Art 69

Dziękuję za pochwałę. Cieszę się że założyłaś tak ciekawy i bogaty w interesujące obiekty temat. Kolor poszczególnych składników oceniam wzrokowo i czasem notuję. Na taką ocenę z fotek zbytnio nie liczę ponieważ są to pojedyńcze klatki wykonane komórką na granicy czułości matrycy. Np. składnika B ciekawej gw.podwójnej jaką jest delta geminorum (Wasat) o wielk. 8,2 mag - mój sprzęt jak do tej pory nie był w stanie uchwycić. Z tego powodu oraz po uwzględnieniu czynnika aperturowo-seingowego zmuszony jestem celować w układy o sep. powyżej 2'' i jasności składnika słabszego powyżej 7,5 mag. Na szczęście obiektów mieszczących się w tych widełkach jest całe mnóstwo. Pozdrawiam.

Witam. Dzisiaj pragnę przedstawić parę gwiazd podwójnych o większej nieco separacji, łatwych do rozdzielenia i odnalezienia. Dodatkową cechą która je łączy jest także barwa składników: większy składnik A jest w obydwu przypadkach złoto-biały a mniejszy B - niebieskawy. Na poniższej fotce pokazana jest gwiazda iota canc - ze względu na pewne podobieństwa, zwana czasem "wiosennym Albireo" Układ złożony z masywnego giganta o temp. powierzchni 5000 K i gwiazdowego karła (8800 K) dzieli na niebie odległość 30" łuku. Widzimy je z odległości ok 300 l.św. https://en.wikipedia.org/wiki/Iota_Cancri Kolejny układ podwójny jest nieco ciaśniejszy i położony na tle wiosennego Lwa. Obecnie wieczorem jest wysoko położony, łatwy do identyfikacji i odnalezienia w szukaczu. 54 leo zawiera dwa składniki o jasności odpowiednio: A 4,5 mag i B 6,3. Separacja wynosi 6.7" a dystans ok. 290 l.św. http://stelledoppie.goaction.it/index2.php?iddoppia=48936 Fotki wykonane komórką SE K770i 3Mpi w projekcji afokalnej za ok. NLV 6mm. c.d.n. Pozdrawiam.

Witam. Ten magiczny Orion jednak coś w sobie ma. Trudno się z nim rozstać zwłaszcza gdy uświadomimy sobie że to już ostatni dzwonek by cieszyć się bogactwem gwiazd podwójnych których zawiera dosłowne "multum" . Pogoda wczoraj sprzyjała, wiatr ustał, ptaki się rozśpiewały a na dodatek sąsiedzi przestali obficie dymić co poskutkowało tym że seing był znakomity. Powyższa fotka przedstawia gwiazdę lambda ori. Jej nazwa własna brzmi Meissa (Heka) - jest to uklad podwójny odległy o 1060 lat św. którego jasność wynosi 3,4 m a separacja ok. 4,5". https://pl.wikipedia.org/wiki/Meissa http://stelledoppie.goaction.it/index2.php?iddoppia=20417 A teraz prawdziwy olbrzym ok. 100 tys. razy jaśniejszy od Słońca którego jasność widoma wynosi 1,75m natomiast absolutna to już "przyzwoite" -5.2m. Alnitak czyli zeta ori to odległy o 800 lat św. układ potrójny gdzie gwiazdę spektroskopowo podwójną obiega mniejszy składnik o sep. 2,2" . https://pl.wikipedia.org/wiki/Alnitak http://stelledoppie.goaction.it/index2.php?iddoppia=21099 Separacja jest stosunkowo niewielka, różnica składników spora i to właśnie powoduje że Alnitak to gwiazda podwójna trudna do rozdzielenia a znakomita do testu na seing. Fotki wykonane komórką SE K770i 3Mpi w projekcji afokalnej za ok. NLV 6mm. c.d.n. Pozdrawiam.

Witam. Jeżeli Orion może być określany jako król zimowego nieba to Trapez jest prawdziwym diamentem w jego koronie (mieczu ) Theta ori to złożony układ ok.10-ciu młodych, masywnych gwiazd z których najjaśniejsze 4 tworzą charakterystyczny trapez. Całość jest niezwykle wdzięcznym obiektem do obserwacji ze względu na bogactwo składników i spore różnice w ich jasnościach. Nadają się one wyśmienicie do testowania zasięgu teleskopów i sprawdzania ostrości wzroku. To że gromada trapez jest "zanurzona" w jasnej mgławicy emisyjnej M42 dodaje jej jeszcze większego uroku. Poniższa fotka została wykonana komórką w projekcji afokalnej za okularem SW UW 11mm. Dodatkowa mapka ilustrująca potencjał obserwacyjny tej gromady. https://pl.wikipedia.org/wiki/Wielka_Mg%C5%82awica_w_Orionie Okazuje się że nowoczesne techniki obserwacyjne pozwalają w dziedzinie badania gwiazd podwójnych sięgnąć na prawdę daleko. przykładem jest najjaśniejsza gwiazda gromady Trapez - theta 1 ori C. http://www.science20.com/news_releases/theta_1_orionis_c_peek_heart_orion_nebula I to by było na tyle jeżeli chodzi o pożegnanie zimy. Pozdrawiam.

Witam. Ja swój statyw geodezyjny połączyłem z montażem EQ3-2 w najprostrzy z możliwych sposobów. Dorobienia wymagała jedynie prostokątna "łapka" dopasowana do wewnętrznej, spodniej części stolika statywu. Całość trzyma się pewnie i bez luzów. Pozdrawiam.

Koniunkcja ciekawa ale do obserwacji wizualnej bardzo trudna - przynajmniej przed 20.20. O ile Wenus można jeszcze wzrokowo wypatrzeć to na Jowisza bez lornetki szkoda czasu. Zapowiadają kilka dni pogody zatem będziemy trenować dalej.

Trzeba przyznać że za ochronę przed uderzeniami planetoid mamy u Jowisza niezły dług !!! http://imgur.com/gallery/oB90B4P

Witam. Montaż EQ3-2 nie jest taki zły i przy odpowiednim wyważeniu do wizuala udźwignie 5-7kg. Opinię psują mu nogi od statywu, zwłaszcza te aluminiowe których niska sztywność powoduje wolno gasnące drgania. Chcąc poprawić marną jakość tego niskobudżetowego i cienkościennego chińskiego wynalazku można skorzystać z dwóch metod: 1. stosujemy się do kilku patentów na poprawę sztywności statywu EQ3-2 dostępnych w sieci, 2. nawiązujemy bliższe stosunki ze środowiskiem miejscowych geodetów. Przy odrobinie szczęścia, za przysłowiową flaszkę można z ich demobilu nabyć takie "cóś" http://infopomiar.pl/sklep/p2315,statyw-drewniany-lekki-zeiss.html Zamocowanie na tym głowicy EQ3-2 jest banalnie proste a poprawa sztywności całego zestawu olbrzymia. Pozdrawiam.

Witam. Mam nieco doświadczeń w balonowych obserwacjach planet. Nie wiem jakim zasobem finansowym dysponujesz jeżeli jednak przekracza on 1.5 kzł to celuj w używanego 127-150 mm MAK-a lub SC. To sprawdzone konstrukcje a ich długa ogniskowa da w pewnych warunkach możliwość uzyskania powiększeń "planetarnych" rzędu 180-250x. Z czasem dokupisz bino i dopiero wtedy zaczniesz odkrywać planety z ich szczegółami na nowo. Pozdrawiam.

Witam. Korzystając z dobrej pogody zarejestrowałem do naszej kolekcji, następną ciekawą parkę. Tym razem wybór padł na gwiazdę w Wężu oznaczoną jako delta Ser. Odnalezienie jej na jasnym, wiosenno-letnim niebie nie powinno sprawiać żadnych trudności. Podobnie powinno być z rozdzieleniem składników A i B odległych od siebie o 3.97" zwłaszcza że mają one podobną jasność wynoszącą odpowiednio: 4,14 i 5,13 mag. Takie parametry układu powodują że łatwo się je rozdziela i przyjemnie obserwuje bowiem słabszy składnik nie jest "zagłuszany" krążkami dyfrakcyjnymi silniejszego . ( zwłaszcza teraz gdy letni gotujący się seing już tylko czeka by wkroczyć) https://pl.wikipedia.org/wiki/Delta_Serpentis Zdjęcie zrobione komórką w projekcji afokalnej za okularem NLV 6mm. http://stelledoppie.goaction.it/index2.php?iddoppia=63176 c.d.n. Pozdrawiam.

Witam. Bellatrix przedstawiła kolejną porcję ciekawych gwiazd podwójnych.Jedak ciasne separacje i spore różnice jasności pomiędzy składnikami to wyzwanie dla posiadaczy kamerek. Na szczęście istnieją ciekawe układy gwiazd podwójnych o większej separacji gdzie do ich pomyślnej rejestracji wystarczy np. komórka. Poniższa fotka ukazuje rho Herculis. Parka pięknie się prezentuje i jest bardzo łatwa do znalezienia. Jasność poszczególnych składników wynosi: A 4,56 mag , B 5,6. sep. 4,0" Odległość do całego układu ok. 400 l.św. Zeta Lyrae to przykład układu który dzięki sep. 43,7" można rozdzielić już w szukaczu. Jasność składn. A wynosi 4,32 mag. B 5,73. Spoglądamy na nie z odległości 152 lat św. c.d.n. Pozdrawiam.

Che, che. Grzechem nie wykorzystać idealnego naprowadzenia przez Księżyc. Kilka minut temu, Jowisz znaleziony wzrokowo bez użycia lornetki. Gdyby nie Księżyc obserwacja byłaby wprost nieprawdopodobnie trudna. Próbujcie zaliczyć zanim zajdzie Słońce !

Witam. Epsilony w Lutni to taki "klasyczny klasyk" lub jak mawiają anglosasi "Double Double" . Cztery małe gwiazdki zawsze urzekają swoją urodą. Ich wzajemne oryginalne ułożenie można podziwiać a na ich małej separacji można również testować do wyboru: wzrok, sprzęt lub seing . Z tego powodu chyba każdy miłośnik nocnego nieba kierował w ich stronę swój teleskop. Ja także nie oparłem się tej tradycji z tym że mój teleskop uzbroiłem wcześniej w komórkę z aparatem 3Mpi. Oto epsilony Lutni sfotografowane starą komórką SE K 770 i http://www.mgsm.pl/pl/katalog/sonyericsson/k770i/ https://en.wikipedia.org/wiki/Epsilon_Lyrae Komórkę umocowałem w projekcji afokalnej za okularem Vixen NLV 6. Do mojej przystawki wpinalem wcześniej wiele nowocześniejszych telefonów ale to wlaśnie stara SE K 770 posiada (prawie prawdziwy) aparat który radzi sobie z rejestracja tak słabych obiektów. c.d.n. Pozdrawiam.

Witam po krótkiej przerwie z nową porcją komórkowe astrofotografii. Widzę, że już nie muszę odpowiadać na pytanie Bellatrix w temacie kolorów jota Cas. Spojrzenie w kierunku północnym mam utrudnione z powodu konieczności przenoszenia sprzętu i stąd te moje milczenie. Jako rekompensatę mogę za to zaprezentować inną słynną parkę która posiada sporą różnicę w kolorach i jasności składników. Oto Ras Algethi czyli alfa Herculis. https://pl.wikipedia.org/wiki/Ras_Algethi http://stelledoppie.goaction.it/index2.php?iddoppia=69102 Przy wczorajszym średnim seingu para ta prezentowała się całkiem przeciętnie. Dla zasady wykonałem kilkanaście fotek i na szczęście jedna ( ! ) trafiła w w wyjątkowo spokojną komórkę konwektywną co finalnym zdjęciu pozwoliło rozróżnić separację i kolor. Dodam tylko że z odwzorowaniem barw jest różnie ponieważ fotografuję za okularem Vixen NLV 6mm który jak mam wrażenie wprowadza pewien lekko żółty zafarb. A teraz coś dla miłośników luźnych układów wielokrotnych. https://pl.wikipedia.org/wiki/Mizar_%28gwiazda%29 Mizar i Alkor ze względu na swoją wzajemną odległość nie mieściły się w polu NLV 6 toteż do wykonania tej fotki użyłem okularu SW UW 11mm. Tym razem cały układ wszedł idealnie. Fotografowanie z dłuższym okularem jest o wiele łatwiejsze bo i obiekt nie tak żwawo umyka i z ostrością nie trzeba się pocić. c.d.n. Pozdrawiam.

Do Bellatrix "Art69, piękne zdjęcia! Barwy Cor Caroli takie, jak widziałam w okularze 10mm (130/900). Szacun za Porrimę A czy mógłbyś sfocić iotę Cassiopeiae? Ta sama prośba do wszyskich Kolegów: jakby się Wam udało zrobić zdjęcia I Cas, to będę bardzo wdzięczna. Intryguje mnie barwa składnika C tego układu potrójnego." Układ potrójny jota Cas (sep.4,6mag+6,9mag 2,5" + 8,4mag 7,2") jest jednym z piękniejszych wizualnie. Jednak jego foto to zbyt wielkie wyzwanie dla zwykłej komórki która nie jest wstanie rejestrować tak słabych składników. Przekonałem się o tym biorąc na cel Izar ( sep. 2.5mag+4.9mag 3,6") który jest w tym porównaniu znacznie łatwiejszy do fotografii. Wynik był slaby, składnik B zlewa się ze znacznie jaśniejszym i bliskim towarzyszem. Sumując, jota Cas to zadanie dla obserwatorów bardziej zaawansowanych sprzętowo do rejestracji obrazu. Do JSC "Jak umocowałeś tę komórke - przez taką przystawkę http://teleskopy.pl/...skopy-3233.html, czy wymysliłes własny patent?" Komórkę mocuję za pomocą samodzielnie wykonanego "ustrojstwa". Opiera się ono na plastikowym wyciągu od małego zabawkowego refraktorka. Wyciąg umożliwia płynną regulację odległości chwytaka na komórkę od płaszczyzny obrazowania okularu. Chwytak zaś, dzięki drewnianym listewkom dystansowym jest w stanie utrzymać komórki o różnej szerokości. Przed rozpoczęciem sesji ustawiam ostrość na jasnych gwiazdach a następnie zgrywam okular z telefonem na jakimś jasnym i dużym obiekcie typu latarnia. Reszta zależy od seingu. Pozdrawiam

Lubię patrzeć na gwiazdy podwójne, lubię czytać opracowania na ich temat lubię też FOTOGRAFOWAĆ Z powodu braku lepszego rejestratora przy wyciągu MAK-a zamocowałem starą komórkę Sony Ericsson 3,0 Mpi. Po paru próbach mogę stwierdzić że projekcja afokalna za okularem Vixen NLV 6mm pozwala zarejestrować sporą część zestawienia wykonanego przez Bellatrix. Na pożegnanie Lwa - Algieba (gamma Leonis) https://pl.wikipedia.org/wiki/Algieba Stelle Doppie jest tu nieocenione !!! http://stelledoppie.goaction.it/index2.php?iddoppia=46768 Na pożegnanie Panny - Porrima (gamma Virginis) https://pl.wikipedia.org/wiki/Gamma_Virginis http://stelledoppie.goaction.it/index2.php?iddoppia=54650 Na koniec (tej serii ) coś co u nas nie zachodzi a wczoraj przed północą atakowało mnie prawie w zenicie. https://pl.wikipedia.org/wiki/Cor_Caroli Pozdrawiam.

Obszar aktywny AR2524 robi wrażenie, zwłaszcza że dobrze widać go nawet gołym okiem. Parno, duszno, seing slaby ale w nasadce bino i powiększeniu 216x plama szczegółowo ujawniła czarne, postrzępione wnętrze a tarcza Słońca zarys granulacji. Poniższe fotki wykonane są komórką w projekcji afokalnej za okularem SW 25mm i WO SWAN 15mm.

Piękna praca i świetny pomysł. Takiego zestawienia podstawowych układów wielokrotnych dodatkowo zilustrowanych mapkami jak dotąd brakowało na naszym forum. Ciekawe opisy zebrane w jednym miejscu z pewnością ułatwią odnajdywanie i zaciekawią niejednego obserwatora. Jedna tylko mała uwaga: opisałaś głównie układy znane, szerokie i dlatego miłośnicy testowania sprzętu na ciasnych separacjach mogą poczuć pewien niedosyt. (który powinien ich skłonić do działania i nadsyłania własnych propozycji ) Pozdrawiam.

Na którejś z wcześniejszych stron tego ciekawego wątku jeden z kolegów martwił się tym, że z terenu Polski nie będzie możliwości połączenia tranzytu Merkurego i przelotu stacji ISS. My musimy poczekać a los tym razem dopisał Kanadyjczykom. http://spaceweathergallery.com/indiv_upload.php?upload_id=125566 Oprócz sprzętów orbitujących w kadrze można było także złapać coś bardziej przyziemnego: https://www.theguardian.com/science/live/2016/may/09/transit-of-mercury-2016-follow-todays-celestial-event-live Powszechnie sądzi się że główną atrakcją Las Vegas są kasyna a tu proszę popatrzeć taka inna, niecodzienna wygrana: http://www.ecns.cn/visual/hd/2016/05-10/93846.shtml

Witam. To był prawdziwie emocjonujący dzień. Poranek był piękny ale później zaczęły pojawiać się wymodlone przez rolników a znienawidzone przez nas chmury. Jednak punktualnie o 13:13 mała dziura pozwoliła załapać się na początek zjawiska. Wrażenie niesamowite - w pow. 75x plamka Merkurego niespodziewanie duża i bardzo wyraźna ( może dlatego że blisko brzegu Słońca.) Dalsza część tranzytu przebiegała pod znakiem zmiennej pogody na szczęście jednak trafiały się jakieś chwilowe przebłyski które pozwoliły wykonać kilka pamiątkowych fotek. Ponieważ sprzęt rozstawiłem na ulicy przed firmą nie zabrakło również chętnych do obserwacji - chwilami miałem ochotę wydawać polecenie "nie pchać się, wszystkim wystarczy". Dobrze że przechodzące chmury łagodziły napięcia. Pozdrawiam. Fotki wykonane komórką w projekcji afokalnej za okularem SW 25mm i WO SWAN 15mm.

Oj dzieje się dzisiaj na Jupku. Właśnie wróciłem z obserwacji - bezchmurnie, seing przyzwoity wiatr nie przeszkadza. W wyciągu bino SW, barlow x3 i dwa plossle 25mm dające przyzwoite i użyteczne dzisiaj pow. 216x. WCP kolorowa , wyraźna i prawie centralnie. Do tego tranzyt Ganimedesa i cień na tarczy. Po prostu bajka. Jak ktoś się już nasyci Jowiszem to Księżyc tuż po kwadrze również zaprasza. Kto może to do teleskopów !!!

Jeszcze tylko ten fenomenalny film. Wybaczcie autorowi ubogie słownictwo ale taki widok musi rodzić emocje które usprawiedliwią każdego. Link znalazłem na sąsiednim forum Astromaniak.pl

Zaćmienie Słońca to jednak zjawisko niezwykłe. Wszyscy na nie czekają: https://www.theguardian.com/science/gallery/2016/mar/09/total-solar-eclipse-thousands-gather-across-asia-and-australia-in-pictures Pilnie obserwując sprzętem rozmaitem: https://www.theguardian.com/science/gallery/2016/mar/09/total-solar-eclipse-thousands-gather-across-asia-and-australia-in-pictures Filmując komórkami w wersji econo: http://tribune.com.pk/story/1062100/total-solar-eclipse-sweeps-across-indonesia/ I w wersji "advanced full wypas" : Nie bacząc na stacjonarne przeszkody terenowe: A także latające: http://www.abc.net.au/news/2016-03-09/total-solar-eclipse-attracts-hordes-of-sky-gazers/7232406 Czasem osiągając zadziwiająco romantyczny efekt: http://www.thepresidentpost.com/2015/11/06/palu-city-to-host-international-solar-eclipse-event/ https://www.brilio.net/en/news/5-most-beautiful-places-in-indonesia-to-see-the-solar-eclipse-5-most-beautiful-places-in-indonesia-t.html A czasem techniczny: http://www.astronomy.com/2014/10/bali-itinerary W różnych odległych a dzięki internetowi jednak bliskich rejonach świata: http://www.livenewscentral.com/trilobites-views-of-the-total-solar-eclipse/ No to do 01 września

Przy potencjale Twojego setapu tylko ta pogoda usprawiedliwia brak widoczności 2.5km kraterka w południowej części Schillera.