stackowanie szerokich kadrów w DSS - zniekształcenia

[calla]

Czy da się jakoś zminimalizować zniekształcenia pojawiające się w rogach kadru po stackowaniu? rozumiem, że program musi tu dac radę rotacji nieba+zniekształceniom od obiektywu+refrakcji atmosfery i chyba od tego wszystkiego się gubi, jest na to jakiś sposób? Bo stackując wszystko naraz uzyskuję efekt jak poniżej:

 

to jest 36 klatek po 20 sekund z Canona 600D z kitowym obiektywem na 18mm i przysłonie 3.5.

[HAMAL]

Program nie zniekształca klatek aby je dopasować względem siebie więc jeżeli poszczególne klatki są względem siebie niejednorodne w rogach to nie ma szans aby nie wychodziło to co powyżej. Jak dla mnie to coś ci ucieka na przestrzeni czasu sesji.

[calla]

są rozjechane w rogach, ale może 20% tego co pokazuje się tutaj. Może jakoś te rogi by zmaskować?

[calla]

są zniekształcenia od obiektywu, napewno. z tym, że czasem to się jakoś nie uwydatnia za bardzo, np tak jak ponizej, to jest stack chyba z 40x19sekund

[DarX86]

Na w pełni otwartej przysłonie zniekształcenia będą największe.

[Iluvatar]

Jedyne, co mi przychodzi do głowy, co ma szanse zadziałać (ale czy się uda, to pojęcia nie mam), to użycie Irisa i przy "Stellar registration" użycie metody "Global matchnig" z dopasowaniem "Cubic". Nie wiem, czy jest inny darmowy soft, który jest w stanie chociaż spróbować zawalczyć z takimi zniekształceniami. Przykładowy tutorial do Irisa tutaj: http://www.astrosurf.com/buil/iris/tutorial3/doc13_us.htm

Trzeba się oczywiście dostosować do posiadanego materiału i albo nie wykonywać kroków z kratkami kalibracyjnymi, albo spreparować sobie takie klatki odpowiednimi komendami. W którymś tutorialu na stronie Irisa jest to pokazane z tego, co pamiętam.

[calla]

Znacie coś co poradzi sobie z taką dystorsją?,

 

Irisa znam to spróbuję

Edytowane 17 Maja 2015 przez calla

[szuu]

skoro program do stackowania nie uwzględnia perspektywy to zawsze można obrócić wszystkie zdjęcia do tej samej orientacji na przykład za pomocą hugina.

ciekawe czy jego automatyka zgłupieje gdy na zdjęciach nic nie ma tylko jakieś białe kropki (ale zawsze można pomęczyć sie ręcznie...)

[Iluvatar]

Jeszcze jedno, co mi przyszło do głowy, to próba użycie Przekształcenia marionetkowego (Puppet Warp), które jest bodajże od wersji CS5 Photoshopa. Ale to też ręczna zabawa z gwiazdkami i tciężko powiedzieć, jak się obraz zachowa.

[Koziołrogacz]

Czy da się jakoś zminimalizować zniekształcenia pojawiające się w rogach kadru po stackowaniu? rozumiem, że program musi tu dac radę rotacji nieba+zniekształceniom od obiektywu+refrakcji atmosfery i chyba od tego wszystkiego się gubi, jest na to jakiś sposób? Bo stackując wszystko naraz uzyskuję efekt jak poniżej:

 

to jest 36 klatek po 20 sekund z Canona 600D z kitowym obiektywem na 18mm i przysłonie 3.5.

A może spróbuj inaczej ugryźć temat. Zamiast dużej liczby klatek o krótkim czasie, kilka klatek ale naświetlanych znacznie dłużej.

Na przykład coś takiego:

 

 

Parametry: 2 x 360 s. + 2 x 180 s. ISO 800 f/3,5 14mm (28mm eq. 36mm) Olympus E-510

stack i obróbka w PS usuwanie gradientu tła w Fitswork.

[Limax7]

To ewidentnie brak prowadzenia za gwiazdami przy tak szerokim polu.

Szeroki kąt = duża dystorsja a złożenie tylu klatek skierowanych ze statywu w jeden punkt daje taki efekt.

 

Może spróbuj klatki poprawić przed stackowaniem np. w Adobe Camera RAW lub innym odpowiednim sofcie (polecam Capture One)