwie całkiem ciemno. Więc żeby w takich warunkach sfotografować rybę, trzeba mieć nieco szczęścia no i... aparat pod ręką.

Fakt, mój newton UNC1000/f5 z osprzętem to ok. 13 kg. Więc i montaż musi być mocniejszy. Sensowny refraktor APO 700 mm też całkiem lekki nie jest, szkło zaczyna ważyć. Moim zdaniem do takich DSO newton 750 byłby lepszym rozwiązaniem, choć z tą ogniskową nie ma co liczyć na szczegół w bardzo małych wizualnie galaktykach. Ale do większych galaktyk i do gromad galaktyk będzie całkiem niezły (mnie przy 1000 mm brakuje czasem FOV). Refraktor kupiłbym sobie raczej krótszy 350-400 mm do szerszych kadrów i fotografii mgławicowej.

Ups... Przepraszam, ale to w sumie najtańsza chłodzona kamerka mono od ZWO, nadająca się do DSO.

Żadnej tuby o ogniskowej od 1 m wzwyż nie można raczej nazwać mobilną. Ja wyjazdy ze swoim Newtonem wybiłem sobie z głowy na wstępie i... przeprowadziłem się za miasto. Zobacz, co dzieje się np. na zlotach. Praktycznie wszyscy którzy tam jadą, zbierają przy pomocy APO, i to raczej krótkich. Więc jeżeli zbierają DSO, są to raczej obiekty mgławicowe w większym FOV. Moje zdanie jest takie, że tutaj nie ma kompromisu. Więc do mniejszych DSO chyba najlepszym (najmniej kłopotliwym i najtańszym) rozwiązaniem byłby jednak Newton 1000-1200. Jego optyka jest rozbrajająco prosta, trzeba tylko dokupić sensowny coma corrector. Do zadań o których mówisz nie kupiłbym sobie katadrioptryka. Dobre APO z taką ogniskową to góra ciężkiego szkła i góra pieniędzy. Więc albo Newton od 8" wzwyż albo bardzo ewentualnie RC, ale od 10" wzwyż.

Dzięki, ale to w zasadzie nie był specjalny projekt. Zbierałem i zbieram różne ciekawe gwiazdki. Przejrzałem swoją kolekcję i zadałem sobie pytanie, ile z nich to gwiazdy najbliższe. Wyszło mi 9 więc pomyślałem, że z tego można już złożyć jakąś składankę i pobawić się w statystyki.

Jeżeli kryterium ma być magV i przyjmiemy umownie, że najbliższe nam gwiazdy są oddalone nie bardziej niż 5 pc (czyli 16,3 ly), to zostały mi trzy gwiazdy dostępne na naszych szerokościach geograficznych: α CMi (Procjon), ε Eri i τ Cet. Więc luka do wypełnienia jest raczej skromna. No i muszę poczekać na zimę.

No i fajny użytek zrobiłeś z tej niedrogiej kamerki. Jest bardzo dobrze. Obróbka mi się podoba. Jak zrobiłeś kolorowe gwiazdy bez RGB?